Είναι γνωστό και διαχρονικά αποδεδειγμένο ότι ο ταξικός χαρακτήρας του κράτους, των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων δεν εκφράζεται μόνο έμμεσα, αλλά και άμεσα. Δεν είναι μυστικό ότι βουλευτές, υπουργοί, κυβερνητικά στελέχη όλων των αστικών κομμάτων διασυνδέονται και βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή με μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, είναι «δικοί τους», οι «άνθρωποί» τους. Είναι όμως ορισμένες φορές που αυτή η σχέση εκδηλώνεται κραυγαλέα και απροσχημάτιστα!
Το τελευταίο χρονικό διάστημα ο αγώνας των εργαζομένων στις προβλήτες της COSCO στον Πειραιά, που φούντωσε μετά από ένα ακόμα εργοδοτικό έγκλημα με τον θάνατο του 45χρονου εργάτη, έχει θορυβήσει ιδιαίτερα τους εργοδότες, διάφορα τσιράκια τους και υψηλά ιστάμενα πολιτικά πρόσωπα που συνδέονται με τα συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Με αποτέλεσμα, εκτός όλων των άλλων, να ενεργοποιηθεί και ένας μηχανισμός με διάφορες παραμέτρους και προεκτάσεις.
Πολλά και διάφορα λέγονται και ακούγονται στο λιμάνι, στις προβλήτες, στις γειτονιές και στους χώρους όπου συχνάζουν εργαζόμενοι το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Όσοι γνωρίζουν μιλάνε για εγκρίσεις προσλήψεων από πολιτικά γραφεία, για οικογένειες που κάνουν κουμάντο στο ποιος θα μπει και ποιος όχι στη δουλειά, για εμπλοκή πολιτικών προσώπων ακόμα και στο να εγγραφούν εργαζόμενοι στο εργοδοτικό σωματείο ως προϋπόθεση για πρόσληψη…
Είναι γνωστό και διαχρονικά αποδεδειγμένο ότι ο ταξικός χαρακτήρας του κράτους, των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων δεν εκφράζεται μόνο έμμεσα, αλλά και άμεσα. Δεν είναι μυστικό ότι βουλευτές, υπουργοί, κυβερνητικά στελέχη όλων των αστικών κομμάτων διασυνδέονται και βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή με μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, είναι «δικοί τους», οι «άνθρωποί» τους. Είναι όμως ορισμένες φορές που αυτή η σχέση εκδηλώνεται κραυγαλέα και απροσχημάτιστα!
Το τελευταίο χρονικό διάστημα ο αγώνας των εργαζομένων στις προβλήτες της COSCO στον Πειραιά, που φούντωσε μετά από ένα ακόμα εργοδοτικό έγκλημα με τον θάνατο του 45χρονου εργάτη, έχει θορυβήσει ιδιαίτερα τους εργοδότες, διάφορα τσιράκια τους και υψηλά ιστάμενα πολιτικά πρόσωπα που συνδέονται με τα συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Με αποτέλεσμα, εκτός όλων των άλλων, να ενεργοποιηθεί και ένας μηχανισμός με διάφορες παραμέτρους και προεκτάσεις.
Πολλά και διάφορα λέγονται και ακούγονται στο λιμάνι, στις προβλήτες, στις γειτονιές και στους χώρους όπου συχνάζουν εργαζόμενοι το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Όσοι γνωρίζουν μιλάνε για εγκρίσεις προσλήψεων από πολιτικά γραφεία, για οικογένειες που κάνουν κουμάντο στο ποιος θα μπει και ποιος όχι στη δουλειά, για εμπλοκή πολιτικών προσώπων ακόμα και στο να εγγραφούν εργαζόμενοι στο εργοδοτικό σωματείο ως προϋπόθεση για πρόσληψη…
Σε τέτοιες «περίεργες» διαδρομές φαίνεται ότι παραπέμπουν και κάποιες ιδιαίτερες αναφορές που υπάρχουν στην τελευταία ανακοίνωση της Ενωσης Εργαζομένων Διακίνησης Εμπορευματοκιβωτίων (ΕΝΕΔΕΠ) στις προβλήτες του Πειραιά.
Στην ανακοίνωση αυτή σημειώνονται τα εξής:
«Βοηθοί εργολάβων πλασάρονται ως υποψήφιοι δήθεν συνδικάτου εργαζομένων, παλιά και νέα φερέφωνα – αχυράνθρωποι μοιράζουν χάντρες και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς, τα γραφεία της διοίκησης έχουν μετατραπεί σε προεκλογικά κέντρα, ενώ βλέπουμε και την παγκόσμια πρωτοτυπία (σε λιμάνι) της ειδικότητας ”εργαζομένων” με καθήκοντα: Επόπτες Ασφαλείας/Τηλεφωνήτριες/Συγκεντρωσιάρχες/Αυτοφωράκηδες».
