Διαμαρτυρία πραγματοποίησε το πρωί της Πέμπτης το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης έξω από την διοίκηση της 3ης και 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας (ΥΠΕ), στην Αριστοτέλους 16 τονίζοντας πως “επί δέκα μήνες όμως, πέρα από την κατάργηση του 5ευρου στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία, την επέκταση του εισιτηρίου ελεύθερης πρόσβασης σε κάποιες διαγνωστικές εξετάσεις (το λεγόμενο voucher, το οποίο αφορά μόνο ένα μικρό ποσοστό των ανασφάλιστων που πληρούν πολύ χαμηλά εισοδηματικά κριτήρια) και την κατάργηση της δολοφονικής διάταξης Λοβέρδου για τις οροθετικές ασθενείς, δεν έχει άρει τον εγκληματικό αποκλεισμό των 3.000.000 ανασφάλιστων από το ΕΣΥ, ούτε έχει ενισχύσει οικονομικά το Δημόσιο Σύστημα – που αυτή τη στιγμή στην κυριολεξία διαλύεται – για τις απαραίτητες προσλήψεις, τις υποδομές και τις καθημερινές λειτουργικές του ανάγκες”.
Ολόκληρη η ανακοίνωση του ΚΙΑ
Μετά από τέσσερα χρόνια λειτουργίας μας και παρουσίας στους αγώνες στην πόλη μας για δημόσια και δωρεάν περίθαλψη για όλους χωρίς εξαιρέσεις, εμείς οι άνθρωποι του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης νιώθουμε την ανάγκη να υπενθυμίσουμε ότι ο αποκλεισμός από το Δημόσιο Σύστημα Υγείας σκοτώνει. Και να ξεκαθαρίσουμε χωρίς περιστροφές πως αυτοί που υλοποιούν την πολιτική των αποκλεισμών είναι υπεύθυνοι για θεσμικές κρατικές δολοφονίες και τίποτε λιγότερο. Και αυτό δεν αφορά μόνο την πρώην τρόϊκα και σημερινό κουαρτέτο, αλλά και τις ελληνικές κυβερνήσεις, που υλοποιώντας το 1ο, 2ο και σήμερα το 3ο μνημόνιο, είτε συναινούν και υπερασπίζονται είτε υποτάσσονται στην απάνθρωπη λογική της ανταποδοτικότητας στην υγεία: ό,τι πληρώσεις, αυτό θα πάρεις και αν υπάρχει. Αν πάλι δεν έχεις , έχασες. Την υγεία σου ή και τη ζωή σου. Τόσο απλά και κυνικά, εν τέλει, εφαρμόζουν την παγκόσμια νεοφιλελεύθερη πολιτική, που ελαχιστοποιεί τις κοινωνικές δαπάνες και ορίζοντας την υγεία και τη ζωή ως οικονομικό μέγεθος τις εκχωρεί στην αγορά σκορπώντας την αρρώστια και το θάνατο.
Η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί τον ίδιο δρόμο, παρόλο που ως αξιωματική αντιπολίτευση είχε επανειλημμένα δεσμευτεί για επίλυση του κορυφαίου και εντελώς ανελαστικού προβλήματος της δωρεάν πρόσβασης ΟΛΩΝ σε όλες τις υπηρεσίες του ΕΣΥ. Επί δέκα μήνες όμως, πέρα από την κατάργηση του 5ευρου στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία, την επέκταση του εισιτηρίου ελεύθερης πρόσβασης σε κάποιες διαγνωστικές εξετάσεις (το λεγόμενο voucher, το οποίο αφορά μόνο ένα μικρό ποσοστό των ανασφάλιστων που πληρούν πολύ χαμηλά εισοδηματικά κριτήρια) και την κατάργηση της δολοφονικής διάταξης Λοβέρδου για τις οροθετικές ασθενείς, δεν έχει άρει τον εγκληματικό αποκλεισμό των 3.000.000 ανασφάλιστων από το ΕΣΥ, ούτε έχει ενισχύσει οικονομικά το Δημόσιο Σύστημα – που αυτή τη στιγμή στην κυριολεξία διαλύεται – για τις απαραίτητες προσλήψεις, τις υποδομές και τις καθημερινές λειτουργικές του ανάγκες.
Ακούμε μόνο ωραία λόγια για τον ηρωικό καθημερινό αγώνα των υγειονομικών που κρατούν ζωντανό το ΕΣΥ. Στο ύφος του Υπουργείου Υγείας δεν υπάρχει ο κυνισμός και ο αυταρχισμός των Λοβέρδου-Άδωνη-Βορίδη, αλλά η πολιτική που ακολουθείται είναι η ίδια και σίγουρα δεν είναι προς όφελος των ασθενών και των εργαζόμενων στην υγεία. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες ούτε περίοδος χάριτος. Ο υπουργός υγείας και η Κυβέρνηση συνολικά είναι εξίσου υπεύθυνοι με τους προηγούμενους για θανάτους και αναπηρίες ανασφάλιστων, ανδρών και γυναικών, ελλήνων και μεταναστών, για την συνεχή κοινωνική, βιολογική και ψυχολογική επιβάρυνση, τη δική μας και εκατομμυρίων συμπολιτών μας.
Καλούμε όλους τους κατοίκους αυτής της πόλης να ξεσηκωθούν και να πάρουν πάνω τους την υπόθεση της υγείας ως ύψιστου κοινωνικού αγαθού και της ελεύθερης και δωρεάν πρόσβασης ως βασικού κοινωνικού δικαιώματος.
Καλούμε, πρώτους από όλους, τους ανθρώπους που βίωσαν την αλληλεγγύη μέσα από τη καθημερινή δράση του Κοινωνικού Ιατρείου να αγωνιστούμε ακόμα πιο αποφασιστικά ώστε να σταματήσει αμέσως η βάρβαρη πολιτική των αποκλεισμών.
Να πέσουν όλοι οι φράχτες που σκοτώνουν, από τις εισόδους των νοσοκομείων μέχρι τον Έβρο.
Να χρηματοδοτηθεί άμεσα και γενναία το ΕΣΥ, για να παρέχει δωρεάν, με φιλικό τρόπο και ποιότητα, όλες τις αναγκαίες υγειονομικές υπηρεσίες, από την πρόληψη μέχρι την αποκατάσταση. Τα Κοινωνικά Ιατρεία-Φαρμακεία, όσο και αν προσπαθήσουν, δεν μπορούν και δεν θέλουν να υποκαταστήσουν το πλήρες δημόσιο σύστημα, ειδικά όσον αφορά στη νοσοκομειακή περίθαλψη.