Κείμενο με το οποίο εξηγούν το γιατί και το πώς υπήρξε μεγάλη διασπορά του Covid-19 στις ελληνικές φυλακές, αλλά και συγκεκριμένα στις φυλακές της Λάρισας όπου κρατούνται, έγραψαν οι κρατούμενοι Πολύκαρπος Γεωργιάδης και Βαγγέλης Σταθόπουλος. Όσα περιγράφονται είναι ενδεικτικά της κατάστασης που επικρατεί στις φυλακές, αλλά και δεικτικά για τα επαναλαμβανόμενα λάθη, την αδιαφορία αλλά και τις πολύ συγκεκριμένες ευθύνες που έχουν κοστίσει τόσο σε περιστολή δικαιωμάτων των έγκλειστων όσο και σε ζωές κρατουμένων από τις φυλακές Διαβατών.
Το κείμενο των δύο κρατουμένων:
«Την ημέρα που ξεκινάμε τη συγγραφή αυτού του κειμένου (30/1/2021) συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτήρισε την επιδημία του ιού covid-19 ως παγκόσμια πανδημία. Ένας χρόνος που θα ήταν υπεραρκετός για να θωρακιστεί επαρκώς το δημόσιο σύστημα υγείας και να δοθεί βάρος στην αναβάθμιση της υγειονομικής προστασίας της κοινωνίας, αν η ακροδεξιά/νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση δεν έβαζε σαν προτεραιότητα την κατασταλτική διαχείριση της κρίσης και τη γενικευμένη αστυνομοκρατία, περνώντας παράλληλα στη ζούλα αντικοινωνικούς και αντεργατικούς νόμους. Την ώρα που η κυβέρνηση επέλεγε να αγνοήσει τις βασικές κοινωνικές ανάγκες ανακάλυπτε το περιβόητο “λεφτόδεντρο” για να ταΐσει τις γαλλικές και αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες, για να μπουκώσει τα ΜΜΕ και για να προσφέρει ζεστό χρήμα σε φιλικά επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές δεν είναι διαφορετική. Η απάντηση του υπουργού Δημόσιας Τάξης στην υγειονομική κρίση ήταν μία: καταστολή, καταστολή και καταστολή! Το υπουργείο και η Γενική Γραμματεία Εγκληματικής Πολιτικής αντί να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα του κατ’ ευφημισμό “σωφρονιστικού συστήματος”, έχουν ξεκινήσει όλο αυτό το διάστημα μια καταιγιστική επικοινωνιακή εκστρατεία ώστε να δοθεί η ψευδής εικόνα στην κοινωνία πως οι φυλακές είναι γεμάτες σουίτες και οι κρατούμενοι ζουν πλουσιοπάροχη ζωή. Έκαναν τα πάντα για να πείσουν την κοινωνία πως η υγειονομική κρίση είναι απόλυτα ελεγχόμενη, ενώ έφτασαν στο σημείο να διαψεύσουν τις συγκεκριμένες και στοιχειοθετημένες καταγγελίες που κάναμε δημόσια και επώνυμα δείχνοντας την παντελή τους άγνοια και αδιαφορία για την πραγματική κατάσταση στις φυλακές. Είναι τόσο τραγελαφικοί, όμως, που στην ουσία μας είπαν πως πολεμάνε τον κορονοϊό με σαμπουάν και αφρόλουτρα…
