Ένα ντοκιμαντέρ για το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης βρίσκεται στα σκαριά από μία ομάδα νέων ανθρώπων στην Θεσσαλονίκη. Το ντοκιμαντέρ πρόκειται να ολοκληρωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα και η ομάδα του ντοκιμαντέρ (Ειρήνη Καραγκιοζίδου, Κική Μουστακίδου, Σταυρούλα Πουλημένη, Άκης Κερσανίδης, Χρύσα Τζελέπη, Θεόφιλος Καλαϊτζίδης) εδώ και δύο μήνες περίπου κάνει crowdfunding στην αντίστοιχη σελίδα στo facebook για την οικονομική υποστήριξή του (δείτε τη σελίδα εδώ) Εμείς μιλήσαμε με την Κική Μουστακίδου, μία απο τους παραγωγούς του ντοκιμαντέρ για την πρωτοβουλία αυτή, για τα ζητήματα που πραγματεύεται το ντοκιμαντέρ και τους στόχους τους.
Γιατί μια ομάδα νέων ανθρώπων επιλέγει ένα τέτοιο θέμα για ντοκιμαντέρ;
Αυτό που μας κέντρισε το ενδιαφέρον είναι το ζήτημα της αλληλεγγύης και το πώς εφαρμόζεται στο Κοινωνικό Ιατρείο. Είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα εγχειρήματα αυτοοργάνωσης και κινηματικής δράσης που εδώ και τέσσερα χρόνια κρατά γερά και συνεχίζει επιτυχημένα τη λειτουργία του, παρά τις όποιες αντιξοότητες. Ταυτόχρονα, έχει καταφέρει να καταξιωθεί στη συνείδηση των πολιτών της Θεσσαλονίκης, και όχι μόνο, ως μια δομή που με αυταπάρνηση και ζήλο φροντίζει για την υγεία των ανθρώπων. Όλα αυτά τα στοιχεία μας δίνουν ελπίδα για όσα μπορούμε και εμείς να καταφέρουμε ως νέοι άνθρωποι, σε όποιο πόστο και αν βρισκόμαστε, διοχετεύοντας την ενέργειά μας για την επίτευξη ενός μεγάλου σκοπού.
Τι διαφορετικό θα δούμε στο ντοκιμαντέρ, σε σχέση με ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ για τους ανασφάλιστους;
Αυτό που διαφοροποιεί τη δουλειά μας από ένα τηλεοπτικό θέμα είναι το γεγονός ότι επιχειρήσαμε να μπούμε σε βάθος στη ζωή των ανθρώπων που κινηματογραφήσαμε. Να τους αφουγκραστούμε και να τους αφήσουμε ελεύθερους να εκφραστούν μπροστά στην κάμερα, να μοιραστούν τις σκέψεις τους για τον αποκλεισμό από το σύστημα υγείας αλλά και για την αλληλεγγύη που βίωσαν και που οι ίδιοι έκαναν πράξη μέσα στο Κοινωνικό Ιατρείο. Οι δικές τους αφηγήσεις αλλά και οι σιωπές τους, άλλοτε σπαραχτικές, άλλοτε φωτεινές και αισιόδοξες, είναι το νήμα που υφαίνει την ταινία μας.
Επιπλέον, είναι πολύ σημαντικό ότι τα γυρίσματα απλώνονται σε ένα χρονικό διάστημα τριών χρόνων, στοιχείο που φαίνεται έντονα στο ντοκιμαντέρ. Για παράδειγμα, σκεφτείτε ότι έχουμε πλάνα από την απεργία πείνας των μεταναστών εργατών στο Εργατικό Κέντρο, το 2011, η οποία έδωσε και την έναυσμα στους εθελοντές γιατρούς να ιδρύσουν το Κοινωνικό Ιατρείο.
Το ντοκιμαντέρ επικεντρώνει στην καθημερινή λειτουργία του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης ή στη ζωή των επισκεπτών του;
Και οι δύο αυτοί άξονες αποτελούν τα θεμέλια του ντοκιμαντέρ μας. Από τη μια οι εικόνες από τη ζωή μέσα στο ιατρείο, οι ανασφάλιστοι ασθενείς στους χώρους αναμονής, η γραμματεία που εξυπηρετεί συχνά σε πιεστικές συνθήκες, το φαρμακείο που αποτελεί λιμάνι για τους ανθρώπους χωρίς βιβλιάριο υγείας, οι γιατροί που εξετάζουν εθελοντικά τον κόσμο. Από την άλλη, η ζωή ασθενών, γιατρών και εθελοντών έξω από το ΚΙΑ, στο σπίτι τους, στο δρόμο, στις συναυλίες για τη στήριξη του ιατρείου, στις παρεμβάσεις στα νοσοκομεία ενάντια στον αποκλεισμό.
Πόσο εύκολο είναι να δημιουργηθεί ένα αυτοχρηματοδοτούμενο και ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ, και γιατί να το επιλέξει κάποιος;
Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο. Το crowdfunding, με όποιον τρόπο και αν επιλέξει να το κάνει κάποιος, δίνει τη δυνατότητα να ολοκληρώσεις μια ταινία και την ίδια ώρα να βάλεις τον κόσμο στη θέση του συνδημιουργού. Για εμάς, κάθε άνθρωπος που συνέδραμε στην οικονομική ενίσχυση της κινηματογραφικής μας πρωτοβουλίας είναι ένας από εμάς. Επίσης, με τη χρηματοδότηση από τα κάτω καταφέρνεις να παρουσιάσεις ένα πλήρως ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ, έχοντας δέσμευση μόνο απέναντι στο κοινό και στην ειλικρινή σου πρόθεση.
Δείτε το τρέιλερ