Αναμφίβολα η πρωθυπουργία Σαμαρά κλείνει και από τα πάνω τον κύκλο της μεταπολίτευσης, που μεταξύ άλλων ήθελε τους πρωθυπουργούς της χώρας να επικαλούνται έστω το συμφέρον των πολλών, να κλείνουν το μάτι στον κόσμο της εργασίας, να παλεύουν για τη μη επαναφορά των διαιρετικών τομών του μετεμφυλιακού κράτους και να προστατεύουν σαν κόρη οφθαλμού την κοινωνική συνοχή και ειρήνη. Εδώ έμπαινε και το νομιμοποιητικό όριο της κάθε μεταπολιτευτικής κυβέρνησης. Οι κοινωνικές συγκρούσεις σήμαιναν αναγγελία εκλογών, ακόμη και για τον πατριάρχη του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ή τον εκσυγχρονιστή και πολύ “Ευρωπαίο” Κώστα Σημίτη.
Ο Σαμαράς όμως μυρίζει φορμόλη από το παρελθόν και επιθυμεί να βάλει μια χώρα στο γύψο. Δεν δίστασε να μην τηρήσει και τις πιο προφανείς ή επικοινωνιακές προεκλογικές του δεσμεύσεις. Δεν επικαλέστηκε καν τη πολυειπωμένη διεθνή συγκυρία, όταν ξεκίνησε να εφαρμόζει όλα εκείνα τα μέτρα που μόλις έξι μήνες πριν κατακεραύνωνε. Και που προφανώς μας οδηγούν στην μεγαλύτερη κοινωνική ένταση που γνώρισε ο τόπος τις τελευταίες δεκαετίες.
Και εδώ ακριβώς είναι ο πρωθυπουργός μιας χώρας βροντοφωνάζει ή Εμείς ή Αυτοί. Τα παίζει όλα για όλα, σηκώνει το γάντι αδιαφορώντας για την κοινωνική ένταση που επικρατεί και αποφασίζει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την πλήρη κυριαρχία του, ανατρέποντας κάθε δομικό στοιχείο της αστικής δημοκρατίας και κάνοντας το βίαιο άλμα στο κράτος εκτάκτου ανάγκης. Συντάσσεται με τους πλούσιους αυτής της χώρας, με την πιο κερδοσκοπική και παρασιτική συνάμα αστική τάξη της Ευρώπης.
Συλλαμβάνει συνδικαλιστές που καταλαμβάνουν ένα -άδειο μεταξύ μας- κτίριο. Συλλαβάνει εργαζόμενους που αδυνατούν να προσφέρουν πλέον τις υπηρεσίες τους σε αρρώστους. Απαγορεύει κάθε μορφή διαμαρτυρίας και δημιουργεί ο ίδιος το κατάλληλο σκηνικό ώστε να στηθεί το σκηνικό ενός κοινωνικού πολέμου δίχως προηγούμενο σε άλλη Ευρωπαική χώρα.
Δεν ερμηνεύεται άλλωστε διαφορετικά η επίσκεψη της Μέρκελ στην Ελλάδα, χωρίς να έχει κανέναν θεσμικά αποφασιστικό χαρακτήρα και λίγες μόλις ημέρες πριν από την έκθεση της τρόικας και την αναγγελία των νέων αβάσταχτων μέτρων.
Η ψυχοσύνθεση του Σαμαρά και των συμβούλων του -Λαζαρίδης, Κρανιδιώτης- είναι λίγο-πολύ γνωστή. Έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που κινούνται μεταξύ μετεμφυλιακής δεξιάς και ακραία νεοφιλελεύθερων μάνατζερ σε πολυεθνική τράπεζα. Άντε γαμήσου εργατιά και Κοτζαμάνηδες μάζι.
Επικίνδυνοι άνθρωποι, με επικίνδυνους εταίρους στην κυβέρνηση. Το παράπανω δείγμα συνάντησε τον πατριάρχη της διαπλοκής και τον υπεύθυνο αριστερό που πάει πάντα με τον Πρώτο. Και κήρυξαν τον πόλεμο.
Ή Εμείς ή Αύτοί λοιπόν. Άλλωστε το ξέραμε και το φωνάξαμε πρώτοι.
Όλοι και όλες στο δρόμο σήμερα!
Γιατί το μεγαλύτερο όπλο τους είναι ο φόβος…
Συντακτική Ομάδα alterthess.gr