Είναι μια καταφυγή η μεταφυσική όταν τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με τις επιθυμίες σου. Όταν διαπιστώνεις αδυναμία παρέμβασης στα τρέχοντα ζητήματα, μια προσευχή ή μία επίκληση σε μια ανώτερη δύναμη σου δίνει μια ελπίδα ότι μπορεί να αλλάξουν οι καταστάσεις, να σου έρθουν όλα βολικά. Στα αρχαία χρόνια, η προσδοκία μιας βοήθειας από τον ουρανό συνοδευόταν από θυσίες αφού, οι θεοί, μπορούσαν κάλλιστα να βολευτούν με τις μυρωδιές και ταυτοχρόνως οι θνητοί με τα κοψίδια.
Είναι βολικό να επικαλείσαι την μεταφυσική. Όταν τα πράγματα δεν σου πάνε καλά φορτώνεις τις ευθύνες στις ανώτερες δυνάμεις οι οποίες στραβοκοιμήθηκαν και την πλήρωσες εσύ. Για να έχεις όμως καλή σχέση θα πρέπει να τηρείς ένα συγκεκριμένο τελετουργικό, αν είσαι απλός πολίτης πρέπει να ανάβεις τα κεράκια σου συχνά πυκνά, αν είσαι πρωθυπουργός πρέπει να σε βλέπουν οι άλλοι με λαμπάδα στο χέρι, αυτό είναι το μυστικό, να σε βλέπουν, αν δεν σε βλέπουν οι επικλήσεις στο Θείο δεν πιάνουν. Αν δεν έχεις λαμπάδα δεν πειράζει, αρκεί να βρίσκεται εκεί κοντά μια κάμερα η οποία θα μεταλαμπαδεύει τον λόγο σου, οπότε, σε ότι κι αν πεις, όποιο κι αν είναι το πρόβλημα, αμολάς μια αναφορά στον Θεό κι αν δεν σε ακούσει αυτός θα σε ακούσουν οι κοινοί θνητοί, οπότε θα είναι σαν να προσεύχεστε παρέα.
Αν είσαι ένα μικρό κόμμα που δεν μπήκε καν στη βουλή τότε καλό είναι να έχεις δικό σου κανάλι, να κάνεις τις δικές σου εκπομπές για να επικοινωνείς απευθείας με το κοινό και, οπωσδήποτε, θα πρέπει να έχεις πίσω από την πλάτη σου μια εικόνα της Παναγιάς, του Αη Γιώργη που καμακώνει το θεριό, του Αγίου Αντωνίου που ξέρει να στρώνει τα καρούμπαλα των ψυχών καλύτερα από κάθε ψυχιάτρο. Αν έχεις και κανά δυό οφσορ στα Μπαρμπειντος ακόμη καλύτερα, αν χρειαστεί θα μπορέσεις να εξυπηρετήσεις κανένα χριστιανό σε μια δύσκολη ώρα.
Αν είσαι προπονητής ποδοσφαίρου σου απομένει η αναφορά στην Παναγία η οποία προφανώς -αν και για ανεξήγητους λόγους- έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο.
Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ζήσαμε μια σύνοψη των προαναφερομένων.
Ο πρωθυπουργός ενημέρωσε το γονυκλινές πλήρωμα των εκκλησιών ότι όπου νάναι, πρώτα ο Θεός, όλα θα πάνε καλύτερα, θα σκιστούν στη μέση τα μνημόνια όπως άλλοτε η θάλασσα και θα τα διαβούμε χωρίς να βραχούν περαιτέρω τα μπατζάκια μας. Δεν μπορεί κάτι θα ξέρει ο πρωθυπουργός από τις βουλές του ανώτερου όντος αφού, όπως μας έχει ενημερώσει άλλη φορά, επικοινωνεί μαζί του τρεις φορές την μέρα, ενδιαμέσως των σταυροπροσκυνήσεων που κάνει με τον Λαζαρίδη και το Μουρούτη (που χάθηκε αυτή η ψυχή;). Τι λέει ο Θεός για τα μνημόνια δεν ξέρω, πάντως η επίκληση του πρωθυπουργού έπιασε σε όλα τα ιδιωτικά κανάλια τα οποία με ξεχωριστή ευλάβεια φρόντισαν για την αναπτέρωση του πληγωμένου ηθικού του κοσμάκη βάζοντας σε εφαρμογή ένα ξόρκι που εξαφάνισε ως και τα αποτελέσματα του γιούρογκρουπ των εξαποδώ.
Γονυπετής και συντετριμμένος ο αρχηγός του κόμματος που ήταν κάποτε συγκολλητική ύλη κυβέρνησης σωτηρίας του τόπου, που είχε τιμηθεί με άσπρο περιστέρι επί της κεφαλής του, εντοπίστηκε με εξωχώριες εταιρείες για τις οποίες είπε ότι δεν γνωρίζει τα ονόματα με τα οποία τον φέρουν συνδικαιούχο, αυτός μόνο τον Άδωνη και τον Βορίδη εγνώριζε αλλά αυτοί του φύγανε, ο ένας δίνει χείρα βοηθείας ανάβοντας καντήλια με τον πρωθυπουργό και ο άλλος κάνει διαφημιστικά για το Βήμα.
Προπονητής, τέλος, της ποδοσφαιρικής ομάδας του ΠΑΟΚ, παρά την προσέλευση 35000 πιστών στο ναό, παρά το άναμμα δεκάδων πυρσών, διαπίστωσε ότι η Παναγία του έφταιγε, η οποία, για να μην καβαλικέψουν το καλάμι, υπνώτισε κατ’ αρχήν τους ποδοσφαιριστές του υποχρεώνοντας τους σε ήττα και στη συνέχεια του είπε το μυστικό, ότι επίτηδες το έκανε «για να τους έχει στην τσίτα» έτσι το είπε, να μην πάρουν θάρρος και νομίζουν ότι θυσίες άλλες δεν χρειάζονται, διότι δεν τό ‘χει σε τίποτα να αλλάξει ομάδα, γεγονός που θα οδηγήσει τον ΠΑΟΚ να αλλάξει προπονητή.
Θα πρέπει να δωθεί προσοχή στην ερμηνεία αυτών των γεγονότων γιατί πολύ εύκολα μπορεί κάποιος να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «και οι Θεοί τρελάθηκαν». Όμως, όλα ετούτα δεν είναι τίποτα άλλο, φυσικά παρά επιβεβαίωση της ρήσης εκείνου του επιτοίχιου αγνωστικιστή ο οποίος σε κρίση αναθεωρητισμού κατέληγε στο αγωνιώδες συμπέρασμα «δεν ξέρω αν υπάρχει Θεός, αλλά αν υπάρχει την βάψαμε».