Σε μπούμερανγκ για τη Χρυσή Αυγή εξελίχτηκε η δίκη κατά του αντιφασισμού, την οποία που είχε προκαλέσει τον Μάιο του 2009. Την ίδια στιγμή, απόντα ήταν και τα μεγαλύτερα ελληνικά μέσα ενημέρωσης.
Αυτοί που έκλεψαν την παράσταση στην πρόσφατη δίκη κατά του Κώστα Μουτζούρη και του Σάββα Μιχαήλ ήταν εκείνοι που έλειπαν. Εννοούμε βέβαια τον ηγετικό πυρήνα της Χρυσής Αυγής, εκείνους που προκάλεσαν τη σκανδαλώδη δίωξη του τέως πρύτανη του ΕΜΠ και του γραμματέα του ΕΕΚ, αλλά έλαμψαν διά της απουσίας τους την περασμένη Τρίτη και Τετάρτη από τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Ο λόγος που συνέβη αυτό δεν είναι δύσκολο να απαντηθεί. Η αρχική «πολυμήνυση» που υποβλήθηκε από μια αυτοπαρουσιαζόμενη ως «ακομμάτιστη» ομάδα πολιτών στις 8.5.2009 έφερε τις υπογραφές κάποιων άγνωστων τότε αλλά πολύ γνωστών σήμερα στελεχών της ναζιστικής οργάνωσης. Ελάχιστοι γνώριζαν τότε τον πολλά βαρύ Παναγιώταρο, ήδη βουλευτή και εμπλεκόμενο σε πολλές από τις βίαιες παρεμβάσεις της οργάνωσης, ακόμα λιγότεροι είχαν ακούσει τη Θέμιδα Σκορδέλη, στέλεχος και υποψήφια της Χρυσής Αυγής, η οποία έχει ήδη διασύρει τη Δικαιοσύνη επιτυγχάνοντας 8 (οκτώ) αναβολές στη δίκη της με την κατηγορία της συμμετοχής σε μαχαίρωμα τριών μεταναστών. Παντελώς άγνωστη ήταν και η Γεωργία Δημοπούλου, η οποία όμως κατέβηκε στις εκλογές του 2012 με τη Χρυσή Αυγή και βέβαια θα ήταν λίγο δύσκολο να ισχυριστεί σήμερα ότι είναι «ακομμάτιστη».
Αυτοί, λοιπόν, απέφυγαν να παραστούν στη δίκη. Γιατί με την παρουσία τους θα γινόταν σαφές ακόμα και σε όσους επιλέγουν την τακτική της στρουθοκαμήλου ότι οι ψευδώνυμες «Επιτροπές Πολιτών» του κέντρου της Αθήνας κατά των μεταναστών δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια σφραγίδα της Χρυσής Αυγής. Αυτό είναι ένα πρόσθετο κέρδος από την προχθεσινή δίκη: ότι ξεσκεπάστηκε μια και καλή ο χαρακτήρας αυτών των επιτροπών που ξεφύτρωσαν μέσα στο 2008 και διεκδίκησαν έναν ιδιαίτερο ρόλο (και μια ιδιαίτερη σχέση με τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές) μετά τη νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου. Η παντελής απουσία και απλών μελών της οργάνωσης υπογραμμίζει επίσης την αυστηρά στρατιωτική δομή της, όπως έχουμε δει και σε άλλες δίκες που την αφορούν. Οσο για τους δύο (από τους έξι) συνυπογράφοντες τη μήνυση που παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο, ούτε κι αυτοί μπόρεσαν να στηρίξουν το κατηγορητήριο και δεν τόλμησαν να διεκδικήσουν τον ρόλο της πολιτικής αγωγής.
