Σοβαρά προβλήματα προσβασιμότητας ατόμων με αναπηρία στο ΑΠΘ καταγγέλλει η Ελευθερία Καστρινάκη, αρχιτέκτονας και κατασκευάστρια αθλητικού εξοπλισμού του παραολυμπιακού αθλήματος boccia.
Από διδάσκοντα της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ που είναι και μέλος της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής διοργανώθηκε μια συνάντηση με την συμμετοχή οργανισμών ατόμων με αναπηρίες από το εξωτερικό.
Ωστόσο τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά γιατί ο Σλοβένος αθλητής που φαίνεται στη φωτογραφία έμεινε κολλημένος στο ανεβατόριο της Σχολής επί δύο ώρες και αυτό γιατί το μηχάνημα δεν ήταν συντηρημένο και δεν απασφάλιζε.
Όπως μάλιστα προσθέτει η Ελευθερία Καστρινάκη, φοιτητές της σχολής με αμαξίδιο που πέρασαν από μπροστά ανέφεραν ότι το πρόβλημα είναι συχνό και μάλιστα αναγκάζονται να έρχονται στη σχολή με τους γονείς τους προκειμένου να βοηθηθούν για να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους.
«Και ξέρετε με ποιους είχαν έρθει οι φοιτητές στη σχολή τους; Με το μπαμπά τους. Να σας πω γιατί; Γιατί αυτά τα ανεβατόρια που κόστισαν καμιά 30αριά χιλιάδες δε φρόντισε κανείς να μπορούν να τα λειτουργούν οι χρήστες τους. Πρέπει να στείλεις κάποιον να βρει το φύλακα που έχει το τηλεχειριστήριο για να σε ανεβάσει εκείνος. Και μαντέψτε. Τα ανεβατόρια δεν είναι όλα κοντά στο μέρος που είναι ο φύλακας. Ούτε ο φύλακας είναι βιδωμένος στο φυλάκιο. Και ξέρετε γιατί συμβαίνουν αυτά; Γιατί από κανενός το μυαλό δεν περνάει ότι οι φοιτητές με αναπηρία μπορεί να θέλουν να πάνε στη σχολή τους χωρίς το μπαμπά τους. Μπορεί να θέλουν να πάνε σαν φυσιολογικοί άνθρωποι, να κάνουν παρέα με τους συμφοιτητές τους, να κάνουν κοπάνα μία μέρα και να πιουν καφέ και να παίξουν τάβλι χωρίς το μπαμπά τους μπάστακα. Και τέλος πάντων, να πάνε σαν άνθρωποι στην τάξη τους χωρίς να νιώθουν ότι παίζουν στο survivor» αναφέρει σε σχετικά ανάρτησή της στον λογαριασμό της στο facebook η Ελευθερία Καστρινάκη.
Παράλληλα εκφράζει την οργή της για την κατάσταση που επικρατεί στο ΑΠΘ -και όχι μόνο- αλλά και την αδιαφορία του κράτους και των αρμόδιων της διοίκησης για τους ανθρώπους με αμαξίδια. «Εγώ από χθες νιώθω τρομερή ντροπή και τρομερή οργή. Όχι γιατί συνέβη σε έναν άνθρωπο που η δική του καθημερινότητα δεν είναι αυτή η ξεφτίλα. Αλλά γιατί συνηθίσαμε τόσο πολύ σε αυτή την εικόνα που στο τέλος της μέρας μας φαίνεται φυσιολογική. Ντροπή μόνο».
