Λένε πως το θέμα είναι το πολιτικό σχέδιο και το κατά πόσο αυτό το σχέδιο μπορεί να εφαρμοστεί στο σημερινό, ή σε ένα σχετικά τροποποιημένο, πλαίσιο, καθώς ο καπιταλισμός είναι αυτός που είναι και η Ευρωπαϊκή Ένωση πιστεύει στο «θεό» της ανταγωνιστικότητας, άσε δε που στην Ελλάδα έχουμε ένα κάποιο θέμα με τα παλιά και τα νέα τζάκια και με το αν υπάρχουν έντιμοι επιχειρηματίες που θέλουν να πληρώνουν φόρους και μισθούς που θα εξασφαλίζουν τη βιοποριστική διάσταση για τους εργαζόμενους τους και σε ότι αφορά τους φυσικούς πόρους η συζήτηση είναι μεγάλη και μπλα, μπλα, μπλα.
Λένε διάφορα, πολλές φορές με καλή διάθεση, και εγώ σου έχω γράψει ότι δεν μπορεί το μέρος που θέλουμε να πάμε να μοιάζει τόσο πολύ με το μέρος που σήμερα βρισκόμαστε. Και από την άλλη, ένας κόσμος που χρόνια τώρα, δεκαετίες, με το μπλα, μπλα παιδευόταν πώς να μάθει τώρα νέα κόλπα; Πώς να πει, να αποφασίσει, ότι αυτό που έκανε πρέπει να το αφήσει πίσω του; Καταλαβαίνω και όσους και όσες νιώθουν πως πίσω από αυτό που έρχεται υπάρχει μία ήττα, όσους και όσες αντιμετωπίζουν την κατάσταση με όρους βιβλιογραφίας, του τύπου «πως την πάτησε ο Αλιέντε και πέντε τρόποι για να το αποφύγετε».
Εκείνο όμως που με τρελαίνει, είναι ότι ακόμα δεν έχουν ξεκαθαρίσει τα πράγματα για το ποιοι και ποιες βρίσκονται στην απ’ εδώ πλευρά, ότι και να λένε και με όποια διάθεση και να το λένε. Θα μου πεις πως με την περίπτωση Τατσόπουλου είναι σαν να κλέβουμε εκκλησία, πράγματι έτσι είναι, όμως είναι μία ενδεικτική περίπτωση για το πώς έχουν τα πράγματα και για τ’ ότι κάποια πράγματα θα πρέπει να αλλάξουν άμεσα. Πρώτα απ’ όλα οι… στρατηγοί της απ’ εδώ πλευράς θα πρέπει να ξεμπερδέψουν τα μπούτια τους καθώς είναι άλλο πράγμα το «δεν περισσεύει κανείς» και άλλο το «μία μάχη τη δίνεις με το στρατό που έχεις».
Προφανώς κάποιοι, και όχι φυσικά μόνο ο Τατσόπουλος, περισσεύουν γιατί βρέθηκαν στην απ’ εδώ πλευρά για λόγους πλάκας, πολύ πιθανά και βλακείας. Κάποιοι και για λόγους συμφέροντος, και άλλο πράγμα το συμφέρον από την ανάγκη. Αυτοί και αυτές που έχουν ανάγκη θα είναι αυτοί και αυτές που θα δώσουν τη μάχη, που θα δώσουμε τη μάχη, που θα δοκιμάσουμε το πόσο και το για πόσο θα αντέξει το ντουβάρι που βρίσκεται μπροστά μας. Μπροστά στο ντουβάρι, όπως πάντα, θα κριθούν τα πάντα.
Ο alterthess ιανός