«Σήμερα δεν θα έρθω για καφέ, σήμερα τρώω δακρυγόνα» . Με αυτή την φράση μια μαθήτρια του Λυκείου Ιερισσού κλείνει το τηλέφωνο και ενώ πέφτουν δακρυγόνα μας μιλά για το τι έζησε το πρωί της Πέμπτης. «Εμείς είχαμε προγραμματίσει να κάνουμε κατάληψη στο σχολείο εις ένδειξη διαμαρτυρίας για τις προσαγωγές των συμμαθητριών μας την προηγούμενη μέρα, πρόκειται για κορίτσια Α` και Β` Λυκείου. Κάποια στιγμή ήρθαν οι μανάδες μας και μας ειδοποίησαν ότι έρχονται τα ΜΑΤ. Τρέξαμε να κρυφτούμε μέσα στο σχολείο το οποίο ξαφνικά γέμισε με δακρυγόνα που έπεσαν στην αυλή. Καπνός αφόρητος, τα παιδιά να λιποθυμούν, οι γιατροί να μην μπορούν να μπουν μέσα στο σχολείο γιατί το ιατρείο ήταν εγκλωβισμένο από τα ΜΑΤ» λέει η Στέλλα και η φίλη της η Ευγενία προσθέτει «Πανικοβλήθηκαν και οι καθηγητές μας, δεν είχαμε ζήσει παρόμοια κατάσταση. Την καθαρίστρια του σχολείου μας κοντέψαμε να την χάσουμε»
«Κλάμα, κρίσεις πανικού, μάσκες οξυγόνου» με αυτές τις λέξεις περιέγραφαν σχεδόν όλα τα παιδιά την εμπόλεμη κατάσταση στο σχολείο τους.
«Το σχολείο μας έγινε άσυλο για τους ανθρώπους κάθε ηλικίας» λέει μια άλλη μαθήτρια και αναρωτιέται «Είναι δυνατόν να τρομοκρατούν τα παιδιά; Οι συμμαθητές μας της Α` Γυμνασίου δεν ξέρουν τι είναι τα δακρυγόνα και ξαφνικά βλέπουν ένα σχολείο ανάστατο και αστυνομικούς από έξω. Και μετά λένε ότι τα παιδιά των εργαζομένων της εταιρείας φοβούνται για τη ζωή τους, εμείς τι να πούμε;»
Τα παιδιά της Ιερισσού έχουν σταματήσει να ζουν αυτό που άλλοι χαρακτηρίζουν ως καθημερινότητα. Κάθε μέρα που ξημέρωνει, η καταστολή που ζουν αποκτά ολοένα και πιο τραγικές διαστάσεις. Η Ιερισσός συνιστά πλέον έναν στρατοκρατούμενο τόπο, μια λωρίδα της Γάζας . Από την απρόκλητη εισβολή των ΜΑΤ στο χωριό νωρίς το πρωί και την ρίψη των δακρυγόνων που ακολούθησε, ακόμα και μέσα στο σχολείο, οι καμπάνες χτυπούσαν ασταμάτητα. Οι κάτοικοι βγήκαν έξω στους δρόμους και παρέμειναν μέχρι αργά το βράδυ. Γιαγιάδες που πολέμησαν στην Αντίσταση, παππούδες που παράτησαν την παρέα στο καφένειο και έτρεξαν να στηρίξουν τους νεότερους, παιδιά που άφησαν τα διαβάσματα τους για να μην απουσιάζουν στον αγώνα, νέες γυναίκες που στο σπίτι τους γίνεται κάθε μέρα και μία προσαγωγή. Τα παιδιά τους , οι συντροφοί τους μεταφέρονται καθημερινά στην ασφάλεια και για αρκετή ώρα η τύχη τους αγνοείται. Όλοι χθες ήταν εκεί.
