Το alterthess.gr συμμετέχει και αυτό με τον δικό του τρόπο στην δημόσια συζήτηση στον δρόμο προς τις εθνικές εκλογές της 21ης Μαΐου. Θέτει ερωτήσεις σε υποψήφιους βουλευτές και βουλεύτριες από τη Θεσσαλονίκη, με έμφαση σε ζητήματα που τα συστημικά μέσα ενημέρωσης δεν αναδεικνύουν.
Η υποψήφια βουλεύτρια Α’ Θεσσαλονίκης με την Νέα Δημοκρατία, Άννα Ευθυμίου, απαντά στις ερωτήσεις του Alterthess:
-Η τελευταία τετραετία είχε εξαιρετικά δύσκολες στιγμές για την ελληνική κοινωνία και ολόκληρο τον κόσμο. Πανδημία, πόλεμος στην Ουκρανία, ενεργειακή κρίση και ακρίβεια οδήγησαν σε φτωχοποίηση μεγάλων ποσοστών της κοινωνίας. Με βάση τα παραπάνω, ποιο πιστεύετε ότι είναι το διακύβευμα των εκλογών της 21ης Μάη;
Η απαρίθμηση και μόνο όλων όσων συνέβησαν μέσα σε μια τετραετία παγκοσμίως, αλλά και στη χώρα μας, είναι από μόνη της αρκετή για να σχηματίσει κανείς μια πολύ καλή εικόνα όχι μόνο για τις πρωτοφανείς καταστάσεις τις οποίες κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία, αλλά δυστυχώς και για το αποτύπωμά τους στην κοινωνία μας. Όπως γνωρίζετε, εξακολουθώ να ασκώ το επάγγελμά μου, τη δικηγορία, και μάλιστα με ειδίκευση στο εργατικό δίκαιο. Αυτός ο αδιάλειπτος διάλογος που έχω με τον κόσμο, λόγω και αυτής της ιδιότητάς μου, με φέρνει «από πρώτο χέρι» αντιμέτωπη με τις επιπτώσεις αυτών των κρίσεων και αυτή την τετραετία μετέφερα τα προβλήματα των πολιτών στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Ήμουν η πρώτη κυβερνητική βουλευτής που ζήτησε αύξηση του κατώτατου μισθού, όπως και πρόσθετα μέτρα στήριξης των χαμηλοσυνταξιούχων, ενώ ως προς τα κόκκινα δάνεια, δύο προτάσεις μου για την καλύτερη λειτουργία του εξωδικαστικού μηχανισμού έχουν νομοθετηθεί. Παράλληλα, στήριξα το αίτημα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών για ρυθμίσεις χρεών σε δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία, με αντίστοιχες παρεμβάσεις να έχουν τεθεί ήδη σε ισχύ. Το διακύβευμα των εκλογών είναι να εκλεγεί μία κυβέρνηση που θα συνεχίσει, βήμα – βήμα, αποφεύγοντας παράλληλα τον κίνδυνο του δημοσιονομικού εκτροχιασμού, να διορθώνει όλα τα δεινά που άφησαν πίσω τους αυτές οι κρίσεις. Όχι με ευχολόγια, αλλά με μέτρα. Όχι με πυροτεχνήματα, αλλά με συγκεκριμένες πολιτικές.
-Έχει υπάρξει βαρύς φόρος αίματος από την εγκληματική δράση της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Το κόμμα Κασιδιάρη και ο κίνδυνος να κατέβει στις εκλογές και να μπει στη Βουλή επανέφεραν τη δημόσια συζήτηση για την ακροδεξιά. Μπορεί μόνο μια νομοθετική ρύθμιση να βάλει «φρένο» στην ακροδεξιά;
Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην ίδια τη Δημοκρατία, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε την πρωτοβουλία για την κατάθεση διατάξεων που εμποδίζουν εγκληματικές οργανώσεις να μπουν στη Βουλή με τον μανδύα πολιτικού κόμματος. Από εκεί και πέρα, κατά την άποψή μου, «φρένο» στην ακροδεξιά μπορεί να μπει μόνο με τη συνεχή, την επίμονη, την ειλικρινή προσπάθεια όλων των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου να εργαστούν για το καλό των πολιτών, για τη βελτίωση της καθημερινότητάς τους, για την εξάλειψη των συνθηκών που κάνουν τις ρητορικές ακραίου λαϊκισμού να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος.
-Η κυβέρνηση της ΝΔ επέλεξε να προχωρήσει τον σχεδιασμό της σε σχέση με την δημιουργία της πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ), παρά τις αντιδράσεις. Παράλληλα, στο ΑΠΘ είδαμε σκηνές ακραίας αστυνομικής βίας κατά φοιτητών/τριων από τα ΜΑΤ, τα οποία βρίσκονται μόνιμα μέσα στο πανεπιστήμιο μέχρι και σήμερα. Πώς σχολιάζετε την στρατηγική αυτή;
Δεν είναι θέμα στρατηγικής, είναι θέμα κοινής λογικής να προσπαθεί μια κυβέρνηση να σταματήσει βανδαλισμούς και καταστροφές που συμβαίνουν τόσα χρόνια, μέσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, από λίγους, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι εκπροσωπούν το σύνολο της φοιτητικής κοινότητας. Μέσα στο ΑΠΘ, σημειώθηκαν βέβαια επεισόδια και καταγράφηκαν συμπεριφορές και από πλευράς ελληνικής αστυνομίας, συμπεριφορές που εκτραχύνθηκαν. Κακώς, κατά την άποψή μου. Σίγουρα, όμως, δεν είναι και φυσιολογικό να γκρεμίζουν κάποιοι μια βιβλιοθήκη που ανεγείρεται μέσα σε ένα πανεπιστήμιο και κανείς να μην κάνει το παραμικρό, ούτε για τη διασφάλιση της δημόσιας περιουσίας, ούτε για την ασφάλεια των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας.
