Είναι γνωστό πως, διαχρονικά, η Δεξιά στην Ελλάδα έχει μια αγαπητική σχέση με την περικεφαλαία. Προφανώς, ανακαλεί η περικεφαλαία το πάντα ηρωικό παρελθόν –«όταν αυτοί τρώγανε βελανίδια εμείς φορούσαμε περικεφαλαίες».
Θα άξιζε, νομίζω, να εξετάσει κάποιος επιστημονικά –ίσως, στο πλαίσιο μιας διατριβής στο Harvard ή, τουλάχιστον, στο Columbia- γιατί το ηρωικό παρελθόν δεν συμπυκνώνεται νοηματικά και συμβολικά, στο ξίφος ή στο ακόντιο, που στο κάτω κάτω είναι όπλα, αλλά στην περικεφαλαία. Μέχρι να γίνει αυτό, το μόνο που έχουμε είναι αυτό καθαυτό το γεγονός σαν μια κόκκινη γραμμή που συνδέει τη Μεγάλη Ιδέα με τον Ιωάννη Μεταξά, τις γιορτές της πολεμικής αρετής των Ελλήνων της χούντας και τους μακεδονομάχους, που τόσο λάτρεψε η ΝΔ μόλις πριν από λίγους μήνες.
Από σήμερα, ωστόσο, μπορούμε να διαπιστώσουμε τη σχέση της δεξιάς βλακείας με την περικεφαλαία. Θέλω να πω, με δεδομένη την ασύλληπτη υπεροπλία που διαθέτουν η δεξιοί σε υλικούς και επικοινωνιακούς πόρους και μέσα, πολλές φορές έχουν τη δυνατότητα να καλύπτουν τη βλακεία κάτω από «αυτήν» την περικεφαλαία. Λίγη προσοχή, όμως, χρειάζεται για να αποκαλυφθεί και αντίστοιχη δουλειά από τους αντιπάλους τους.
Δίνω ένα δυό παραδείγματα. Στα «Νέα» του Σαββάτου 14 Σεπτεμβρίου, ο συντάκτης με το όνομα Βασίλης Κανέλλης εξηγεί την υποτιθέμενη ισχύ των συριζαίων στα διαδικτυακά μέσα με τα εξής λόγια: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζει αντεπίθεση διαρκείας και τα trolls του είναι σε θέση μάχης περιμένοντας το σύνθημα. Έχει πολύ κόσμο ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί μπορεί να τους πληρώνει. Δεν έχει άδεια ταμεία όπως η ΝΔ και γι’ αυτό ρίχνουν χρήμα». Δηλαδή, η εξήγηση της υπεροπλίας (;) των συριζαίων είναι η μεγάλη τους οικονομική επιφάνεια, σε αντίθεση με τους φτωχούληδες του Θεού, που συγκροτούν τη ΝΔ! Όταν γράφεις κάτι τέτοιο, δεν είναι προφανές πως είσαι βλάκας με περικεφαλαία; Αυτό, ακριβώς, είσαι.
Βρίθει βλακών και βλακειών ο δεξιός και ακροκεντρώος τύπος. Αν δεν ήταν τόσο ζόρικη η εποχή θα μπορούσαμε να διασκεδάσουμε μέχρι θανάτου –να κάνουμε, κυριολεκτικά, καινούργιο συκώτι. Μόνο που η εποχή είναι πάρα πολύ ζόρικη. Η Δεξιά ετοιμάζει επίθεση σε όλα τα μέτωπα και, επομένως, η διάσπαρτη βλακεία της δεν είναι καθόλου διασκεδαστική. Αντίθετα, ο κόσμος της ανταγωνιστικής Αριστεράς και του κινήματος θα πρέπει να οργανώσει την πρέπουσα απάντηση. Και να αντιμετωπίσει όχι περιφρονητικά και αφ’ υψηλού τη βλακεία τους, αλλά στο έπακρο επιθετικά.
Αν γυρίσουμε πίσω, θα διαπιστώσουμε πως οι μεγαλύτερες επιθέσεις της παγκόσμιας Δεξιάς καθοδηγήθηκαν από βλάκες με πατέντα –πράγμα που δεν μείωσε καθόλου την αποτελεσματικότητά τους. Κάθε άλλο. Ας θυμηθούμε: Ρόναλντ Ρήγκαν, Τζορτζ Μπους Jr., Ντόναλντ Τραμπ και άλλοι, ων ουκ έστιν αριθμός. Ή, ας θυμηθούμε τους ακαδημαϊκούς της Δεξιάς, τους οποίους η ίδια η Ελισάβετ λοιδωρούσε δικαίως το 2008 στο Λόντον Σκουλ οφ Εκονόμικς –περίπου λέγοντας «τι σας πληρώνουμε εσάς, αλήθεια, που δεν μπορείτε να δώσετε σε δυό βόδια άχυρο;». Ή τον πάπα της οικονομολογικής Δεξιάς νομπελίστα Φάμα, εισηγητή του δόγματος της επεκτατικής λιτότητας -τύπου Σόιμπλε, δηλαδή- ο οποίος όταν ρωτήθηκε τι έχει να πει για την κρίση στο «τέλειο σύστημά» του απάντησε πως οι οικονομικές κρίσεις δεν περιλαμβάνονται στο αντικείμενό του.