Την πιο εντυπωσιακή έκφραση αυτής της απουσίας συναντάμε στον επίσημο ιστότοπο της Χρυσής Αυγής που, ενώ αναρτά δεκάδες σχόλια κάθε μέρα, δεν τόλμησε να αναφέρει ούτε λέξη για τη δίκη που η ίδια είχε προκαλέσει! Ο προφανής λόγος είναι ότι η οργάνωση γνώριζε από πρώτο χέρι ότι αν κάποιος έπρεπε να βρίσκεται στο εδώλιο για «διέγερση», αυτός δεν είναι ούτε ο Κωνσταντίνος Μουτζούρης και το Indymedia ούτε ο Σάββας Μιχαήλ και το ΕΕΚ, αλλά η ίδια η Χρυσή Αυγή. Εκείνοι που προκάλεσαν επεισόδια στις 9.5.2009 ήταν οι ίδιοι οι χρυσαυγίτες. Μετά το τέλος της συγκέντρωσής τους στην Ομόνοια έκαναν πορεία στη Σωκράτους και επιτέθηκαν στους μετανάστες που βρίσκονταν στο εσωτερικό του παλιού ξενοδοχείου «Αμπάσαντορ», όπου στεγαζόταν επί χρόνια το Εφετείο. Τουλάχιστον πέντε μετανάστες τραυματίστηκαν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της αστυνομίας.
Αυτό που έχει σήμερα σημασία είναι το γεγονός ότι αυτή η επίθεση της Χρυσής Αυγής είχε προβλεφτεί από την αστυνομία από μέρες, ενώ η συγκέντρωση είχε αναβαθμιστεί από τις αρχές σε «επικινδυνότητας υψηλού επιπέδου», εξαιτίας της «συμμετοχής μελών ακροδεξιών οργανώσεων» (απόρρητη και κατεπείγουσα «Εκθεση Ανάλυσης Κινδύνων και Επιπέδων Απειλών», 6.5.2009). Τον φόβο των αρχών για επίθεση της Χρυσής Αυγής είχε αποκαλύψει και η «Καθημερινή», τέσσερις μέρες νωρίτερα: «Το Σάββατο η οργάνωση Χρυσή Αυγή έχει διοργανώσει μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας επί της οδού Σωκράτους και είναι διάχυτος ο φόβος επικείμενων σοβαρών επεισοδίων» (5.9.2009).
Αλλά αρκεί και η διαδοχή των γεγονότων, όπως τα κατέγραψε η ίδια η οργάνωση, για να καταλάβει κάποιος τι ακριβώς συνέβη εκείνο το βράδυ στο κέντρο της Αθήνας:
– Το Σάββατο το μεσημέρι (14.20), ο ιστότοπος της Χρυσής Αυγής αποκάλυπτε ότι η οργάνωση είχε ήδη καταλάβει την Ομόνοια: «Παρά την ιδεολογική τρομοκρατία των αναρχοκομμουνιστών που έχουν στραφεί με απειλές κατά της σημερινής συγκέντρωσης των Ελλήνων πολιτών κατά της λαθρομετανάστευσης και της εγκληματικότητος, στην πλατεία Ομονοίας βρίσκονται ήδη δεκάδες εθνικιστές. […] Τα μέλη του Μετώπου Νεολαίας βρίσκονται εδώ και ώρα στο σημείο συγκέντρωσης. Από αυτό το βήμα καλούμε τους Ελληνες στις 19.00». Η Επιτροπή Πολιτών έχει ήδη ξεχαστεί ακόμα και από τους εμπνευστές της.
– Μια ώρα αργότερα (15.15) η οργάνωση καταγγέλλει ότι η αστυνομία τούς ζητάει να εγκαταλείψουν την Ομόνοια: «Με εντολή της αστυνομίας το κράτος απαιτεί από τους εθνικιστές να εγκαταλείψουν την πλατεία Ομονοίας! Ορίστε ποιοι είναι οι τσάτσοι της Νέας Τάξης που εδώ και μέρες “εξοντώνουν” φασίστες στις ανακοινώσεις τους. Υπενθυμίζουμε προς πάσα κατεύθυνση, ότι οι κάτοικοι [εδώ τους ξαναθυμούνται τους “κατοίκους”] που διοργανώνουν τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έχουν υποβάλει από χθες μηνύσεις για την ομαλή διεξαγωγή της εκδήλωσης». Πρόκειται βέβαια για τη μήνυση που οδήγησε στη δίκη Μουτζούρη – Μιχαήλ.
