Κουτιά αλληλεγγύης σε πλατείες της πόλης, πρωτοβουλίες από σωματεία για στήριξη των μελών τους που είναι άνεργα τόσο καιρό αλλά και για στήριξη μεταναστών, μάζεμα ειδών πρώτης ανάγκης για πρόσφυγες, για άστεγους, για απλήρωτους εργαζόμενους. Είναι βδομάδες τώρα που βλέπουμε ένα αόρατο δίκτυο ανθρωπιάς κι αλληλεγγύης να προσπαθει να συγκρατήσει την άγρια κατηφόρα που επιφύλασσε και αυτή η κρίση για τους πιο αδύναμους της κοινωνίας μας.
Εκτός λοιπόν από τις δράσεις πολλών σωματείων, ακόμα και συνδέσμων οπαδών και εκτός από τα κουτιά αλληλεγγύης που τοποθέτησε το Κοινωνικό Κέντρο – Στέκι Μεταναστών τις προηγούμενες ημέρες, ένα νέο κουτί αλληλεγγύης τοποθετήθηκε στην πλατεία Μαβίλη από την Ταξική Αντεπίθεση Θεσσαλονίκης η οποία αναφέρει:
«1.500.000 άνεργοι, εκατοντάδες χιλιάδες που ζουν με τα λεφτά της αναστολής ή εργάζονται σε καθεστώς ημιαπασχόλησης, εντατικοποιημένη και κακοπληρωμένη δουλειά για τους υπόλοιπους, την ίδια στιγμή που δεκάδες χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι φτωχοποιούνται βίαια. Οι πιο τυχεροί λαμβάνουν κάποιο επίδομα-βάλσαμο, που δεν μπορεί όμως να επουλώσει τη βαθειά πληγή της φτώχειας που βαθαίνει. Σε αυτή τη συγκυρία όμως, υπάρχει και μια μερίδα ανθρώπων που δεν έχουν ούτε καν αυτό. Σε αυτά τα πλαίσια, προσπαθήσαμε να βρούμε έναν τρόπο ώστε να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε διαφορά σημεία μέσα στην πόλη όπου ο καθένας θα μπορεί είτε να αφήνει είτε να προμηθεύεται είδη πρώτης ανάγκης. Έτσι καταλήξαμε στα κουτιά αλληλεγγύης, ιδέα που με χαρά είδαμε ότι έγινε και από το Στέκι Μεταναστών σε διάφορα σημεία της πόλης και που ελπίζουμε να εξαπλωθεί, ώστε κάθε γειτονιά στο τέλος να έχει τα δικά της αντίστοιχα ντουλάπια. Κουτιά, η συντήρηση και η ενίσχυση των οποίων, ελπίζουμε και θα προσπαθήσουμε να αποτελέσει αφορμή για να συζητήσουμε με τον κόσμο της γειτονιάς πολλά παραπάνω θέματα που ταλανίζουν την τάξη μας όπως οι πλειστηριασμοί, τα αυξημένα νοίκια, η ανεργία, τα κοψίματα ρεύματος, το τεράστιο κόστος ζωής, η αστυνομοκρατία. Το πρώτο από τα κουτιά ταξικής αλληλεγγύης που προγραμματίζουμε να λειτουργήσουμε βρίσκεται στην πλατεία Μαβίλη, σε μία πολυεθνική και εργατική γειτονιά του κέντρου της Θεσσαλονίκης. Η λογική λειτουργίας τους είναι απλή και δεν προΰποθέτει παρά ταξική συνείδηση, κοινωνική ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη. Παίρνεις ότι χρειάζεσαι. Αφήνεις ό,τι μπορείς». Ενώ το κείμενο κλείνει ως εξής: «Όσο οι “άριστοι” ηθικολόγοι και οι φιλάνθρωποι αστοί πολιτικοί και κεφαλαιοκράτες μας ξεσκίζουν στη δουλειά, διαλέγουν το ποιοι θα ζήσουμε και το ποιοι θα πεθάνουμε, μας καταδικάζουν σε μια ζωή γεμάτη φτώχεια, ανισότητες, καταστολή και πολέμους, μόνο εμείς μπορούμε να στηρίξουμε ο ένας την άλλη και να παλέψουμε μαζί για έναν καλύτερο κόσμο.»
Ταυτόχρονα αντίστοιχο κάλεσμα για συλλογή ειδών που έχουν ανάγκη Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες στη δομή του Λαυρίου και στον καταυλισμό στην περιοχή Νεράκι, πραγματοποίησε η ομάδα «room 39- refugee & homeless support». Η συλλογή των τροφίμων μακράς διαρκείας θα γίνει σήμερα Τρίτη, την Τετάρτη και την Πέμπτη και ώρες 17.00 με 19.00 στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο.
«Από το 2017 που αφέθηκαν αβοήθητοι από τις οργανωμένες δομές του τότε υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, οι συγκεκριμένοι προσφυγικοί καταυλισμοί λειτουργούν πλήρως αυτο-οργανωμένα και αυτο-διαχειριζόμενα, υπό την ευθύνη των προσφύγων που κατοικούν εκεί. Σήμερα “φιλοξενούνται” στις δομές αυτές εκατοντάδες ανθρώπων, κυρίως Κούρδοι από Συρία και Τουρκία, μεταξύ αυτών και πολλά παιδιά, χωρίς καμία υποστήριξη από φορείς του κράτους, παλεύοντας ενάντια στις δυσκολίες και στις κάθε είδους πιέσεις που τους θέτει η ίδια η τοπική αυτοδιοίκηση (δήμος Λαυρεωτικής).
Μέχρι να δούμε και το τελευταίο κέντρο κράτησης και εξαθλίωσης μεταναστών να διαλύεται, εμείς θα είμαστε εδώ να δείχνουμε έμπρακτα και ακηδεμόνευτα την αλληλεγγύη μας, στον κουρδικό λαό όπως και σε όλους τους κατατρεγμένους αυτού του τόπου, σε έναν κοινό αγώνα για αμεσοδημοκρατία, ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Η αλληλεγγύη πάντοτε έδινε και θα δώσει και πάλι την απάντηση, εκεί όπου το κράτος εγκληματεί ή απλά αδιαφορεί.»
Πέρα από τη στήριξη των δομών αυτών, αντίστοιχες πρωτοβουλίες ετοιμάζονται και από άλλες ομάδες και οργανώσεις της πόλης για τις επόμενες εβδομάδες, ενώ σκοπός είναι να αποτελέσουν παράδειγμα για μία μαζική και από τα κάτω κινητοποίηση αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά και κάθε μέρα. Και κάτι μας λέει πως είναι αυτή η αλληλεγγύη που θα ανοίξει τους δρόμους για να περπατήσουμε μαζί, η κοινωνική πλειοψηφία, όλοι οι κατοικοί της άλλης Θεσσαλονίκης, τον επόμενο καιρό.
