Αντιπολεμική – αντικαπιταλιστική συγκέντρωση και πορεία διοργανώνει η Ανοιχτή Αντιπολεμική Συνέλευση την Τετάρτη 29 Ιουλίου στις 19:00 στην Καμάρα στο πλαίσιο της ημέρας αντιπολεμικής δράσης.
Όπως αναφέρει στο κάλεσμά της η Συνέλευση ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ξεπεράσει, ήδη, τις 100 μέρες. «Στα δελτία των 8 έχει ήδη πάρει τη θέση του σαν δεύτερο ή τρίτο θέμα αν δεν ανασύρεται σαν σκιάχτρο που δικαιολογεί κάθε αντικοινωνική κυβερνητική απόφαση. Ο πόλεμος έχει «κανονικοποιηθεί». Είναι πλέον «φυσιολογικό» στην «δημόσια σφαίρα» να μιλάμε για εκατοντάδες δολοφονίες μεταναστών από το ελληνικό λιμενικό στο Αιγαίο ή για χιλιάδες νεκρούς από ελλείψεις στα νοσοκομείο».
Παράλληλα, στις 29 και 30 Ιουνίου στην Μαδρίτη διεξάγεται η τακτική σύνοδος του ΝΑΤΟ. Στη σύνοδο αυτή προβλέπεται η αλλαγή του καταστατικού του ΝΑΤΟ ώστε να μπορεί να έχει μεγάλου βεληνεκούς και αριθμό όπλων και στρατευμάτων στην Ανατολική Ευρώπη. Είναι δηλαδή μια σύνοδος που επιδιώκει την ακόμη μεγαλύτερη πολεμική όξυνση στην Ευρώπη.
Η Συνέλευση καλεί σε κοινούς διεθνιστικούς αγώνες ντόπιων-μεταναστριών με σύνθημα «Ούτε στην Ουκρανία, ούτε στο Αιγαίο, ούτε πουθενά».
Ακολουθεί ολόκληρο το κάλεσμα:
Στην ίδια την Ουκρανία, όμως, μετράμε καθημερινά εκατοντάδες νεκρούς: φαντάρους αλλά και αμάχους. Ο πόλεμος στο κέντρο της Ευρώπης επιβάλλεται να γίνει συνήθεια για την πλειοψηφία, μας λένε. Όπως έγινε συνήθεια ο πόλεμος στην Παλαιστίνη, στη Συρία, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, στην υποσαχάρια Αφρική. Ο πόλεμος επιβάλλεται να γίνει συνήθεια, να γίνει κανονικότητα, για να αιτιολογήσει στο εσωτερικό των χωρών ένα άλλον, όχι τόσο διαφορετικό, κοινωνικό πόλεμο. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Η εισβολή του ρωσικού κράτους στην Ουκρανία είναι ένα ακόμη επεισόδιο των διακρατικών ανταγωνισμών που σκορπάνε θάνατο σε όλα τα μήκη του πλανήτη. Μετά την δια αντιπροσώπων σύρραξη στη Συρία και στη Λιβύη, την κρίση του Ειρηνικού και τις πολεμικές κορώνες στην Ταιβάν, ευρωατλαντική συμμαχία και Ρωσία συγκρούονται στο έδαφος της Ουκρανίας.
Είναι ένας πόλεμος επιθυμητός απ’ όλες τις πλευρές των κρατούντων. Τόσο η ρωσική όσο και η ευρωατλαντική ολιγαρχία βλέπει στη συνέχιση αυτού του πολέμου τον τρόπο για μια άμεση, βίαιη και δίχως πολλές αντιστάσεις υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου της κοινωνικής πλειοψηφίας. Σε ανατολή και δύση η σιδερένια μπότα της εθνικής “άμυνας” συντρίβει τις κοινωνικές διαθέσεις για αντίσταση και αντεπίθεση. Στη Ρωσία το σπουδαίο αντιπολεμικό κίνημα των πρώτων εβδομάδων τσακίστηκε από άγρια καταστολή ενώ στη Δύση κάθε αντίθετη φωνή φορτώνεται το βάρος της προπαγάνδας και αποσιωπάται. Είναι η ευκαιρία που περίμεναν και επεδίωκαν οι κυρίαρχοι για να περάσουν σειρά από νέα μέτρα προληπτικής αντιεξέγερσης, φτωχοποίησης και καταστολής. Στη Σουηδία και στη Φινλανδία τους βάζουν στο ΝΑΤΟ, στη Γαλλία σκληραίνουν τους κατασταλτικούς νόμους, στη Γερμανία εξοπλίζουν τον στρατό τους πέρα από κάθε προηγούμενο όριο, στην Ε.Ε. συζητάνε για διαδικασίες fast-track για την ίδρυση Ευρωστρατού. Για τους κρατούντες στη Ρωσία η εισβολή στην Ουκρανία είναι και ένα παράδειγμα προς το εσωτερικό και το εξωτερικό της ρωσικής ομοσπονδίας πως αντιμετωπίζονται οι φιλοδοξίες για την απόσχιση από το στρατόπεδο της εκεί κρατικής εξουσίας.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση, αλλά και όσοι σιωπηλά και φανερά της κάνουν πλάτες, συνεχίζει το καταστροφικό έργο του ελληνικού κράτους. Η ληστεία στους λογαριασμούς ρεύματος και αερίου, η αύξηση της βενζίνης και του πετρελαίου κίνησης και θέρμανσης στο όνομα του πολέμου, οι ολοένα και μεγαλύτερες αγορές όπλων, τεθωρακισμένων και αεροπλάνων αλλά και η στρατοπέδευση των ΜΑΤ στο ΑΠΘ, έρχονται σε μία συγκυρία που η ελληνική ελίτ απαιτεί κοινωνική συναίνεση στα δολοφονικά της σχέδια. Γιατί τι άλλο από δολοφονικά και πολεμικά σχέδια είναι η εκ νέου εμπλοκή της με αποστολή όπλων και τεθωρακισμένων στην Ουκρανία, η αποστολή Patriot στην Σαουδική Αραβία για να συνεχίσει το πόλεμο στην Υεμένη, οι δολοφονίες των μεταναστών στα σύνορα του Έβρου και του Αιγαίου; Το ελληνικό κράτος απαιτεί συναίνεση και υποταγή για να μπορεί να είναι ακόμη πιο επιθετικό και έτοιμοπόλεμο στις συγκρούσεις που διεξάγουν οι ισχυροί, όπου μπορεί.
Γι΄ αυτό άλλωστε ανασύρουν τώρα και το φόβητρο του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Ελληνικό και τουρκικό κράτος ανταγωνίζονται στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο όσο συνεργάζονται ενάντια στους πρόσφυγες. Όποτε απαιτούν όλο και μεγαλύτερη πειθάρχηση στο εσωτερικό των χωρών τους θυμούνται την αντιπαράθεση μεταξύ τους. Μια αντιπαράθεση άδικη και από τις δύο πλευρές. Από τη μια η εθνικιστική υστερία του ελληνικού κράτους που ενώ έχει υπογράψει σύμβαση για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, δεν την υλοποιεί και επισήμως, όπως ακριβώς και η Τουρκία με την Ίμβρο και την Τένεδο. Επίσης με την παγκόσμια πρωτοτυπία να έχει η Ελλάδα ναυτικά μίλια εθνικής κυριαρχίας 6 στη θάλασσα και 10 στον αέρα (!), ενώ απαιτεί να πάει στα 12 (!) που θα κάνει το Αιγαίο μια αποκλειστικά ελληνική λίμνη, γεγονός που δεν υποστηρίζεται με κανέναν τρόπο ακόμη και με τους δικούς τους νόμους διεθνούς δικαίου. Από την άλλη το τουρκικό κράτος που την ίδια στιγμή που φωνάζει για αποστρατιωτικοποιημένο Αιγαίο, έχει εισβάλει στη Συρία με την ανοχή και υποστήριξη ανατολικών και δυτικών, σφάζοντας τους Κούρδους στο Αφρίν. Είναι φανερό, τουλάχιστον για μας, πως αυτή η αντιπαράθεση είναι άδικη και επιθετική και από τις δυο ελίτ. Οι μόνοι χαμένοι σε κάθε περίπτωση είναι οι καταπιεζόμενες πλειοψηφίες και στις δύο πλευρές του Αιγαίου.
Ενάντια στον πόλεμο κρατών και κεφαλαίου
Στις 29 και 30 Ιουνίου στην Μαδρίτη διεξάγεται η τακτική σύνοδος του ΝΑΤΟ. Στη σύνοδο αυτή προβλέπεται η αλλαγή του καταστατικού του ΝΑΤΟ ώστε να μπορεί να έχει μεγάλου βεληνεκούς και αριθμό όπλων και στρατευμάτων στην Ανατολική Ευρώπη. Είναι δηλαδή μια σύνοδος που επιδιώκει την ακόμη μεγαλύτερη πολεμική όξυνση στην Ευρώπη. Το ΝΑΤΟ, ίσως ο μεγαλύτερος πολεμικός συνασπισμός κρατών στην ιστορία της ανθρωπότητας, έχει βάψει με αίμα κάθε γωνιά της γης. Τα εγκλήματα τους είναι αναρίθμητα: οι καταστολές εξεγέρσεων και επαναστάσεων, γενοκτονίες, τεχνητά σχεδιασμένοι λιμοί, βασανιστήρια, βιασμοί, εξαφανίσεις, δικτατορίες κ.α. είναι το ρεπερτόριο της ευρωατλαντικής “αμυντικής” συμμαχίας. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι αναδυόμενες κρατικές συμμαχίες της ανατολής, βρίσκουν στο ΝΑΤΟ τόσο τον εχθρό, όσο και το παράδειγμα που θέλουν να αντιγράψουν. Ενώνουμε τις φωνές μας ενάντια σ’ όλες τις διακρατικές “αμυντικές” συμμαχίες, ενάντια στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει, ενάντια στους κυρίαρχους του κεφαλαίου.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ
ΡΩΣΙΑΣ – ΝΑΤΟ, ΕΛΛΑΔΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ,
ΚΟΙΝΟΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ Σ’ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ
ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ
ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ.