«(…) διακρίνει γύρω του και κοντά του τους κομματάρχες και την οικογενειοκρατία. Πλέον δεν υπάρχει μόνο ο δρόμος του μεταξιού, υπάρχει και ο δρόμος του λιμανιού, που ξεκινάει από την Κουντουριώτου στον Πειραιά και φτάνει μέχρι το ΣΕΜΠΟ».
Τα δύο αυτά αποσπάσματα από την ανακοίνωση της ΕΝΕΔΕΠ έχουν τη δική τους σημασία.
Η τελευταία πρόταση, που αναφέρεται στην Κουντουριώτου, κεντρίζει το ενδιαφέρον. Διότι εκεί στεγάζεται το γραφείο του υφυπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας Κώστα Κατσαφάδου. Ο δρόμος λοιπόν από το γραφείο του μέχρι το ΣΕΜΠΟ προφανώς παραπέμπει σε κάποιες διαδρομές για τις οποίες ο κόσμος το ‘χει τούμπανο αλλά η κυβέρνηση κρυφό καμάρι… και αφορά τα όσα καταγγέλλει η ανακοίνωση του σωματείου.
Όμως, η διαδρομή φαίνεται ότι δεν είναι μία, από την Κουντουριώτου προς το ΣΕΜΠΟ, και δεν αφορά μόνο «συστημένες» πολιτικά προσλήψεις στο λιμάνι.
Αφορά ανθρώπους που σχετίζονται με τη λειτουργική διεύθυνση του λιμανιού και το ποιος κάνει εκεί το γενικό κουμάντο. Ολως συμπτωματικώς, operation manager στην PCT (Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά – ΣΕΠ ΑΕ) είναι κάποιος ονόματι Νίκος Κατσαφάδος… Εχει άραγε κάποια συγγένεια με τον υφυπουργό;
Ενδιαφέρουσα επίσης είναι μία ακόμα σύμπτωση: Διευθυντής προσωπικού στην DPort (θυγατρική της COSCO) είναι κάποιος Μιχάλης Κατσαφάδος. Και εδώ έχει ενδιαφέρον να μάθουμε εάν ο τελευταίος έχει κάποια συγγενική σχέση με τον υφυπουργό και τον operation manager της ΣΕΠ ΑΕ.
Και επειδή μπορεί να συμβαίνει συχνά στη διαδρομή να κουράζονται οι περιπατητές, κάποιοι πρέπει να φροντίσουν να υπάρχει κι ένας καλός και γνωστός εκπαιδευτής οδηγών να τους πηγαίνει… Όλως τυχαίως και αυτός ονομάζεται Νίκος Κατσαφάδος, με γνωστή σχολή οδηγών στον Πειραιά.
Η συνωνυμία δεν σταματά εδώ. Μία άλλη πληροφορία που κυκλοφορεί ευρέως είναι ότι κάποιο αυτοκινητάκι κυκλοφορεί στους χώρους δουλειάς στις προβλήτες, υποτίθεται για ελέγχους ασφαλείας, αλλά στην πραγματικότητα κάνει κατήχηση στους εργαζόμενους περί ανάγκης να προστατέψουν την εταιρεία για να ανανεώσουν τις συμβάσεις τους… Δεν θα το πιστέψετε: Αυτός που οδηγεί το αυτοκίνητο, μας μεταφέρουν εργαζόμενοι, ονομάζεται Θεόδωρος Κατσαφάδος…
Φαίνεται πάντως ότι στην Κουντουριώτου υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για τα …δικαιώματα των εργαζομένων, αφού αυτό που κυκλοφορεί ευρέως στα πέριξ και στις πιάτσες της περιοχής είναι ότι μετά τον απεργιακό αγώνα συμβαίνουν «πράματα και θάματα».
Ότι δηλαδή γίνεται προσπάθεια να «αναστηθεί» το εργοδοτικό συνδικάτο, για να γίνουν προσλήψεις πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις τη διαδρομή Κουντουριώτου – ΣΕΜΠΟ, να περάσεις πρώτα μια βόλτα από τα γραφεία του εργοδοτικού συνδικάτου και μετά να πας για την υπογραφή της πρόσληψης στην DPort και στους εργολάβους της. Τουλάχιστον δεν θα μπερδέψεις τα ονόματα. Όλοι Κατσαφάδοι λέγονται…
Πηγή: Ριζοσπάστης
