Κόλαφο για την πολιτική της συγκυβέρνησης στα θέματα της απασχόλησης αποτελούν τα τελευταία στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, για το εργατικό δυναμικό της χώρας, που αφορούν τον Ιούνιο του 2014, τον μήνα που οι εποχικές προσλήψεις στον τουριστικό τομέα βρίσκονται στο απόγειο τους. Η δήθεν ιστορία επιτυχίας, με τις δεκάδες χιλιάδες… νέες θέσεις εργασίας στον τουρισμό, με τα θεοπάλαβα στοιχεία του μυστηριώδους συστήματος «Εργάνη» και κυρίως οι όρκοι των κυβερνητικών παραγόντων στο μέτωπο της «καθημερινή μάχης με την ανεργία», όπως είπε ο πρωθυπουργός το Σάββατο στη ΔΕΘ, κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος το μεσημέρι της Πέμπτης, καθώς τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν, καθαρά, πως η διετία Σαμαρά (Ιούνιος 2012 – Ιούνιος 2014) ήταν μία κανονικότατη καταστροφή για τον κόσμο της εργασίας, ή μάλλον καλύτερα να πούμε για τον κόσμο της ανεργίας.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Η κυβέρνηση Παπαδήμου τον Ιούνιο του 2012 παρέδωσε στη συγκυβέρνηση Σαμαρά/Βενιζέλου/Κουβέλη την ανεργία στο 24,8%. Συγκεκριμένα παρέδωσε, πάντα με τα επίσημα στοιχεία, 1.217.582 ανέργους, 3.682.994 απασχολούμενους και ένα πληθυσμό 3.350.020 οικονομικά μη ενεργών. Μετά από δώδεκα μήνες… επιτυχίες, σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας, Γιάννη Βρούτση, η ανεργία τον Ιούνιο του 2013 έφτασε το 27,6% και συγκεκριμένα: Οι άνεργοι αυξήθηκαν στο 1.347.175, οι απασχολούμενοι μειώθηκαν (πολύ λογικά) στα 3.530.213 και ο πληθυσμός των οικονομικά μη ενεργών μειώθηκε (επίσης πολύ λογικά) στα 3.308.547. Το πρώτο… λογικό έχει να κάνει με τ’ ότι πολύς ήταν ο κόσμος που μέσα σε αυτό το δωδεκάμηνο έχασε τη δουλειά του και το δεύτερο έχει να κάνει κυρίως με νέους ανθρώπους που μπήκαν, κάπως εσπευσμένα για τα ελληνικά δεδομένα, στην αναζήτηση εργασίας χωρίς όμως να βρουν κάποια απασχόληση.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στον φετινό Ιούνιο, όπου υποτίθεται ότι οι ροές απασχόλησης, εξαιτίας του τουριστικού «μπουμ», ήταν εξαιρετικές. Αν δεις το ποσοστό χωρίς να δεις να νούμερα, βλέπεις ότι πράγματι η ανεργία τον Ιούνιο του 2014 ήταν μικρότερη σε σχέση με τον Ιούνιο του 2013: 27% φέτος, 27,6% πέρσι. Μικρή η διαφορά, ούτε μία ποσοστιαία μονάδα, αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Σε πραγματικούς ανθρώπους – αριθμούς, μέσα σε ένα χρόνο ο πληθυσμός των ανέργων μειώθηκε κατά 43.291 (φέτος 1.303.884, πέρσι 1347.175) την ίδια στιγμή όμως μειώθηκε (και εδώ αρχίζουν τα μη λογικά) και ο αριθμός των απασχολούμενων (φέτος 3.527.112, πέρσι 3.530.213), αλλά και ο πληθυσμός των οικονομικά μη ενεργών κατά 2625 (φέτος 3.305.922, πέρσι 3.308.547).
Γίνεται να μειώνονται ταυτόχρονα όλοι – ανέργων, απασχολούμενων, μη οικονομικά ενεργών – οι πληθυσμοί; Γίνεται μόνο σε μία περίπτωση, όταν μειώνεται συνολικά ο πληθυσμός της χώρας που εντοπίζει η ΕΛΣΤΑΤ μέσα από τις μηνιαίες έρευνες εργατικού δυναμικού. Πράγματι, σε σχέση με τον Ιούνιο του 2013 φέτος ο συνολικός πληθυσμός ήταν μικρότερος κατά 48.084… δηλαδή με έναν τρόπο(;) εξαφανίστηκαν περισσότεροι από 40.000 άνεργοι! Η εξήγηση αυτής της… εξαφάνισης είναι πιθανά η μετανάστευση, αλλά όσοι και όσες γνωρίζουν το πώς γίνονται οι μηνιαίες έρευνες του εργατικού δυναμικού από την ΕΛΣΤΑΤ γνωρίζουν ότι οι δυνατότητες εντοπισμού ενός τέτοιου, τόσο σημαντικού, ευρήματος, είναι απίστευτα περιορισμένες. Είναι… μαγείρεμα; Στο παρελθόν η ΕΛΣΤΑ, ιδιαίτερα την εποχή της αλήστου μνήμης ΕΣΥΕ, για να μειώσει τα ποσοστά της ανεργίας μετέφερε κόσμο από τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό στον μη ενεργό, τώρα όμως φαίνεται πως η μείωση του συνολικού πληθυσμού συνδέεται με ένα… ανακάτεμα του δείγματος βάση του οποίου γίνεται η έρευνα, πάντα με… επιστημονικό τρόπο.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, η διετία Σαμαρά, «δημιούργησε» 86.302 νέους ανέργους και προκάλεσε την απώλεια περισσότερων από 155.000 θέσεων απασχόλησης. Αν αυτό είναι ανάκαμψη και success story τότε πώς είναι η κατρακύλα και η αποτυχία;
Θεόφιλος Σιχλετίδης, δημοσιογράφος στο «Κόκκινο 93,4»