Για τις επικίνδυνες πρακτικές που χρησιμοποιούν οι δυνάμεις καταστολής με αφορμή τις βίαιες επιθέσεις της αστυνομίας και τον τραυματισμό του φοιτητή στο ΑΠΘ μίλησαν μέλη του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν την Τετάρτη το απόγευμα στο νοσοκομείο Γεννηματάς. Όπως ειπώθηκε, η ρίψη κρότου λάμψης σε ευθεία βολή είναι δολοφονική ενέργεια. Παράλληλα τα μέλη του ΚΙΑ αναφέρθηκαν στην περίπτωση του σοβαρού τραυματισμού του δημοσιογράφου Μ. Κυπραίου το 2011 στο Σύνταγμα, όπου χειροβομβίδα κρότου λάμψης εξερράγη περίπου 50 εκατοστά μακριά του με αποτέλεσμα να χάσει την ακοή του.
Στη συνέντευξη Τύπου μίλησε μεταξύ άλλων και ο φοιτητής Λάμπρος Παπανικολόπουλος τονίζοντας ότι η ρητορική της κυβέρνησης περί χτισίματος βιβλιοθήκης είναι προσχηματική. «Το μόνο που θέλουν να χτίσουν είναι ένα σκηνικό καταστολής για να νομιμοποιηθεί η εγκατάσταση των ΟΠΠΙ και να τρομοκρατηθούν οι φοιτητές-τριες και οι εργαζόμενοι-ες στο ΑΠΘ για να σταματήσει η πανεπιστημιακή κοινότητα να αντιδρά» σημείωσε. Εξάλλου όπως είπε, πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε ένα νομοσχέδιο που θέλει να καταργήσει το αυτοδιοίκητο του ΑΠΘ. Η κατάσταση, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι ανεξέλεγκτη με τις βίαιες επιθέσεις της αστυνομίας εναντίον φοιτητών/τριών που καταλήγουν στο νοσοκομείο με αποκορύφωμα τον τραυματισμό του φοιτητή Γ. Ντουσάκη από κρότου λάμψης, ο οποίος αντιμετωπίζει προβλήματα ακόμη στη γνάθο.
Την απαίτηση της ακαδημαϊκής κοινότητας να αποσυρθούν οι αστυνομικές δυνάμεις από το ΑΠΘ αλλά και την ανάγκη συλλογικής διεκδίκησης της κατάργησης του νομοθετικού πλέγματος που καταλύει πλήρως τον χαρακτήρα του ελεύθερου, δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου μετέφερε ο Χρ. Ταξιλτάρης, ομότιμος καθηγητής στο ΑΠΘ και μέλος του ΚΙΑ, τονίζοντας ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να μετατρέψει το πανεπιστήμιο σε ένα αγοραίο ίδρυμα παροχής υπηρεσιών, κατάρτισης και καινοτομικών προϊόντων. «Η επιχείρηση της ΕΛΑΣ στο πανεπιστήμιο είναι μια στρατιωτική επιχείρηση που προλειαίνει το έδαφος για την εγκατάστασή των ΟΠΠΙ στα ιδρύματα. Απαιτούμε την κατάπαυση της επιχείρησης και την κινητοποίηση των ριζοσπαστικών δυνάμεων της χώρας για τη διάσωση του ελεύθερου, δωρεάν πανεπιστημίου».
Από την πλευρά του ο Βαγγέλης Ευθυμιάδης, οδοντίατρος και μέλος του ΚΙΑ παρουσίασε την ανάλυση του ιατρείου σχετικά με την επικινδυνότητα των πρακτικών που χρησιμοποιούν οι δυνάμεις καταστολής:
«-χειροβομβίδες κρότου λάμψης:
Η ρίψη κρότου λάμψης (αλλά και δακρυγόνου) σε ευθεία βολή προκαλεί σοβαρό τραυματισμό ή θάνατο και είναι δολοφονική ενέργεια. Γνωστή σε όλους είναι η περίπτωση του σοβαρού τραυματισμού του δημοσιογράφου Μανώλη Κυπραίου κατά τη διαδήλωση της 15ης Ιουνίου του 2011 στο Σύνταγμα όπου αστυνομικός έριξε μια χειροβομβίδα κρότου λάμψης μπροστά του, η οποία εξερράγη περίπου 50 εκατοστά μακριά και έτσι έχασε την ακοή του και από τα δύο αυτιά.
-Το δακρυγόνο :
Είναι χημικό αέριο που προσβάλλει τους βλεννογόνους ιστούς του αναπνευστικού συστήματος και κάνει τα μάτια να δακρύζουν.
Οι τύποι των δακρυγόνων με βάση τις χημικές ουσίες που περιέχουν είναι οι παρακάτω : CS, CN, CR, OC και μίξεις αυτών οι οποίες επιτείνουν την δηλητηριώδη δράση τους. Η πιο διαδεδομένη ανάμειξη είναι η ΟC/CS η οποία αποκαλείται «ενισχυμένη δόση».
Είναι χημικά όπλα που χρησιμοποιούνται ως μέσα καταστολής και παρόλο που σύμφωνα με το Πρωτόκολλο της Γενεύης (1925) (UNODA, 17 June 1925), απαγορεύεται απόλυτα οποιαδήποτε χρήση χημικών αερίων ή άλλων χημικών ή βιολογικών όπλων στη διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων, ενδεχόμενη δε παραβίαση αυτού του κανόνα συνιστά έγκλημα πολέμου, η χρήση τους αποτελεί πάγια πρακτική της αστυνομίας στην αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού» (που στην συγκεκριμένη περίπτωση «εσωτερικός εχθρός» ονομάστηκαν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες του ΑΠΘ!)
Να σημειώσουμε ότι όταν στις 27/4/ 22 η Ρωσία χρησιμοποίησε δακρυγόνα και κρότου λάμψης σε αντιπολεμική διαδήλωση στη Χερσώνα της Ουκρανίας έγινε μείζον θέμα στα διεθνή ΜΜΕ!
Σχετικά με την «ασφάλεια» της χρήσης των δακρυγόνων για την υγεία του γενικού πληθυσμού:
Τα δακρυγόνα και τα άλλα χημικά αέρια, επιδρούν στον οργανισμό, ερεθίζοντας τους ιστούς των βλεννογόνων (μάτια, μύτη, στόμα), τους πνεύμονες, το δέρμα, και το πεπτικό και το κεντρικό νευρικό σύστημα. Η δράση τους αρχίζει μόλις κρυώσουν και στερεοποιηθούν, δηλαδή μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και διαρκεί συνήθως μέχρι δώδεκα ώρες, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις τα χημικά μπορεί να παραμείνουν ενεργά μέχρι και δύο μήνες, αν απορροφηθούν από πορώδεις επιφάνειες (άσφαλτος, δομικά υλικά κτιρίων κλπ). Διεθνείς μελέτες επισημαίνουν πως η χρήση σε αστικές περιοχές που χαρακτηρίζονται από κλειστά «μικροπεριβάλλοντα» προκαλεί τη συσσώρευση επί μακρόν των παραπάνω τοξικών χημικών ουσιών στο αστικό πολεοδομικό συγκρότημα.
