Το ΚΘΒΕ ολοκληρώνει για φέτος τις παραστάσεις του Κοινωνικού Θεατροπωλείο», με το έργο του Ζαν Ζενέ «Οι δούλες» που θα παρουσιαστεί, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σφυρίδη, στο Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών(Πειραματική Σκηνή), από την Παρασκευή 4 Μαΐου.
Οι θεατές των παραστάσεων καλούνται να καταβάλουν αντί εισιτηρίου, τρόφιμα μακράς διαρκείας, τα οποία θα διατεθούν σε κοινωνικά ιδρύματα. Συγκεκριμένα, το ΚΘΒΕ, για τη διάθεση των τροφίμων, θα συνεργαστεί με τους ακόλουθους Οργανισμούς και ιδρύματα: «Χαμόγελο του Παιδιού», «Ελληνικό Παιδικό Χωριό», Ίδρυμα Ορφανοτροφείο Θηλέων «Μέλισσα», Παπάφειο Ίδρυμα & Ξενώνας Προστασίας Αγάμων Μητέρων ¨Το Σπίτι της Μαρίας».
Συντελεστές
Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία: Γιώργος Σφυρίδης
Σκηνικά-κοστούμια-φωτισμοί: Θόδωρος Δασκαλάκης
Μουσική: Μιχάλης Σιώνας
Κίνηση: Ευανθία ΣωφρονίδουΟργάνωση παραγωγής: Αθηνά Σαμαρτζίδου
Διανομή (με σειρά εμφάνισης): Χρύσα Ζαφειριάδο (Κλαιρ), Μαριάννα Τάντου (Σολάνζ), Κατερίνα Γιαμαλή (Κυρία).
Στην παράσταση συμμετέχουν οι μαθητές της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ: Νίκος Κεπεσίδης και Τάσος Ροδοβίτης.
Στοιχεία παράστασης
Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών (Πειραματική Σκηνή)
Παρασκευή 4, Σάββατο 5 &
Τρίτη 8/5, Τετάρτη 9/5, Πέμπτη 10/05/2012
Τηλεφωνικές κρατήσεις: 2315 200200
Σημείο εκκίνησης
ΓΙΩΡΓΟΣ: Με την ούτως ή άλλως περιορισμένη γνώση του καθενός, χωρίς καμιά ασφαλή αλήθεια, με «ερωτηματικές απαντήσεις», αλλά με απόλυτη πίστη στον ηθοποιό που βυθίζεται στο ονειρικό παιχνίδι του θεάτρου και με ορθάνοιχτα τα νεογέννητα μάτια τους, ΔΟΥΛΕΣ και ΚΥΡΙΑ αντικρίζουν –ελέω Ζαν Ζενέ– με τις τερατώδεις και γενναιόδωρες ευαισθησίες τους τη μαριονέτα του νεότερου πολιτισμένου ανθρώπου με κραυγές και ψιθύρους…
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Με αφορμη τις Δούλες του Ζενέ εκθέτουμε τον καλύτερο και τον χειρότερο εαυτό μας στις αισθήσεις σας –χωρίς να κρύβουμε τα τραύματά μας– ξέροντας πως όταν υπάρχει στόχος, η διαδρομή αποκτά ένα άλλο νόημα διαφορετικό. Έτσι κι αλλιώς επιλέγουμε να ανήκουμε σ’ αυτούς που προτιμούν να αναλαμβάνουν τις ευθύνες για τη ζωή τους και να μην κρύβονται πίσω από έννοιες όπως «πεπρωμένο» ή τυχαίες διαδρομές μέσα στο άπειρο. Θέλουμε να ονειρευόμαστε ξέροντας ότι υπάρχουν και οι εφιάλτες… Αυτό είναι το έργο του Ζενέ για εμάς. Όνειρό μας και εφιάλτης. Ούτως ειπείν = Ζωή.
ΧΡΥΣΑ: Θάρρος ειλικρίνεια, να κοιτώ καθαρά, να μπω μέσα. Μου. Σου. Κλαιρ ή Σολάνζ ή Κλαιρ ή… Όνειρο θολό. Η ύστατη στιγμή απαιτεί. Φόβο. Ομορφιά. Κλαιρ, θα χλιμιντρίσω από χαρά.
ΜΑΡΙΑΝΝΑ: Καλό ή κακό; Αλήθεια ή ψέμα; Ομορφιά ή ασχήμια; Ονειρικό και εφιαλτικό, τελετουργία και ατμόσφαιρα. Τι είναι; Παιχνίδι είναι; Θέατρο είναι;
Σημείωση τέλους
Δεν μπορεί, κάπου θα υπάρχει μια άποψη…
Σημείωμα Καλλιτεχνικού Διευθυντή, Σωτήρη Χατζάκη
Σε εποχές σκοτεινές και δυσοίωνες, όπου κυοφορείται το αναπάντεχο και ο άνεμος της ιστορίας ερημώνει τις πόλεις και τις ψυχές των ανθρώπων, το μεγάλο στοίχημα του καθενός μας είναι το ζύγισμα του εαυτού του, πού ανήκει, ποιούς αγαπά και σε ποιούς εναντιώνεται, με ποιούς θα πάει.
Από τη μία, ο προσκυνημένος, ο αμοραλιστής, ο κερδοσκόπος.
Από την άλλη, ο άνθρωπος όρθιος φωτισμένος από το κερί της εφημερίας του και από τις αξίες του ανθρωπισμού και της συλλογικότητας. Διαλέγεις και παίρνεις.
Εμείς, οι ηθοποιοί του Κ.Θ.Β.Ε. – το πρώτο πληθυντικό το διεκδικώ γιατί είναι τιμή μου να είμαι ένας από αυτούς – ανοίγουμε το «Κοινωνικό Θεατροπωλείο» και προσπαθούμε να αρθρώσουμε παρηγορητική φωνή για τον συνάνθρωπο που δοκιμάζεται. Με εργαλείο μας την αδιαπραγμάτευτη τέχνη του θεάτρου, παίζουμε, σκηνοθετούμε, φτιάχνουμε σκηνικά, κοστούμια, γράφουμε μουσικές για κείμενα που μας συγκίνησαν, μας αφύπνισαν και πυρπόλησαν τις ψυχές μας. Οι ηθοποιοί αυτού του θεάτρου, αντικρούοντας τις εύκολες και «χρήσιμες» συστημικές κατηγορίες περί αργόσχολων του Δημοσίου, ενώνουμε τις δυνάμεις μας με το τεχνικό και διοικητικό μας προσωπικό και προτείνουμε την τέχνη ως αξιακή βάση οικοδόμησης ενός νέου εθνικού αφηγήματος.
Δεν ζητάμε χρήματα για τις παραστάσεις μας. Ζητάμε από τους θεατές μας τρόφιμα μακράς διαρκείας για να τα προσφέρουμε σε Κέντρα Φιλοξενίας συνανθρώπων μας. Στη βία των επαγγελματιών του κέρδους ας αντιτάξουμε την εφημερία μας, τη διαθεσιμότητα και την παρηγορία. Είθε ο άνθρωπος κάποια στιγμή να ξαναμπεί στο κέντρο της σκέψης μας και η αλληλεγγύη να μπαλώσει τον κοινωνικό ιστό που δείχνει να κουρελιάζεται όπως το ηθικό και η ψυχική δύναμη των πολλών.