Η ψυχωσική εξουσιομανία βλάπτει σοβαρά την πατρίδα
Η ιστορία διδάσκει ότι κανείς αποσυνάγωγος της εξουσίας δεν την επανακατέλαβε, επενδύοντας στην αποτυχία του διαδόχου του, ενώ ταυτόχρονα συνέχιζε να επικαλείται -χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, αλλά με παραλήρημα μεγαλείου- την εφαρμοσμένη δική του πολιτική, που κατέστησε την χώρα βαριά κατεστραμμένη, την παράταξη του βαθιά λαβωμένη και τον ίδιο αμετάκλιτα αποδιοπομπαίο. Ποτέ και κανείς.
Κάποιος πρέπει να εξηγήσει στον (ακόμα) Πρόεδρο Αντώνη και στους (ευτυχώς) ελάχιστους εναπομείναντες Πραιτωριανούς του (λέγε με Άδωνι ή έστω Μαυροειδή-Μάκη), ότι δεν αρκεί να λυγίσει ο αντίπαλος σου από την έλλειψη οξυγόνου (που βοηθάς να κλείσει η στρόφιγγα), δεν αρκεί ο μοναδικός εσωκομματικός σου αντίπαλος (Καραμανλής) -που «με κλειστά μάτια» μπορεί να ηγηθεί εκ νέου της Δεξιάς παράταξης- επιδεικτικά να το αρνείται, δεν αρκεί οι φερόμενοι ως διεκδικητές του Προεδρικού θώκου (που έχεις κατσικωθεί) να είναι αμελητέου ειδικού πολιτικού βάρους, χρειάζεται πρωτίστως να υπάρχει ένα ολοκληρωμένο πολιτικό αφήγημα.
Πάντα η πολιτική θα προηγείται των προσώπων, καθώς ακόμα και με τα πλέον ικανά πρόσωπα, αλλά χωρίς την αναγκαία και ελκτική πολιτική, δεν υπάρχει πολιτική πράξη , αλλά προσωπική φαντασίωση και απέλπιδα επιδίωξη.
Φαντάσου Αντώνη ένα «σπίτι» με έναν «νταβραντισμένο» πελάτη αλλά χωρίς πόρνη. Σε τι ακριβώς μπορεί να ελπίζει ο «ικανός» πελάτης για να συντελεστεί «πράξη»;
Και πρέπει να ξέρεις, Αντώνη, ότι η καταστροφή δεν έχει κανένα αφήγημα, έχει μόνο χρώμα. Το μαύρο. Το μόνο χρώμα που έχουν οι στάχτες από τις καμένες ζωές, που άφησες πίσω σου φεύγοντας στις 25 του Γενάρη.
Γιατί, όταν μιλάνε (εκεί στη Συγγρού) ότι η Κυβέρνηση πρέπει να αποδεχτεί την ολοκλήρωση του Μνημονίου και να συνομολογήσει στην αξιολόγηση (κατά τα δικά τους πρότυπα), αναρωτιέμαι αν εννοούν ότι πρέπει να καταβαραθρωθεί ακόμα χαμηλότερα το Α.Ε.Π. (έχει χαθεί το 25%), να ολοκληρωθεί ο αφανισμός και των τελευταίων κοινωνικών δομών του κράτους, να ενταθεί η αιμορραγία της οικονομικής μετανάστευσης (ιδιαίτερα των νέων), να αυξηθούν οι απολύσεις, να μεγιστοποιηθεί η φτωχοποίηση (περισσότερο του 1/3) του πληθυσμού, να συνεχιστούν αμείωτες οι αυτοκτονίες;
Γιατί, όταν λοιδωρούν την Κυβέρνηση για την μάχη κατά της φοροδιαφυγής, με σύσταση ειδικού, ανατροφοδοτούμενου σώματος από πολίτες (κατά τα πρότυπα του Αμερικάνικου IRS) αναρωτιέμαι, τι ακριβώς πέτυχε στον τομέα αυτό η Κυβέρνηση του Αντώνη;
Γιατί όταν μιλούν για φυγή καταθέσεων και μεγάλο χρηματοδοτικό κενό, αναρωτιέμαι αν εννοούν ότι είναι αποτέλεσμα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ ή των δηλώσεων του Αντώνη για άδεια ΑΤΜ (καφενείο της Βουλής), του Αδώνιδος ότι «θα βγάλω τα λεφτά μου έξω έτσι και βγει ο ΣΥΡΙΖΑ» και της Σοφίας «θα δείτε κύριε Καμπουράκη άδεια ράφια στα Super Market, ούτε κωλόχαρτα δεν θα έχετε».
Ποιά είναι η αιτία άραγε που έβγαλε ο Χαρδούβελης τα λεφτά του (στο νησί Jersey) σε 56 δόσεις;
Ενδεικτικό της αθλιότερης εκδοχής της πολιτικής (του Αντώνη), που προκαλεί (εκτός από οργή) θλίψη αλλά και γέλιο (άλλωστε το τραγικό κρύβεται στο ιλαρό, και το αντίστροφο) είναι και το ακόλουθο: Ο τέως υπουργός Ναυτιλίας Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή και προκαλεί τον διάδοχο του «εάν έχει λάβει μέριμνα για την καταβολή των απλήρωτων (πολλών μηνών –δική μου επισήμανση) δεδουλευμένων των ναυτικών» -που δημιουργήθηκαν επί υπουργίας του.
Γι’ αυτό, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τώρα τον πρώτο λόγο έχει η κοινωνία.
Άλλωστε «ο σιωπών δοκεί συναινείν» (όποιος σιωπά φαίνεται να συναινεί).
*Photo Credit: SOOC