Και τώρα που πέρασε η Μέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, κάποια πράγματα που πρέπει να θυμόμαστε κάθε μέρα.
1) Το Ολοκαύτωμα είναι ένα μοναδικό γεγονός. Αποτελεί την πιο συστηματική εξόντωση εθνικών, θρησκευτικών, κοινωνικών και πολιτικών ομάδων, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από το Ναζιστικό κράτος με την αρωγή, την ανοχή και τη σιωπή χιλιάδων πολιτών. Η φιλοσοφία πίσω από τις εξοντώσεις ήταν αυτή της δημιουργίας μίας κοινωνίας χωρίς “άχρηστες ζωές”.
2) Το Ολοκαύτωμα είναι συνήθως συνυφασμένο με την “Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος” που άφησε 6 εκατομμύρια θύματα Εβραί@ς. Όμως το Ολοκαύτωμα αφορούσε επίσης ρομά, σίντι, ομοφυλόφιλ@ς, Πολων@ς, άτομα με αναπηρίες, κομμουνιστ@ς, σοσιαλδημοκράτ@ς κλπ. Αφορούσε όλ@ς εκείν@ς που δεν “χωρούσαν” ή δεν σιωπούσαν απέναντι στο Ναζιστικό καθεστώς.
3) Αρνητές του Ολοκαυτώματος και νοσταλγοί των Ναζί, όχι απλά υπάρχουν ακόμα αλλά πλέον παρελαύνουν περήφανα στην ελληνική κοινωνία, είναι εκλεγμένοι στη Βουλή, καίνε και ρημάζουν κοινωνικούς χώρους, επιτίθενται σε μετανάστ@ς και πρόσφυγες και έχουν τη στήριξη μεγάλου κομματιού της κοινωνίας. Αν αυτό δεν το κατανοήσουμε, δεν θα μπορέσουμε να το πολεμήσουμε.
4) Στη Θεσσαλονίκη, το τραύμα του Ολοκαυτώματος και της προδοσίας της Εβραϊκής κοινότητας, της υφαρπαγής περιουσιών και της ανοχής στη θηριωδία, δεν έχει ακόμα επουλωθεί. Είναι ένας ελέφαντας στο δωμάτιο, που για πολλά χρόνια οι περισσότεροι έκαναν πως δεν έβλεπαν. Στη Θεσσαλονίκη των 46.000 Εβραίων θυμάτων του Ολοκαυτώματος, σήμερα τολμούν να σηκώνουν κεφάλι τα φασιστοειδή. Η μνήμη ξεθώριασε και το παρόν βγάζει τη γλώσσα στην ιστορία. Την ιστορία που δεν διδαχθήκαμε και θάψαμε για χρόνια κάτω από το χαλί. Αν δεν αναμετρηθούμε με τις ευθύνες και τα λάθη του παρελθόντος, δεν θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε το παρόν και να σπείρουμε άνθη για το μέλλον.
Φωτογραφία: Δημήτρης Τοσίδης/ alterthess