Στη χώρα μας το ρεκόρ βλακείας, νομίζω, διαθέτει η πολυπληθής Δεξιά πτέρυγα του κλάδου των οικονομικών δημοσιογράφων, που κατακλύζουν έντυπα και κανάλια του Αλαφούζου, του Μαρινάκη και του Βαρδινογιάννη, μεταξύ άλλων. «Οικονομολόγοι» της πυρκαγιάς, βασισμένοι στα «ρεπορτάζ» και στις «προτάσεις» τους σε νον πέιπερς των πιο άμεσων αφεντικών τους, πουλάνε και μούρη από πάνω. Ιδεότυπος αυτού του είδους ο γνωστός Μπάμπης του Σκάϊ, βουλευτής πλέον της Δεξιάς, ο οποίος έχει εκστομίσει τόσα χρόνια τα πάντα και τα αντίθετά τους, αρκεί να υπηρετούν τον «σκοπό», αρκεί να κάνουν τη «δουλειά». Μέγιστο προσόν αυτών των βλακών με περικεφαλαία είναι το θράσος, δηλαδή η απατεωνιά.
Όπως, άλλωστε, σημείωνε, ήδη το 1941, ο Ευάγγελος Λεμπέσης, στο περίφημο κείμενό του «Η τεραστία σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω»:
“Απάτη είναι ως γνωστόν η αποσιώπησις της αληθείας ή η παράστασις ψευδών πραγμάτων ως αληθών. Εξ αυτού τούτου του ορισμού αυτής συνάγεται ότι η απάτη δεν ανάγεται εις την ευφυίαν του απατεώνος […] Ότι […] καταφεύγει εις αυτήν, ως διανοητικώς ευκολώτερον μέσον, ο βλαξ επειδή, στερούμενος ευφυίας, είναι ανίκανος να μεταχειρισθή έντιμα μέσα, είναι αυτονόητον, διότι έντιμα μέσα, ως δυσκολώτερα, χρησιμοποιεί μόνον ο κεκτημένος ατομικήν αξίαν. Πόθεν λοιπόν προέρχεται η ευρέως διαδεδομένη αντίληψις, ότι ο απατεών όχι μόνον αποκλείεται να είναι βλαξ, αλλ’ αναγκαίως είναι ευφυής, αντί της ως άνω αναλύσεως, εξ ης αντιθέτως προκύπτει, ότι ο απατεών όχι μόνον αποκλείεται να είναι ευφυής, αλλ’ είναι αναγκαίως βλαξ;”
Ας το κρατήσουμε. Δεν πρέπει, απλώς, να επισημαίνουμε για τους εντεταλμένους της Δεξιάς πως είναι θατσερικοί κανίβαλοι. Πρέπει να επιμένουμε και στην ανάδειξη της βλακείας τους παντού, όπου τους συναντάμε. Δεν είναι μόνο ιδιοτελείς κανίβαλοι. Είναι και βλάκες με περικεφαλαία. Και η ζημιά που μπορούν να προκαλέσουν είναι απερίγραπτη, όπως του Ρήγκαν, του Μπους και του Τραμπ. Το ό,τι ένας βλαξ είναι αυτός που μιλάει για την ανάγκη να ακριβύνει το νερό δεν σημαίνει πως δεν θα ακριβύνει το νερό.
Αν, μάλιστα, όπως όλα δείχνουν και οι πάντες, μέινστριμ και ριζοσπάστες, μαρξιστές και νεοφιλελεύθεροι, pro- και anti-capitalists συζητούν, ξεσπάσει ένα νέο οξύ επεισόδιο της καπιταλιστικής κρίσης, οι κανίβαλοι θα επιδιώξουν να μειώσουν ξανά τους μισθούς και τις συντάξεις μας.
Το να αποδομούμε σταθερά αυτούς τους ειδικούς της πλάκας, αυτούς τους βλάκες με περικεφαλαία, είναι αναγκαίο στοιχείο της όποιας ανταγωνιστικής στο κεφάλαιο στρατηγικής. Δεν είναι καθόλου πλάκα…