Η Χρυσή Αυγή είναι εδώ και πολύ καιρό υπό διάλυση, τόσο λόγω των αντιφασιστικών κινητοποιήσεων όσο και λόγω των διώξεων που έγιναν εναντίον της. Άλλωστε το «μέταλλο» της μισάνθρωπης ιδεολογίας τους φάνηκε όταν άρχισαν ο ένας μετά τον άλλον να δίνουν πληροφορίες, να κατηγορούν ο ένας τον άλλον, να αποκηρύσσουν τη δράση και την ιδεολογία της οργάνωσής τους.
Ο αρχικός ενθουσιασμός για τη μεγαλειώδη κοινωνική κινητοποίηση της προηγούμενης Τετάρτης, ακολουθείται από έναν σκεπτικισμό για το όριο των ποινών και για τα πραγματικά χρόνια φυλακής που θα εκτίσουν (όσοι δεν πάρουν αναστολή) αλλά και ευρύτερα για τα ίδια τα όρια που η αστική δικαιοσύνη βάζει στους (διαφορετικούς) τρόπους που αντιμετωπίζει μία ναζιστική γκρούπα, πολιτικούς και επιχειρηματίες, μία καθαρίστρια με πλαστό πτυχίο, κάποιον φτωχοδιάβολο που έκανε καμιά μικροπαρανομία ή ανθρώπους που αγωνίζονται ενάντια στην αδικία, τα μνημόνια και τη λεηλασία της φύσης.
Η Χρυσή αυγή λοιπόν, είναι υπό διάλυση εδώ και πολύ καιρό. Τη θέση της όμως ήρθαν να διεκδικήσουν διάφοροι μνηστήρες για να εκφράσουν και να οργανώσουν (κατά παραγγελία ή και αυτόνομα) τον χώρο δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, μιας και ο Βελόπουλος δε χρειάστηκε τελικά για κάποια συγκυβέρνηση.
Στη Θεσσαλονίκη μια ομάδα έφεδρων στρατιωτικών, με στενές σχέσεις με επιχειρηματικούς και εκκλησιαστικούς κύκλους, η δράση της οποίας έγινε πιο έντονη την περίοδο των συλλαλητηρίων για τη Μακεδονία όπου μαζί της πορεύονταν επίσης διάφοροι εκκλησιαστικοί, πολιτικοί, οικονομικοί κύκλοι, προσπαθεί να κερδίσει χώρο αν και οι αριθμοί της παραμένουν σταθερά μικροί.
Ο Ιερός Λόχος 2012, όπως αυτοπροσδιορίζεται η ομάδα των ακροδεξιών που την συγκροτούν, δεν είχε διστάσει να κάνει «παρέμβαση» σε νοσοκομείο στο δωμάτιο ενός μικρού παιδιού-μετανάστη και να ευχηθεί στον πατέρα του να φύγουν γρήγορα από τη χώρα. Είναι η οργάνωση που στις συγκεντρώσεις των μακεδονομάχων έχει βανδαλίσει πολλάκις το μνημείο για τους Εβραίους της πόλης, έχει επιτεθεί σε μετανάστες μικροπωλητές, στο Thessaloniki Pride. H ακροδεξιά αυτή γκρούπα καλεί αύριο στη Θεσσαλονίκη πορεία για την Μακεδονία.
Ταυτόχρονα, στις 17.00, αντιφασιστική συγκέντρωση καλείται στο Άγαλμα του Βενιζέλου από ομάδες του αναρχικού αντιεξουσιαστικού χώρου που στις ανακοινώσεις τους υπενθυμίζουν ότι κανείς δεν πρέπει να θεωρεί ότι η μάχη με το φασισμό έχει τελειώσει.
«Όσο και αν μας συγκίνησε η συσπείρωση τόσου κόσμου υπό τα αντιφασιστικά προτάγματα, οφείλουμε να μην ξεχνάμε πως η μάχη ενάντια στο φασισμό δεν κρίνεται στις αίθουσες των δικαστηρίων. Εξάλλου καμία απόφαση δε θα φέρει πίσω τον Παύλο, τον Πετρίτ, τον Λουκμάν, τον Ζακ ή οποιοδήποτε άλλο νεκρό της τάξης μας που χάσαμε από χέρι φασίστα ή μπάτσου. Το ζήτημα είναι να καταλάβουμε ότι η χρυσή αυγή- και η κάθε χρυσή αυγή – προωθείται για όσο χρησιμεύει στο κεφάλαιο όταν αυτό φοβάται ότι μπορεί να χάσει την εξουσία του, μεγάλο μέρος της κερδοφορίας του ή όταν φοβάται ότι οι καταπιεσμένοι μπορεί να αμφισβητήσουν το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. “Μαζεύεται”, δε, όταν η αστική δημοκρατία κάνει την ίδια δουλειά πιο αποδοτικά. Σήμερα, ο κύκλος έχει αρχίσει ξανά και βρισκόμαστε στη φάση που εθνικιστές και ρατσιστές θα επιστρατευτούν και πάλι χέρι-χέρι με μπάτσους και καραβανάδες για την καταπολέμηση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων που έρχονται με το ξέσπασμα της νέας υγειονομικής και οικονομικής κρίσης.
Δεν πρέπει λοιπόν ούτε στιγμή να χάσουμε την επαγρύπνισή μας. Η χρυσή αυγή ήταν μόνο ένα από τα κεφάλια που διαρκώς φυτρώνουν στη λερναία ύδρα του φασισμού. Για να μην ξανά θρηνήσουμε ποτέ άλλο νεκρό της τάξης μας από χέρι φασίστα οφείλουμε να αγωνιζόμαστε καθημερινά ώστε να μην βρει ούτε σπιθαμή για να ριζώσει. Από τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τις δουλειές ως τα γήπεδα, τις πλατείες και τις γειτονίες συγκροτούμε ομάδες διεθνιστικής αλληλεγγύης και ταξικής αυτοάμυνας»
Αυτά αναφέρει η Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά ενώ σε σχετική ανακοίνωση της Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας διαβάζουμε:
«Δεν πρέπει να εφησυχάζουμε με τη δικαστική καταδίκη της Χρυσής Αυγής, ούτε να αυταπατόμαστε για τον αδιαμφισβήτητα ταξικό χαρακτήρα των αστικοδημοκρατικών θεσμών. Το καπιταλιστικό σύστημα θα συνεχίσει να δημιουργεί, να στηρίζει και να επικουρεί τη δράση των φασιστικών μορφωμάτων. Η μήτρα που γεννά τον φασισμό είναι ο καπιταλισμός. Γι’ αυτό, άλλωστε, δε γίνεται να υπάρξει πάλη ενάντια στον φασισμό που να μην είναι ταυτόχρονα και πάλη ενάντια στον καπιταλισμό. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι ένα βασικό και καθημερινό επίδικο της ταξικής πάλης, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της επαναστατικής στρατηγικής. Στους χώρους εργασίας, στις σχολές, στα σχολεία, στις γειτονιές και στους δρόμους καλούμαστε να μην αφήσουμε ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες και τους εθνικιστές»