Στέργιος Κατσαρός 1938-2021
Το μεσημέρι του Σαββάτου 11/12/2021 έφυγε από κοντά μας, σε ηλικία 83 ετών, ο σύντροφος, ο αγαπητός σε όλους, Στέργιος Κατσαρός, που αγωνίστηκε σ’ όλη του τη ζωή για την υπόθεση του επαναστατικού μαρξισμού και την επικράτηση του σοσιαλισμού. Ο σ. Στέργιος ήταν ένας αγωνιστής που άφησε τα ίχνη του στην ιστορία του εργατικού, επαναστατικού και κομμουνιστικού κινήματος.
Γεννήθηκε στο Βαθύκοιλο ένα μικρό χωριό της Φθιώτιδας, από το οποίο δεν αποκόπηκε ποτέ και το επισκέπτονταν πολύ τακτικά. Μετανάστευσε στην Αθήνα για να σπουδάσει, εργαζόμενος ταυτόχρονα για να μπορεί να ζήσει.
Από πολύ μικρός γνώρισε την εκμετάλλευση, την καταπίεση και τις διώξεις στα δύσκολα χρόνια της κατοχής και της μετεμφυλιακής περιόδου, που στην περιοχή εκείνη ήταν ακόμη σκληρότερα. Με τον ερχομό του στη Αθήνα εντάχθηκε αμέσως στις γραμμές του εργατικού και φοιτητικού κινήματος και της ΕΔΑ. Δεν έλειψε ποτέ από κανένα αγώνα, από τη μεγάλη σύγκρουση των οικοδόμων το 1961, το κίνημα του 15% για την παιδεία και του 114, τα «Ιουλιανά» και τους αγώνες μέχρι την επιβολή της Δικτατορίας του 1967. Στη δικτατορία θα περάσει στην παρανομία και μετά μια σύντομη περιπέτεια που είχε στην Κούβα του Κάστρο (είχε ναυαγήσει), θα ριχτεί στον αγώνα ενάντια στο χουντικό καθεστώς. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της τροτσκίζουσας οργάνωσης «Λαϊκή Πάλη», η οποία ανέπτυξε σημαντική δράση, κυρίως στη Θεσσαλονίκη. Το Σεπτέμβρης 1969 η οργάνωση αυτή θα «χτυπηθεί» από τη ασφάλεια και τα μέλη της καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές στη δίκη που έγινε το Γενάρη του 1970. Ο Στέργιος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη όπως και οι Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Αντώνης Λιάκος και Τάσος Δαρβέρης. Στις φυλακές Κορυδαλλού και Αίγινας ήταν πάντοτε συντροφικός, πάντοτε βοηθούσε όλους τους συντρόφους και εντάχθηκε και αυτός στην ομάδα των τροτσκιστών όπως και όλα σχεδόν τα άλλα καταδικασμένα μέλη της «Λαϊκής Πάλης». Δεν υποχώρησε ποτέ και αντιμετώπιζε όπως άξιζε τις άθλιες επιθέσεις και συκοφαντίες των σταλινικών.
Αποφυλακίστηκε με την αμνηστία που έδωσε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος στα πλαίσια του σχεδίου φιλελευθεροποίησης της χούντας το Αύγουστο του 1973. Συμμετείχε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου μαζί με τους χιλιάδες εργάτες που μάχονταν στους δρόμους ενάντια στις δυνάμεις καταστολής. Με τη δικτατορία του Ιωαννίδη θα περάσει και πάλι στην παρανομία. Θα γίνει φαντάρος (!) με την επιστράτευση, υποτίθεται για τον πόλεμο που θα έκαμνε ο δικτάτορας με την Τουρκία.
Με τη μεταπολίτευση ο σ. Στέργιος θα ριχτεί και πάλι στον αγώνα και πολύ σύντομα το 1975 θα ενταχθεί στην ΟΚΔΕ. Δεν θα λείψει από κανένα αγώνα της μεταπολιτευτικής περιόδου είτε μέσα από τους οικοδόμους, είτε όταν για ένα διάστημα θα εργαστεί στη βιομηχανία –εφαρμόζοντας σχετική απόφαση της 4ης Διεθνούς και της ΟΚΔΕ- είτε πολιτικούς.
