Μας πήρε πέντε χρόνια για να βρούμε επιτέλους «ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει». Πήρε εφτά μέρες για να φτάσει, κάνοντας κυριολεκτικά έρπην, κάθε ψίθυρος, κάθε φωνή ξεχωριστά ,από κάθε ένα σπιτικό της επικράτειας, το ΟΧΙ, για να αρθρωθεί στη διαπασών σαν εκκωφαντικό τραγούδι που έθαψε τα στριγγλίσματα και τον επικοινωνιακό βομβαρδισμό των τερατωδών απειλών.
Καθένα ΟΧΙ ήταν τόσο προσωπικό που, τώρα, το βλέπουμε πια ολοκάθαρα πώς βγήκε από κάθε σπίτι και κάθε σώμα χωριστά, αφού τα πρόσωπα αναμετρήθηκαν πρώτα με την συνείδησή τους και ύστερα με τους αντιπάλους που ούρλιαζαν ότι «ο ουρανός θα σκεπαστεί από τα βέλη των εχθρών». Μετρήθηκε η ευψυχία, και ο στοχασμός, καθένας και καθεμιά, δεν πήγαν στα ΑΤΜ, πήγαν στην Τράπεζα της Ιστορίας και σήκωσαν το καταπίστευμα των προγόνων τους μαζί και ένα «δάνειο» αποφασιστικότητας από και για το εγγύς μέλλον.
Ένα ένα τα ΟΧΙ στοιχήθηκαν σε παράταξη.
Και διαλύθηκαν αυτόματα οι σχηματισμοί που καμώνονταν τους τρομερούς. Σέρνονται τώρα ταπεινωμένοι οι θρασύδειλοι μαχαλόμαγκες. Τα ιδιωτικά κανάλια που συγκέντρωσαν, όχι πια τον θυμό αλλά την τρομερή οργή των ανθρώπων, καθώς έφτασαν να τους απειλούν αναίσχυντα, συνεχώς, μέσα στα σπίτια τους και τους καλούσαν να υποταχθούν. Οι εργοδότες και οι συντεχνίες τους που τρομοκρατούσαν τους εργαζόμενους με απολύσεις και καταστροφές που δεν τις χωρά ο νους. Οι ψοφοδεείς σύλλογοι, οι ομοσπονδίες, οι διοικήσεις των «εργατικών» συνδικάτων που στάθηκαν ανοιχτά εναντίον των εντολέων τους. Οι δημοσκόποι και οι εταιρείες τους για τις οποίες όλοι πλέον έχουν καταλάβει τι ρόλο έπαιξαν. Οι εφημερίδες (με τις λίγες φυσικά εξαιρέσεις) και τα ιλλουστρασιόν τους πρωτοσέλιδα που μέχρι την έσχατη ώρα έπαιξαν ανοιχτά τον ρόλο του γκαουλάιτερ υποτιμώντας πλήρως τους ανθρώπους στους οποίους απευθυνόταν σαν να ήταν αμοιβάδες. Οι δήμαρχοι, Θεσσαλονίκης Αθηνών που καμπάρντιζαν σαν πουλέν της επόμενης μαύρης μέρας κι έκρωζαν συντονισμένοι με το μαύρο μέτωπο υποσχόμενοι αναξιοπρέπεια και ταπείνωση.
Όλοι αυτοί μαζί κλείσαν τις τράπεζες και μαστίγωναν με τα λόγια τους τους ανθρώπους στις ουρές, λες και απολάμβαναν την δυσκολία τους. Κανένας παρηγορητικός λόγος, καμιά λέξη ελπίδας, καμιά κίνηση συμπαράστασης.
Αμόλυσαν το ψέμα σαν τεράστιο πητ μπουλ να γαυγίζει αφρισμένο ότι δεν θα ξανανοίξουν ποτέ οι τράπεζες, ότι θα κουρευτούν τα ελάχιστα των φτωχών αποταμιευτών, οι άλλοι τα είχανε έτσι κι αλλιώς στείλει στην Ελβετία, απείλησαν ότι θα βγάλει η κυβέρνηση τα άρματα μάχης στους δρόμους, γράφανε για οδομαχίες, για διχασμό της κοινωνίας, κι ήταν που φοβόταν ότι θα φανεί καθαρά, όπως και φάνηκε πώς αυτοί είναι μακριά από τους ανθρώπους και ότι τους συνέφερε να εμφανίζουν ως δήθεν διχασμένους τους πολίτες. Τόλμησαν ακόμη και το ανήκουστο, να πουν ότι είναι πραξικόπημα το δημοψήφισμα.
Μαθημένοι στο πατέ τους έπεφτε σκληρό παξιμάδι η Δημοκρατία. Φάνηκαν τα σαπισμένα ούλα τους και τώρα θα ψάξουν να φτιάξουν μασέλα.
Θα τους μείνει δε αιωνίως το μίασμα, το στίγμα ότι λειτούργησαν σαν μεγάφωνα των δανειστών μεγεθύνοντας με κάθε τρόπο τις θέσεις και τις απειλές τους.
Απέναντι σε όλους αυτούς ορθώθηκε ο Λαός με μόνο του όπλο την Δημοκρατία. Αυτό το όπλο έβαλε στο χέρι του Λαού η κυβέρνηση. Η πλειοψηφία των καλλιτεχνών συντάχθηκε και εμψύχωσε με κάθε μέσο που είχε διαθέσιμο τους πολίτες. Με λόγια καθαρά και τραγούδια πυρωμένα.
Η κυβέρνηση και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη και τα απλά μέλη που έδωσαν τον αγώνα στους δρόμους όλης της χώρας, δεν δικαιώθηκαν μόνο αλλά, πρέπει να χαρούν την νίκη της γενιάς μας, την νική για την οποία πολέμησαν ως πρωτοπόροι* και πρέπει τώρα όλοι να ζαλωθούν την ευθύνη της ανοικοδόμησης της κατεστραμμένης χώρας σε υλικό, πνευματικό και ψυχικό επίπεδο.
Το βάρος ετούτο είναι μεγάλο αλλά είμαστε έτοιμοι πια να αναφωνήσουμε «Ω! τι ωραίο βάρος ετούτη η ευθύνη».
*Ξέχωρη αναφορά θα πρέπει να γίνει, για τον ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο» και όλους τους συντελεστές του που «μάτωσαν» σε τούτη την μάχη για να δηλώσω προσωπικά, όσο ταπεινά γίνεται, περήφανος, που ανήκα σε τούτη την «λοξή φάλαγγα» των αγέρωχων που εμψύχωσε όσο μπόρεσε μέχρι την τελευταία στιγμή τους ανθρώπους, αντλώντας παράλληλα κουράγιο από ακροατές και ακροάτριες και μεταγγίζοντάς το σε όσους το είχαν ανάγκη. Συνεχίζουμε…
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00-12:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected].