Σήμερα σας γράφω μια πολύ προσωπική επιστολή, μια επιστολή για το τι σημαίνει για μένα να είμαι Εβραίος σε μια αποστολή που θα φτάσει στην «Κόκκινη Ζώνη» το Yom Kippur, την πιο ιερή μέρα στο εβραϊκό ημερολόγιο. Δεν γράφω, σχεδόν, ποτέ «ως Εβραίος». Νιώθω ότι είναι εξαντλητικό να αναγκάζομαι να βάζω τα εβραϊκά συναισθήματα σε πρώτη προτεραιότητα, όταν έχει διαπραχθεί γενοκτονία στο όνομα του σιωνιστικού «εθνικού συμφέροντος» και όταν ακτιβιστές έχουν συλληφθεί, βασανιστεί και απελαθεί στο όνομα της «ασφάλειάς» μας.
Σήμερα, όμως, ένιωσα την ανάγκη να γράψω σε αυτό το ημερολόγιο, ως ένας από τους λίγους Εβραίους σε αυτή την αποστολή, η οποία αριθμεί πάνω από πεντακόσια άτομα από περισσότερες από σαράντα χώρες σε όλο τον κόσμο. Πιστεύω ότι η χρονική στιγμή της αποστολής μας δεν είναι τυχαία. Αντίθετα, πιστεύω ότι είναι ευλογία το γεγονός ότι πλησιάζουμε στην αναχαίτιση στην αρχή του Yom Kippur, της ετήσιας ημέρας εξιλέωσης, που μας καλεί να αναλογιστούμε τις αμαρτίες μας και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να τις διορθώσουμε στο πνεύμα του tikkun olam.
Πώς μπορούμε να εξιλεωθούμε για όσα έχουν διαπραχθεί στο όνομά μας;
Πώς μπορούμε να ζητήσουμε συγχώρεση για τις αμαρτίες που πολλαπλασιάζονται ώρα με την ώρα, ενώ βόμβες και σφαίρες πέφτουν βροχή στη Γάζα; Πώς θα μπορούσαμε να πάρουμε στα σοβαρά την αποστολή μας να «θεραπεύσουμε τον κόσμο» όταν το κράτος του Ισραήλ είναι τόσο αποφασισμένο να την καταστρέψει; Αν υπάρχει ένα μέρος της Torah που θυμάμαι ακόμα, είναι αυτό το καθήκον που μας επιβάλλει: «Δικαιοσύνη, δικαιοσύνη θα επιδιώκεις». Πώς μπορούμε να μένουμε άπραγοι και να παρακολουθούμε ενώ το κράτος του Ισραήλ διαστρεβλώνει αυτή το ιερό καθήκον, επιβλέποντας το ολοκαύτωμα του παλαιστινιακού λαού;
Εντάχθηκα σε αυτόν τον στολίσκο, όπως κάθε άλλος αντιπρόσωπος, για να υπερασπιστώ την ανθρωπότητα, πριν να είναι πολύ αργά. Αλλά η ημέρα του Yom Kippur μου υπενθυμίζει ότι είμαι εδώ και επειδή το απαιτεί η εβραϊκή μου κληρονομιά.
Ως έφηβος, ο παππούς μου Ζακ Άντλερ εντάχθηκε στην παρισινή αντίσταση ενάντια στους ναζί, διακινδυνεύοντας τη ζωή του για να σαμποτάρει τις επιχειρήσεις τους, ενώ οι φίλοι και η οικογένειά του στάλθηκαν στον θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτή είναι η παράδοση η οποία με καλεί, και ο ορισμός της «δικαιοσύνης» που νομίζω ότι είναι πιστός στην εβραϊκή μου ταυτότητα, καθώς η ίδια γενοκτονική μανία που είχε ως στόχο τους προγόνους μου τώρα έχει υιοθετηθεί από τα κύρια θύματά της.
Το Yom Kippur είναι μια μέρα νηστείας, ένας τρόπος να εκφράσουμε την εξιλέωσή μας σε φυσική μορφή. Αλλά τα τελευταία δύο χρόνια, ο πεινασμένος πληθυσμός της Γάζας δεν είχε άλλη επιλογή από το να στερηθεί το καθημερινό του ψωμί.
Αν οι ισραηλινές δυνάμεις μάς αναχαιτίσουν τη μέρα του Yom Kippur, τότε θα δούμε τι είναι η πραγματική εξιλέωση.
Μην νηστεύετε με άνεση ενώ αφήνετε τους γείτονές σας να λιμοκτονούν. Μην προσεύχεστε ενώ ρίχνετε βόμβες στα κεφάλια τους.
Εξιλέωση σημαίνει δράση. Έτσι, καθώς ο ήλιος δύει απόψε και ξεκινά η νηστεία, ελπίζω ότι οι Εβραίοι αδελφοί μου θα ενωθούν μαζί μου σε μια σιωπηλή προσευχή για να επαναπροσδιορίσουν την προσέγγισή τους στην έννοια της εξιλέωσης, και για να αναλάβουν μια θαρραλέα δράση για τον τερματισμό αυτής της φρικτής γενοκτονίας.
*Το κείμενο δημοσιεύτηκε από τον Φράνκο Μπεράρντι Μπίφο, ο οποίος γράφει: «Ο φίλος και σύντροφός μου Ντέιβιντ Άντλερ μας στέλνει αυτό το μήνυμα από τον Στόλο που πλέει προς τη Γάζα τη μέρα του Yom Kippur”.
πηγή: comune-info.net