– Λίγο αργότερα (16.30) η κατάσταση φαίνεται να αλλάζει. Η αστυνομία παύει να ζητά την εκκένωση της Ομόνοιας: «Οι εθνικιστές παραμένουν στις θέσεις τους. Οταν το κράτος παρανομεί, είναι η ώρα για εθνική αντίσταση».
– Στις 17.26 επανέρχεται η διαμαρτυρία κατά της αστυνομίας: «Ενώ οι κάτοικοι [!] μαζί με τα μέλη της Χρυσής Αυγής παραμένουν στην πλατεία Ομονοίας αποφασισμένοι να γίνει κανονικά η συγκέντρωση κατά της εγκληματικότητας των λαθρομεταναστών, η αστυνομία προχώρησε πριν λίγο σε πραγματικό αποκλεισμό της περιοχής, εμποδίζοντας την προσέλευση όσων θέλουν να έρθουν στη συγκέντρωση! Το κλίμα τρομοκρατίας είχε διαμορφωθεί εδώ και μέρες από τους γνωστούς “αντιεξουσιαστικούς” κύκλους. Βλέποντας ότι οι απειλές δεν έκαμψαν το ηθικό των αγωνιστών της Χρυσής Αυγής [πάλι τους ξεχάσαμε τους κατοίκους], τώρα αναλαμβάνει το κράτος να φέρει εις πέρας την αποστολή».
– Στις 23.09 η οργάνωση κάνει απολογισμό των επεισοδίων που η ίδια προκάλεσε, ρίχνοντας φυσικά το φταίξιμο στους μετανάστες: «Η τρομοκρατία της κόκκινης χούντας τελικά δεν πέρασε! Εκατοντάδες εθνικιστές Ελληνες πατριώτες με τις επιτροπές Ελλήνων Πολιτών [να τους πάλι] κατά της λαθρομετανάστευσης από αρκετές γειτονιές των Αθηνών έδωσαν το δυναμικό τους παρόν [sic] και απέτρεψαν με την παρουσία τους την παράνομη αντισυγκέντρωση των επαγγελματιών αντιρατσιστών οι οποίοι είχαν προφανέστατο σκοπό να μη γίνει η συγκέντρωση των Ελλήνων Πατριωτών. Τελικά δεν τους πέρασε! Μετά τις ομιλίες ακολούθησε δυναμική πορεία μέσω της οδού Αγ. Κωνσταντίνου. Στην οδό Σωκράτους οι εθνικιστές διαδηλωτές καθώς και οι αστυνομικές δυνάμεις που περιφρουρούσαν τον χώρο δέχθηκαν εγκληματική επίθεση με μπουκάλια και πέτρες από το κτίριο του παλαιού Εφετείου… όπου ευρίσκοντο εκπρόσωποι αντιρατσιστικών οργανώσεων, καθώς και μέλη της νεολαίας του Συνασπισμού, που είχε κάνει επίσημη συγκέντρωση και οι οποίοι φώναζαν το σύνθημα “ο λαός δεν ξεχνά τους φασίστες τους κρεμά”. Τελικά η επίθεση μετεβλήθη σε άμυνα και στη συνέχεια σε άτακτη υποχώρηση…»
Σ’ αυτή την ανακοίνωση για πρώτη φορά ομολογείται ότι οι χρυσαυγίτες ήταν από την ίδια πλευρά με τους αστυνομικούς. Παρά τις μεγαλοστομίες περί «κόκκινης χούντας», η οργάνωση παραδέχεται κι η ίδια τη συνεργασία. Και βέβαια δεν υπάρχουν πουθενά οι μετανάστες. Ο λόγος είναι απλός: οι μετανάστες ήταν ο στόχος της επίθεσης των χρυσαυγιτών και το γεγονός ότι πέντε μετανάστες στάλθηκαν στο νοσοκομείο ήταν αδιάψευστο στοιχείο για το ποιος επιτέθηκε σε ποιον. Εκ των υστέρων, βέβαια, και μετά τα εκτενή ρεπορτάζ σε όλο σχεδόν τον Τύπο, που αναφέρονταν στην επίθεση της Χρυσής Αυγής, η οργάνωση κατασκεύασε επίθεση εναντίον της. Αλλωστε είχε προετοιμάσει το άλλοθί της από την παραμονή της επίθεσης, με την περιβόητη «πολυμήνυση» της επιτροπής Παναγιώταρου-Σκορδέλη. Στις 13 Μαΐου ο Μιχαλολιάκος παρενέβη στην τηλεοπτική εκπομπή «Αθέατος Κόσμος» του Κώστα Χαρδαβέλλα που είχε θέμα τους «λαθρομετανάστες» για να τα ξεκαθαρίσει. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της οργάνωσης, «ο συναγωνιστής Μιχαλολιάκος, αναφερόμενος σε αυτό που ελέχθη ότι χρυσαυγίτες κτυπούν τους λαθρομετανάστες, δήλωσε ότι το Σάββατο στην οδό Σωκράτους εδέχθη στην πραγματικότητα δολοφονική επίθεση».
