Σάλος έχει προκληθεί στη Γεωργία από την προβολή της ταινίας “Αnd then we Danced” του Λεβάν Ακίν. Υποψηφιότητα της Σουηδίας για το Oscar Διεθνούς Ταινίας. Ένα φιλμ αποφασισμένο να μιλήσει για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ κάθε μορφής κόντρα στα στεγανά μίας κοινωνίας που επιθυμεί να κλείνει τα μάτια και να τιμωρεί παραδειγματικά κάθε διαφορετικό ως επικίνδυνο. Πρεμιέρα στις Κάννες, με το Υπουργείο Πολιτισμού της χώρας να αρνείται να χρηματοδοτήσει ακόμα και τα μέλη και τους συντελεστές, ώστε να βρεθούν στο μεγάλο Φεστιβάλ. Βλέπετε μιλάει για ομοφυλοφιλικό ρομαντισμό. ΕΓΚΛΗΜΑ!
Γράφει ο Μίλτος Τόσκας
Νεαρά αγόρια και κορίτσια είναι μαθητές στη Ανώτατη Σχολή Χορού της Τιφλίδας. Εκεί οι νέοι πρέπει να γνωρίζουν τους 16 παραδοσιακούς χορούς. Με αυτόν τον τρόπο τιμούν την πατρίδα. Ο Μεράμπ κι η Μαίρη είναι ζευγάρι από την παιδική ηλικία. Τώρα έχουν να αντιμετωπίσουν μία μεγάλη πρόκληση. Ξαφνικά ένα νέο μέλος έρχεται στην ομάδα. Έχει έμφυτο ταλέντο και μεγάλη δεξιότητα στις κινήσεις. Ο πρωταγωνιστής μας αρχικά τον βλέπει ανταγωνιστικά. Το μάτι του γυαλίζει, καθώς βλέπει σιγά σιγά να χάνει τη θέση του. Την ίδια ώρα ενδοοικογενειακά προβλήματα δεν τον αφήνουν να ησυχάσει στιγμή στο σπίτι.
Μία σιδηρά πειθαρχία και μία συνολική οπισθοδρόμηση. Η ιστορία ενός μέλους της ανώτερης ομάδας που “χάθηκε” μέσα σε ένα βράδυ μετά από ένα ταξίδι στο Έρεβαν της Αρμενίας μας προετοιμάζει για το τι θα συμβεί. Το παιχνίδι με τα βλέμματα μας κινεί γρήγορα την προσοχή. Ιρακλί (Bachi Valishvili) και Μεράμπ έρχονται πιο κοντά. Κάνουν πρόβες μαζί, είναι συνεχώς στην ίδια παρέα, κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο. Αφήνονται υπό τον ήχο των ΑΒΒΑ να τους πάει ο ρυθμός εκεί που λέει η καρδιά τους και μετά έτοιμοι να συναντηθούν σε αχαρτογράφητα μονοπάτια και να ζήσουν μία περιπέτεια που θα τους σημαδέψει για πάντα.
Καταλυτική πέραν των δύο η παρουσία της Μαίρη (Ana Javakishvili). Ένας ρόλος γεμάτος αλληλεγγύη, συμπόνια, υπομονή, στήριξη μέχρι την τελευταία σκηνή στον παρτενέρ της. Θα είναι η μοναδική που δε θα τον απορρίψει. Ένα ντουέτο ζωής, πάντα μαζί και πάντα μόνοι. Η παράδοση περιβάλλει με έναν ιδιαίτερο μανδύα τη συντήρηση. Η θρησκεία έρχεται να συμπληρώσει μία τριάδα θεσμών που βυθίζει τη χώρα σε έναν “σύγχρονο μεσαίωνα”. Κάπου εκεί έρχεται να επαναστατήσει η αγάπη, το συναίσθημα, ο νεανικός ενθουσιασμός κόντρα σε όλες τις συμβάσεις. Ή τώρα ή ποτέ …
Μία γροθιά στην ομοφοβική κοινωνία, που αρέσκεται να απομονώνει και να θάβει τα κακώς κείμενά της. Ο σκηνοθέτης χαρακτηριστικά κινήθηκε κάτω από άκρα μυστικότητα αρχικά και βρήκε τον πρωταγωνιστή του (Levan Gelbakhiani) μέσω Instagram. Η προσπάθεια ξεκίνησε. Όταν ήρθε η ώρα να ζητήσει τη βοήθεια του ξακουστού μπαλέτο του Sukhishvili βίωσε την απόρριψη, τον χλευασμό και ταυτόχρονα την απειλή, ενώ ο κρατικός μηχανισμός άμεσα έκοψε την κάνουλα κάθε είδους χρηματοδότησης. Το φιλμ ολοκληρώθηκε. Από μόνο του συνιστά επιτυχία και μία νίκη του Πολιτισμού, που οφείλεται στη γενναιότητα των δημιουργών.
Δεκαπέντε Βραβεία σε Φεστιβάλ του κόσμου και μάλιστα τα περισσότερα από το Κοινό που αντιλήφθηκε τις ιδιάζουσες συνθήκες κι αισθάνθηκε κατανόηση για τις εφηβικές ψυχές που έχουν το δικαίωμα να ανακαλύψουν τον δικό τους κόσμο. Ακόμα κι ο χορογράφος επέλεξε να κρατήσει το όνομά του κρυφό υπό τον φόβο των “Ιουδαίων”. Τα ξεχνάμε όλα αυτά και πάμε να απολαύσουμε την ευαίσθητη αυτή ταινία και να νιώσουμε το νόημα του χορού. Η ελευθερία της ψυχής νίκησε. Ο Μαρέμπ κέρδισε το στοίχημα να είναι ο εαυτός του … και μετά χορέψαμε!