Η Κρίση της Ευρωζώνης δεν περιορίζεται πλέον σε οικονομικά ζητήματα, αλλά απειλεί να επανακαθορίσει και τα ίδια τα σύνορά της. Για πολλές εθνότητες η απόσχιση αρχίζει να φαίνεται όλο και πιο ελκυστική λύση απέναντι στην σκληρή οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η κεντρική Κυβέρνηση. Χαρακτηριστικότερο όλων είναι ίσως το παράδειγμα της Καταλονίας. Το συντηρητικό κυβερνών κόμμα, το Convergencia i Unio (CiU), μετά από αποτυχημένες διαπραγματεύσεις με τον Ισπανό Πρωθυπουργό για την ενίσχυση της οικονομικής αυτονομίας της τελευταίας, προκήρυξε εκλογές με βασικό θέμα την ανεξαρτητοποίηση από την Ισπανία. Το αποτέλεσμα των εκλογών δεν ήταν το επιθυμητό για το κυβερνών κόμμα, το οποίο παραμένει μεν στην εξουσία, αλλά με ισχυρές απώλειες. Αυτό βέβαια δεν κλείνει το ζήτημα της σχέσης της Καταλονίας με την Ισπανία, ζήτημα που θα γίνεται όλο και πιο φλέγον όσο η Κρίση εντείνεται και στην πλούσια αυτή περιοχή.
Η ιστοσελίδα german foreign policy, η οποία αναλύει με κριτικό τρόπο την γερμανική εξωτερική πολιτική, αναφέρεται με συγκεκριμένα στοιχεία στην υποστήριξη που έχουν βρει εδώ και χρόνια οι αποσχιστικές καταλανικές φωνές στη Γερμανία.1 Χαρακτηριστικά αναφέρεται στην σχέση τους με το γερμανικό Πράσινο Κόμμα, το οποίο, όπως και τα υπόλοιπα Πράσινα Κόμματα, συμμετέχει σε επίπεδο Ευρωκοινοβουλίου σε κοινό σχήμα με την λεγόμενη European Free Alliance. Η συμμαχία αυτή αποτελείται από μία σειρά κομμάτων που, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, προωθούν τους σκοπούς των ευρωπαϊκών εθνών, περιοχών και μειονοτήτων δίχως κράτος. Επικαλούμενη την αρχή της αυτοδιάθεσης, η συμμαχία στηρίζει την προοπτική δημιουργίας νέων ανεξάρτητων κρατών όπως η Σκοτία, η Ουαλία και η Καταλονία. Έχει μάλιστα στην ιστοσελίδα του2 Χάρτη στον οποίο τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη φαίνονται διασπασμένα σε μικρότερες χώρες. Μόνο η Γερμανία εμφανίζεται μεγεθυμένη, έχοντας συμπεριλάβει την Αυστρία, την γερμανόφωνη Ελβετία και πολλές άλλες περιοχές.
Ενδεικτική είναι επιπλέον η περίπτωση της Έκθεσης Βιβλίου της Φρανκφούρτης, η οποία το 2007 φιλοξένησε ως συνεργαζόμενο έθνος όχι μία χώρα, όπως το συνήθιζε, αλλά την περιοχή της Καταλονίας, και μάλιστα έδωσε βήμα μόνο σε συγγραφείς που χρησιμοποιούν την τοπική γλώσσα. Σε χάρτη που μοιράστηκε στην έκθεση παρουσιαζόταν ως ανεξάρτητη η περιοχή της Καταλονίας, η οποία περιλάμβανε και κομμάτι της Γαλλίας. Η Έκθεση έδωσε μεγάλη δημοσιότητα σε συνηγόρους της απόσχισης της περιοχής από την Ισπανία, δηλώνοντάς τους με τον τρόπο αυτό ότι το αίτημά τους χαίρει συμπάθειας στη Γερμανία. Το γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών αποτελούσε έναν από τους υποστηρικτές της Έκθεσης.
Στενές είναι και οι οικονομικές σχέσεις της Καταλονίας με το γερμανικό κρατίδιο της Βάδης-Βιρτεμβέργης. Βασιζόμενες σε ειδικές συμφωνίες που ισχύουν εδώ και 25 χρόνια, οι δύο περιοχές έχουν προωθήσει ιδιαίτερα τις συναλλαγές τους, με αποτέλεσμα η Καταλονία να αποτελεί σήμερα ιδιαίτερα προνομιακό εταίρο της Γερμανίας, σε σχέση με την υπόλοιπη Ισπανία.
Σύμφωνα με το german foreign policy, τα παραπάνω γεγονότα δείχνουν τη διαμόρφωση της μελλοντικής Ευρώπης των δύο ταχυτήτων. Από τη μία ένας ισχυρός πυρήνας με κέντρο τη Γερμανία, περικυκλωμένος από φτωχά περιφερειακά κράτη, των οποίων οι πιο προνομιακές περιοχές θα συνδέονται με το Κέντρο μέσω ειδικών συμφωνιών και μηχανισμών. Στο πλαίσιο αυτό, μία ανεξάρτητη Καταλονία θα γίνονταν καλοδεχούμενη από πολλούς, καθώς θα αποτελούσε μία οικονομική δύναμη-σύμμαχο και εταίρο στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Επιπλέον, μέσω της απόσχισης αυτής ούτε η κατακερματισμένη πλέον Ισπανία, αλλά ούτε και η ίδια η Καταλονία δεν θα διέθεταν το απαιτούμενο μέγεθος και ισχύ για να αμφισβητήσουν την γερμανική ηγεμονία.