Με δεδομένο ότι όλος ο Τύπος είχε εντοπίσει τη συνεργασία της οργάνωσης με την αστυνομία κατά την επίθεση του Σαββάτου, ο Αρχηγός υποχρεώθηκε να δώσει και άλλες εξηγήσεις: «Ουδέποτε υπήρξε πρόθεση να γίνει η οποιαδήποτε επίθεση στο κτίριο του παλαιού Εφετείου. Το μοναδικό που έπρεπε να γίνει για λόγους ασφαλείας είναι να επιστρέψουν οι οργανωμένοι πυρήνες της Χρυσής Αυγής στα κεντρικά μας γραφεία […] Τα επεισόδια προκλήθηκαν και το γνωρίζουν πολύ καλά άπαντες οι δημοσιογράφοι όχι από τους λαθρομετανάστες, αλλά από τους ταραξίες του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και αριστεριστές και αναρχικούς […] Θα επαναλάβω ότι ελάχιστοι ευθύνη φέρουν γι’ αυτό οι ξένοι που έχουν καταλάβει το κτίριο. Η Αστυνομία το μόνο που επιχείρησε να προστατεύσει ήταν τον εαυτό της γιατί και αυτήν την πετροβολούσαν. […] Εκεί όμως όπου το θράσος του “Βήματος” ξεπερνά κάθε όριο είναι όταν αναφέρει ότι η Αστυνομία εμπόδισε τους δημοσιογράφους να κάνουν την δουλειά τους! Δηλαδή, να πάρουν φωτογραφίες και να φακελώσουν πολίτες για λογαριασμό του Indymedia. Δεν γνωρίζουν οι δημοκράτες του “Βήματος” ότι να πάρεις έναν άνθρωπο φωτογραφία χωρίς τη θέλησή του είναι ποινικό αδίκημα; Δεν έχει πάρει είδηση το “Βήμα” τίποτε από το δικαίωμα ενός ανθρώπου να τον φωτογραφίζουν ή να μη τον φωτογραφίζουν; Δεν βλέπουν ότι ακόμη και για παιδεραστές τους βάζουν καρεδάκια και τους κρύβουν τα πρόσωπα στα δελτία ειδήσεων;»
Οι δηλώσεις αποκαλυπτικές. Ο Μιχαλολιάκος παραδέχεται ότι οι μετανάστες ήταν αμέτοχοι, προκειμένου να απαλλαγεί από την ευθύνη των πέντε τραυματισμών. Εξίσου σημαντική και η προσπάθεια να δικαιολογήσει την αστυνομία.
Το βράδυ αυτό ήταν πράγματι σημαντικό. Γιατί για πρώτη φορά ομολογείται αυτό που γνωρίζαμε από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας: ότι υπάρχει άτυπη συνεργασία των ειδικών δυνάμεων με τη ναζιστική οργάνωση. Το καινούργιο αυτή τη φορά είναι ότι η Χρυσή Αυγή το διακηρύσσει επίσημα. Οσο για την αστυνομία, το ίδιο βράδυ μάς επιφύλασσε και αυτή μια έκπληξη. Οχι για τον τρόπο που έδρασε, αλλά για το γεγονός ότι δεν τηρήθηκαν ούτε καν τα προσχήματα. Στην «Επιχειρησιακή Αναφορά» που υπέβαλε το ίδιο βράδυ ο αστυνομικός διευθυντής Ν.Κ. αναφέρει ως «αρίστη» τη συνεργασία του με τον επικεφαλής της συγκέντρωσης της Χρυσής Αυγής και, το σημαντικότερο, δεν αναφέρει πουθενά τον τραυματισμό των μεταναστών.
Αλλάζει η Χρυσή Αυγή;
Η απουσία της Χρυσής Αυγής από τη δίκη που η ίδια προκάλεσε ήταν λοιπόν μονόδρομος για τη ναζιστική οργάνωση. Κάποιοι τη συνδυάζουν και με την αλλαγή τακτικής που φαίνεται να εφαρμόζει η Χρυσή Αυγή επιχειρώντας να σταθεροποιήσει και να διευρύνει την άνοδο των δημοσκοπικών της επιδόσεων. Το ερώτημα είναι αν πρόκειται για μια συγκυριακή αλλαγή ή μήπως πρόκειται για μια πραγματική μετατόπιση της δράσης της Χρυσής Αυγής από την ανοιχτή βία σε πιο «ήπιες» ριζοσπαστικές πολιτικές δραστηριότητες. Τίθεται δηλαδή για δεύτερη φορά το ερώτημα που είχε διατυπωθεί και πριν από τις εκλογές του 2012. Είχε τότε υποστηριχτεί από πολλούς –και ανάμεσά τους από την τότε γενική γραμματέα του ΚΚΕ– ότι μόλις μπει στη Βουλή το ναζιστικό μόρφωμα θα αποτινάξει τον βίαιο χαρακτήρα του και θα ενσωματωθεί «με κουστουμάκια και γραβατούλες» στο σύστημα. Είδαμε ότι αυτό δεν συνέβη τότε. Και αντίθετα από τις καθησυχαστικές αυτές εκτιμήσεις, μετά τις εκλογές η Χρυσή Αυγή συνέχισε πιο επιθετικά και πιο επιδεικτικά την ίδια δράση. Τι συμβαίνει σήμερα; Μήπως σήμερα επιτελείται τελικά αυτή η μετάλλαξη της παλιάς περιθωριακής εθνικοσοσιαλιστικής ομάδας σε μια οργάνωση που τηρεί τουλάχιστον κάποια προσχήματα νομιμότητας και μήπως η παλιά της φανατική ταύτιση με τον ναζισμό του NSDAP δίνει τη θέση της σε μια πιο «ελληνοκεντρική» και πάντως λιγότερο βίαιη παραλλαγή του εθνικοσοσιαλισμού;
Τα ίδια τα στελέχη της οργάνωσης διατυπώνουν έναν διπλό λόγο για την υπόθεση αυτή. Από τη μια μεριά πράγματι προσπαθούν να εμφανίζονται κατά περίπτωση ως «απλώς εθνικιστές» ή και «απλώς Ελληνες». Από την άλλη, όμως, ρητά επαναλαμβάνουν με κάθε ευκαιρία ότι δεν έχουν αλλάξει ούτε κατά κεραία αυτά που πρεσβεύουν εδώ και δεκαετίες. Η αντιφατικότητα του λόγου αυτού δεν είναι κάτι καινούργιο. Με παρόμοιο τρόπο συμπεριφέρεται το σύνολο της σύγχρονης ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς, από τον Λε Πεν και τον Μπόσι μέχρι τον Καρατζαφέρη. Με άλλο τρόπο μιλούν στο εθνικό ακροατήριο (προσεκτικά και «στρογγυλεύοντας» την επιχειρηματολογία, κατά την ομολογία του προέδρου του ΛΑΟΣ) και με άλλον τρόπο στους ήδη μυημένους. «Και αυτό το χρόνο αμετανόητοι» έλεγε το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας τους πριν από τις εκλογές (4.1.2012), ενώ ο Μιχαλολιάκος ειρωνευόταν («Δεν διαθέτωμεν δηλώσεις μετανοίας», 7.3.2012) και καθησύχαζε τον φανατικό πυρήνα των στελεχών του («Η Χρυσή Αυγή δεν πρόκειται ν’ αλλάξει») κατά την παρουσίαση των ψηφοδελτίων (25.4.2012). Και μετά την εκλογική επιτυχία η οργάνωση επέμενε («Η επόμενη μέρα: χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις», 10.5.2012).