Ο Σ. Κατσαρός ήταν ένας θαρραλέος αγωνιστής, είχε μεγάλη πνευματική καλλιέργεια, γνώριζε από μαρξισμό και είχε πολλές γνώσεις φιλοσοφίας και συχνά έκανε μαθήματα σε νεότερους αγωνιστές και συντρόφους. Ήταν πάντοτε ευγενικός, ευαίσθητος στον ανθρώπινο πόνο και μόχθο, ιδιαίτερα των καταπιεσμένων, των αδικημένων και όλων των «από κάτω». Ήταν ζυμωμένος με την εργατική τάξη και με όλα τα λαϊκά στρώματα και έδωσε τα πάντα για να μπορέσει να τα βοηθήσει, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και αδικία, όπου θα μπορούσαν να απολαύσουν τον κόπο και τον ιδρώτα τους. Ήταν βαθιά δημοκρατικός άνθρωπος δεν δεχόταν ποτέ καμιά παράκαμψη των δημοκρατικών διαδικασιών και από κανένα, ήταν έτοιμος να χαλάσει τις σχέσεις σε περίπτωση που κάποιος –όσο και κοντινός και αγαπητός του και αν ήταν- παραβεί τις δημοκρατικές αρχές. Αυτός ο ευγενικός άνθρωπος μεταμορφωνόταν σε «άγριο θηρίο» απέναντι στην αδικία, απέναντι στα αφεντικά, απέναντι στο κράτος και τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς. Γι’ αυτό στους αγώνες ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή και πάντα υποχωρούσε από τους τελευταίους, όταν δε γινόταν αλλιώς.
Σε κάθε περίοδο γεννιέται μία δράκα ξεχωριστών ανθρώπων-αγωνιστών. Είναι αυτοί όπου εργατική τάξη κοιλοπονάει για να τους βγάλει. Είναι οι καβαλάρηδες του ουρανού. Ο Στέργιος Κατσαρός ήταν ένας από αυτούς, ένας -χωρίς υπερβολή- από τους σημαντικότερους των τελευταίων 60-70 χρόνων. Κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ τυχεροί, όπως όλοι εμείς που μαζευτήκαμε εδώ όπως και πολλές χιλιάδες άλλοι γιατί γνώρισαν αυτό τον καβαλάρη του ουρανού, και σίγουρα κάτι τους έδωσε κάτι κέρδισαν. Τούτος εδώ ο καβαλάρης που κείτεται νεκρός, πάντοτε έδινε, ποτέ δε ζητούσε.
Κάθε γενιά αγωνιστών αφήνει πίσω της μια κληρονομιά, ο Στέργιος κληροδοτεί μια πολύ μεγάλη και βαριά κληρονομιά αδιάκοπων αγώνων και θυσιών: στα μετεμφυλιακά χρόνια, στα ιουλιανά, στη δικτατορία, στη Μεταπολίτευση. Είχες δίκιο, ποτέ ο τροχός της ιστορίας δεν κινήθηκε από καλοπερασάκηδες, πολιτικάντηδες, οπορτουνιστές, κότες, αλλά από αγωνιστές με ήθος, με υψηλό φρόνημα με αυταπάρνηση . Αυτό που μπορούμε να σε υποσχεθούμε είναι ότι θα προσπαθήσουμε να διαφυλάξουμε αυτή τη κληρονομιά, αλλά είναι δύσκολο να γίνει κανένας καβαλάρης και αετός του ουρανού.
Σύντροφε Στέργιο, πριν σε αποχαιρετήσουμε στο μεγάλο σου ταξίδι, δυστυχώς, χωρίς επιστροφή, αυτό που μπορούμε να σε διαβεβαιώσουμε είναι ότι τα ίχνη που άφησες στην ιστορία, σίγουρα θα τα βρουν οι νέες γενιές προλεταριακών αγωνιστών. Έχουν πολλά διδάγματα για να μάθουν, να πετάνε και να ξεπερνάνε τις δυσκολίες της ζωής και του αγώνα, να βελτιώνουν διαρκώς την πολιτική τους σκέψη για να μπορέσουν να εκπληρώσουν την απελευθερωτική αποστολή τους. Όσοι σε γνωρίσαμε από κοντά θα σε θυμόμαστε και θα σε τιμούμε για πάντα.
Η ΟΚΔΕ εκφράζει τα βαθιά συλλυπητήριά της στην αγαπημένη σύντροφό του Νίνα, στα παιδιά του, στους συγγενείς του, στους φίλους του, στους συντρόφους του και στη μεγάλη οικογένειά του, τους εκμεταλλευόμενους, τους καταπιεσμένους και όλους τους αδικημένους.
Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας
