Αναδημοσιεύουμε τα κείμενα των Κατερίνα Νοτοπούλου (από την “Εποχή”) και Εύας Μπαμπαλώνα (από τον “Δρόμο της Αριστεράς”), μελών του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης.
Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, το τρίτο ιατρείο αλληλεγγύης που δημιουργήθηκε στη χώρα, ξεκίνησε την πορεία του 3 χρόνια πριν, όταν μετά τη συμμετοχή υγειονομικών στο κίνημα αλληλεγγύης των μεταναστών απεργών πείνας, μια μικρή ομάδα 15 περίπου ανθρώπων αποφάσισε να βάλει μπροστά μία υγειονομική δομή πρωτοβάθμιων υπηρεσιών υγείας για όλους εκείνους που το κράτος θέλει να μην βλέπει: τους ανθρώπους χωρίς χαρτιά, είτε πρόκειται για Έλληνες είτε για μετανάστες.
Εξαρχής, το ΚΙΑ Θεσσαλονίκης είχε ξεκάθαρο τον αντιφασιστικό χαρακτήρα της δράσης του, τη διαφύλαξη της αυτονομίας του και της ανεξαρτησίας του και το γεγονός ότι, εκτός από τον καθημερινό πολιτικό αγώνα για την άρση των αποκλεισμών στην Υγεία, θα παρέχει πραγματικές ποιοτικές υπηρεσίες υγείας σε όσους είναι αποκλεισμένοι και ακροβατούν καθημερινά στη γραμμή ζωής-θανάτου και αρρώστιας-υγείας.
Στο μεταξύ, το ΚΙΑ Θεσσαλονίκης αγκαλιάστηκε πολύ γρήγορα από τους κατοίκους της πόλης τόσο με όρους αναγνώρισης, όσο και με όρους εμπιστοσύνης. Τα δυο βασικά χαρακτηριστικά της συνάντησης και της αλληλεγγύης.
Στη διάρκεια αυτής της πορείας, μεταξύ των υψηλών απαιτήσεων σε παροχή φροντίδας Υγείας και εσωτερικών πολλές φορές παλινωδιών, το ΚΙΑ Θεσσαλονίκης συνέβαλε στη δημιουργία κι άλλων αυτόνομων δομών στη χώρα, όπως π.χ. τα ΚΙΦΑ Δράμας και Κορίνθου, συμμετείχε ενεργά στη δικτύωση των υγειονομικών δομών αλληλεγγύης και προσπάθησε με τις αντίστοιχες καμπάνιες να απαντάει διαρκώς και με συνέπεια στη φασιστική ρητορεία του Υπουργείου Υγείας. Ταυτόχρονα, αγωνίζεται καθημερινά με τους χρήστες των υπηρεσιών, με αλληλέγγυες συλλογικότητες και υγειονομικούς φορείς να χτίσει ένα κίνημα διεκδίκησης του αυτονόητου: την άρση των αποκλεισμών στην Υγεία.
Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης μαζί με τα περισσότερα αυτόνομα κοινωνικά ιατρεία αλληλεγγύης στη χώρα, κατάφεραν με τη συνέπειά τους τόσο στην παροχή υπηρεσίας, όσο και με τις πολιτικές τους δράσεις να έχουν το ηθικό πλεονέκτημα απέναντι σε όποιες επιφυλάξεις μπορούν να παρουσιαστούν, καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα, να αποδείξουν πως η αλληλεγγύη είναι πολιτική δράση αντίστασης απέναντι στη βαρβαρότητα και τον φασισμό και να κάνουν ρητό πολιτικό λόγο το αίτημα να αρθούν όλοι οι αποκλεισμοί στην Υγεία.
Την υπόθεση της Αλληλεγγύης, λοιπόν, γιόρτασε τις προάλλες το ΚΙΑ μαζί με άλλες δομές αλληλεγγύης της πόλης, με το κινηματικό κομμάτι της και με μεμονωμένους αλληλέγγυους πολίτες, σε μια μεγάλη συναυλία-γιορτή με τους Θανάση Παπακωνσταντίνου, Ματούλα Ζαμάνη και Γιάννη Χαρούλη.
Μια γιορτή Αλληλεγγύης για να συναντηθούμε, να στηρίξουμε το ΚΙΑ, να γιορτάσουμε και να δώσουμε την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε να συναντιόμαστε με αλληλεγγύη στον δρόμο και στον αγώνα για την αξιοπρέπεια, τη ζωή και τη χαρά! Και έτσι κι έγινε…
– See more at: http://www.e-dromos.gr/%cf%84%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd…
Εκεί όπου όλα μπορούν να συμβούν…
Την Τρίτη, 7 του Οκτώβρη το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης γιόρτασε τα τρία του χρόνια στην πόλη. Τρία χρόνια δίπλα σε όσους βιώνουν την ανθρωπιστική κρίση, τρία χρόνια αγώνας για την Αξιοπρέπεια, τη Ζωή και τη Χαρά.
Εκεί, στο στρατόπεδο Παύλου Μελά, συναντηθήκαμε όλες και όλοι. Για το ΚΙΑ, έναν «άλλο τόπο, τόπο συνάντησης, για τα δύσκολα και τα όμορφα»…
Τραγουδήσαμε, χορέψαμε, συγκινηθήκαμε με τραγούδια που έχουν ψυχή μέσα τους, ευγνώμονες στους συντελεστές της συναυλίας αυτής, τους μουσικούς, τον Θ. Παπακωνσταντίνου, τον Γ. Χαρούλη, τη Μ.Ζαμάνη και συγκροτήματα της πόλης. Ήμασταν όλοι εκεί! Πάνω από 15.000 άτομα, αγωνιστές, μικρές και μεγάλες παρέες, άνθρωποι μονάχοι, άνθρωποι ερωτευμένοι, μέλη και φίλοι του ΚΙΑ, ήμασταν σε αυτήν την μεγάλη γιορτή! Δοκιμάσαμε ομπρέλες, αδιάβροχα και μπλουζάκια, στριμωχτήκαμε στην είσοδο, αναρωτηθήκαμε «τι λάθος κάνω» και ψιθυρίσαμε το «αερικό». Μαζέψαμε χιλιάδες κουτάκια μπύρας και μαγειρέψαμε. Και στα εισιτήρια και στην περιφρούρηση, και στις πρώτες βοήθειες και στα παρασκήνια. Και κόσμος μέχρι και πάνω στις στέγες, χορός, γλέντι και πολιτικά μηνύματα και καλέσματα! Όλοι για όλα, και στο φινάλε μια μεγάλη αγκαλιά! Ήμασταν όλοι εκεί! Ο Οδυσσέας, το σχολείο αλληλεγγύης που διδάσκει ελληνικά και άλλες γλώσσες κουβαλώντας ένα αβάσταχτο και άδικο πρόστιμο στην εφορία, ήταν στο μπαρ, και το Στέκι Μεταναστών με τα γεύματα αλληλεγγύης ήταν στην κουζίνα! Εκεί και ο αυστριακός φίλος που βοήθησε στην φωτογράφηση, εκεί και οι γερμανοί αλληλέγγυοι, το SOS Χαλκιδική και η ΕΡΤ! Και οι θαυμάστριες των καλλιτεχνών, εκεί! Πίσω από όλα η θαυματουργή ομάδα εκδηλώσεων του ΚΙΑ!
Γιατί έτσι είναι η γιορτή, έτσι είναι η αλληλεγγύη…
Ένα μεγάλο ευχαριστώ, για αυτές τις στιγμές που μοιραστήκαμε, κάνοντας την παραδοχή ότι μια λέξη δεν χωράει το συναίσθημα. Στο τέλος, δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο. Μονάχα αυτό το μουσκεμένο φωτεινό βλέμμα και αυτό το χαμόγελο στα «πρόσωπα του ΚΙΑ»- συναντηθήκαμε, ήταν μια μεγάλη, μια σπουδαία βραδιά… Κρατάμε την στιγμή, λοιπόν, και συνεχίζουμε.
