Ο θεσμικός και κοινωνικός ρατσισμός απέναντι σε μία σειρά κοινωνικών ομάδων επεκτείνεται και παίρνει όλο και πιο τραγικές διαστάσεις.
Σύμωνα λοιπόν, με δημοσίευμα του candiadoc.gr, δύο προκηρύξεις του Δήμου Ηρακλείου για πρόσληψη 26 ατόμων με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, αναφέρουν: «Οι υποψήφιοι όλων των ειδικοτήτων πρέπει να έχουν την υγεία και την φυσική καταλληλότητα που τους επιτρέπει την εκτέλεση καθηκόντων της ειδικότητας που επιλέγουν. Να μην έχουν χρόνια ή υποκείμενα νοσήματα, να μην ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες ευάλωτες στον ιό του κορωνοϊού COVID-19».
Δεν ξέρουμε αν η δυστοπία που γεννά η παγκόσμια υγειονομική και οικονομική κρίση θα συμπεριλαμβάνει, εκτός των εκατοντάδων εκατομμυρίων ανέργων και της όξυνσης των ανισοτήτων, και νέα πειράματα ευγονικής, όπου δικαίωμα στην εργασία, γιατί όχι και στη ζωή, θα έχουν μόνο οι «αρτιμελείς», οι «υγιείς», οι «δυνατοί», οι σύγχρονοι Άριοι. Ξέρουμε όμως πριν λίγους μήνες ξεκίνησε και στις ΜΚΟ, η υποχρεωτική κατάθεση του ποινικού μητρώου των εργαζομένων.Ξέρουμε πως παρόμοιες διατάξεις υπήρχαν ήδη σε μία σειρά θέσεων εργασίας του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα, πλέον άλλωστε οι εταιρείες εύρεσης εργασίας ζητάν ποινικό μητρώο σχεδόν για όλους τους κλάδους τη στιγμή που εργοδοτικές ενώσεις χέρι-χέρι με το κράτος φακελώνουν όλο και πιο πολύ όσους συνδικαλίζονται.
Ξέρουμε επίσης πως η λίστα μεγαλώνει και εμπερικλείει όλο και περισσότερους ανθρώπους. Μετά τους αποφυλακισμένους, τους χρήστες ναρκωτικών ουσιών ή και τους απεξαρτημένους, τους Ρομά, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τις τρανς, τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τους ψυχικά ασθενείς, τους συνδικαλιστές ή τους πολιτικά ενεργούς, πλέον είναι και κάποιοι ακόμα που δε θα μπορούν να βρουν δουλειά και μάλιστα σε Δήμους: όσοι και όσες δεν είναι «υγιείς».
Κάτι που επιτρέψτε μας να σημειώσουμε, είναι ταυτόχρονα αόριστο και διαρκώς μεταβλητό ανάλογα με τον τόπο, το χρόνο, τις κοινωνικές, πολιτικές, πολιτιστικές νόρμες, αλλά και σταδιακά όλο και πιο δεμένο με την ανθεκτικότητα και την αποδοτικότητα των σωμάτων μας στην εντατικοποιημένη εργασία και άρα στην κερδοφορία του κεφαλαίου.
Όλο και πιο ξεκάθαρα, είμαστε αυτό και τίποτα άλλο: Εξαρτήματα. Και τα παιδιά μας ανταλλακτικά από άριστο υλικό στη δουλεψή τους, όπως έγραψε και τραγούδησε και η Ελένη Βιτάλη πριν από τριάντα και πλέον χρόνια.
Και κανείς άλλωστε δε χρησιμοποιεί ελαττωματικά εξαρτήματα στη μηχανή του.
Κοστίζουν και δεν είναι στιγμή για χασούρα.
