Η δίχως αντίσταση είσοδος των δυνάμεων των Ταλιμπάν στην Καμπούλ σηματοδοτεί το πικρό τέλος μιας 20χρονης στρατιωτικής περιπέτειας από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό που προκάλεσε ανόητα θάνατο και βάσανα σε τεράστια κλίμακα. Το γεγονός ότι η υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ αφγανική κυβέρνηση παραδόθηκε αμαχιτί είναι η σαφέστερη ένδειξη ότι δεν ήταν παρά μια επέκταση της ιμπεριαλιστικής ισχύος των ΗΠΑ. Η σκληρή πραγματικότητα φάνηκε: είτε η ιμπεριαλιστική κατοχή των ΗΠΑ που ξεκίνησε πριν από 20 χρόνια θα διατηρούταν κυριολεκτικά για πάντα, είτε αυτή η κυβέρνηση θα κατέρρεε με την έξοδο των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων. Οι Ταλιμπάν που ήρθαν στην εξουσία στα μέσα της δεκαετίας του 1990 ήταν η συνέπεια του πολέμου της CIA εναντίον της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Αφγανιστάν που είχε έρθει στην εξουσία το 1978 κατά τη διάρκεια της επανάστασης του Σαούρ. Οι ΗΠΑ ήταν απολύτως πρόθυμες να κάνουν συναλλαγές με τους Ταλιμπάν πριν από τις 11 Σεπτεμβρίου, παρά τις απεχθείς πολιτικές τους, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης της εκπαίδευσης των κοριτσιών. Η ελπίδα και η προοπτική της προηγούμενης σοσιαλιστικής περιόδου καταστράφηκαν από την επέμβαση των ΗΠΑ και την μετέπειτα κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Από τότε, ο λαός του Αφγανιστάν ζούσε κάτω από τη μία αντιδραστική κυβέρνηση μετά την άλλη.
Η πλήρης και σχεδόν στιγμιαία στρατιωτική και πολιτική κατάρρευση της αφγανικής κυβέρνησης οδήγησε σε μια κατάσταση όπου οι Ταλιμπάν προεδρεύουν εν μέσων της πανικόβλητης εκκένωσης των αντιπάλων τους από την πρωτεύουσα. Από την εισβολή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν τον Οκτώβριο του 2001, εκατοντάδες χιλιάδες Αφγανοί έχασαν τη ζωή τους, εκατομμύρια αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες από τις Ηνωμένες Πολιτείες σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν – και τελικά η πολιτική κατάσταση στο η χώρα επιστρέφει σε μια κατάσταση όπου οι Ταλιμπάν κυριαρχούν στη χώρα.
Η εισβολή των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν ξεκίνησε στις 7 Οκτωβρίου 2001 ως αντίποινα για τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου κατά του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου και του Πενταγώνου. Η κυβέρνηση Μπους αρνήθηκε την πρόταση της κυβέρνησης των Ταλιμπάν να παραδώσει τον Οσάμα Μπιν Λάντεν για δίκη σε μια μουσουλμανική χώρα, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες παρουσιάσουν στοιχεία που δείχνουν ότι η Αλ Κάιντα ήταν υπεύθυνη για την επίθεση. Αντ ‘αυτού, ο Μπους δήλωσε «καμία διαπραγμάτευση με τρομοκράτες» και ξεκίνησε την εισβολή. Η κυβέρνηση Μπους χρησιμοποίησε την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου ως πρόσχημα για να ξεκινήσει μια σαρωτική επίθεση εναντίον του Ιράκ και άλλων κυβερνήσεων της Μέσης Ανατολής. Η εισβολή στο Αφγανιστάν απλώς θεωρήθηκε ως μια προσπάθεια της νεοσυντηρητικής κυβέρνησης να διεξαγάγει έναν νέο γύρο επιθετικότητας υπό τη σημαία του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Αυτό το ιμπεριαλιστικό κύμα επιθετικότητας ανέτρεψε την κυβέρνηση στο Ιράκ και τη Λιβύη και ελπίζει να ανατρέψει τις κυβερνήσεις στη Συρία και το Ιράν επίσης. Ήταν μια καταστροφή για τους λαούς της Μέσης Ανατολής και της Νότιας Ασίας.
Ο ρυθμός της επέλασης των Ταλιμπάν ήταν σοκαριστικός. Σε μόλις εννέα ημέρες, η ομάδα κατέλαβε κάθε μεγάλη πόλη της χώρας και στη συνέχεια βάδισε στην Καμπούλ χωρίς να πέσει σφαίρα. Αυτό ήταν δυνατό επειδή οι δυνάμεις της αφγανικής κυβέρνησης στις περισσότερες περιπτώσεις ουσιαστικά δεν προέβαλαν καμία αντίσταση. Όπου έγιναν μάχες, διεξάγονταν συχνά από ειδικές δυνάμεις ή τοπικές πολιτοφυλακές. Όταν έφτασε η στιγμή της αλήθειας και έγινε σαφές ότι ο αμερικανικός στρατός έφευγε πραγματικά από τη χώρα, ο Αφγανικός Εθνικός Στρατός δεν πολέμησε.
