Μιλώντας για το νέο δημοτικό σχήμα, το σωστότερο θα ήταν να πάμε κατευθείαν στην ουσία και να μεταφέρουμε κάποιες πρώτες σκέψεις γύρω από τα μεγάλα και μικρά ζητήματα της πόλης: τη στέγαση και τα νοίκια, τη μείωση και τη διαχείριση των απορριμμάτων, τη στήριξη των συνεργατικών εγχειρημάτων. Όλα αυτά όμως, καλύτερα να τα δείτε στο προσωρινό πρόγραμμα του σχήματος, που ήδη κυκλοφορεί. Ας αφιερώσουμε τις λίγες αυτές γραμμές σε μια -τελευταία- εσωστρεφή ανασκόπηση του τί έγινε και πώς έγινε -καθώς έχει κι αυτή την αξία της.
Τί κάναμε: από τον περασμένο Ιούνη, η «Αναμέτρηση» στη Θεσσαλονίκη κάλεσε εμάς και την υπόλοιπη αριστερά σε μια ανοιχτή και λίγο απροσδιόριστη κοινή συνέλευση για την κατάσταση στην αριστερά. Πήγαμε, πήγε καλά και έμεινε μια σταθερή συνεργασία των λεγόμενων «9» οργανώσεων. Μέσα σε αυτό το κλίμα εμπιστοσύνης που δημιουργήθηκε, έπεσε στην επόμενη ανοιχτή συνέλευση των 9, τον περασμένο Νοέμβρη, η ιδέα να τρέξουμε ένα νέο δημοτικό σχήμα στη Θεσσαλονίκη. Οι δυσκολίες, πρακτικές και πολιτικές, προφανείς, αλλά η ανάγκη να κουνηθούν τα πράγματα, τόσο στο Δήμο, όσο και στην αριστερά, προφανέστερη.
Έτσι, προχωρήσαμε, αλλά με όρους: είπαμε ότι η όλη φάση θα έχει νόημα μόνο αν είναι ριζικά διαφορετική. Ότι δεν θα επιδιώξουμε ένα κοινό κατέβασμα οργανώσεων της άκρας αριστεράς, αλλά μια πραγματική δημοτική κίνηση, με μέλη, συνέλευση, δημοκρατία. Ότι σε σχέση με το πολιτικό πλαίσιο, δεν χρειαζόμαστε μια ακόμα πομπώδη και γενικόλογη προκήρυξη, αλλά ένα πραγματικά ριζοσπαστικό πρόγραμμα, που να συνδέει τις γενικές μας πολιτικές θέσεις με συγκεκριμένες διεκδικήσεις σε επίπεδο πόλης. Ότι θα αποκηρύξουμε κάθε παραγοντιλίκι, αυτοπροβολή και διαδρομισμό, ότι όλα θα γίνονται δημόσια και ανοιχτά. Ότι το ψηφοδέλτιο δεν θα είναι μια σύνθεση των ηγεσιών των οργανώσεων, αλλά θα αποτελείται κατά προτεραιότητα από ανθρώπους νέους, εργαζόμενους/ες, άνεργους/ες, αποκλεισμένους. Και ότι αντί για τον παραδοσιακό υποψήφιο δήμαρχο, θα επιλέξουμε 4 από αυτούς/ες για να τεθούν επικεφαλής.
Σε σχέση με το εύρος των συνεργασιών, αποφασίσαμε ότι θα πάμε με όσες οργανώσεις συμφωνήσουν στα παραπάνω, χωρίς α πριόρι αποκλεισμούς, αλλά και χωρίς συμβιβασμούς, που θα μας γύριζαν πίσω στα γνωστά και βαρετά (και αποτυχημένα) σχήματα. Απόφαση δύσκολη, γιατί αυτή τη στιγμή υπάρχουν τάσεις μέσα στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά που δεν θέλουμε ούτε να μιλήσουν μεταξύ τους (και σε κάποιες περιπτώσεις, μην επεκταθούμε εδώ, καλά κάνουν). Αν όμως βάζαμε κι εμείς από την αρχή αποκλεισμούς, δεν θα εξασφαλίζαμε ποτέ τον ελάχιστο εκείνο ζωτικό χώρο που χρειαζόταν για να αναπτυχθεί αυτή η πρωτοβουλία.
Με βάση την παραπάνω πρόταση φτιάχτηκε μια ομάδα πρωτοβουλίας, στην οποία μετείχαν αρχικά 12 οργανώσεις. Καθήκον της ομάδας αυτής να συντάξει μια εισήγηση προς την ιδρυτική συνέλευση, με το προτεινόμενο πολιτικό και οργανωτικό πλαίσιο. Η δουλειά αυτή κράτησε 2 μήνες. Οι διαφωνίες ήταν αρκετές, αλλά είχαμε από την αρχή συμφωνήσει σε μια αρχή: η ομάδα αυτή δεν είναι τίποτα, το παν είναι η συνέλευση των μελών. Οπότε, δεν χρειάζεται να φάμε τα λυσιακά μας εδώ, κάθε διαφωνία θα κατατεθεί στην ιδρυτική συνέλευση και εκεί θα αποφασίσουν δημοκρατικά τα μέλη. Το αποτέλεσμα ήταν να καταλήξουμε σε μία συναινετική εισήγηση, η οποία αφενός προβλέπει ένα πραγματικά δημοκρατικό μοντέλο συλλογικής λειτουργίας και αφετέρου προτείνει ένα ριζοσπαστικό πολιτικό πρόγραμμα, που πατά πάνω στις κοινές μας πολιτικές θέσεις και αναπτύσσει 8 θεματικούς άξονες διεκδικήσεων για το Δήμο. Σε αυτή την πορεία, μια από τις οργανώσεις (το Αριστερό Ρεύμα) έφυγε. Από την άλλη, άλλες οργανώσεις συζητάνε ήδη να συνεργαστούμε.
Η ιδρυτική συνέλευση έγινε στις 9 Φλεβάρη και πήγε καλά: γράφτηκαν τα πρώτα 100 μέλη, η εισήγηση συζητήθηκε, τροποποιήθηκε και πέρασε συναινετικά, συγκροτήθηκαν ομάδες εργασίες και εκλέχθηκε συντονιστικό. Και βγάλαμε και το όνομα αυτού: Η Πόλη Ανάποδα. Το σημαντικότερο, τα πρόσωπα των ανθρώπων εκεί απέπνεαν επιτέλους λίγη αισιοδοξία, ο κόσμος γελούσε, κάναμε χαβαλέ στις ψηφοφορίες. Μετά από μια διαδικασία 6 ωρών με 25 τοποθετήσεις, όλοι και όλες φύγανε χαρούμενες. Δεν είναι και λίγο.
Τί κάνουμε: Όλα αυτά τα ωραία βέβαια, γνωρίζουμε ότι αφορούν κυρίως το δικό μας μικρόκοσμο και τη δική μας ψυχολογία (το ξαναλέω βέβαια: κι αυτό, δεν είναι λίγο). Αν θα καταφέρει το δημοτικό σχήμα να συνδεθεί οργανικά με τα αιτήματα, τις αγωνίες, τις επιθυμίες των πραγματικών ανθρώπων και των πραγματικών κινημάτων, να αναπτύξει το πρόγραμμά του, να κινητοποιηθεί και φυσικά αν θα καταφέρει -με αυτό τον τρόπο- να πάει καλά και στις εκλογές, είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Για τα πρώτα μας βήματα στηριχτήκαμε στη ραχοκοκαλιά της υφιστάμενης αριστεράς και η βάση αυτή αποδείχθηκε αναγκαία για να φτάσουμε ως την ιδρυτική συνέλευση. Για τα επόμενα βήματα όμως, το δυναμικό αυτό δεν αρκεί. Το ζητούμενο είναι οι ομάδες εργασίας (της καμπάνιας, των οργανωτικών και του προγράμματος), οι θεματικές ενότητες, να στελεχωθούν από πραγματικούς ανθρώπους (είτε είναι μέλη οργανώσεων, είτε όχι), με γνώσεις, ιδέες, φαντασία και διάθεση για δουλειά. Με μια φράση, το κλειδί είναι εσωτερική δημοκρατία συν πολύ δουλειά. Προς το παρόν, φαίνεται ότι γίνεται, μένει να αποδειχθεί.
*Ο Ν. Νικήσιανης είναι μέλος του αριστερού ριζοσπαστικού σχήματος «Η πόλη ανάποδα»
**Αναδημοσίευση από το Δελτίο Θυέλλης τ. 52