Ανήμερα της 21ης Απριλίου, ημέρας που κουβαλά και θα κουβαλά για μπόλικα χρόνια ακόμη αρνητικές μνήμες, πληροφορηθήκαμε από την εφημερίδα Μπίλντ, ότι στην Ελλάδα συντελέστηκε και πάλι πραξικόπημα. (Χωρίς εισαγωγικά). Στήθηκε κανονική δικτατορία. (πάλι χωρίς εισαγωγικά). Η δικτατορία ήταν αυτή τη φορά κόκκινη, αδιευκρίνιστο αν ήταν του προλεταριάτου, του πρεκαριάτου, των αστών, των μικροαστών, των διανοουμένων, των στρατηγών των ναυάρχων ή των συνταγματαρχών. Άντρες και γυναίκες με κόκκινα περιβραχιόνια χύμηξαν στα ταμεία των δήμων με βουλιμική διάθεση αλλά ήρθαν αντιμέτωποι με την σθεναρή γραμμή άμυνας των νεοδημοκρατών και πασόκων δημάρχων οι οποίοι, μόνοι, άντε με τις γυναίκες τους και τους γραμματείς τους, σήκωσαν ψηλά το μπαϊράκι της δημοκρατίας που ανέμιζε στο ανοιξιάτικο αεράκι περήφανο απέναντι στο επιχειρούμενο γιουρούσι.
Διαβάζοντας την Μπίλντ -μόνο αυτή είχε πάρει μυρωδιά το πραξικόπημα- δεχόμουνα τηλεφωνήματα αγωνίας αλλά και οργής από Κόκκινους οι οποίοι, κατακκόκινοι από θυμό διαμαρτύρονταν γιατί η κυβέρνηση και το κόμμα, στην προσπάθεια να κρατήσει κρυφό το κίνημα, δεν τους είχε ενημερώσει καθόλου για να προστρέξουν στα οδοφράγματα, να συνταχθούν με το κόκκινο ιππικό, γιατί δεν μοιράστηκαν χλαίνες, ξηρά τροφή, έστω τηλεχειριστήρια και γιατί δεν έχει διανεμηθεί ως εγχειρίδιο στους νεολαίους το «Πώς δενότανε τ’ ατσάλι». Δεν ήξερα τι να τους απαντήσω.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε, εισέτι, το απόγευμα, όταν από τον τηλεοπτικό Σκάι, πήρε το αυτί μου ότι έχουμε Μπολιβαριανή Επανάσταση, κι αυτό πράγματι δεν μπορούσα να το καταπιώ με τίποτα. Μα, να έχει κατέβει ο στρατηγός Μπολιβάρ τις Άνδεις των Βαλκανίων, κι εγώ ανυποψίαστος να χαμογελώ διαβάζοντας τις σάχλες των δήθεν ειδικών στις αναρτήσεις του Μπλούμπεργκ, που ούτε κι αυτό μετέδιδε τίποτα, τέτοια συνωμοσία, καθίστατο προφανές, οι καπιταλιστές είχαν πουλήσει όσο όσο το σκοινί με το οποίο έξαλλοι κομμουνάροι θα τους κρεμούσαν στις πλατείες και είχαν απομείνει μόνοι, να υπερασπιστούν την τιμή και την δόξα της δημοκρατίας, ο Γιώργος Πατούλης, ο Σίμος Δανιηλίδης και ο Ηλίας Ψινάκης. Υπέθεσα, ότι ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα είχαν συλληφθεί για να μην έχουν κάνει ούτε μια δήλωση. Αν μάλιστα ερμήνευσα σωστά, σε μια απόπειρα να εξοντωθούν οι ηγέτες της αντίστασης εστάλη σε αποστολή αυτοκτονίας ο αναπληρωτής υπουργός Δημήτρης Μάρδας, δήθεν με καλές προθέσεις, δήθεν για διαπραγματεύσεις με τους νεοδημοκράτες και πασόκους δημάρχους αλλά, με απώτερο στόχο, να ανατιναχθεί στο κέντρο της σύναξης για να παύση η αντεπανάσταση, αλλά ήταν παλιός ο πυροκροτητής και ευτυχώς τα χειρότερα αποφεύχθηκαν.
Ενδιαμέσως του τρομακτικού αυτού σεναρίου άκουγα ότι η κυβέρνηση ήθελε να δεσμεύσει τα ταμειακά διαθέσιμα των δήμων και των πανεπιστημίων, μπερδευόταν λίγο το πράγμα καθώς, κάποιοι, δεν είχαν καταλάβει τι ακριβώς είχαν αποφασίσει οι πραξικοπηματίες, και έλεγαν ότι δεσμευόταν τα αποθεματικά, «επιτέλους κλείστε την διαπραγμάτευση με τους εταίρους» ούρλιαζαν οι της κοινής λογικής αμύντορες, «δεν γίνεται να μας δεσμεύεται τα διαθέσιμα, τα αποθεματικά, θα πάμε στο κίνημα των αδεσμεύτων του Λουξεμβούργου, δεν θέλουμε παραπάνω επιτόκια, θέλουμε τον Όλι Ρεν, τον Μπαρόζο, τον Σόιμπλε, τον Γιούνκερ». Είχα ζαλιστεί. Και με αποτέλειωσαν το βράδυ, αργά, όταν μας ενημέρωσαν με ανάρτηση στο παράνομο τουίτερ, ότι, την επανάσταση, την δέσμευση που ήταν μάλλον κατάσχεση, και όλα αυτά τα διαβολικά που είχαν συμβεί, τα είχαν προτείνει οι εταίροι αυτοπροσώπως προφανώς καταπτοημένοι από τις ορδές των κόκκινων διαβόλων που είχαν στήσει το κόκκινο πανί στο Ράιχσταγκ. Παρότι είχα κλείσει από νωρίς το τηλέφωνο για να μην απαντώ σε τηλεφωνήματα -δεν άντεχα άλλο αυτούς που ήθελαν να με χρησιμοποιήσουν ως ενδιάμεσο για να καταταχθούν τουλάχιστον στην αεράμυνα- είχα κακό ύπνο, κυρίως από την τσατίλα μου, που μου έτυχε να γίνει η επανάσταση όσο ζω, κι εγώ να κοιμάμαι τον ύπνο του ανήξερου.
Πρωί πρωί, αχάραγα, έσπευσα να πληροφορηθώ τα καθέκαστα από τις καταδρομικές επιχειρήσεις νυκτός που σίγουρα οι κόκκινοι θα είχαν κάνει και, διαπίστωσα με χαρά ότι, ο Σκάι και το Μέγκα εξακολουθούσαν να εκπέμπουν, το ίνερνετ έτρεχε με κανονικές ταχύτητες αλλά, η αντίσταση είχε ήδη καμφθεί, ο Μπουτάρης και ο Καμίνης αυτοπροσώπως τα μασούσαν, ο Μπουτάρης μάλιστα ήταν έτοιμος να κόψει το σκοινί με το οποίο την προηγούμενη μέρα κρεμούσε τον Καμμένο και το χειρότερο όλων, ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ, ο κ. Πατούλης με ανακοίνωσή του έκανε γωστό ότι η Μπίλντ, ναι, κοτζάμ Μπίλντ, είχε μεταφράσει λάθος τις δηλώσεις του, αυτός ποτέ μα ποτέ δεν είπε ότι «η κυβέρνηση ενεργεί ως δικτάτορας» απλώς διατύπωσε «την έντονη δυσαρέσκειά της αυτοδιοίκησης για τη μεθόδευση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην έκδοση Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, καθώς και στην απόφασή της να δεσμεύσει τα ταμειακά διαθέσιμα των δήμων». Αυτό ήταν λοιπόν, μια απλή δυσαρέσκεια για την οποία ένα άλκασελτζερ θα έκανε τη δουλειά του. Ούτε πραξικόπημα, ούτε δικτατορία, ούτε Μπολιβάρ. Κρίμα! Πάνω που είχα αρχίσει να φαντασιώνομαι την διάλυση της χώρας και την επαναφορά του καθεστώτος της αρχαίας Ελλάδας με τις πόλεις κράτη, κι έψαχνα να βρω ποιά θα μου ταίριαζε τις σινιέ αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες της, τους εξοστρακισμούς της, κι αλλα τέτοια ιδανικά. Αλλά οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ οπότε βάζω σε ιδέες τους αντιστεκόμενους δημάρχους.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00-12:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected].