in

Η Piazza del Popolo γεμάτη ζωή: «Είμαστε η αντιπολίτευση στη Μελόνι», Του Giuliano Santoro

Πηγή: ilmanifesto.it Μετάφραση: Καλλιόπη Ράπτη

Πρόσω ολοταχώς ενάντια στο νομοσχέδιο του φόβου, Photo Credit: dinamopress

Σίγουρα Όχι. Η κινητοποίηση ενάντια στο νομοσχέδιο για την ασφάλεια πέτυχε τον στόχο της και ανακοίνωσε τριήμερο συνελεύσεων τον Ιανουάριο

Όταν έσπασε η αλυσίδα που εμπόδιζε το φορτηγό το οποίο βρισκόταν στην κεφαλή της πορείας να μπει στην Piazza del Popolo και συνειδητοποιήσαμε ότι η μεγάλη αρένα στην είσοδο της φωτισμένης από τα Χριστούγεννα Via del Corso θα γεμίσει, αντιληφθήκαμε ότι η αποστολή, όντως, εξετελέσθη.

Αρκεί μια ματιά για να αναγνωρίσεις τη σημασία μιας ημέρας που πολλοί περίμεναν από πάρα πολλά χρόνια, από όλον τον καιρό που πέρασε μέχρι μια πορεία που γεννήθηκε αυτόκλητα, από τα κάτω, από τα κινήματα, να παρασύρει μαζί της δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ένα ευρύ και πλουραλιστικό σύνολο.

Οι ΠΡΩΤΟΙ που άνοιξαν διάπλατα τα μάτια ήταν οι έφηβοι, που δεν είχαν ξαναδεί ποτέ κάτι τέτοιο. Αλλά όταν το μεγάλο φίδι της πορείας άρχισε να ξετυλίγεται κατά μήκος της Via Regina Margherita, ενός πλατιού, ίσιου δρόμου, και το πλήθος των  ανθρώπων άρχισε να πυκνώνει, ακόμη και εκείνοι που είχαν κάποια χρόνια εμπειρίας αντάλλασσαν ματιές δυσπιστίας. «Είμαστε εκατό χιλιάδες! ήταν η λυτρωτική κραυγή που άρχισε να κυκλοφορεί όταν το ανθρώπινο ποτάμι κατέβαινε από τη συνοικία Παριόλι προς τα Αυρηλιανά τείχη.

Photo Credit; Marta D’Avanzo, dinamopress.it

ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ, όπως είχε προγραμματιστεί, στις 2 το μεσημέρι από το Piazzale del Verano. Αυτή η ακρίβεια είναι είδηση από μόνη της, γιατί δεν χρειάζεται να περιμένουμε μέχρι η πλατεία της προσυγκέντρωσης να γεμίσει επαρκώς. Η άλλη είδηση είναι ότι, μετά από ώρες συνεχούς βροχόπτωσης και την πρωτεύουσα αποκλεισμένη από την εφιαλτική καταιγίδα της προεορταστικής κυκλοφορίας, την απεργία στα μμμ της Παρασκευής και την κακοκαιρία, βγήκε ο ήλιος.

Και μόνο τότε μπόρεσε να κινηθεί η πομπή των διαδηλωτών. Προχωρούσαν με γοργούς ρυθμούς, γιατί όλοι γνώριζαν ότι είχαν σχεδόν τέσσερα χιλιόμετρα πορείας μπροστά τους και επομένως δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο, μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους. Σε αυτή την ταχεία ροή, διαδέχονταν ο ένας τον άλλον: οι φοιτητές, η οργάνωση Arci (Αssociazione culturale e di promozione sociale), οι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι από τα βορειοανατολικά της χώρας, οι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι από τη Νάπολη, και οι καλλιεργητές κάνναβης.

Photo Credit: Marta D’Avanzo, dinamopress.it

Στο κέντρο οι εργάτες του εργοστασίου Gkn της Φλωρεντίας με το μεγάλο πανό «Ας ξεσηκωθούμε». «Όσο περισσότερο μας ποινικοποιούν, τόσο περισσότερο πρέπει να μείνουμε ενωμένοι και ενωμένες – εξηγούν – Αυτό το νομοσχέδιο είναι εδώ για να μας εμποδίσει να μετασχηματίσουμε την κοινωνία με τον αγώνα μας». Ο Christopher Ceresi των «κοινωνικών δήμων» της Μπολόνια το έθεσε έτσι, μιλώντας από το φορτηγό: «Αυτή είναι η πρώτη αληθινή, μεγάλη, αντιπολιτευτική διαδήλωση στην κυβέρνηση Μελόνι».

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑΝ ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ Esc, Casale Garibaldi, Communia και Acrobax που βάδιζαν πίσω από το πανό «Ο δικός σας πόλεμος είναι η δική μας ανασφάλεια». Και το συνδικάτο Cgil, με τα κλαδικά σωματεία Flc (Εκπαίδευση), Fiom (Μεταλλουργία), Flai (Αγροτοβιομηχανία) συμμετείχε με εντυπωσιακό τρόπο. Η Gianna Fracassi, γραμματέας του Flc, εξαπέλυσε την κραυγή της μάχης: «No Pasaran!».

