Με κείμενο που μας απέστειλε η πρωτοβουλία εστιών «prot.est.», καταγγέλει την εργολαβία που έχει αναλάβει την σίτιση (Χούτος catering) για την πρόσφατη ανακοίνωση της για επιβολή αντιτίμου στην λέσχη των φοιτητικών εστιών. Η πρωτοβουλία καλεί στη συνέλευση του Σ.Ο.Φ.Ε.Θ την Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου στις 18.00 στο κινηματοθέατρο των Α’ εστιών και τονίζει πως «δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να εισπραχθεί ούτε 1 λεπτό για το κακής ποιότητας φαγητό της λέσχης! Το φαγητό ήταν, είναι και θα είναι κοινωνικό αγαθό και οφείλει να παρέχεται δωρεάν! Κανένας/καμία συνοικότροφος/ισσα μόνος/η σε αυτό τον αγώνα!».
Ολόκληρη η ανακοίνωση:
«Χρονικό της λέσχης των φοιτητικών εστιών (με αφορμή την προσπάθεια επιβολής αντιτίμου στην λέσχη)
Τα τελευταία χρόνια η πορεία της λειτουργίας της λέσχης των φοιτητικών εστιών (όπως αντίστοιχα και των υπόλοιπων πανεπιστημιακών παροχών) μας δείχνει σίγουρα ένα πράγμα. Ότι τόσο εμείς οι εστιακοί/ες όσο και το φαγητό μας αποτελούμε εμπορεύματα. Αυτό είναι κάτι που έχει ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν, όταν ξεκίνησαν να μπαίνουν οι εργολαβίες (για την καθαριότητα, την σίτιση, την φύλαξη, την συντήρηση κλπ) στις σχολές μας και τις εστίες αντικαθιστώντας την δημόσια μέριμνα.
Τι σημαίνει όμως το να αντιμετωπίζεσαι ως εμπόρευμα; Ο καθένας και η καθεμία μπορεί να καταλάβει ότι ένα εμπόρευμα όσο λιγότερο κοστίζει τόσο μεγαλύτερο κέρδος φέρνει. Και προφανώς οι εργολάβοι που έχουν αναλάβει την σίτιση (Χούτος catering) δεν κοιτάζουν τίποτα πέρα από το κέρδος τους. Στον βωμό αυτού του κέρδους θυσιάζονται τόσο οι εστιακοί/ές όσο και οι εργαζόμενοι/ες. Από την μία εργαζόμενοι που δουλεύουν στην επισφάλεια με ολιγόμηνες συμβάσεις, με μισθούς της πείνας και ελαστικά ωράρια εργασίας και από την άλλη οι εστιακοί/ες φοιτητές/ριες όπου βλέπουν συνεχώς την ποιότητα του φαγητού να χειροτερεύει, να αυστηροποιούνται συνεχώς οι προϋποθέσεις για να έχεις δικαίωμα στην σίτιση, να εντατικοποιείται ο έλεγχος ακόμα και να αλλάζει ο τρόπος της διανομής και η δομή του μπουφέ (π.χ. οι νέοι πάγκοι οι οποίοι δημιουργούν ένα εμπόδιο ανάμεσα στους φοιτητές και το φαγητό, ώστε να μην μπορούν να αυτοσερβίρονται με κάποια προϊόντα και να μην μπορούν να προσαρμόζουν οι ίδιοι την ποσότητα του φαγητού τους) έτσι ώστε στους φοιτητές να αντιστοιχεί συγκεκριμένη ποσότητα φαγητού και να δημιουργείται γενικότερα μια λογική του στυλ «παίρνεις μόνο ότι φαγητό σου δίνουμε εμείς».
Ένα παράδειγμα για το τι σημαίνει πρακτικά να αντιμετωπίζεσαι σαν εμπόρευμα είναι το να γίνεται συνεχώς μία προσπάθεια μείωσης των μερίδων φαγητού που δίνονται με σκοπό το κέρδος να είναι όσο γίνεται μεγαλύτερο παρόλο που έτσι κι αλλιώς αυτές οι μερίδες έχουν ήδη προπληρωθεί και μαγειρευτεί για εμάς! Αυτό συμβαίνει και στην λέσχη των εστιών του ΑΠΘ εδώ και αρκετό καιρό. Για παράδειγμα ο εργολάβος δεν έδινε μερίδες φαγητού σε φοιτητές που έλειπαν από την εστία λόγω δουλειάς, σχολής ή άλλων υποχρεώσεων ενώ έχουν πληρωθεί και μαγειρευτεί για τα συγκεκριμένα άτομα. Βέβαια ο σύλλογος με μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις κατάφερε να σπάσει αυτό το καθεστώς και να δίνονται μερίδες για όλους τους εστιακούς και τις εστιακές. Επιπλέον είδαμε κατά την διάρκεια των τελευταίων χρόνων να εντατικοποιείται ο έλεγχος με ζήτηση επίδειξης πάσο και καταγραφής σε ηλεκτρονικό σύστημα το οποίο ανοίγει τον δρόμο για περαιτέρω μέτρα που έχουν υπάρξει σε άλλες λέσχες όπως π.χ. η τοποθέτηση μπάρων έτσι ώστε να μην μπορείς να πάρεις φαγητό αν δεν πληρώσεις ή αν δεν δείξεις το πάσο σου ή όποιο άλλο παράλογο όρο βάλει ο εργολάβος…
Μία από τις αιτίες για όλα αυτά αποτελεί το γεγονός ότι η κατάσταση με την εργολαβία στην λέσχη άλλαξε πριν από 2 περίπου χρόνια και από εκεί που ο εργολάβος ήταν υπεύθυνος μόνο για το εργατικό δυναμικό της λέσχης, ανέλαβε επιπλέον και τα υλικά της σίτισης, γι’ αυτό και άλλωστε ήταν αισθητή η πτώση της ποιότητας και η μείωση της ποσότητας και της ποικιλίας στην λέσχη. Επομένως όταν μετατράπηκε και το φαγητό μας σε εμπόρευμα από το οποίο μπορούσε να βγάλει κέρδος ένας εργολάβος, δεν υπήρχε καμία αυταπάτη για το τι θα ακολουθούσε το επόμενο διάστημα.
Με την έναρξη λοιπόν της ακαδημαϊκής χρονιάς ανακοινώθηκε με περίσσιο θράσος ότι από 1 Οκτώβρη οι φοιτητές που έχουν περάσει το ν+2 θα πρέπει να καταβάλλουν αντίτιμο 3.5ευρώ για να σιτίζονται. Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται να μπει αντίτιμο στην λέσχη χωρίς να εφαρμοστεί ποτέ ωστόσο, διότι η απάντηση από τους φοιτητές και τις φοιτήτριες ήταν δυναμικές και άμεσες. Παρόλ’ αυτά στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία είναι περισσότερο από εξοργιστική μία τέτοια ανακοίνωση. Μετά από 1μιση χρόνο από την έναρξη της πανδημίας, την οποία η εγκληματική κρατική διαχείριση την κάνει πολλαπλάσια πιο θανατηφόρα μέρα με την μέρα και κατά την διάρκεια της οποίας η μέριμνα στις εστίες ήταν μηδενική, μετά από ένα σωρό αντικοινωνικά νομοσχέδια με κυριότερο για τους εστιακούς και τις εστιακές το εκπαιδευτικό νομοσχέδιο. Μέτα από την διαρκή εξαθλίωση της ζωής μας έρχεται ο εργολάβος της σίτισης να αποκλείσει ορισμένους συνοικοτρόφους μας από την δωρεάν σίτιση με αφορμή την συμπλήρωση του ορίου σπουδών ενώ στην πραγματικότητα το αίτιο είναι η περαιτέρω αύξηση του κέρδους του. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να εισπραχθεί ούτε 1 λεπτό για το κακής ποιότητας φαγητό της λέσχης! Το φαγητό ήταν, είναι και θα είναι κοινωνικό αγαθό και οφείλει να παρέχεται δωρεάν! Κανένας/καμία συνοικότροφος/ισσα μόνος/η σε αυτό τον αγώνα!».