Αλλά εκείνοι που κυρίως επιδιώκουν τους τελευταίους μήνες να εμφανίσουν ένα άλλο πρόσωπο της Χρυσής Αυγής δεν είναι τόσο τα στελέχη της όσο μια μερίδα μέσων ενημέρωσης και πολιτικοί αναλυτές που βιάζονται να μετατρέψουν την οργάνωση που έχει θεοποιήσει τη βία σε υποψήφιο συνομιλητή και ενδεχόμενο συγκυβερνήτη. Ποια είναι λοιπόν η πραγματικότητα;
Θα επαναλάβουμε για πολλοστή φορά ότι η οργάνωση αυτή λειτουργεί ως μια σέχτα φανατικών οπαδών. Ακόμα και τη στιγμή που αισθάνεται υποχρεωμένη για πολιτικούς λόγους να χαμηλώσει τους τόνους στη δημόσια ρητορεία της, δεν παύει με την παρουσία της να εκπέμπει τους πιο ακραίους συμβολισμούς. Περιοριζόμαστε σε δύο πρόσφατα παραδείγματα.
Το πρώτο απασχόλησε αρκετά τα μέσα ενημέρωσης. Ηταν η δημοσίευση στο «Πρώτο Θέμα» του τατουάζ με τον αγκυλωτό σταυρό που φέρει στο μπράτσο του ο Ηλίας Κασιδιάρης. Ακολουθώντας τη λογική της στρουθοκαμήλου, που έχει επικρατήσει σε μεγάλο μέρος των μέσων ενημέρωσης, η ανοιχτή πρόκληση αντιμετωπίστηκε ως «ενδιαφέρον life style» και σχολιάστηκε μαζί με την απόχρωση των μαλλιών της κυρίας την οποία συνόδευε ο Κασιδιάρης στην παραλία. Αλλά ενδιαφέρον έχει η αντίδραση του εκπροσώπου Τύπου της ναζιστικής οργάνωσης. Δεν προσπάθησε να δικαιολογηθεί, όπως έκανε πριν από λίγο καιρό ο βουλευτής Μαγνησίας Παναγιώτης Ηλιόπουλος, ο οποίος δήλωσε ότι το τατουάζ με το χιτλερικό σύνθημα «Sieg Heil!» το επέλεξε επειδή του άρεσε η γραμματοσειρά. Ο Κασιδιάρης επιδίωξε να νομιμοποιήσει τη σβάστικα, συγκεντρώνοντας παραδείγματα από τη χρήση του αγκυλωτού σταυρού στην Αρχαία Ελλάδα, κάνοντας ότι δεν ξέρει πως ο συγκεκριμένος αγκυλωτός σταυρός με κλίση 45 μοιρών είναι σχεδιασμένος από τον ίδιο τον Χίτλερ. Εξάλλου το περιοδικό «Αντεπίθεση» της Χρυσής Αυγής έχει δημοσιεύσει από το 2007 το τατουάζ αυτό, μαζί με άλλα παρόμοια δήθεν αρχαιοελληνικά, κάτω από τον τίτλο «Tatoo 88», όπου «88» στη διεθνή νεοναζιστική αργκό σημαίνει Heil Hitler (88=HH, επειδή το Η είναι το όγδοο γράμμα του γερμανικού αλφαβήτου).
Το δεύτερο παράδειγμα δεν είναι γνωστό, αλλά είναι εξίσου ανατριχιαστικό. Το πιο πρόσφατο «επιστημονικό» πόνημα του νέου τους «θεωρητικού» Θεόδωρου Κουδούνα φέρει στο εξώφυλλο μια καρικατούρα. Πρόκειται για μια αντισημιτική εικόνα από το βιβλίο «Der Giftpilz» (Το δηλητηριώδες μανιτάρι), το οποίο είχε σχεδιαστεί από τη ναζιστική προπαγάνδα για τα παιδιά! Η λεζάντα της εικόνας αναφέρει ότι «ο Θεός του Εβραίου είναι το χρήμα και προκειμένου να κερδίσει χρήματα διαπράττει τα μεγαλύτερα εγκλήματα». Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 1938 από τον διαβόητο Γιούλιους Στράιχερ, τον πιο φανατικό προπαγανδιστή του ναζιστικού καθεστώτος. Ο Στράιχερ καταδικάστηκε στις δίκες της Νυρεμβέργης και εκτελέστηκε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας το 1946.