Ας ξεκινήσουμε, όμως, από την αρχή. Ήδη από τις 20 Μαρτίου του 2020 η επιτροπή για την πρόληψη των βασανιστηρίων του Συμβουλίου της Ευρώπης εξέδωσε επείγουσα οδηγία με σειρά έκτακτων μέτρων για την αποφυγή της εισόδου του ιού σε κλειστές δομές και φυλακές. Το πιο βασικό από αυτά τα προληπτικά μέτρα ήταν η αποσυμφόρηση των φυλακών. Το μέτρο αυτό εφαρμόστηκε όχι μόνο σε ευρωπαϊκές χώρες, αλλά ακόμα και σε καθεστώτα που δεν φημίζονται για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (Τουρκία, Ιράν, Σουδάν κλπ). Στην Ελλάδα παρά τις αρχικές προφορικές δεσμεύσεις της Σ. Νικολάου, ποτέ δεν πάρθηκε το παραμικρό μέτρο αποσυμφόρησης στις ασφυκτικά γεμάτες ελληνικές φυλακές. Επίσης, στις ευρωπαϊκές χώρες υπήρχε η προσπάθεια εξισορρόπησης ανάμεσα στα αναγκαία περιοριστικά μέτρα υγειονομικής προστασίας και τη διατήρηση των βασικών δικαιωμάτων των φυλακισμένων, ενώ στην Ελλάδα δεν υπήρξε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Έτσι, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες σε συνδυασμό με τα μέτρα αποσυμφόρησης πάρθηκαν μέτρα πρόληψης και υγειονομικής προστασίας (συνεχόμενα τεστ, ιατρική παρακολούθηση, ειδικοί χώροι επισκεπτηρίων, μοριακά τεστ στις μεταγωγές, ειδικοί χώροι εκτός φυλακής ή αστυνομικού τμήματος για νεοεισαχθέντες, ειδικοί νοσοκομειακοί χώροι εντός φυλακών κλπ). Αντίθετα, στην Ελλάδα δεν πάρθηκε κανένα απολύτως προληπτικό υγειονομικό μέτρο και υπήρχε πλήρης απουσία σχεδιασμού και συντονισμού. Το μόνο που υπήρξε ήταν η καταστολή: απαγόρευση αδειών, κατάργηση επισκεπτηρίων, απαγόρευση λήψης τροφίμων και ρουχισμού, απαγόρευση μεταγωγών (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και επειγόντων περιστατικών), απαγόρευση θεραπευτικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων κλπ. Και όποιος σήκωνε το κεφάλι δεχόταν την εκδικητική βία, όπως συνέβη με τον ξυλοδαρμό από τα ΜΑΤ των γυναικών κρατουμένων στη Θήβα.
Αδίκως όλο αυτό το διάστημα περιμέναμε τη λήψη στοιχειωδών υγειονομικών μέτρων. Ενδεικτικά, στη Λάρισα μέχρι να ξεσπάσει η μεγάλη κρίση του Δεκέμβρη (στην οποία βρέθηκαν περισσότεροι από 250 κρατούμενους θετικοί στον κορονοϊό, σε σύνολο 700 ανθρώπων, δηλαδή το 35% του πληθυσμού της φυλακής!), μονάχα σποραδικά είχαν μοιραστεί μάσκες, γάντια, χλωρίνες και αντισηπτικά, σε ανεπαρκή ποσότητα, ενώ δεν υπήρξε καμιά προεργασία για το ενδεχόμενο “εισβολής” του ιού. Αντί για υγειονομική προστασία βλέπαμε μονάχα τοιχοκολλημένες ανακοινώσεις με νέες διαταγές και απαγορεύσεις (η τόσο συχνή και επαναλαμβανόμενη χρήση των λέξεων “διατάσσουμε” και “απαγορεύεται” αποκαλύπτει τον ακροδεξιό και αυταρχικό ψυχισμό των Χρυσοχοΐδη-Νικολάου). Σαν να μην έφτανε όλη αυτή η συσσώρευση απαγορεύσεων, μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα δίνοντας συμβουλές αποφυγής του συνωστισμού σε μια φυλακή που η πληρότητά της ξεπερνάει το 140%!
Ως κρατούμενοι είχαμε προειδοποιήσει εγκαίρως από τον Μάρτιο για την αναμενόμενη υγειονομική κρίση στις υπερπλήρεις φυλακές, ζητώντας να παρθούν μέτρα υγειονομικής προστασίας και όχι κατασταλτικά μέτρα, που όπως αποδείχθηκε στην πράξη ήταν αναποτελεσματικά και περιττά, ενώ το μόνο που κατάφεραν ήταν να οξύνουν παραπάνω τον κοινωνικό μας αποκλεισμό και να διακόψουν βίαια την επαφή με το οικογενειακό μας περιβάλλον. Τον περασμένο Οκτώβριο για μια ακόμη φορά στείλαμε ως κρατούμενοι των φυλακών Λάρισας υπόμνημα προς το υπουργείο, στο οποίο προτείναμε την εφαρμογή συγκεκριμένων, λογικών και εφικτών μέτρων. Γράφαμε: “Ως κρατούμενοι αντιλαμβανόμαστε τη σοβαρότητα της κατάστασης και ζητάμε από το υπουργείο να δείξει μεγαλύτερη υπευθυνότητα και μέριμνα για τους κρατούμενους, εφαρμόζοντας στοχευμένα υγειονομικά μέτρα και όχι κατασταλτικά (…) Δεδομένου του υπερπληθυσμού που έχουν οι φυλακές στη χώρα η εξάπλωση θα είναι μεγάλη και θα κινδυνέψουν μαζικά ανθρώπινες ζωές, αφού πολλοί/ες κρατούμενοι/ες είναι άρρωστοι/ες, καθώς και υπερήλικοι/ες”. Ζητήσαμε τη λήψη μιας αυτονόητης δέσμης μέτρων, όπως την αξιοποίηση νομικών εργαλείων του Ποινικού Κώδικα για αποσυμφόρηση των φυλακών (αποφυλάκιση μικρών ποινών, αντικατάσταση προσωρινής κράτησης με κατ’ οίκον περιορισμό, αποφυλάκιση ευπαθών ομάδων, κλπ), την επανεξέταση των χώρων κράτησης νοσούντων κρατουμένων από κλιμάκιο ειδικών, την επίσκεψη σε όλες τις φυλακές ειδικών γιατρών που σε συνεργασία με τη σωφρονιστική υπηρεσία και τους κρατούμενους θα καθορίσουν τη λήψη μέτρων υγειονομικής προστασίας, τη συχνότερη απολύμανση και δωρεάν χορήγηση μασκών, αντισηπτικών και χλωρίνης και την άμεση ανάκληση όσων κατασταλτικών μέτρων δεν έχουν υγειονομική αξία. Εν τέλει, οι εξελίξεις μάς δικαίωσαν όταν γράφαμε προς το υπουργείο: “Σε περίπτωση μαζικής προσβολής κρατουμένων από τον ιό δεν έχει προβλεφθεί κανένα μέτρο ώστε οι νοσούντες να φιλοξενηθούν σε χώρους όπου τηρείται το υγειονομικό πρωτόκολλο. Αντιθέτως, όπως έδειξε και το παράδειγμα της Κέρκυρας προβλέπεται οι κρατούμενοι να στοιβαχθούν σε κελιά ή θαλάμους συνεχώς κλειδωμένοι, γεγονός που προσβάλλει την αξιοπρέπειά τους και θέτει σε επιπλέον κίνδυνο τη ζωή τους, καθώς και τη ζωή όσων έρχονται σε επαφή μαζί τους. Δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος ιός πλήττει το αναπνευστικό, χώροι με μεγάλη υγρασία, χωρίς να τηρούν τις βασικές προϋποθέσεις παραμονής σ’ αυτούς, αποτελούν εγγύηση πως όποιος άρρωστος κρατηθεί σ’ αυτούς θα επιδεινωθεί η υγεία του. Είμαστε σίγουροι πως εάν οι χώροι αυτοί ελεγχθούν από κάποιο κλιμάκιο γιατρών θα κριθούν ακατάλληλοι για μια τέτοια χρήση. Εν τέλει, με την εφαρμογή της πολιτικής αυτής οι φυλακές μετατρέπονται σε υγειονομικές βόμβες, με αυξημένο τον κίνδυνο μετάδοσης του ιού και έξω από αυτές, δεδομένου ότι εργάζονται σ΄ αυτές χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι”.
Απέναντι στην υπεύθυνη αυτή στάση των κρατουμένων, το υπουργείο απάντησε με σιωπή. Επέλεξε να παίξει τις ζωές μας στα ζάρια, αφού για τη φασίζουσα νοοτροπία τους οι φυλακισμένοι είναι κατά παραχώρηση υπάρξεις. Μας κάνουν χάρη που ζούμε και καλύτερα να το βουλώσουμε! Και πράγματι, σε ελάχιστο μόνο διάστημα φάνηκαν τα αποτελέσματα της εγκληματικής αυτής πολιτικής. Φάνηκε η πλήρης ανοργανωσιά, η ασυναρτησία και η έλλειψη οποιασδήποτε προετοιμασίας και σχεδιασμού για το ενδεχόμενο εισβολής του ιού στις φυλακές. Από την πλευρά μας θα μιλήσουμε για όσα βιώσαμε συγκεκριμένα στις φυλακές Λάρισας. Θα μιλήσουμε για την εφιαλτική πραγματικότητα και όχι για τα fake news που διασπείρει η Σ.Νικολάου (μεταξύ των οποίων και για τα υποτιθέμενα τηλε-επισκεπτήρια που ουδέποτε έχουν πραγματοποιηθεί, παρά τις πομπώδεις ανακοινώσεις).
Πως φτάσαμε λοιπόν, στη μετατροπή των φυλακών Λάρισας σε υγειονομική βόμβα με περισσότερους από 250 κρατουμένους θετικούς στον covid-19 και αδιευκρίνιστο αριθμό σωφρονιστικών υπαλλήλων και εξωτερικών φρουρών;
Πολύ απλά, επειδή τα μέτρα υγειονομικής προστασίας ήταν ανύπαρκτα, ενώ παραβιάζονταν κατά συρροή τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Μια πύλη εισόδου, λοιπόν, ήταν από ανεύθυνους σωφρονιστικούς υπαλλήλους που δεν τηρούσαν τα στοιχειώδη μέτρα. Η βασικότερη πύλη εισόδου, όμως, ήταν οι μεταγωγές, οι οποίες συνεχίζονταν κανονικά κατ’ εντολή της Σοφίας Νικολάου και αύξαναν τον κίνδυνο διασποράς του ιού, την ίδια ώρα που κάθε δραστηριότητα στη φυλακή είχε διακοπεί μ’ αυτήν την πρόφαση. Σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ για τα καταστήματα κράτησης κάθε νεοεισερχόμενος κρατούμενος θα έπρεπε να εξεταστεί για αξιολόγηση συμπτωματολογίας συμβατής με λοίμωξη covid-19 (πυρετός, βήχας, αναπνευστικές δυσκολίες) και να ληφθεί φαρυγγικό δείγμα ανεξάρτητα της παρουσίας συμπτωμάτων. Εν αναμονή του αποτελέσματος ο κρατούμενος έπρεπε να τοποθετηθεί μόνος του σε προκαθορισμένο ειδικό χώρο. Αυτά στη θεωρία, γιατί η πραγματικότητα απείχε έτη φωτός. Στην πράξη, λοιπόν, ουδέποτε έγινε σε μεταγόμενο οποιουδήποτε είδους τεστ, είτε rapid είτε μοριακό. Το μόνο που γίνονταν ήταν δυο θερμομετρήσεις την ημέρα από έναν συγκρατούμενό μας, ο οποίος ήταν γιατρός και κάνει τα μεροκάματά του στο ιατρείο, καταβάλλοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες, με αποτέλεσμα να κολλήσει και ο ίδιος και να νοσήσει από τον covid-19. Επιπλέον, αντί για ατομική καραντίνα του νεοεισερχόμενου στην πραγματικότητα είχαμε ομαδικές δήθεν καραντίνες σε ακατάλληλους θαλάμους, με εξόφθαλμη παραβίαση των υγειονομικών πρωτοκόλλων και τους κρατούμενους να εναλλάσσονται και να ανακυκλώνονται μεταξύ τους ανεξέλεγκτα, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος διασποράς του ιού. Και πράγματι, υπήρξαν μεταγόμενοι κρατούμενοι που μετά την υποτιθέμενη καραντίνα μπήκαν μέσα στις πτέρυγες θετικοί στον ιό! Όταν ρωτήσαμε τη διοίκηση της φυλακής το λόγο για τον οποίον παραβιάστηκαν τα υγειονομικά πρωτόκολλα επικαλέστηκε την έλλειψη επαρκών χώρων στη φυλακή. Πως θα βρεθούνε, όμως, αυτοί οι χώροι όταν εδώ κι ένα χρόνο δεν έχει παρθεί κανένα μέτρο αποσυμφόρησης και οι κρατούμενοι στοιβάζονται σαν σαρδέλες σε ακατάλληλες κτιριακές εγκαταστάσεις; Χρόνος υπήρχε υπεραρκετός για να σχεδιαστεί ένα πλάνο αντιμετώπισης του κορονοϊού στις φυλακές, αλλά η αποκλειστική πολιτική προτεραιότητα των Χρυσοχοΐδη-Νικολάου ήταν ο περιορισμός των δικαιωμάτων των κρατουμένων και η λήψη απαγορευτικών και κατασταλτικών μέτρων, στο ευρύτερο πλαίσιο της αυταρχικής επέλασης του κράτους. Κι ενώ εδώ και ένα χρόνο δεν είχε γίνει τίποτα απολύτως για να αντιμετωπιστεί η διαχρονική έλλειψη ιατρικής περίθαλψης στις φυλακές, η Σ. Νικολάου προτίμησε να πετάξει το δημόσιο χρήμα στη δημιουργία προσωπικής της αυλής, προσλαμβάνοντας 130 επιπλέον γραφειοκράτες στη Γ.Γ. Εγκληματικής Πολιτικής. Τα 2 εκατομμύρια ευρώ του ετήσιου κόστους αυτών των προσλήψεων θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για πρόσληψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στις φυλακές, αλλά είναι σαφές πως οι Χρυσοχοΐδης-Νικολάου αδιαφορούν πλήρως για τις ζωές μας. Είναι χαρακτηριστικό πως σε συνάντηση που είχαμε με τη διευθύντρια των επειγόντων περιστατικών του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας (η οποία εθελοντικά προσέφερε την εργασία της για την καταπολέμηση του κορονοϊού στη φυλακή της Λάρισας), τόνισε πως εάν υπήρχε ένας μόνιμος γιατρός στη φυλακή θα είχε αποφευχθεί τέτοιας έκτασης υγειονομική κρίση, ενώ παραδέχθηκε πως οι κτιριακές εγκαταστάσεις και οι συνθήκες κράτησης είναι άθλιες και αυξάνουν τον κίνδυνο διασποράς του ιού (στενότητα χώρων, συνωστισμός, υπερπληθυσμός κλπ).
Κι ενώ ήδη είχαν εμφανιστεί κρούσματα ανάμεσα στους σωφρονιστικούς υπαλλήλους και τους εξωτερικούς φρουρούς (ένας εκ των οποίων πέθανε), το υπουργείο συνέχισε να σιωπά επιδεικτικά και να αγνοεί τις δομημένες και λογικές προτάσεις των κρατουμένων. Ακόμα κι όταν έγινε σαφές πως ο ιός μπήκε στη φυλακή, η μοναδική “λύση” που είχαν στη φαρέτρα τους ήταν το κλείδωμα των κρατουμένων σε υπερπλήρεις θαλάμους και μετά ας αποφασίσει η τύχη για το ποιος θα ζήσει. Δεν τους κάναμε τη χάρη, όμως. Στην απόπειρα μαντρώματός μας απαντήσαμε με την άρνηση να κλειδωθούμε στους θαλάμους, απαιτώντας τη διενέργεια μαζικών τεστ ώστε να φανεί η πραγματική έκταση του προβλήματος. Και πράγματι, μετά την πίεση και υπό το φόβο ξεσηκωμού των κρατουμένων, από τις 2 Δεκεμβρίου ξεκίνησε η διενέργεια μαζικών τεστ, αποκαλύπτοντας τη διασπορά του ιού και ξεσκεπάζοντας τα ψεύδη της Σ. Νικολάου. Και μόνο τότε, κατόπιν εορτής κι αφού είχε γίνει η ζημιά, ξεκίνησαν κάποια στοιχειώδη μέτρα, όπως το μοίρασμα μασκών και αντισηπτικών (αν και υπάρχουν διάφορα θολά σημεία σ’ αυτό το πεδίο, όπως η υπερτιμολογήσεις, η εξυπηρέτηση φιλικών επιχειρηματικών συμφερόντων, η ακαταλληλότητα υλικού κλπ).
