Για 5η συνεχή χρονιά ο Δήμος Θεσσαλονίκης προχωρά στη διοργάνωση της ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ – ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ 2016.
Ο μονόλογος «EXIT – Παρακαλώ, περιμένετε» της Πηνελόπης Χριστοπούλου συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμα της Ανοιχτής Σκηνής 2016, το τριήμερο 15, 16 & 17 Απριλίου, στο Δημοτικό Θέατρο Άνετον, Παρασκευοπούλου 42.
Συνέντευξη της Πηνελόπης Χριστοπούλου στον Ιάσων Μπάντιο και το alterthess.gr
-Τι πραγματεύεται η παράσταση;
Στο έργο διαθλάται η ιστορία του διάσημου αετονύχη διαφημιστή κ. Ανρί Σαρλότ. Ιδιόρρυθμος, εκκεντρικός και glamorous επισκέπτεται το γραφείο του γνωστού καλλιτέχνη Μισέλ και τον αναμένει προκειμένου να υπογραφεί μεταξύ τους μια κολοσσιαία συμφωνία. Μια επαγγελματική συμφωνία που θα τον εκτοξεύσει στη θέση του μεγαλοΔιευθυντή. Ενόσω αναμένει «προβάρει» τα λόγια του, επιδεικνύεται, προετοιμάζεται και ..εξακολουθεί να αναμένει! Τον φαντάζεται να καταφθάνει από στιγμή σε στιγμή και ξεκινάει μαζί του ένα παιχνίδι ιδεολογικής αναμέτρησης. Ένα παιχνίδι μυαλού και εξουσίας. Στην πραγματικότητα πυροδοτεί εντός του μια περιπέτεια ψυχολογική που – ενόσω ο Μισέλ καθυστερεί-, τον φέρνει αντιμέτωπο με εικόνες και όνειρα του παρελθόντος. Αρχίζει τότε, ένα ταξίδι ενδοσκόπησης που ξεπερνά τα χάσματα του χρόνου και καταλήγει σε έναν εξπρεσιονιστικό εφιάλτη…. Ξεδιπλώνεται έτσι μπροστά μας όλη η ασφυκτική κοινωνία που μας περιβάλλει εντός της. Οι νευρώσεις, οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας, τα άγχη, η αγωνία μας, η απανθρωπιά μας. Ακούγεται «σκοτεινό» όμως είναι δοσμένο με κωμικό τρόπο! Και με μπόλικες νότες grotesque!
-Με ποια αφορμή έγραψες το κείμενο/ σενάριο, το οποίο επικεντρώνεται στη συμπεριφορά των ανθρώπων σήμερα;
Όπως πολύ σωστά αναφέρεις , οι ίδιοι οι άνθρωποι του σήμερα! Δεν υπάρχει ισχυρότερη αφορμή από όλα αυτά που βλέπουμε κάθε μέρα. Η ματαιοδοξία, η κατάχρηση εξουσίας, ο υλισμός και κυρίως, η έλλειψη της ανθρωπιάς μας. Στο κείμενο όμως τα βλέπουμε και πώς εξελίσσονται. Κάποιες πιθανές «συνέπειες» αυτών των «ελαττωμάτων» μας. Δοσμένες με τρόπο ακραίο και κωμικό.
-Το κείμενο δημιουργήθηκε εξαρχής για θεατρικό μονόλογο;
Τυχαίνει κάποιες φορές να είναι δυσδιάκριτη η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε ένα διήγημα με απεύθυνση προς τον αναγνώστη και σε έναν θεατρικό μονόλογο που απευθύνεται στο κοινό. Όμως υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ τους. Ο Ανρί Σαρλότ είναι μονόλογος θεατρικός και ως τέτοιο είδος γράφτηκε. Στον μονόλογο ενός διηγήματος, ο ήρωας μιλάει μόνο για τον εαυτό του. Ο κ. Σαρλότ όμως έχει σαφή κατεύθυνση. Μιλάει στον Μισέλ και στο κοινό και αλληλοεπιδρά με αυτούς.
-Πως προέκυψε ο τίτλος;
Εδώ υπάρχει μια μικρή ιστορία. Ο τίτλος του έργου έκανε μια ολόκληρη διαδρομή! Ο αρχικός τίτλος ήταν «Ο κ. Μισέλ θα καθυστερήσει. Παρακαλώ, περιμένετε». Στην πορεία, αποδείχτηκε – όσο και αν τον αγαπήσαμε – πως δεν ήταν εύκολα διαχειρίσιμος λόγω της έκτασης του. Έτσι, έμεινε γνωστό ως «Παρακαλώ, περιμένετε». Στη συνέχεια, και με αφορμή το Φεστιβάλ της Ανοιχτής Σκηνής και τη μεταφορά του στο θέατρο Άνετον, χρειάστηκε να αφουγκραστούμε τις νέες σκηνικές απαιτήσεις. Αυτό συνέβη γιατί το έργο είναι απολύτως εξαρτώμενο από το χώρο. Τόσο κειμενικά, όσο και σκηνικά. Εμπλουτίστηκε λοιπόν με νέα στοιχεία όπως ήταν απαραίτητο, και έτσι έφτασε τώρα να ολοκληρώνει το μακρύ ταξίδι του με την τελική έξοδο, το «EXIT-Παρακαλώ, περιμένετε».
-Θωρείς ότι όταν μας «δίνουν» ένα προσωπείο, μιλάμε πιο εύκολα για τον εαυτό μας;
Αναμφισβήτητα ναι! Οι μάσκες και τα προσωπεία, λειτουργούν ως ένα «κέλυφος» που βοηθάει στο να απαλλαγούμε από το βάρος της ευθύνης. Αποποιείσαι τις σκέψεις, τις επινοήσεις, τον προσεκτικό σχεδιασμό αυτών που θα πεις ή θα πράξεις μόνο και μόνο με τη σκέψη πως δεν είσαι εσύ αυτός, αλλά το πρόσωπο που απεικονίζεται στο «προσωπείο». Στην περίπτωση του κ. Ανρί Σαρλότ όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Φοράει αυτό το προσωπείο γιατί έτσι του φορέθηκε και του καλλιεργήθηκε από την παιδική ηλικία. Κανείς δεν του πρόβαλε αντίσταση κι έτσι, συνήθισε τόσο να το φοράει που ..δεν ήξερε ποιος πραγματικά είναι.
-Οι άνθρωποι στις μέρες μας «μπλοφάρουν» αρκετά στις σχέσεις τους;
Εύχομαι πως όχι! Θέλω να πιστεύω πως οι σχέσεις των ανθρώπων μένουν «καθαρές» και ειλικρινείς. Ο Ανρί Σαρλότ, ο ήρωας του έργου, είναι επίσης καλοπροαίρετος και ανυποψίαστος. Και έπειτα …υπήρχε μπλόφα? Θα μπορούσε όλα αυτά να ήταν στον ύπνο του. Ενας εφιάλτης. Του την «στήσανε» πραγματικά? Εμείς, δεν είδαμε απολύτως κανέναν άλλον! Όμως ακόμα και να είναι όλο αυτό μια «μπλόφα», πάλι είναι η πιο τίμια και αβλαβής «μπλόφα» που υπήρξε ποτέ! Και στην περίπτωση του Ανρί Σαρλότ, σωτήρια…
Λίγα λόγια για την παράσταση
Είμαστε αυτό που νοιώθουμε ή αυτό που υποκρινόμαστε
πως νοιώθουμε;
Σε μια κοινωνία που ο καθένας μας έχει επιλέξει να φοράει τη μάσκα του έξυπνου, του χαζού, του καλού ή του κακού προκειμένου να «συντηρήσει» την προσωπικότητα του, τι θα συνέβαινε εάν εξαναγκαζόμασταν να μείνουμε μόνοι αντιμέτωποι με τον εαυτό μας;
Ένα παιχνίδι αντιστροφής ρόλων, μια καλοστημένη μπλόφα, όπου η μόνη διέξοδος φαίνεται να είναι η αποσύνθεση της προσωπικότητας μας και μόνο αναπάντητο ερώτημα το:
«είναι ένοχος, ή όχι ο Ανρί Σαρλότ;»