Η ομολογία της αποτυχίας ενός δασκάλου: Μερικές δεκάδες φοιτητές ζητούν να πουν την άποψή τους για τις επιχειρούμενες διαγραφές φοιτητών στη πρώτη Σύγκλητο του ΑΠΘ υπό τον νέο πρύτανη Περικλή Μήτκα. Με εντολή πρύτανη το κτίριο σφραγίζεται, οι πόρτες κλειδώνονται και κάτι «φουσκωτοί», τα πιο «ντούκια» από τους φύλακες στήνονται στην είσοδο και περιμένουν τους φοιτητές. Την άλλη μέρα οι φοιτητές ξεκινούν διήμερη κατάληψη στο κτίριο διοίκησης του ΑΠΘ ζητώντας τη διενέργεια ανοιχτής προς όλη τη πανεπιστημιακή κοινότητα Συγκλήτου. Αντί αυτού η νέα πρυτανεία στέλνει οδηγίες που θυμίζουν τη διαδικασία ακρόασης που έχουν κάτι τύποι όπως οι αρχηγοί κράτους και μία επιστολή στην εισαγγελία για να διερευνήσει αν τελούνται αξιόποινες πράξεις. Επίσης με ανακοίνωσή της δηλώνει πως «οι πρακτικές αυτές υπερβαίνουν πλέον κάθε προσπάθεια χειρισμού από Ακαδημαϊκούς φορείς και εμπίπτουν στην δικαιοδοσία άλλων θεσμών που διαθέτει η οργανωμένη κοινωνία». Η κατάληψη τελειώνει με πορεία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης το απόγευμα της Παρασκευής. Το θέμα απασχόλησε έντονα –τόσο έντονα που το «δράμα» εκτυλίχθηκε μόνο διαδικτυακά- καθηγητές του Ιδρύματος οι οποίοι εξέφρασαν τη στήριξή τους στο νέο πρύτανη και το αποτροπιασμό τους ενάντια στις πράξεις των φοιτητών. Άλλοι πάλι μεταξύ αυτών ο καθηγητής Βενιαμίν Καρακωστάνογλου- εκείνος που ήταν ανεξάρτητος υποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, αποσύρθηκε υπέρ Καλαφάτη και μετά ήταν υποψήφιος Ευρωβουλευτής με τη ΝΔ- υποστηρίζουν πως εφόσον πρόκειται για ενέργειες φοιτητών «τίθεται και θέμα άμεσης έρευνας και επιβολής πειθαρχικών κυρώσεων προς αυτούς που συμμετείχαν». Η καταστολή επιλέγεται αντί του διαλόγου.
Η επιστολή ενός δασκάλου στους φοιτητές*: «Οι δρόμοι που ανοίγονται σήμερα μπροστά σας, δεν είναι πολλοί, είναι δύο. Είτε το θελήσετε να τους αναγνωρίσετε είτε όχι, είτε προσπαθήσουν να σας τους κρύψουν μέσα στην ομίχλη ιδεαλιστικών σοφισμάτων, οι δρόμοι, που ανοίγονται μπροστά σας, είναι και μένουνε δυο: ή θα πάτε με το μέρος της συντήρησης και της αντίδρασης, ή θα πάτε με το μέρος της επανάστασης. Tetrium non datur. Μα θα μου πείτε: Τι δουλεία έχουμε ‘μείς με την αντίδραση ή με την επανάσταση; Πολιτικάντηδες ήρθαμε να γίνουμε; Ήρθαμε να σπουδάσουμε μιαν επιστήμη και να ζήσουμε έπειτα στην κοινωνία με την άσκηση της επιστήμης αυτής. Τι δουλειά έχει η μελέτη της επιστήμης μας με την πολιτική; Αλήθεια υπάρχουν άνθρωποι, που θα σας μιλήσουνε με φρίκη και αηδία με έσχατη περιφρόνηση για την «πολιτική» και θα σας ξορκίσουν να μην έχετε καμία σχέση μ’ αυτή την κατάρα του καιρού μας, την «πολιτική», που χώνει σαν τον Μεφιστοφελή την ουρά της στην «καθαρή φιλοσοφία», στην «καθαρή επιστήμη», στην «καθαρή τέχνη» και τα μολύνει όλα. Και όμως και όμως! Δεν πιστεύω να σας ξέφυγε, αγαπητοί μου νέοι, πως και άλλοι συμβουλάτορες, που προηγήθηκαν από μένα, ας αναφέρω τους κ.Λουβαρι, Θεοδωρακόπουλο και Κανελλόπουλο, κάτω από τις βαθυστόχαστες φιλοσοφοντυμενες συμβουλές, που σας έδωκαν, δεν έκαμαν τίποτε άλλο από την πολιτική, από αυτή την καταραμένη πολιτική, που πάει να χωθεί και μέσα στο 2+2=4. Και οι τρεις τους κρατώντας από μια φιλοσοφική αγιαστούρα ξόρκιζαν τον «ιστορικό υλισμό» και τίποτα άλλο. Έκαναν καθαρή, καθαρότατη, αλλά ανομολόγητη… πολιτική».
*Απόσπασμα από γράμμα του δασκάλου και ριζοσπάστη παιδαγωγού Δημήτρη Γληνού προς τους νέους φοιτητές το 1932.