Παράλληλα με την αποκάλυψη της διασποράς του ιού είχαμε και το πλήρες ξεσκέπασμα της ανοργανωσιάς και της έλλειψης σχεδιασμού και συντονισμού για την αντιμετώπιση της κατάστασης (έστω και καθυστερημένα). Ακολούθησε ένα πραγματικό χάος, με σπασμωδικές και πρόχειρες κινήσεις, καθώς δεν υπήρξε καμιά προεργασία για το ενδεχόμενο επέκτασης της πανδημίας στις φυλακές. Σε ένα από τα πάμπολλα ψεύδη της Γ.Γ. Εγκληματικής Πολιτικής υποστήριξε πως οι θετικοί στον ιό κρατούμενοι τοποθετήθηκαν χωριστά σε τρεις πτέρυγες. Στην πραγματικότητα, όμως, υπήρξε πρόβλεψη μόνο για ένα θάλαμο καραντίνας στην Δ’ πτέρυγα, στην οποία αποθηκεύτηκαν κάτω από άθλιες συνθήκες 60 άνθρωποι, με ελάχιστη και ανεπαρκή ιατρική και νοσηλευτική παρακολούθηση. Οι υπόλοιποι θετικοί στον ιό κρατούμενοι διασκορπίστηκαν σε θαλάμους στο εσωτερικό των υπόλοιπων πτερύγων, κλειδωμένοι σε στενούς χώρους και σε συνθήκες προσβλητικές για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια (υπήρχε τουλάχιστον μια περίπτωση νοσούντα κρατούμενου που κοιμόταν στο πάτωμα λόγω υπερπληρότητας. Ενδεχομένως να υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις που δεν γνωρίζουμε ως αυτόπτες μάρτυρες). Στην υπερπλήρη φυλακή της Λάρισας αντί να εξασφαλιστεί περισσότερος χώρος ώστε να είναι δυνατή η τήρηση μέτρων φυσικής αποστασιοποίησης (και αυτό θα ήταν εφικτό μόνο με αποσυμφόρηση και αξιοποίηση ήδη υπαρχόντων χώρων ή δημιουργία νέων) και αντί να εξασφαλιστεί η πρόσβαση σε καθαρό αέρα, στριμωχνόμασταν σε μικροσκοπικούς θαλάμους και σ’ ένα στενό διάδρομο με ελλιπή εξαερισμό. Ακόμα και μετά την είσοδο του ιού, λοιπόν, αρνητικοί, θετικοί και επαφές χρησιμοποιούσαν τους ίδιους στενούς κοινόχρηστους χώρους, τα ίδια καρτοτηλέφωνα, τις ίδιες εστίες θέρμανσης κλπ. Ταυτόχρονα, στερούνταν πρόσβασης στον καθαρό αέρα, καθώς με παράλογο τρόπο το προαύλιο έκλεισε, κατά παράβαση τόσο των υγειονομικών οδηγιών όσο και του σωφρονιστικού κώδικα, τον οποίον θυμούνται μονάχα όταν θέλουν να επιβαρύνουν τη θέση των κρατουμένων και τον ξεχνάνε πάραυτα όταν πρόκειται για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους.