Μετά την εισβολή του 2001, οι Ηνωμένες Πολιτείες ξόδεψαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια για τη δημιουργία και την υποστήριξη του στρατού της αφγανικής κυβέρνησης. Αλλά αυτός ο στρατός εξυπηρετούσε μια κυβέρνηση που δεν είχε πολιτική νομιμοποίηση. Η πηγή εξουσίας του ήταν η ξένη κατοχή της χώρας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, η διαφθορά ήταν ανεξέλεγκτη και δεν κατάφερε να αναπτύξει μια αξιοσημείωτη βάση υποστήριξης μεταξύ του λαού της χώρας. Ήταν σαφές ότι η κυβέρνηση δεν θα ήταν σε θέση να αντέξει για πολύ ενάντια στους Ταλιμπάν, οπότε αντί να πολεμήσουν και να πεθάνουν για να παρατείνει το αναπόφευκτο, οι δυνάμεις ασφαλείας επέλεξαν κυρίως να παραιτηθούν.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν επέλεξε να μην πραγματοποιήσει στρατιωτική κλιμάκωση, όπως μια δραματική κλιμάκωση του αεροπορικού πολέμου, που θα μπορούσε να σταματήσει την πρόοδο των Ταλιμπάν. Η επικρατούσα άποψη φαίνεται ότι ήταν ότι ο πόλεμος θα ήταν χωρίς νίκη και θα ήταν καλύτερο να εγκαταλείψουν την κυβέρνηση που εγκατέστησαν, να τελειώσουν με την απόσυρση τώρα και να επικεντρωθούν σε μεγαλύτερα ζητήματα της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Σίγουρα όμως η κυβέρνηση Μπάιντεν ήλπιζε να πραγματοποιήσει μια ομαλή απόσυρση με τους δικούς της όρους. Τώρα υφίσταται τον εξευτελισμό να πρέπει να παραδώσει άμεσα τον έλεγχο της χώρας στους Ταλιμπάν, ένα μεγάλο πλήγμα στην εικόνα της στρατιωτικής δύναμης των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο. Αυτό θα μπορούσε να έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις στη στρατιωτική και εξωτερική πολιτική του Μπάιντεν στο μέλλον.
Ιστορικό της εισβολής του 2001
Ο ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών στο Αφγανιστάν ήταν πάντα ύπουλος. Οι ίδιοι οι Ταλιμπάν βγήκαν από την αντεπαναστατική εξέγερση που οργανώθηκε και χρηματοδοτήθηκε από τη CIA τη δεκαετία του 1970 και του 1980 που προσπάθησε να ανατρέψει τη σοσιαλιστική κυβέρνηση της χώρας. Αυτή η σοσιαλιστική κυβέρνηση – η Λαϊκή Δημοκρατία του Αφγανιστάν – δεσμεύτηκε για την ενδυνάμωση των εργαζομένων και των αγροτών, την πλήρη ισότητα των γυναικών σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, την παροχή δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών όπως η εκπαίδευση και η υγειονομική περίθαλψη και άλλοι προοδευτικοί στόχοι. Η αμερικανική κυβέρνηση υποστήριξε τις ακροδεξιές θρησκευτικές ένοπλες ομάδες για να εξαπολύσουν μια θανατηφόρα εξέγερση εναντίον της κυβέρνησης και των σοβιετικών συμμάχων τους.
Μια φατρία αυτών των μαχητών – οι Ταλιμπάν – κέρδισαν μετά την πτώση της σοσιαλιστικής αφγανικής κυβέρνησης και καθιερώθηκαν ως κυβερνήτες της χώρας και επέβαλαν ένα καταπιεστικό πολιτικό σύστημα βασισμένο σε αντιδραστικές θεοκρατικές αρχές. Οποιοσδήποτε ισχυρισμός Αμερικανών αξιωματούχων ότι ανησυχούν για τη μοίρα των δικαιωμάτων των γυναικών ή της δημοκρατίας ή της θρησκευτικής ελευθερίας στο Αφγανιστάν είναι το χειρότερο είδος υποκρισίας.
Οι Αμερικανοί πολιτικοί και στρατηγοί που είναι υπεύθυνοι για την οργάνωση αυτού του παράλογου πολέμου διάρκειας δύο δεκαετιών πρέπει να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Είναι τελικά υπεύθυνοι για τις τεράστιες απώλειες ζωών που διέλυσαν την αφγανική κοινωνία. Η πρόφαση του πολέμου ήταν μια ανοησία – δεν υπήρχαν Αφγανοί στο αεροπλάνο που έπληξε τους Δίδυμους Πύργους στις 11 Σεπτεμβρίου και οι Ταλιμπάν ήταν πρόθυμοι να διαπραγματευτούν την παράδοση του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Το στρατιωτικό και πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ θα μπορούσε να είχε τερματίσει την αιματοχυσία ανά πάσα στιγμή και το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Αντίθετα ισχυρίστηκαν ότι χρόνο με τον χρόνο ήταν απαραίτητο να παραταθεί η κατοχή. Θα πρέπει να λογοδοτήσουν για το έγκλημα της έναρξης αυτού του επιθετικού πολέμου.
Πηγή: liberationnews.org
Μετάφραση: guernicaeu.wordpress.com
