Ενώ στο Teatro Oficina του São Paulo διαβάζουν αποσπάσματα από τη βραζιλιάνικη έκδοση του βιβλίου «Pensare dopo Gaza», και ενώ στην Ευρώπη παίζουν πόλεμο
«Στη Γάζα επαναλαμβάνεται μια εξόντωση σαν αυτή που πραγματοποίησαν οι Γερμανοί εναντίον εκατομμυρίων Εβραίων με την ενεργό συνενοχή της πλειοψηφίας του ευρωπαϊκού πληθυσμού».
Μετά το 1945, στο τέλος αυτού του πολέμου, κάποιος είπε: «ποτέ ξανά».
Αλλά αυτή η υπόσχεση έχει πλέον ακυρωθεί, καταπατηθεί, ξεχαστεί.
Το «Nie Wieder» είναι τώρα, στη Γάζα. Και αυτή τη φορά κανείς δεν θα μπορέσει να επανορθώσει ούτε να υποσχεθεί, γιατί αυτή τη φορά η αποτυχία είναι οριστική, ανεπανόρθωτη.
Σήμερα, ο λευκός, γεροντικός, παρακμάζων, θνήσκων πολιτισμός έχει ξεχάσει όλες τις υποσχέσεις του. Ένα συστημικό Αλτσχάιμερ έχει κυριεύσει τους εγκεφάλους των Ευρωπαίων, που καθοδηγούνται από μια άρχουσα τάξη χωρίς κουλτούρα και χωρίς αξιοπρέπεια, η οποία ωθεί τους Ουκρανούς σε έναν καταστροφικό πόλεμο, ενώ απαγορεύει τη διαμαρτυρία κατά της ισραηλινής γενοκτονίας. Ο λευκός γεροντικός πολιτισμός διαθέτει την απεριόριστη δύναμη των όπλων υψηλής τεχνολογίας και με αυτή τη δύναμη οι λευκοί εξολοθρευτές – Ισραηλινοί, Αμερικανοί, Ρώσοι, Ευρωπαίοι – πιστεύουν ότι αναβάλλουν τον ίδιο τους τον θάνατο».
(Pensare dopo Gaza, εκδ. Timeo)
«Προκειμένου να υπερασπιστούν την αποικιοκρατική και ρατσιστική σιωνιστική οντότητα, οι Ισραηλινοί διέπραξαν μια αθλιότητα που ενδέχεται να είναι η πιο μοιραία γι’ αυτούς. Έχουν συμμαχήσει με τους χειρότερους αντισημίτες όλων των εποχών, χριστιανούς ρατσιστές της ρεπουμπλικανικής δεξιάς της Αμερικής, ευρωπαίους φασίστες κ.ο.κ. Μαζί ευτέλισαν την κατηγορία του «αντισημιτισμού», χρησιμοποίησαν αυτή την πολύ σοβαρή κατηγορία ως όπλο, ως εκβιασμό, ως προσβολή καφενειακού επιπέδου. Έφτασαν στο σημείο να κατηγορήσουν τον δικαστή του Διεθνούς Δικαστηρίου για αντισημιτισμό, έφτασαν στο σημείο να κατηγορήσουν τους Εβραίους διανοούμενους που διαμαρτύρονται για τη γενοκτονία για αντισημιτισμό.
Δεν θα έπρεπε να το έχουν κάνει, διότι δεν είναι συνετό να φωνάζεις «λύκος, λύκος», όταν ο λύκος δεν είναι εδώ. Οι φοιτητές που ανεμίζουν την παλαιστινιακή σημαία στα αμερικανικά πανεπιστήμια δεν είναι ο λύκος (πολλοί από αυτούς είναι Εβραίοι).
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι λύκοι έχουν εξαφανιστεί και ότι δεν θα ξαναεμφανιστούν ποτέ.
Ο λύκος έχει φορέσει το καλό του κοστούμι, τη γραβάτα του, κρύβεται ανάμεσα στους Ρεπουμπλικάνους του Τραμπ που φωνάζουν «ζήτω το Ισραήλ», κρύβεται ανάμεσα στους Ιταλούς φασίστες που στέλνουν την αστυνομία να χτυπήσει φιλοπαλαιστίνιους φοιτητές, κρύβεται ανάμεσα στους Γάλλους απογόνους του Πεταίν.
Αλλά όπως λέει και η παροιμία, ο λύκος την τρίχα αλλάζει, το χούϊ δεν τ’ αλλάζει, είναι βέβαιο ότι και ο αντισημιτισμός αργά ή γρήγορα θα επανεμφανιστεί».
(Pensare dopo Gaza, εκδόσεις Timeo)
…………………………………………………………………………………………
Στις 25 Μαρτίου, ενώ στην Ιερουσαλήμ προετοιμαζόταν το Συνέδριο για τον αντισημιτισμό με τη συμμετοχή γνωστών ρατσιστών διαφόρων εθνικοτήτων, στο Teatro Officina του Σάο Πάολο πραγματοποιήθηκε μια δημόσια ανάγνωση της βραζιλιάνικης έκδοσης του βιβλίου Pensare dopo Gaza.
Την επόμενη μέρα ο Peter Pal Pelbart, ψυχαναλυτής και εκδότης μου έγραψε αυτό το μήνυμα:
Cher Bifo, επί τέσσερις ώρες, ένα κοινό περίπου εκατό ατόμων άκουσε με μεγάλη προσοχή την ανάγνωση του πρώτου μισού του βιβλίου, που έγινε διαδοχικά από διάφορα άτομα, μεταξύ των οποίων η Suely Rolnik, ο ραβίνος Alana, ο διευθυντής του Σπιτιού της εβραϊκής κουλτούρας και άλλοι. Δεν έχω ξαναδεί τόση προσοχή για ένα τόσο οδυνηρό θέμα. Το κείμενο, όπως είχα προβλέψει, προσφέρεται για δημόσια ανάγνωση, λόγω της πυκνότητας της σκέψης και των επιδραστικών εκφράσεων. Ήταν μια ωραία συλλογική στιγμή.
Εν τω μεταξύ, στην Ιερουσαλήμ συνέρρεαν τα μέλη της παγκόσμιας Κου Κλουξ Κλαν, της ρατσιστικής δεξιάς που εξαφανίζει την κοινωνική δημοκρατία και παρασύρει τον κόσμο στον πόλεμο για να υπερασπιστεί την κυριαρχία της.
Στην ιστοσελίδα του, το ισραηλινό υπουργείο Διασποράς και Καταπολέμησης του Αντισημιτισμού, ο διοργανωτής ενός συνεδρίου για τον αντισημιτισμό που πραγματοποιήθηκε στην Ιερουσαλήμ στις 26 και 27 Μαρτίου, αναφέρει ως κεντρικό θέμα το εξής:
«Ποιοι είναι οι βασικοί παράγοντες του σύγχρονου αντισημιτισμού;»
Οι καλεσμένοι ήταν φασίστες διαφόρων εθνικοτήτων. Από τη Γαλλία πήγε ο πρόεδρος της Εθνικής Συσπείρωσης (Rassemblement National), άμεσος κληρονόμος του Εθνικού Μετώπου, ενός κινήματος που ιδρύθηκε από τον Ζαν Μαρί Λεπέν, υποστηρικτή του καθεστώτος που κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου διακρίθηκε βοηθώντας τα SS να εντοπίζουν, να απελαύνουν και να δολοφονούν Γάλλους Εβραίους και μετά τον πόλεμο διακρίθηκε για τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες Αλγερινών αντιαποικιακρατών.
Από την Ουγγαρία έφτασε ένας αγγελιοφόρος από το Fidesz, το κόμμα του Βίκτορ Όρμπαν, που είναι κοντά στο κίνημα Jobbik, τον απόγονο του σταυρού των βελών, συμμάχων του Χίτλερ.
Από τη Δημοκρατία της Σερβίας πήγε ο Μίλοραντ Ντόντικ, φίλος του Βλαντιμίρ Πούτιν, γνωστός επειδή έχει αρνηθεί τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα στην οποία δολοφονήθηκαν 8.000 Βόσνιοι Μουσουλμάνοι από Σέρβους εθνικιστές.
Και για να μην λείψει τίποτα, από την Αργεντινή πήγε ο Μιλέι, ο οποίος καταστρέφει την κοινωνία της χώρας του με το αλυσοπρίονο του υπερ-νεοφιλελευθερισμού και δεν χάνει ευκαιρία να δικαιολογήσει τη δικτατορία που δολοφόνησε τριάντα χιλιάδες αντιφασίστες τη δεκαετία του 1970.
Εν ολίγοις, τις τελευταίες ημέρες, για να συζητηθεί ο αντισημιτισμός, πραγματοποιήθηκε στην Ιερουσαλήμ ένα συνέδριο φασιστών και ναζιστών σε μια χώρα που διαπράττει μια φρικτή γενοκτονία μπροστά στα μάτια ολόκληρης της διεθνούς κοινότητας.
Γνωρίζουμε καλά τι κρατά αυτούς τους ανθρώπους ενωμένους: είναι η λευκή διεθνής που προετοιμάζεται για έναν υπερ-αποικιοκρατικό πόλεμο εξόντωσης, ένα είδος παγκόσμιας Κου Κλουξ Κλαν που παρατάσσεται πίσω από την κυβέρνηση Τραμπ, η στρατηγική της οποίας συνίσταται στην αποχρηματοδότηση και την καταστροφή των θεσμών που ασχολούνται με την υγεία, τη διατροφή, την ανθρωπιστική βοήθεια. Εν ολίγοις, ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν τις συνθήκες για τη βίαιη εξάλειψη ενός μέρους του πληθυσμού του πλανήτη και για τη σκλαβοποίηση όσων έχουν την ατυχία να επιβιώσουν.
Αυτοί προτίθενται να ορίσουν τον αντισημιτισμό, που είναι σαν να λέμε ότι μια διάσκεψη πετρελαιοπαραγωγών συζητά πώς θα μειωθεί η ρύπανση ή μια διάσκεψη πορτοφολάδων συζητά πώς θα γίνουν πιο ασφαλείς οι δρόμοι.
Το 2011, ένας Νορβηγός ονόματι Άντερς Μπρέϊβικ δολοφόνησε 77 νεαρούς σοσιαλιστές που είχαν συγκεντρωθεί στο νησί Utoja. Όταν ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε αν θεωρεί τον εαυτό του ναζί, δεδομένου ότι χαιρετούσε ανθρώπους στην αίθουσα του δικαστηρίου όπως ο Μασκ και ο Μπάνον, ο καλός Άντερς απάντησε όχι. Δεν συμφωνούσε με τον Αδόλφο Χίτλερ γιατί ο Φύρερ δεν κατάλαβε ότι οι Εβραίοι είναι σύμμαχοι της λευκής φυλής και οι πραγματικοί εχθροί είναι οι Μουσουλμάνοι, οι Αφρικανοί και οι άλλοι που θέλουν να μολύνουν τον όμορφο πολιτισμό μας.
Δυστυχώς ο Μπρέϊβικ δεν μπόρεσε να συμμετάσχει στο Συνέδριο της Ιερουσαλήμ, αλλά δεν βλέπω κανέναν καλύτερο από αυτόν που να εκπροσωπεί το πνεύμα της.
«Υπάρχει κάτι ιδιαίτερα δυστοπικό σχετικά με τη φύση και το τάιμινγκ αυτού του συνεδρίου», γράφει ο Em Hilton στη Haaretz με αφορμή αυτό το συνέδριο των «παλαίμαχων» αντισημιτών.
…………………………………………………………………………………………..
Στο μεταξύ, οι υπουργοί των ευρωπαϊκών χωρών (για την ακρίβεια των Βορειοευρωπαϊκών χωρών, γιατί αυτοί της Νότιας Ευρώπης φαίνονται λίγο επιφυλακτικοί) μας επαναλαμβάνουν καθημερινά ότι πρέπει να προετοιμαστούμε να επιβιώσουμε για 72 ώρες σε περίπτωση μιας επόμενης κρίσης, όπως ένας πυρηνικός πόλεμος με κάποια εχθρική δύναμη (όπως η Ρωσία, αλλά πιο ρεαλιστικά οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής).
Η πρώην υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου (τη χώρα του Λεοπόλδου Β’, που εξολόθρευσε εκατομμύρια Κονγκολέζους) εμφανίζεται σε ένα διαφημιστικό σποτ στο οποίο μας συμβουλεύει να μην ξεχάσουμε την ασπιρίνη για τον επόμενο πόλεμο και ο Μακρόν (ο πρόεδρος που τον απέρριψαν οι Γάλλοι αλλά αυτός γαντζώθηκε στην πολυθρόνα του) συναντά τον Ζελένσκι και μαζί διακηρύσσουν ότι απαιτείται να οπλιστούμε για να μην εξαφανιστούμε.
Αν δεν ήταν αξιοθρήνητοι και μάλλον γελοίοι, αυτοί οι ανεύθυνοι πολεμοκάπηλοι θα ήταν τρομακτικοί. Ο Πούτιν υπενθύμισε στον Μακρόν πώς τελείωσε η περιπέτεια του Ναπολέοντα.
Αλλά αυτό που ανησυχεί τους ανθρώπους με κοινή λογική δεν είναι η μοίρα του Μακρόν, αλλά η μοίρα εκατομμυρίων πολιτών που τους κρύβουν την αλήθεια: οι αποτυχημένοι πολιτικοί της Ευρώπης μας σπρώχνουν προς μια αδιανόητη άβυσσο.
__________________________
Πηγή:francoberardi.substack.com