Όλο αυτό το διάστημα ήταν άφαντο το Σώμα Επιθεώρησης και Ελέγχου Καταστημάτων Κράτησης που έχει υποτίθεται ως αποστολή τον έλεγχο των συνθηκών κράτησης και: “τη διενέργεια τακτικών και έκτακτων υγειονομικών επιθεωρήσεων αναφορικά με τις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των κρατουμένων”.
Σήμερα, αφού η επιδημιολογική κατάσταση στη φυλακή της Λάρισας έχει σταθεροποιηθεί έπειτα από αμέτρητες θυσίες των κρατουμένων, συνεχίζουμε να βιώνουμε σε μια συνθήκη φυλακής μέσα στη φυλακή, να στερούμαστε βασικών δικαιωμάτων μας, να οξύνονται οι συνθήκες κοινωνικής απομόνωσης και να στερούμαστε επαφής με τις οικογένειές μας (οι διακηρύξεις περί τηλε-επισκεπτηρίων είναι κοινή φάρσα). Συνεχίζεται, δηλαδή, η ίδια ακριβώς πολιτική που δημιούργησε το πρόβλημα. Ουσιαστικά, τιμωρούμαστε για τα εγκληματικά λάθη και παραλείψεις του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και της Γ.Γ. Εγκληματικής Πολιτικής, που μας άφησαν ακάλυπτους μπροστά στον κίνδυνο εξ’ αιτίας του εθισμού τους στην καταστολή, τις διαταγές και τις απαγορεύσεις. Και αυτό το έγκλημα είναι συνειδητή πολιτική επιλογή. Μέσα σ’ αυτές τις εφιαλτικές συνθήκες η ακροδεξιά κυβέρνηση δεν είχε χρόνο για να εκπονήσει ένα σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας στις φυλακές, αλλά βρήκε μπόλικο χρόνο να ψηφίσει ένα νέο κατασταλτικό νόμο που οδηγεί χιλιάδες κρατούμενους στην απελπισία, καθώς δυσκολεύει ακόμα περισσότερο το καθεστώς χορήγησης αδειών, ενώ ταυτόχρονα στοχοποιεί τους πολιτικούς αντιπάλους του καθεστώτος απαγορεύοντας τις μεταγωγές σε αγροτικές φυλακές (με μια φωτογραφική διάταξη που σαν στόχο έχει την εξόντωση του πολιτικού κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα).
Την ίδια ώρα, στη φυλακή της Λάρισας βρισκόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με προβλήματα εσωτερικής λειτουργίας του καταστήματος που δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο τις άθλιες συνθήκες κράτησης, όπως είναι η ανεπάρκεια ζεστού νερού, η υπερτιμολόγηση προϊόντων από το μάρκετ και η κακή λειτουργία της Γραμματείας, η οποία έχει βαλθεί να δυσκολεύει τις ζωές των κρατουμένων με άρνηση ακροάσεων, εσκεμμένα λάθη και καθυστερήσεις σε διάφορα ζητήματα, με απροθυμία προώθησης εγγράφων, με ελλιπή και επιλεκτική ενημέρωση σε σχέση με τους νόμους, καθώς και με εσκεμμένη καθυστέρηση χορηγήσεων πιστοποιητικών νόσησης από τον covid, ενώ υπήρχαν στον ιατρικό φάκελο.
Καλά θα κάνει, λοιπόν, η Γ.Γ. Εγκληματικής Πολιτικής αντί να φλυαρεί αδιάκοπα και να διασπείρει συκοφαντίες και fake news για την εφιαλτική κατάσταση στις φυλακές, να στρωθεί στη δουλειά και να λάβει άμεσα μέτρα που να εξασφαλίζουν πιο ανθρώπινες συνθήκες κράτησης. Για να σταματήσει πριν να είναι αργά το καθεστώς της αργής δολοφονίας των χιλιάδων ανθρώπων που στοιβάζονται στις αποθήκες ψυχών των κολαστηρίων, τα οποία κατ’ ευφημισμό αποκαλούνται “σωφρονιστικά καταστήματα”…
Βαγγέλης Σταθόπουλος
Πολύκαρπος Γεωργιάδης
Φυλακή Λάρισας, 03/02/2021»