Κατερίνα Νοτοπούλου
Τρία χρόνια Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης
Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, το τρίτο ιατρείο αλληλεγγύης που δημιουργήθηκε στη χώρα, ξεκίνησε την πορεία του 3 χρόνια πριν, όταν μετά τη συμμετοχή υγειονομικών στο κίνημα αλληλεγγύης των μεταναστών απεργών πείνας, μια μικρή ομάδα 15 περίπου ανθρώπων αποφάσισε να βάλει μπροστά μία υγειονομική δομή πρωτοβάθμιων υπηρεσιών υγείας για όλους εκείνους που το κράτος θέλει να μην βλέπει: τους ανθρώπους χωρίς χαρτιά, είτε πρόκειται για Έλληνες είτε για μετανάστες.
Εξαρχής, το ΚΙΑ Θεσσαλονίκης είχε ξεκάθαρο τον αντιφασιστικό χαρακτήρα της δράσης του, τη διαφύλαξη της αυτονομίας του και της ανεξαρτησίας του και το γεγονός ότι, εκτός από τον καθημερινό πολιτικό αγώνα για την άρση των αποκλεισμών στην Υγεία, θα παρέχει πραγματικές ποιοτικές υπηρεσίες υγείας σε όσους είναι αποκλεισμένοι και ακροβατούν καθημερινά στη γραμμή ζωής-θανάτου και αρρώστιας-υγείας.
Στο μεταξύ, το ΚΙΑ Θεσσαλονίκης αγκαλιάστηκε πολύ γρήγορα από τους κατοίκους της πόλης τόσο με όρους αναγνώρισης, όσο και με όρους εμπιστοσύνης. Τα δυο βασικά χαρακτηριστικά της συνάντησης και της αλληλεγγύης.
Στη διάρκεια αυτής της πορείας, μεταξύ των υψηλών απαιτήσεων σε παροχή φροντίδας Υγείας και εσωτερικών πολλές φορές παλινωδιών, το ΚΙΑ Θεσσαλονίκης συνέβαλε στη δημιουργία κι άλλων αυτόνομων δομών στη χώρα, όπως π.χ. τα ΚΙΦΑ Δράμας και Κορίνθου, συμμετείχε ενεργά στη δικτύωση των υγειονομικών δομών αλληλεγγύης και προσπάθησε με τις αντίστοιχες καμπάνιες να απαντάει διαρκώς και με συνέπεια στη φασιστική ρητορεία του Υπουργείου Υγείας. Ταυτόχρονα, αγωνίζεται καθημερινά με τους χρήστες των υπηρεσιών, με αλληλέγγυες συλλογικότητες και υγειονομικούς φορείς να χτίσει ένα κίνημα διεκδίκησης του αυτονόητου: την άρση των αποκλεισμών στην Υγεία.
Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης μαζί με τα περισσότερα αυτόνομα κοινωνικά ιατρεία αλληλεγγύης στη χώρα, κατάφεραν με τη συνέπειά τους τόσο στην παροχή υπηρεσίας, όσο και με τις πολιτικές τους δράσεις να έχουν το ηθικό πλεονέκτημα απέναντι σε όποιες επιφυλάξεις μπορούν να παρουσιαστούν, καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα, να αποδείξουν πως η αλληλεγγύη είναι πολιτική δράση αντίστασης απέναντι στη βαρβαρότητα και τον φασισμό και να κάνουν ρητό πολιτικό λόγο το αίτημα να αρθούν όλοι οι αποκλεισμοί στην Υγεία.
Την υπόθεση της Αλληλεγγύης, λοιπόν, γιόρτασε τις προάλλες το ΚΙΑ μαζί με άλλες δομές αλληλεγγύης της πόλης, με το κινηματικό κομμάτι της και με μεμονωμένους αλληλέγγυους πολίτες, σε μια μεγάλη συναυλία-γιορτή με τους Θανάση Παπακωνσταντίνου, Ματούλα Ζαμάνη και Γιάννη Χαρούλη.
Μια γιορτή Αλληλεγγύης για να συναντηθούμε, να στηρίξουμε το ΚΙΑ, να γιορτάσουμε και να δώσουμε την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε να συναντιόμαστε με αλληλεγγύη στον δρόμο και στον αγώνα για την αξιοπρέπεια, τη ζωή και τη χαρά! Και έτσι κι έγινε…
Εύα Μπαμπαλώνα