-Το 2014 στη πόλη της Θεσσαλονίκης διοργανώθηκε από τα κοινωνικά κινήματα, σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση, δημοψήφισμα για το νερό, με το 98% των συμμετεχόντων να λέει ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση του. Η δημιουργία της Ρυθμιστικής Αρχής Υδάτων προκάλεσε αντιδράσεις, με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη συναυλία στην πλατεία Αριστοτέλους. Ποια είναι η γνώμη σας;
Πράγματι η συναυλία στην πλατεία Αριστοτέλους ήταν μεγαλειώδης, με τον κόσμο να διατρανώνει την αντίθεσή του στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Συμφωνώ. Το νερό ήταν, είναι και θα παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο, κάτι άλλωστε για το οποίο υπάρχουν διαβεβαιώσεις και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ο νόμος 5037/2023 που ψηφίστηκε πρόσφατα, σε αντίθεση με όσα η αντιπολίτευση προσπάθησε να του καταλογίσει, δεν ιδιωτικοποιεί το νερό. Αντίθετα, θέτει ασφαλιστικές δικλείδες ως προς την ποιότητα και την αποφυγή σπατάλης του. Βάζει επίσης τάξη στο θέμα του μεγάλου κατακερματισμού των υπηρεσιών ύδατος σε πολλούς (περίπου 300) παρόχους, αλλά και στον ανεπαρκή έλεγχο των οικονομικών τους στοιχείων.
-Παγκοσμίως το περιβάλλον δέχεται επίθεση από την καταστροφική δραστηριότητα του ανθρώπου, με δάση να αποψιλώνονται και περιοχές να ερημώνουν από την απότομη άνοδο των θερμοκρασιών. Στη περιοχή μας και πιο συγκεκριμένα στη Χαλκιδική πραγματοποιείται εδώ και χρόνια μια καταστροφική για το περιβάλλον και τους ανθρώπους εξορυκτική διαδικασία από την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός. Συμφωνείτε με την συνέχιση της δραστηριότητας αυτής;
Με την υπογραφή της τροποποιημένης σύμβασης με την «Ελληνικός Χρυσός» το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της μεταλλευτικής δραστηριότητας θα είναι πολύ χαμηλότερο από αυτό που ήταν τα προηγούμενα χρόνια, στα οποία αναφέρεστε, καθώς προβλέπεται να εφαρμοστούν νέες τεχνολογίες σε ό,τι αφορά στην προστασία του περιβάλλοντος. Παράλληλα, προβλέπεται η εφαρμογή συστήματος περιβαλλοντικής παρακολούθησης, εικοσιτετράωρης λειτουργίας. Εκτιμώ ότι οι ανθρωπογενείς δράσεις μπορούν να προχωρήσουν εφόσον συμβάλλουν πολύπλευρα στην ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας και εφόσον διασφαλίζεται ότι προστατεύεται το περιβάλλον.
-Ο μεγάλος αριθμός γυναικοκτονιών και οι καταγγελίες για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και βιασμούς έχουν θέσει με τον πιο επιτακτικό τρόπο τη συζήτηση για τα έμφυλα ζητήματα στην ελληνική κοινωνία. Ένα μέρος της συζήτησης αφορά και τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας. Είστε υπέρ της θεσμοθέτησης του πολιτικού γάμου για ομόφυλα ζευγάρια και της τεκνοθεσίας;
Πράγματι, η έμφυλη βία απασχόλησε αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια την ελληνική κοινωνία, με αφορμή δυστυχώς διάφορα περιστατικά που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας. Η συζήτηση άνοιξε όχι μόνο για τις γενεσιουργούς αιτίες τέτοιων απαράδεκτων συμπεριφορών, αλλά και για μια σειρά άλλων ζητημάτων, όπως τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Εκτιμώ πως είναι σημαντικό ότι τα θέματα αυτά απασχολούν πλέον περισσότερο από ποτέ τον δημόσιο διάλογο, ενώ υπήρξε και πρόοδος σε κάποια ζητήματα, όπως για παράδειγμα στην κατάργηση της απαγόρευσης αιμοδοσίας από μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Ο δρόμος είναι βέβαια μακρύς και εκτιμώ ότι σε κάθε περίπτωση, τα όρια της δυνατότητας για νομοθετική παρέμβαση συμβαδίζουν κάθε φορά με την ωριμότητα της κοινωνίας. Εκεί πρέπει να δουλέψουμε. Η Πολιτεία σε κάθε περίπτωση οφείλει να προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα σε κάθε τους έκφανση, αξιοποιώντας τον πλούτο της διαφορετικότητας.