Δημοσιεύουμε και άλλα δύο παραδείγματα από την εικονογράφηση που επιλέγουν οι χρυσαυγίτες στην εφημερίδα τους. Το ένα είναι μια αφίσα που δείχνει τους Εβραίους πίσω από τους συμμάχους στον πόλεμο και η άλλη είναι ένα έργο του επίσημου ζωγράφου του χιτλερικού καθεστώτος Αντολφ Βίσελ.
Δεν αλλάζουν, λοιπόν, τα ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής. Ούτε «μετριάζεται» η εγκληματική διάσταση της δράσης τους. Δεν υπάρχει «ολίγον ναζιστής». Γιατί το τατουάζ δεν είναι στο μπράτσο τους, αλλά στο μυαλό τους.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………
Η εξαφάνιση των μέσων ενημέρωσης
Δεν ήταν μόνο η Χρυσή Αυγή που έλαμψε διά της απουσίας της από τη δίκη του Κωνσταντίνου Μουτζούρη και του Σάββα Μιχαήλ. Απόντα ήταν και τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης. Εννοούμε τα ελληνικά, διότι τα διεθνή ήταν παρόντα και είχαν στραμμένο το ενδιαφέρον τους από μέρες σ’ αυτή τη σκανδαλώδη πολιτική δίωξη που προκάλεσε η Χρυσή Αυγή. Το αποτέλεσμα ήταν μια ελλιπέστατη έως μηδενική δημοσιογραφική κάλυψη, το πέρασμα της υπόθεσης στα ψιλά και η ενεργοποίηση του (σπασμένου) τηλέφωνου.
Η απουσία αυτή είναι αποκαλυπτική. Γιατί δείχνει ότι το ενδιαφέρον των μέσων για τις υποθέσεις στις οποίες εμπλέκεται η Χρυσή Αυγή συμβαδίζει με τους όρους που έχει θέσει η ίδια η ναζιστική οργάνωση στο παιχνίδι της ενημέρωσης. Αν είχε προχωρήσει η Χρυσή Αυγή σε οποιαδήποτε από τις γνωστές επικοινωνιακές της κινήσεις, προσφέροντας «Blut und Boden μόνο για Ελληνες» θα είχαν σπεύσει τα κανάλια από νωρίς να απαθανατίσουν τη σκηνή, έστω και με μια πινελιά κριτικής. Η εφημερίδα που πρωτοστατεί στην προβολή της οργάνωσης, το «Πρώτο Θέμα», δεν είχε λέξη πριν από τη δίκη και περιορίστηκε στην απλή αναφορά της αθώωσης με ένα σύντομο ειδησάριο στην ηλεκτρονική της έκδοση.
Μπορεί να συγκρίνει κανείς την εξαφάνιση της δίκης που αφορούσε άμεσα τον Ηλία Παναγιώταρο –εφόσον είναι ο επικεφαλής των μηνυτών χρυσαυγιτών– με μια άλλη είδηση που προκάλεσε ο ίδιος υπαρχηγός του Μιχαλολιάκου πριν από λίγους μήνες. Η ίδια εφημερίδα που διατηρεί την πρώτη θέση στις κυριακάτικες κυκλοφορίες είχε προβάλει ως εξής το ρατσιστικό συσσίτιο που προγραμμάτιζε η οργάνωση πριν από το Πάσχα: «Το πασχαλινό τραπέζι σε ελληνικές οικογένειες που μαστίζονται από την οικονομική κρίση θα κάνει η Χρυσή Αυγή, μοιράζοντας τρόφιμα. Συγκεκριμένα, τη Μεγάλη Πέμπτη στις 10 το πρωί στην πλατεία Συντάγματος, η Χρυσή Αυγή θα πραγματοποιήσει διανομή παραδοσιακών τροφίμων της Λαμπρής: αρνί, αυγά, τσουρέκι, πατάτες, σε ποσότητα ικανή να σιτίσει χιλιάδες ελληνικές οικογένειες. Οπως αναφέρει το κόμμα, θα δοθεί προτεραιότητα σε τρίτεκνους και πολύτεκνους, που πλήττονται περισσότερο από την κρίση. Ο Ηλίας Παναγιώταρος, υπεύθυνος δράσεων κοινωνικής αλληλεγγύης, είχε προαναγγείλει την μαζική διανομή τροφίμων της Λαμπρής από το βήμα της Βουλής» (30.4.2013).