Δακρυγόνα μέσα στα σπίτια-Βρέφος στο νοσοκομείο
Από το μεσημέρι η αστυνομία μαζί με άνδρες της ασφάλειας, των ΕΚΑΜ, των ΟΠΚΕ και τη συνοδεία των ΜΑΤ ξεκινούν τις έρευνες στα σπίτια έξι ατόμων που έχουν προσαγάγει.. Οι κάτοικοι συγκεντρώνονται έξω τα σπίτια και καλωσορίζουν τους βαριά οπλισμένους αστυνομικούς με τραγούδια του γάμου… «Σήμερα γάμος γίνεται σε ώραιο περιβόλι….» «Ωραία είναι η νύφη μας ωραία τα προικιά της». Τα τραγούδια αυτά μπλεγμένα με συνθήματα ενάντια στην καταστολή και τα μεταλλεία χρυσού συνοδεύουν την πορεία μας μέσα στο χωριό υπό βροχή . «Ελάτε και εσείς στην περιφορά του επιταφίου» μας φωνάζει ένας κάτοικος δείχνοντας μας πόσο έχει γελοιοποιηθεί στη σκέψη τους η προσπάθεια καταστολής του αγώνα τους.
Προχωρώντας προς το τελευταίο σπίτι όπου ήταν να γίνει έρευνα, δακρυγόνα πνίγουν ξανά το χωριό. Η αστυνομία χτυπά με γκλομπ ηλικιωμένους άνδρες και δεν διστάζει να κάνει ρίψη χημικών ακόμα και στις αυλές των σπιτιών. Γυναίκες πανικόβλητες τρέχουν να σώσουν τα μικρά παιδιά που έχουν εγκλωβιστεί στα γεμάτα πλέον από δακρυγόνα σπίτια . Καπνογόνα, σφαίρες κρότου λάμψης, ασφυξιογόνα εκτοξεύονται στα κεφάλια των κατοίκων και των δημοσιογράφων καθιστώντας αφόρητη την ατμόσφαιρα. Μια 17χρονη μαθήτρια λιποθυμά και μένει αναίσθητη για αρκετή ώρα. Βρέφος 10 μηνών παρουσιάζει αναπνευστικά και στομαχικά προβλήματα και μαζί με την μικρή μαθήτρια μεταφέρονται εσπευσμένα στο νοσοκομείο. «Όχι στα σπίτια μας ρε!» φωνάζει μια γυναίκα στα ΜΑΤ τα οποία συνεχίζουν αδιάφορα να εκτοξεύουν χημικά. «Οι νέοι μπροστά, οι γέροι πίσω» λέει κάποιος άλλος κάτοικος και παρακινεί τους υπόλοιπους να διώξουν την αστυνομία. Ένας άλλος μαζεύει τα χρησιμοποιημένα δακρυγόνα σε μια σακούλα, «πεσκέσι στον υπουργό θα τα πάω» λέει. Κατά την έξοδό τους από το χωριό τα ΜΑΤ κάνουν ακόμη μία επίθεση. Ένα δακρυγόνο πέφτει στην πόρτα του τελευταίου σπιτιού του χωριού. Οι διαδηλωτές τρέχουν να το διώξουν ενώ δύο παιδάκια κοιτούν πίσω από το τζάμι που θολώνει από τον καπνό
.
Όταν είσαι μαζί με τους Ιερισσιώτες δεν φοβάσαι, από τον μικρό μαθητή μέχρι και τον καφετζή, όλοι στέκονται δίπλα σου στις επιθέσεις της αστυνομίας, στο ξύλο, στα δακρυγόνα. Στο καφενείο οι κάτοικοι παρακολουθούν στην τηλεόραση πως τα κανάλια παρουσιάζουν τα όσα έζησαν. Βρίζουν το Μπόμπολα, το Μέγκα, το “καρναβάλι καταστολής” όπως χαρακτηρίζουν την χθεσινή μέρα και απαιτούν να παραιτηθεί η κυβέρνηση και ο Πάχτας. Κάποιοι από αυτούς ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ στις προηγούμενες εκλογές.
Λίγο πριν φύγουμε από το χωριό χαιρετάμε τους κατοίκους στο καφενείο. «Ορίστε πάλι» μας λέει ένας παππούς και μας δείχνει τον δρόμο. “Θα σας δούμε στην Θεσσαλονίκη το Σάββατο τους λέμε εμείς”. Στις 11:30 στο Δημαρχείο, στο συλλαλητήριο ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και τις εξορύξεις χρυσού. Αυτά εδώ και καιρό πηγαίνουν μαζί.
Σταυρούλα Πουλημένη
Φωτογραφίες από την χθεσινή μέρα εδώ
Ακολουθούν μαρτυρίες μαθητών, κατοίκων της Ιερισσού καθώς και της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Ιγγλέζη για τα χθεσινά γεγονότα.