Ορισμένα είδη δακρυγόνων είναι ιδιαίτερα τοξικά και σε μακροχρόνια έκθεση μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο και γεννητικές ανωμαλίες αλλά και το θάνατο ειδικά αν χρησιμοποιηθούν σε κλειστούς χώρους. Ειδικά το CS εκτός από ηπατικές και βλάβες στο γαστρεντερικό σύστημα ,χημικά εγκαύματα που μπορεί να προκαλέσει όταν εκτοξευτεί από βομβίδες, μπορεί δυνητικά να αποβεί θανατηφόρο προκαλώντας τοξική βλάβη στους πνεύμονες. Μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρο χημική πνευμονία αλλά και να οδηγήσει σε πνευμονικό οίδημα, όταν τα επίπεδα συγκέντρωσής του ξεπεράσουν τα επιτρεπτά όρια. Το 1998, το κύριο άρθρο του έγκυρου περιοδικού Lancet, αφιερωμένο στη χρήση του CS, αναφέρει ότι «η χρήση της συγκεκριμένης ουσίας μπορεί να μετατραπεί σε εργατικό ζήτημα υγείας για τους επαγγελματίες που έρχονται σε επαφή με το CS, όπως είναι οι αστυνομικοί, οι γιατροί και οι διασώστες» και παραθέτει ειδικές οδηγίες για τη διαχείριση περιστατικών που υπήρξαν θύματα ψεκασμού από το συγκεκριμένο χημικό. Ιδιαίτερο κίνδυνο διατρέχουν (όπως επισημαίνεται και σε έκθεση του Βρετανικού Υπουργείου Υγείας) άτομα με μη εντοπισμένο ανεύρυσμα, βρογχικό άσθμα , χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), άτομα που πάσχουν από υπέρταση ή άλλες καρδιαγγειακές παθήσεις . Ένας από τους κυριότερους κατασκευαστές του CS στην Αμερική, τα εργαστήρια Federal, έχει προειδοποιήσει για την ορθή χρήση του συγκεκριμένου χημικού, επισημαίνοντας ότι η επίθεση με CS μέσα σε ένα κλειστό χώρο, όπως ένα δωμάτιο, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή αυτών που θα παραμείνουν στο δωμάτιο για 7 μόλις λεπτά.
Η Ένωση Ελλήνων Χημικών καθώς και ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών έχουν θέσει κατ΄επανάληψη το θέμα της επικινδυνότητας της χρήσης χημικών από τις δυνάμεις καταστολής και έχουν προειδοποιήσει για τους κινδύνους που εγκυμονούν για την δημόσια υγεία.
Να θυμίσουμε ότι στις 29/6/2011 όταν η ΕΛΑΣ έριξε δακρυγόνα μέσα στο χώρο του μετρό στο Σύνταγμα διακομίστηκαν από το ΕΚΑΒ ή προσήλθαν στα νοσοκομεία του ΕΣΥ 181 πολίτες, οι περισσότεροι εξ αυτών με συμπτώματα όπως δύσπνοια, προκάρδιο άλγος, εγκαύματα, απώλεια αισθήσεων. Στους παραπάνω αριθμούς θα πρέπει να προστεθεί και ο αριθμός των τραυματιών που αντιμετωπίστηκαν από το ιατρείο Πρώτων Βοηθειών του Συντάγματος και του Ερυθρού Σταυρού. Σύμφωνα με τα στοιχεία των οποίων πάνω από 500 διαδηλωτές παρουσίασαν αναπνευστικά προβλήματα, έφεραν εγκαύματα και χτυπήματα και έλαβαν εκεί τις πρώτες βοήθειες.
Η διεθνής βιβλιογραφία αναφέρει πολλά περιστατικά θανάτων από δακρυγόνα. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στις ΗΠΑ τουλάχιστον 60 θάνατοι σχετίζονται με τη χρήση pepper spray και στην Παλαιστίνη 68 άτομα, στην πλειοψηφία τους ηλικιωμένοι και μικρά παιδιά, βρήκαν μεταξύ Δεκεμβρίου 1987 και Οκτωβρίου 1988 το θάνατο από εισπνοή υπερβολικής ποσότητας δακρυγόνων -από αυτά που έριχνε μαζικά ο ισραηλινός στρατός για να καταστείλει την Ιντιφάντα. Στην Ελλάδα, δυο από τα θύματα του Πολυτεχνείου το 1973, αναφέρονται ως θανόντες από την ίδια αιτία. Άλλος ένας θάνατος που πιθανόν να οφείλεται σε ασφυξία από δακρυγόνο καταγράφηκε σε διαδήλωση στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 201».
Με δεδομένα όλα τα παραπάνω το ΚΙΑ διερωτάται: «Για πόσο ακόμη θα επιτρέπουμε στην κυβέρνηση, στον πρύτανη Παπαϊωάννου και στην αστυνομία να τραυματίζουν και να δηλητηριάζουν τα παιδιά μας;»
«Το όργιο της βίας αυτής πρέπει να σταματήσει! Ζητάμε να φύγει τώρα η Αστυνομία από τις σχολές. Καλούμε την ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και την κοινωνία της πόλης να μην επιτρέψουμε να κινδυνεύουν η υγεία και οι ζωές των φοιτητών» καταλήγει.