Αυτή η ανοιχτή διαφήμιση της οργάνωση και του ίδιου του Παναγιώταρου αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας δυο μέρες πριν από τη ρατσιστική επίδειξη. Πρόκειται, όπως ξέρουμε όλοι, για το συσσίτιο το οποίο απαγόρευσε ο δήμαρχος και η κυβέρνηση και υποχρεώθηκε η ναζιστική οργάνωση να το μεταθέσει έξω από τα γραφεία της, ενώ ο ένοπλος Καιάδας επιχείρησε να ζητήσει τα ρέστα από τον κ. Καμίνη, με θύμα ένα κοριτσάκι. Για τον ίδιο τον Παναγιώταρο, η εφημερίδα έχει αφιερώσει στην ηλεκτρονική της έκδοση ένα ειδικό άλμπουμ 178 φωτογραφιών στον γάμο του τον Σεπτέμβριο του 2012. Είναι με μεγάλη διαφορά η εκτενέστερη φωτογραφική κάλυψη ενός «γεγονότος».
Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν για ποιο λόγο «ανεβαίνει» η Χρυσή Αυγή.
Οχι μία, αλλά 178 «αποκλειστικές» φωτογραφίες από τον γάμο του Παναγιώταρου φιλοξενεί το «Πρώτο Θέμα»
……………………………………………………………………………………………………………………………………….
Διαβάστε
● Σάββας Μιχαήλ «Η φρίκη μιας παρωδίας. Τρεις ομιλίες για τη Χρυσή Αυγή», (Αγρα, Αθήνα 2013)
Πολύπλευρη εξέταση της «βαλκανικής παρωδίας του γερμανικού ναζισμού» και προσπάθεια ερμηνείας της απήχησης που αποκτά σε συνθήκες κοινωνικής σήψης, παρά το γεγονός (ή ίσως εξαιτίας του) ότι υμνεί την αντισημιτική θηριωδία του Αουσβιτς και το Τρίτο Ράιχ, ασκεί ρατσιστική τρομοκρατία και δρα μέσω ομάδων κρούσης που εγκληματούν συστηματικά και ατιμώρητα ενάντια σε μετανάστες, άλλες μειονότητες, αγωνιστές, ελεύθερους κοινωνικούς χώρους, ενάντια σε δυνάμεις της Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου, με κρατική κάλυψη.
● Μάριος Εμμανουηλίδης, Αφροδίτη Κουκουτσάκη, «Χρυσή Αυγή και στρατηγικές διαχείρισης της κρίσης», (Futura, Αθήνα 2013)
Μια προσπάθεια βαθύτερης ανάλυσης του φαινομένου ανάδυσης της ναζιστικής οργάνωσης και σύνδεσή του με την επέκταση της κυριαρχικότητας του κράτους και παραγωγής νομιμότητας σε καιρούς κρίσης.
● Νίκος Χασαπόπουλος «Χρυσή Αυγή. Η ιστορία, τα πρόσωπα και η αλήθεια», (Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2013)
Δημοσιογραφική περιγραφή του σύγχρονου ναζιστικού φαινομένου, με ενδιαφέρουσες μαρτυρίες «από τα μέσα».
Επισκεφτείτε
● «“Αρχαιοελληνικές” σβάστικες, “ελληνοπρεπή” τατουάζ και παραμύθια για α(γ)ρίους»
Ξεκαρδιστική απομυθοποίηση της προσπάθειας των ναζιστών να κρύψουν τα φανατικά τους «πιστεύω» μέσω αναφορών στην ελληνικότητα του χιτλερικού συμβόλου.
*Φορείς του Ιού: Τάσος Κωστόπουλος, Αντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς
Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών