Το συνεταιριστικό μέσο ενημέρωσης της Θεσσαλονίκης Alterthess επιχειρεί ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών της 8ης Οκτωβρίου να θέσει στη δημόσια συζήτηση ζητήματα που συχνά απουσιάζουν από την ατζέντα των κυρίαρχων ΜΜΕ.
Θέσαμε τις ίδιες ερωτήσεις στους/τις υποψήφιους/ες δημάρχους Θεσσαλονίκης με στόχο την καλύτερη ενημέρωση των πολιτών. Σήμερα δημοσιεύουμε τις απαντήσεις της ομάδας συλλογικής εκπροσώπησης του δημοτικού σχήματος «Η Πόλη Ανάποδα και συνεργαζόμενες κινήσεις».
-Η κοινωνία της Θεσσαλονίκης βιώνει τα τελευταία χρόνια μια νέα φτωχοποίηση, λόγω της ενεργειακής κρίσης και του πληθωρισμού. Έχετε κάποιο σχέδιο υποστήριξης των πιο αδύναμων πολιτών μέσω κάποιων μόνιμων κοινωνικών δομών και προγραμμάτων;
Αν θέλουμε να βάλουμε σε προτεραιότητα τις ανάγκες των πολλών, αυτό θα έπρεπε να είναι το κεντρικό ερώτημα, όχι μόνο για τις δημοτικές παρατάξεις, αλλά για όλη την κοινωνία και τις συλλογικότητές της. Γιατί αν ο μέσος κάτοικος της πόλης, εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες δηλαδή, δυσκολεύεται να βγάλει το μήνα, δεν υπάρχει καμία ποιότητα ζωής, ό,τι και να λέμε για την καθαριότητα ή το πράσινο.
Η κοινωνική πολιτική του Δήμου λοιπόν είναι στην καρδιά του προγράμματός μας. Αλλά για εμάς η κοινωνική πολιτική δεν είναι μόνο θέμα χρημάτων, είναι και θέμα αντίληψης. Έχουμε μια ριζικά διαφορετική προσέγγιση: η κοινωνική πολιτική δεν πρέπει να γίνεται “από πάνω προς τα κάτω” και να καθηλώνει όσους κι όσες έχουν ανάγκη στο ρόλο του “εξυπηρετούμενου”, του “ωφελούμενου”. Πρέπει να δίνει το χέρι, να βοηθά τους ανθρώπους να ανακτήσουν την αξιοπρέπειά τους. Δεν μπορούμε για παράδειγμα να σέρνουμε όσους έχουν ανάγκη το βοήθημα του ΤΕΒΑ, να τους βάζουμε να περιμένουν σε ουρές στο κέντρο της πόλης.
Όλη η κοινωνική πολιτική λοιπόν θα πρέπει να ανασχεδιαστεί και να κατέβει στις γειτονιές. Προτείνουμε να γίνουν Κέντρα Κοινότητας σε κάθε γειτονιά, που θα παρακολουθούν τον πληθυσμό, θα καταγράφουν τις ανάγκες και θα μεταφέρουν εκεί όλες τις υπηρεσίες που προσφέρει, ή πρέπει να προσφέρει, ο Δήμος: τη “Βοήθεια στο σπίτι”, συνδεδεμένη με το δημόσιο σύστημα υγείας, τα επιδόματα, το ΤΕΒΑ, την υποστήριξη των νέων, την ενημέρωση για τη δημόσια υγεία, την πρόληψη, την απεξάρτηση, τη βοήθεια στην τρίτη ηλικία.
-Η κρίση στον τομέα της κατοικίας έχει χτυπήσει εδώ και καιρό την πόρτα της Θεσσαλονίκης. Τα ενοίκια είναι στα ύψη και δεν μπορούν να καλυφθούν από τον μέσο εργαζόμενο ή φοιτητή, ενώ τα ακίνητα που διατίθενται για βραχυχρόνια μίσθωση αυξάνονται, αντί να μειώνονται. Την ίδια ώρα το κτιριακό απόθεμα που μένει ανενεργό στην πόλη είναι μεγάλο. Τι προτίθεστε να κάνετε ώστε να υπάρξουν προσιτές κατοικίες στην πόλη; Είστε υπέρ της θεσμοθέτησης ορίων στον τομέα της βραχυχρόνιας μίσθωσης;
Σε συνέχεια των παραπάνω λοιπόν, να ένας τομέας, η κατοικία, που είναι κατεξοχήν πεδίο δημοτικής πολιτικής και που ο Δήμος θα μπορούσε να κάνει πράγματα απέναντι στην στεγαστική κρίση. Εμείς, προτείνουμε δυο συγκεκριμένα μέτρα:
Πρώτο – και πιο άμεσο, να μπουν περιορισμοί στη βραχυχρόνια μίσθωση, αφού ήδη προβλέπεται αυτή η δυνατότητα από το νόμο. Να περιοριστούν δηλαδή τα ακίνητα που μπορεί να βάλει ένας ιδιοκτήτης σε βραχυχρόνια σε ένα ή έστω δύο ανά ΑΦΜ, ώστε να μην αφαιρούνται τόσα πολλά σπίτια από το απόθεμα που προσφέρεται στους κατοίκους. Ταυτόχρονα, να περιοριστούν οι μέρες που μπορεί να το μισθώνει ανά έτος, ώστε τα κέρδη που μπορεί να βγάλει ένα διαμέρισμα από τη βραχυχρόνια να μειωθούν και να πάψουν να τραβάνε προς τα πάνω όλα τα νοίκια.
Δεύτερο, και πιο μεγάλο, προτείνουμε ο Δήμος να ανακαινίζει δημόσια κτίρια, ή να δίνει μικρά δάνεια σε ιδιώτες για να ανακαινίζουν τα εγκαταλελειμμένα ιδιωτικά, με τη δέσμευση ότι αυτά θα προσφέρονται για πολλά χρόνια σε προσιτή τιμή. Έτσι, όχι μόνο θα εξυπηρετηθούν κάποιοι άνθρωποι με ανάγκες, αλλά σταδιακά θα αυξηθεί το διαθέσιμο απόθεμα προς ενοικίαση και αυτό θα επηρεάσει όλα τα νοίκια προς τα κάτω. Ήδη οι υπηρεσίες του Δήμου έχουν κάνει ένα σχετικό πρόγραμμα, αλλά αφορά μόνο 30 κατοικίες. Εμείς λέμε ότι ο Δήμος πρέπει να αφιερώσει ένα σημαντικό ποσοστό του προϋπολογισμού σε αυτό. Με το 3% του ετήσιου προϋπολογισμού για παράδειγμα, κάθε χρόνο μπορούν να επανέρχονται σε χρήση, ως προσιτή κατοικία, 1000 σπίτια. Και όσο τα δάνεια επιστρέφονται, αυτά θα αυξάνονται.
Τα συγκεκριμένα μέτρα δεν τα προτείνουμε μόνο προεκλογικά: τα διεκδικούμε εδώ και τέσσερα χρόνια με συνεχείς κινητοποιήσεις, ενώ τα έχουμε καταθέσει στο Δημοτικό Συμβούλιο με συγκεκριμένες προτάσεις, οι οποίες δυστυχώς -οριακά- απορρίφθηκαν από την πλειοψηφία.
-Οι πολίτες της Θεσσαλονίκης απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις δηλώνουν ότι η καθαριότητα είναι ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα. Οι εργαζόμενοι του δήμου καταγγέλλουν ότι τα μηχανήματα του δήμου μένουν ανενεργά, ενώ ο ιδιώτης εργολάβος διεκδικεί χρήματα από τον δήμο για να προχωρήσει στην επισκευή τους. Πώς μπορεί η Θεσσαλονίκη να γίνει μια καθαρή πόλη;
Πολύ φοβόμαστε ότι στη διαχείριση των απορριμμάτων εξελίσσεται ξανά το γνωστό σενάριο που οδηγεί νομοτελειακά στην ιδιωτικοποίηση. Στην αρχή, μια δημόσια υπηρεσία στραγγαλίζεται οικονομικά και αφήνεται να καταρρεύσει, ώστε μετά η ανάθεση σε ιδιώτη να φαντάζει ως η μόνη διέξοδος. Η τωρινή διοίκηση, για παράδειγμα, αντί να χρησιμοποιήσει το απόθεμα των ανταποδοτικών τελών ώστε να επενδύσει στη διαχείριση και την ανακύκλωση, το σπατάλησε με μια οριζόντια μείωση των τελών και δώρισε το υπόλοιπο στην φίλα προσκείμενη κυβέρνηση, αγοράζοντας τα γνωστά, άχρηστα λεωφορεία από τη Λειψία.
Ωστόσο, έχει ήδη αποδειχθεί στην πράξη ότι η εμπλοκή των ιδιωτών θα επιδεινώσει κι εδώ την κατάσταση. Ιδιώτες για παράδειγμα είναι αυτοί που διαχειρίζονται την ανακύκλωση, με αποτέλεσμα και πραγματική ανακύκλωση να μην γίνεται και κάθε τόσο να δηλητηριάζεται η πόλη από τα “εργοστάσια ανακύκλωσης” που καίγονται (για να ξεφορτωθούν πιθανά τα υπολείμματα). Ιδιώτης είναι αυτός που ανέλαβε την τεράστια εργολαβία συντήρησης των απορριμματοφόρων, με αποτέλεσμα τα περισσότερα να μένουν καθηλωμένα, τη στιγμή που το δημόσιο συνεργείο του Δήμου παραμένει ανενεργό.
Οι ιδιώτες λοιπόν δεν είναι λύση, είναι μέρος του προβλήματος. Αυτό που χρειαζόμαστε σε πρώτο χρόνο είναι η αξιοποίηση και η αύξηση των διαθέσιμων δημόσιων μέσων, των ανθρώπων του Δήμου, ώστε να περιοριστεί η κρίση και να καθαρίσει στοιχειωδώς η πόλη. Σε δεύτερο χρόνο όμως, χρειαζόμαστε ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο διαχείρισης: με έμφαση στη μείωση των απορριμμάτων και δη των συσκευασιών μιας χρήσης και την ουσιαστική ανακύκλωση με διαλογή στην πηγή. Και φυσικά, καμία σκέψη για καύση. Αυτά τα ζητήματα κυριολεκτικά θάβονται από τον μονόλογο των τριών κυρίαρχων παρατάξεων που δίνουν έμφαση κυρίως στους “υπόγειους κάδους”.
-Η κλιματική κρίση, οι αυξημένες θερμοκρασίες φέτος το καλοκαίρι και τα ακραία καιρικά φαινόμενα θέτουν επιτακτικά την ανάγκη για περισσότερο πράσινο. Το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν έντονες αντιδράσεις για την κοπή εκατοντάδων δέντρων, ενώ παραμένει ενεργή η διεκδίκηση για μετατροπή της ΔΕΘ σε Μητροπολιτικό Πάρκο. Ποια είναι η άποψη σας σε αυτά τα δύο ζητήματα;
Είναι εύκολο, σε μια προεκλογική περίοδο, όλες οι παρατάξεις να υπόσχονται ότι θα πρασινίσουν την πόλη. Όμως η πόλη είναι συγκεκριμένη, δεν μπορείς να εφεύρεις καινούργια στρέμματα. Αν θέλεις λοιπόν να αυξήσεις τους ελεύθερους χώρους πράσινου, πρέπει να πεις από που, από ποιες χρήσεις θα τους αφαιρέσεις. Σίγουρα υπάρχουν δυνατότητες για μικρές έξυπνες προσθήκες, από δεντροφυτεύσεις στα πεζοδρόμια, ως πράσινες στέγες. Αλλά το μεγάλο ζητούμενο είναι νέοι ελεύθεροι χώροι.
Η ΔΕΘ αυτή τη στιγμή είναι μια τέτοια δυνατότητα, είναι η τελευταία ευκαιρία της πόλης για ένα πραγματικό μητροπολιτικό πάρκο. Η Πόλη Ανάποδα έχει από την πρώτη στιγμή σταθεί στο πλευρό των πολιτών που διεκδικούν τη μετεγκατάσταση της ΔΕΘ και τη δημιουργία πάρκου. Τις τελευταίες εβδομάδες χαιρόμαστε πραγματικά που το αναγκαίο αυτό αίτημα έχει υιοθετηθεί και από άλλους υποψήφιους. Από την πλευρά μας, δηλώνουμε από τώρα ότι η στάση μας στο Δημοτικό Συμβούλιο θα αποτελεί μια εγγύηση για την πόλη, ότι δεν θα μείνουμε στα λόγια.
Πέρα από τη ΔΕΘ όμως, χρειαζόμαστε πολλούς νέους χώρους πρασίνου, διάσπαρτους σε κάθε γειτονιά. Αν η κλιματική κρίση και το αστικό περιβάλλον είναι προτεραιότητα, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να χαραμίσουμε ούτε ένα ακόμα αστικό οικόπεδο για οικοδόμηση, ξεκινώντας τουλάχιστον από τα δημόσιας ιδιοκτησίας. Τα εννιά οικόπεδα που σκοπεύει να εκποιήσει η Εκκλησία για παράδειγμα, με πρώτο αυτό στην Τσιμισκή και Εθνικής Αμύνης, το οποίο μισθώθηκε για να γίνει ξενοδοχείο. Εμείς λέμε ότι θα αντισταθούμε, θα διεκδικήσουμε την κατασκευή σχολείου και τη δημιουργία χώρου πρασίνου, όπως κάναμε αντίστοιχα στο παρόμοιο οικόπεδο στην Τζουμαγιά, όπως κάναμε, πάντα μαζί και πίσω από τους κατοίκους, στο Κρυονέρι, τα Τροχιοδρομικά, την Αλυσίδα.
Όσο για τις μαζικές κοπές της διοίκησης Ζέρβα, τέλος, ήταν το έγκλημα που θα στιγματίσει – κι ελπίζουμε να τερματίσει κιόλας- αυτή την επώδυνη για την πόλη θητεία. Έχει ένα ενδιαφέρον να σκεφτούμε γιατί έφτασε σε αυτό τον παραλογισμό: μια ερμηνεία είναι ότι έτσι εξυπηρετούσε μικροσυμφέροντα και ρουσφέτια στη διοίκηση του Εμπορικού Συλλόγου, που άλλωστε τον συνεχάρη. Εμείς, από την πρώτη στιγμή, σταθήκαμε απέναντι, μέσα κι έξω από το ΔΣ: αποδείξαμε τις πραγματικές διαστάσεις του κινδύνου από τις ενδεχόμενες πτώσεις, ζητήσαμε να γίνουν ατομικά δελτία για κάθε δέντρο, όπως επιτάσσει η επιστημονική πρακτική -και μάλιστα το κάναμε ως ένα βαθμό οι ίδιοι κι οι ίδιες, συνεργαστήκαμε με κινήσεις πολιτών.
-Είναι κοινή ομολογία ότι οι αστικές συγκοινωνίες του ΟΑΣΘ καταρρέουν, ενώ το Μετρό της Θεσσαλονίκης αργεί ακόμα πολύ να αποδοθεί σε κυκλοφορία. Με ποιόν τρόπο μπορεί η νέα δημοτική αρχή να πιέσει προς την βελτίωση της κατάστασης; Είστε υπέρ της λειτουργίας των συγκοινωνιών από ιδιώτη;
Το γεγονός ότι μια δημόσια υπηρεσία όπως ο ΟΑΣΘ καταρρέει, δεν είναι ατύχημα, είναι πολιτική απόφαση. Είναι πολιτική απόφαση δεκαετιών, να υποτιμήσουμε τα δημόσια μέσα για να πριμοδοτήσουμε το ΙΧ. Όπως είναι και πολιτική απόφαση, στο πλαίσιο της λιτότητας, να κόψουμε από κάθε κοινωνική ανάγκη. Το αποτέλεσμα είναι μια πόλη στα όρια του εμφράγματος, πνιγμένη στο ΙΧ.
Μπροστά σε αυτό το χάος, ήρθε η ώρα πιστεύουμε για ριζικές αλλαγές. Προφανώς, ενίσχυση του ΟΑΣΘ με λεωφορεία κι οδηγούς. Αλλά αυτό δεν φτάνει: αν θέλουμε να αλλάξει η κατάσταση, πρέπει να στερήσουμε ζωτικό χώρο και πόρους από το ΙΧ και να τα δώσουμε στα δημόσια μέσα. Κι εδώ, δεν γίνεται να έχεις και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, δεν γίνεται να υπόσχεσαι αναβάθμιση των ΜΜΜ και ταυτόχρονα να σχεδιάζεις παρκινγκ και νέους αυτοκινητόδρομους.
