Οι φαρμακοβιομηχανίες που ξέρουν αποδεδειγμένα πολύ καλά να πλασάρουν την πραμάτεια τους, συνηθίζουν -εκτός από την δουλειά που κάνουν οι υπάλληλοί τους ιατρικοί επισκέπτες- να χρησιμοποιούν και γιατρούς για να δίνουν κύρος στην όποια αξία των προϊόντων τους. Όταν βάζουν σε κυκλοφορία ένα νέο φάρμακο, για την χοληστερίνη για παράδειγμα, ξαμολιούνται οι ιατρικοί επισκέπτες να το προωθήσουν όπως μπορούν. Εκτός από αυτή την μέθοδο συχνά βρίσκουν και έναν γιατρό να μιλήσει σε ένα συνέδριο για την αξία του. Ο γιατρός εκτός των άλλων προνομίων συνήθως ξιπάζεται από την επιλογή, διότι ανερχόμενος στο βήμα γνωρίζει ότι το κύρος του έχει ανεβεί στα μάτια των άλλων συναδέλφων του. Οπότε δοξολογεί το νέο φάρμακο ξεχνώντας πλήρως ακόμη και τις παρενέργειες που έχει διαπιστώσει στους ασθενείς του. Ο γιατρός, δηλαδή, γίνεται ο καλύτερος προωθητής του προϊόντος. Ο γιατρός αυτός δεν είναι ένας άνθρωπος με ελαστική συνείδηση, είναι κάποιος που έχει πειστεί για την ακρίβεια των λόγων του και για την αποτελεσματικότητα του φαρμάκου.
Η ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας με αξιοσημείωτη ομοιότητα στα πιστεύω και την συνεπακόλουθη δράση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της συγκυβέρνησης. Η τρόικα και άλλοι διεθνείς οργανισμοί λειτουργούν ως ιατρικοί επισκέπτες που προωθούν την πραμάτεια τους. Η εξαγορά συνειδήσεων είναι ένα αποτελεσματικό αλλά με περιορισμένη ακτίνα δράσης μέτρο. Δεν γίνεται να εξαγοράσεις τους πάντες. Να βρεις όμως ανθρώπους που θα εγγυηθούν ότι τα μέτρα που λαμβάνονται είναι τα μόνα που θα μπορούσαν να πάρουν χωρίς να σκεφτούν στιγμή τις παρενέργειες είναι ότι καλύτερο μπορείς να κάνεις για να προωθήσεις αυτές τις πολιτικές.
«Μα, καλά, πιστεύουν αλήθεια αυτά που λένε, δεν βλέπουν τα αποτελέσματα;» αναρωτιούνται συχνά καλόπιστοι πολίτες της αθενούς χώρας. Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα που τίθεται σχετικά με αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι υπηρετούν με πραιτοριανό πάθος την διάλυση του δημόσιου τομέα, τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, την εξαφάνιση εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων ακόμη και το κουρέλιασμα του συντάγματος είναι μία και μοναδική: ναι, πιστεύουν ότι λένε και πράττουν και ότι αυτό είναι το σωστό.
Επικαλούνται πάντα την λογική και χρησιμοποιούν αριθμούς και στοιχεία από την πραγματικότητα για να αποδείξουν την αλήθεια τους. Κατηγορούν για συναισθηματισμό όσους τους επισημαίνουν ότι το μόνο που έχουν καταφέρει είναι μια ανθρωπιστική κρίση. Το τραγικό για την κοινωνία είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί κατά βάση χρησιμοποιούν το συναίσθημα για να επιτύχουν τους στόχους τους αφού η λογική τους είναι τόσο απασχολημένη με αριθμούς, οι οποίοι συνήθως δεν οδηγούν σε όσα θα ήθελαν οπότε τόσο το χειρότερο για τους αριθμούς. Κορυφαίο παράδειγμα η ιστορία με το χρέος της χώρας. Αν δεν μπορείς να διαχειριστείς χρέος 180 δις το 2010 πώς γίνεται να λες ότι τα κατάφερες τέσσερα χρόνια μετά φτάνοντάς το στα 300 δις και βάλε;
Θέλεις να απολύσεις τις καθαρίστριες; Δεν βγαίνει λογιστικά το κέρδος που αποκομίζεις από κάτι τέτοιο; Έρχεται ο ιατρικός επισκέπτης σου λέει ότι κάθε καθαρίστρια παίρνει μισθό 3000 ευρώ. Δεν ανταποκρίνεται μεν στην πραγματικότητα αλλά αποδεικνύει τους συλλογισμούς σου. Άρα δεν είναι λάθος ο συλλογισμός σου οπότε οι καθαρίστριες παίρνουν 3000 ευρώ. Όταν απολύσεις τις γυναίκες, παραδέχεσαι ότι δεν ήταν αλήθεια τα προλεγόμενα αλλά είναι μια αλήθεια η απόλυσή τους άρα, πάλι την αλήθεια έλεγες. Οπότε, επιστρέφοντας στο παράδειγμα του φαρμάκου, περιχαρής ο γιατρός μας, ανακοινώνει ότι τα κατάφερε και έριξε την πίεση του ασθενούς παρά το γεγονός ότι αυτός είναι με το ένα πόδι στον τάφο από νεφρική ανεπάρκεια, και όλη τη λίστα των θανατηφόρων δυσλειτουργιών.
Γι αυτό και οι παλαιότεροι που είχαν τον φόβο ότι ο γιατρός μπορεί να ήταν αλμπάνης έλεγαν πάντα «καλού κακού πάρε και μια δεύτερη γνώμη».
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00- 12:00.