Στο 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης παρακολουθήσαμε το ” Οι Δέκα του Σικάγο” του Μπρετ Μόργκεν (2007). Ένα εξαιρετικό animation που μας έκανε κοινωνούς ενός εξαιρετικά ενδιαφέροντος θέματος που συντάραξε την παγκόσμια ιστορία. Πριν λίγες εβδομάδες στους Κινηματογράφους κυκλοφόρησε νέα ταινία του Άαρον Σόρκιν (Social Network) με άρωμα … Στίβεν Σπίλμπεργκ (Η Γέφυρα των Κατασκόπων, Post), “Η Δίκη των 7 του Σικάγο” με κοινή θεματική. Μία παραγωγή του Νetflix με ακριβό κάστινγκ ηθοποιών που μπαίνει με φόρα στην οσκαρική κούρσα.
Γράφει ο Μίλτος Τόσκας
Το 1968 το συνέδριο των Δημοκρατικών στο Σικάγο σημαδεύτηκε από βίαιες συγκρούσεις ανάμεσα σε άοπλους διαδηλωτές και την αστυνομία. Από την μία το αντιπολεμικό κίνημα κι από την άλλη οι οπλισμένοι σαν αστακοί “φρουροί του νόμου”. Η μάχη άνιση. Τα θύματα δεκάδες. Κανείς όμως δεν είχε το σθένος να παραδεχθεί πως οι δυνάμεις της τάξης προκάλεσαν τα επεισόδια με άκρατη καταστολή. Έπρεπε να βρεθούν ηθικοί αυτουργοί στην αντίπερα όχθη. Η δίκη-παρωδία που ακολούθησε τους οδήγησε στη φυλακή, ωστόσο στο εφετείο (1972) οι μάχιμοι ακτιβιστές μαζί με τους θαρραλέους συνηγόρους τους κέρδισαν μία μάχη ζωής.
Μία καθ’ όλα πολιτική δίωξη στη σκιά του πολέμου στο Βιετνάμ. Στο δικαστήριο κλήθηκαν να αποδομήσουν κάθε πιθανό κι απίθανο επιχείρημα μίας κυβέρνησης που είναι συνηθισμένη να κατασκευάζει ενόχους. Τα χρήματα ορίζουν την μοίρα τους σε μεγάλο βαθμό. Η διαφθορά της δικαστικής εξουσίας αντικατοπτρίζεται πλήρως στη συμπεριφορά του αδίστακτου δικαστή, Τζουλ Χόφμαν. Οι άμεσα εμπλεκόμενοι πρέπει να κρατήσουν τη ψυχραιμία τους. Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, καθώς θα προκληθούν ουκ ολίγες φορές.
Στη χώρα που η Ελευθερία κι η Δικαιοσύνη φυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού ο αυταρχισμός κάνει την εμφάνισή του. Η ταινία έρχεται να προβληθεί στις αίθουσες λιγότερο από έναν μήνα πριν τις κρίσιμες αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου. Ο “Τραμπισμός” αναβιώνει μαύρες ημέρες. Οι προοδευτικοί πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών συσπειρώνονται γύρω από το πρόσωπο του Δημοκρατικού υποψηφίου, Τζο Μπάιντεν. “Το μη χείρον βέλτιστον”. Ο κόσμος έχει ανάγκη αυτήν την αλλαγή, η ανθρωπότητα περιμένει τη διάδοχη κατάσταση. Η κατάσταση είναι οριακή και μία ακόμα τετραετία του νυν Προέδρου είναι ικανή να απορρυθμίσει κεκτημένα αγώνων και ετών.
Στο επίπεδο των ερμηνειών ξεχωρίζουν οι Σάσα Μπάρον Κοέν και Φρανκ Λανγκέλα. Από κοντά έρχονται οι Έντι Ρεντμέιν (Η Θεωρία των Πάντων, Το κορίτσι από τη Δανία), Μαρκ Ράιλανς και Τζόσεφ Γκόρντον-Λέβιτ, που περνάει στην πλευρά των κακών μετά την εξαιρετική του ερμηνεία στο Snowden. Εξαιρετική επίσης η φωτογραφία του Φαίδωνα Παπαμιχαήλ που μας ταξιδεύει στην εποχή που διαδραματίζονται τα γεγονότα. Μία εποχή που έχει στιγματιστεί εκτός των άλλων από τις δολοφονίες των Ρόμπερτ Κένεντι και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Ο κρατικός μηχανισμός “επέλεξε” επτά ανθρώπους και τους βάρυνε με την κατηγορία της υποκίνησης βίας. Δε δίστασε να τους στιγματίσει και να τους βασανίσει κυριολεκτικά και μεταφορικά. Κατηγορήθηκαν για τις ιδέες τους και το υψηλό αίσθημα πραγματικής πατριωτικής ευθύνης. Ως απόφθεγμα μένει ότι η απολυταρχία φυτρώνει κι αναπτύσσεται πάντα κάτω από τον δημοκρατικό μανδύα. Αυτό συνέβη το 1930, αυτό συνέβη στην περίπτωση που αναλύσαμε διεξοδικά, αυτό δυστυχώς συμβαίνει σήμερα και πρέπει να σταματήσει …