Ως Πόλη Ανάποδα λοιπόν, λέμε θαρρετά: αποκλειστικές, δηλαδή χωρίς ΙΧ και ταξί, λεωφορειολωρίδες για τη διευκόλυνση των λεωφορείων. Λέμε ότι δεν πρέπει να καλούμε άλλα ΙΧ στο κέντρο, φέρνοντας νέες βαριές χρήσεις, όπως αυτές που σχεδιάζονται στη “νέα ΔΕΘ”, ή δημιουργώντας νέα παρκινγκ, όπως αυτό της Πλατείας Ελευθερίας. Αντ’ αυτών, χρειαζόμαστε χώρους στάθμευσης περιμετρικά του κέντρου, όπως π.χ. στο λιμάνι.
Όσο για τους ιδιώτες, να απαντήσουμε με ένα τραγικό παράδειγμα που στιγμάτισε τη γενιά μας: το έγκλημα στα Τέμπη. Εκεί οδηγεί το κριτήριο της κερδοφορίας, εκεί οδηγεί η παράδοση των δημόσιων αγαθών, όπως η μετακίνηση, στους ιδιώτες.
-Η κυβέρνηση εκκινεί τις διαδικασίες για την δημιουργία του υπερυψωμένου/ flyover περιφερειακού. Κάτοικοι και φορείς της πόλης αντιδρούν και κάνουν λόγο για ένα έργο χωρίς ώριμες μελέτες, ενώ ο κίνδυνος κυκλοφοριακού εμφράγματος της πόλης είναι έκδηλος. Είστε υπέρ της δημιουργίας του flyover περιφερειακού;
Ο flyover είναι ένα έργο φαραωνικό, με μεγάλες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, τεράστιο κόστος, μεγάλη επιβάρυνση στις ζωές των κατοίκων και συγκριτικά μικρή συνεισφορά στην κίνηση ακόμα και του ΙΧ. Επιπλέον, είναι τόσο πλημμελώς μελετημένο και σχεδιασμένο που είναι πολύ πιθανό να καταρρεύσει, αφήνοντας άλλη μια μαύρη τρύπα στην πόλη, σαν την αλήστου μνήμης υποθαλάσσια αρτηρία.
Αλλά δεν μένουμε μόνο σε αυτά τα προβλήματα. Συνεχίζοντας τον προηγούμενο προβληματισμό, δεν γίνεται από τη μια να μιλάμε για κλιματική κρίση και από την άλλη να κατασκευάζουμε νέους αυτοκινητόδρομους, δεν γίνεται να χαρίζουμε και άλλο χώρο και πόρους στο ΙΧ. Είναι υποκρισία. Και είναι και φαύλος κύκλος, καθώς όσο προσφέρουμε χώρο, τόσο τα ΙΧ θα αυξάνονται και θα χρειάζονται και άλλο. Για αυτό και ως Πόλη Ανάποδα ήμασταν η πρώτη συλλογικότητα της πόλης που είπε με σαφήνεια όχι: δεν χρειαζόμαστε έναν ακόμα αυτοκινητόδρομο και μάλιστα αυτόν. Ζητάμε οι αντίστοιχοι πόροι να κατευθυνθούν σε ένα εκτενές δίκτυο τραμ στις γειτονιές της πόλης.
-Πριν από λίγους μήνες δημοσιεύθηκαν έγγραφα τα οποία αποκάλυψαν σχέδια για τη δημιουργία σταθμού LNG μέσα στον Θερμαϊκό Κόλπο. Επιστήμονες αλλά και πολίτες θεωρούν ότι μια ενδεχόμενη λειτουργία σταθμού LNG σε τόσο μικρή απόσταση από την πόλη θέτει ζητήματα ασφαλείας τόσο για το περιβάλλον, όσο και για την ανθρώπινη ζωή. Πώς τοποθετείστε;
Άλλο ένα στοιχείο υποκρισίας: όλες οι αρχές της χώρας, από τη μια “ευαισθητοποιούνται” για την κλιματική κρίση και από την άλλη συναινούν σε νέες εξορύξεις και νέες δομές μεταφοράς ορυκτών καυσίμων. Αυτό δεν είναι “πράσινη μετάβαση”, είναι σταδιακή αυτοκτονία του πλανήτη, με μόνο κριτήριο το κέρδος.
Ο σταθμός LNG λοιπόν πρέπει να αποτραπεί, τόσο για λόγους ασφάλειας της πόλης από τις μεγάλες περιβαλλοντικές του επιπτώσεις, όσο και για λόγους κλιματικής δικαιοσύνης.
-Οι γυναικοκτονίες στη χώρα μας έχουν πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Χιλιάδες γυναίκες ζουν σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον και φοβούνται να μιλήσουν γιατί τις περισσότερες φορές νιώθουν απροστάτευτες και μόνες τους. Πώς μπορεί ο δήμος να δημιουργήσει ένα πλέγμα προστασίας των γυναικών που βρίσκονται σε έναν τέτοιο κίνδυνο;
Η έμφυλη βία ήταν πάντα ριζωμένη στην πατριαρχική κοινωνία της Ελλάδας. Στη Θεσσαλονίκη έχουμε πολλαπλές φορές γίνει μάρτυρες περιστατικών έμφυλης βίας – από ξυλοδαρμούς μέχρι παραβιαστικές συμπεριφορές και παρενοχλήσεις – ακόμα και σε κεντρικά σημεία της πόλης σε δημόσια θέα. Σκεφτείτε τη συχνότητα αυτών των περιστατικών πίσω από τις κλειστές πόρτες του ιδιωτικού βίου. Η τελευταία γυναικοκτονία που συγκλόνισε το πανελλήνιο έλαβε χώρα εδώ στην πόλη μας. Τι μπορεί να κάνει ο δήμος για να αποτρέψει μία γυναικοκτονία; Δύο λέξεις: Πρόληψη και έγκαιρη παρέμβαση.
Ο Δήμος θα μπορούσε να ξεκινήσει μία τεράστια καμπάνια για την ισότητα των φύλων, τη συναίνεση, την έμφυλη βία και την αντιμετώπιση της. Σε συνεργασία με τη ΔΕΠΘΕ, με την Αντιδημαρχία Παιδείας και την Αντιδημαρχία Κοινωνικής Πολιτικής θα μπορούσε να παράξει ενημερωτικό υλικό που θα πηγαίνει σε σχολεία, χώρους πολιτισμού, δημόσιες και δημοτικές υπηρεσίες κλπ, θα μπορούσε να παρεμβαίνει μέσα από τη δημοτική ραδιοτηλεόραση με αντίστοιχη εκπομπή και θα μπορούσε να στελεχώσει ένα ολόκληρο τμήμα εντός της Αντιδημαρχίας Κοινωνικής Πολιτικής που θα αφορά την Ισότητα των Φύλων, την πρόληψη της έμφυλης βίας και την έγκαιρη αντιμετώπιση των περιστατικών.
Και φτάνουμε στην έγκαιρη παρέμβαση. Έχοντας συναντηθεί με εργαζόμενες του Ξενώνα Ευάλωτων γυναικών έχουμε διαπιστώσει την ανάγκη ύπαρξης μίας μεταβατικής δομής που θα καλύπτει το χρονικό κενό μεταξύ της καταγγελίας μία γυναίκας και αίτησης της για απομάκρυνση από το κακοποιητικό περιβάλλον και της έναρξης της φιλοξενίας της στον Ξενώνα. Εκείνο το κρίσιμο χρονικό κενό όπου η γυναίκα είναι τρομακτικά ευάλωτη, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να βρεθεί σε οικονομικό αδιέξοδο ή επισφάλεια στέγης κι έτσι να οδηγηθεί πίσω στο κακοποιητικό περιβάλλον όπου συνυπάρχει με τον θύτη της. Ένα ασφαλές υπνωτήριο, λοιπόν, για αυτές τις γυναίκες όπου θα εξυπηρετούνται τα πρώτα 24ωρα μέχρι να ολοκληρώσουν τη διαδικασία αίτησης και φιλοξενηθούν στον Ξενώνα.