«Χρειαζόμαστε ασφάλεια, όχι το «νομοσχέδιο του φόβου της κυβέρνησης – είπε ο Michele De Palma από το Fiom – Ασφάλεια είναι να έχεις δουλειά, να μην πεθαίνεις στο χώρο εργασίας, να έχεις έναν αξιοπρεπή μισθό. Ασφάλεια για να αποτρέπουμε τις γυναικοκτονίες, ασφάλεια για να έχουμε σχολεία, πανεπιστήμια, υγειονομική περίθαλψη. Αυτό το νομοσχέδιο μας εμποδίζει να διαδηλώνουμε, να απεργούμε. Αλλά δεν θα σταματήσουμε». «Το νομοσχέδιο για την ασφάλεια πλήττει τη δημοκρατία, πρέπει να αποσυρθεί άμεσα» είναι η σύνθεση του λόγου που εκφώνησε ο οργανωτικός γραμματέας του συνδικάτου Cgil, Luigi Giove.

ΠΙΟ ΠΙΣΩ υπήρχαν τα κόμματα. Ο Giuseppe Conte του M5S (Πέντε Αστέρια) εμφανίστηκε για να κάνει μια δήλωση λίγο πριν πάει στο Atreju* (ακούστηκαν κάποιες αποδοκιμασίες), από το PD (Δημοκρατικό Κόμμα) είδαμε τους Filippo Sensi, Antonio Misiani, Francesco Boccia και Laura Boldrini.

Ο Nicola Fratoianni μίλησε απευθείας από το φορτηγό που οδηγούσε την πομπή. Στο τέλος της ημέρας δεν μπορούσε να κρύψει την ικανοποίησή του για ένα στοίχημα που μόνο το δικό του κόμμα είχε βάλει πριν από μερικές εβδομάδες (οι άλλες συμμετοχές ήρθαν αργότερα).

Ο Maurizio Acerbo της Rifondazione Comunista (Κομουνιστική Επανίδρυση) κρατούσε το πανό του Δικτύου «Πρόσω ολοταχώς». Διάσπαρτοι στο πλήθος οι ηθοποιοί: Elio Germano, Michele Riondino, Valerio Mastandrea.

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ την είσοδο στη Villa Borghese, οι ακτιβιστές του κινήματος για το δικαίωμα στη στέγαση έστησαν σκηνές και διεκδίκησαν το δικαίωμα να ζουν στις πόλεις που πολύ συχνά καταλήγουν να γίνονται  ξενοδοχεία.

Και κάτω από το μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο που στήθηκε στο κέντρο του πράσινου χώρου, τοποθετήθηκαν πακέτα δώρων που επικαλούνταν το δικαίωμα στη διαφωνία και την ελευθερία της διαδήλωσης.

«Αυτό είναι μόνο το πρώτο βήμα», κραύγαζαν οι φοιτητές «Είναι ώρα για μια διαρκή και ευρεία αντιπολίτευση που να συμπεριλαμβάνει όλους όσοι θέλουν να αμφισβητήσουν την κυβέρνηση. Ο Δίας, ο θεός  της βροχής, έλεγξε το χρονόμετρο και έκανε αισθητή την παρουσία του: άρχισε να βρέχει ξανά ακριβώς στο τέλος της πορείας.

ΕΠΟΜΕΝΟ ραντεβού: τριήμερο με συνελεύσεις, συναντήσεις, συζητήσεις στη Ρώμη από 10 έως 12 Ιανουαρίου του νέου έτους. Το ταξίδι ξαναρχίζει. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους δεν έχουν σταματήσει να κινούνται αυτά τα χρόνια, αλλά ένα νέο φαντασιακό και ένα σύμφωνο αλληλοβοήθειας επιτρέπουν να συνενώσουμε τους μεμονωμένους αγώνες ακόμη και τις μοναχικότητες. Για να τους μετατρέψουμε σε κάτι πιο ισχυρό.

* municipi sociali: μετεξέλιξη των ελεύθερων κοινωνικών κέντρων από τον χώρο της αυτονομίας.

** Το Atreju είναι η εθνική γιορτή της νεολαίας της ιταλικής δεξιάς, που γεννήθηκε το 1998. Το όνομα Atreju προέρχεται από τον πρωταγωνιστή του μυθιστορήματος Die unendliche Geschichte (Ιστορία Χωρίς Τέλος) του Michael Ende.

Giuliano Santoro: Kομμουνιστής, της τάσης Joe Strummer. Γράφει στην il manifesto και ασχολείται με την πολιτική την εποχή της κρίσης της αντιπροσώπευσης. Έχει γράψει μερικά βιβλία. Η επανάσταση χωρίς μπάρμπεκιου δεν είναι η δική του επανάσταση.

Πηγή: https://ilmanifesto.it/

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Η περίπλοκη αστική πλοήγηση. Του Raúl Zibechi

Αποφυλακίστηκε ο Χομαγιούν Σαμπετάρα τρεις μήνες μετά τη δικαστική απόφαση