Οταν τα κυβερνητικά κόμματα στριμώχνονται από τις δημοσκοπήσεις, επιστρατεύουν δύο επιχειρήματα για να περιορίσουν τις αρνητικές εντυπώσεις. Το ένα είναι ότι «τα γκάλοπ απλώς αποτυπώνουν τις διαθέσεις της κοινής γνώμης σε μια δεδομένη στιγμή» (εξαιρετικά πρωτότυπο) και το άλλο είναι το προβάδισμα του επικεφαλής της κυβέρνησης έναντι του αντιπάλου του. Πράγματι, δεν πρέπει τα κόμματα να δίνουν στις μετρήσεις μεγαλύτερο βάρος απ’ αυτό που έχουν. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι μπορούν να τις διαβάζουν κατά πώς τα συμφέρει.
Η συγκυρία δεν είναι ευνοϊκή για την κυβέρνηση, αφού έχει πολλά μέτωπα ανοιχτά, ωστόσο οφείλει να προβληματιστεί. Με όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης στο πλευρό της να διακινούν τις θεωρίες του μονοδρόμου και των δύο άκρων, να τρομοκρατούν τον κόσμο για το τι θα συμβεί αν καταρρεύσει το δικομματικό μπλοκ εξουσίας, να πλασάρουν ως φοβερά επιτεύγματα τα λογιστικά κόλπα για το πρωτογενές πλεόνασμα, τη μείωση της ύφεσης και το φρενάρισμα της ανεργίας και με την αμέριστη συμπαράσταση της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, δεν έχει καταφέρει να πείσει ότι έχουμε διανύσει τα 2/3, τα 3/4 ή τα 4/5 (εξαρτάται πώς το βλέπει ο κάθε υπουργός) της διαδρομής.
Το μόνο που έχει πετύχει ο συνασπισμός των δυνάμεων (βεβαίως δεν είναι λίγο) που στηρίζει την κυβέρνηση είναι να κρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστά που δεν του επιτρέπουν, για την ώρα, να ελπίζει σε μια άνετη νίκη. Αυτό βεβαίως έχει να κάνει και με την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να διασκεδάσει τους φόβους και τις ανησυχίες, κυρίως των πολιτών μεγάλης ηλικίας (μόνο σ’ αυτήν την κατηγορία υπερέχει η Ν.Δ.), για το πώς θα υλοποιήσει αυτά που έχει υποσχεθεί, χωρίς να βάλει τη χώρα σε περιπέτειες. Θα έχει την ευκαιρία ο Αλ. Τσίπρας να το επιχειρήσει στην ομιλία του και στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ αυτό το Σαββατοκύριακο.
Σχετικά με το άλλο «ατού» της κυβέρνησης (καταλληλότητα για την πρωθυπουργία) αξίζει να σημειωθεί ότι δεν μπορείς να συγκρίνεις έναν εν ενεργεία πρωθυπουργό με έναν υποψήφιο πρωθυπουργό που δεν έχει ασκήσει ποτέ εξουσία και επίσης το «όπλο» αυτό ουδέποτε έσωσε τα παραπαίοντα συγκροτήματα εξουσίας. Ο Κ. Σημίτης (επί εποχής του άρχισαν οι εταιρείες να μετρούν την καταλληλότητα) ήταν σταθερά μπροστά από τον Κ. Καραμανλή, ακόμη και την περίοδο που η Νέα Δημοκρατία έριχνε στο ΠΑΣΟΚ πάνω από οκτώ ποσοστιαίες μονάδες. Εσωσε το ΠΑΣΟΚ η δημοφιλία Σημίτη; Οχι. Ο Κώστας Καραμανλής προηγείτο καθαρά του Γ. Παπανδρέου, παρά το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ είχε πάρει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις από το 2008. Ενα χρόνο μετά το κόμμα του «καταλληλότερου Καραμανλή» συνετρίβη από το κόμμα του «δεύτερου» Παπανδρέου.
Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών