in

Η αμήχανη στιγμή που αναγκάζονται να μιλήσουν για «ανθρωπιστική τραγωδία» οι υποστηρικτές του ρατσιστικού λόγου

Η αμήχανη στιγμή που αναγκάζονται να μιλήσουν για «ανθρωπιστική τραγωδία» οι υποστηρικτές του ρατσιστικού λόγου

Γράφει ο Kωνσταντίνος Γιαννέλος

Δεδομένης της αδυναμίας παροχής αντικειμενικών ειδήσεων αφού η υποκειμενικότητα παρεισφρέει παντού, είναι αναγκαία η πολύπλευρη ενημέρωση ώστε να μπορεί κάποιος να έχει ολοκληρωμένη εικόνα πριν να δημιουργήσει άποψη για κάποιο θέμα. Κάτι τέτοιο απαιτεί μια χρονοβόρα διαδικασία διασταύρωσης πηγών από διαφορετικά μέσα και υπό διαφορετικές οπτικές.

Συχνά, ενέχει ο κίνδυνος το zapping να σταματήσει στο τηλεοπτικό κανάλι στο οποίο ο παρουσιαστής είναι πιο ικανός στην επικοινωνιακή χειραγώγηση και καταφέρνει να αφήνει να γίνεται η πιο μεγάλη φασαρία από τους διαφωνούντες καλεσμένους.

Ό,τι προσομοιάζει περισσότερο σε καφενείο.

Συχνά, ενέχει ο κίνδυνος η αγορά της εφημερίδας να υποβοηθηθεί από παράλληλη προσφορά εκπτωτικών κουπονιών, επετειακών μουσικών Cds στη μνήμη κάποιου προσφάτως θανόντος τραγουδιστή, βίους αγίων, γαλανόλευκης σημαίας χωρίς κοντάρι, ομπρέλας θαλάσσης κλπ.

Ό,τι προσομοιάζει σε παντοπωλείο.

Η πραγματικότητα είναι πως τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜ€ συνήθως ανήκουν σε κάποιον επιχειρηματία του οποίου τα οικονομικά συμφέροντα θα ικανοποιηθούν με την υποστήριξη  της μιας ή της άλλης πολιτικής οικογένειας ή παράταξης. Οι επιχειρηματίες σαφώς και έχουν ιδεολογία και αυτή είναι η επίτευξη του μέγιστου δυνατού κέρδους. Επομένως τους συμφέρει να συντηρήσουν το υπάρχον πολιτικοοικονομικό σύστημα. Στην περίπτωση που τα (έντυπα κυρίως) ΜΜ€ ανήκουν σε κάποιον μεγαλοδημοσιογράφο, τότε η υποστήριξη προς επιχειρηματικά συμφέροντα είναι πιο διακριτική αλλά δεν παύει να υφίσταται, καθώς είναι ελάχιστες οι εξαιρέσεις δημοσιογράφων που έχουν συγκρουστεί με το ισχύον καθεστώς στην προσπάθειά τους να υπηρετήσουν την αναζήτηση της αλήθειας και τη Δημοσιογραφία.

Η εμπειρία αποδεικνύει πως και στις δύο περιπτώσεις η ιδεολογική/πολιτική προσέγγιση που υιοθετείται είναι ξενοφοβική, μισαλλόδοξη, ρατσιστική, επικεντρωμένη στο φαίνεσθαι και όχι στην ουσία. Αυτό είναι εμφανές τόσο στο περιεχόμενο του λόγου που εκφωνείται όσο και στις λέξεις που χρησιμοποιούνται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το χάδι στου νεοναζί της ΧΑ και η εμμονή στο «λάθρο» όπως φαίνεται στα πρωτοσέλιδα του «Πρώτου Θέματος» (για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ στις 19/4 εξέδωσε σχετικό δελτίο τύπου). Παρεμπιπτόντως, πέτυχα σε περιφερειακό κανάλι πριν λίγες μέρες στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθεί να μιλήσει σοβαρά εισπράττοντας κυρίως την ειρωνεία του παρουσιαστή (αρχαιόπληκτου ακροδεξιού πρώην βουλευτή) και του εχθρικού επιτελείου και δεν άντεξα να παρακολουθήσω περισσότερο από μερικά λεπτά: αναρωτιέμαι αν αξίζει να προσπαθήσεις να σε ακούσουν τηλεθεατές εκπομπής στην οποία ο παρουσιαστής σταματά τον ομιλητή για να δείξει βίντεο με πτήσεις πολεμικών αεροσκαφών «για να νιώσουν όλοι  περήφανοι».

Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι, έχουν το δικαίωμα της επιλογής. Συνειδητά, λοιπόν, αγοράζουν και συνειδητά διαβάζουν. Ακούν αυτά με τα οποία νιώθουν πιο οικεία. Στη συνέχεια, αναπαράγουν στο λόγο τους τις ρατσιστικές απόψεις των κομιστών και των συγκροτημάτων, των παραληρούντων παρουσιαστών, των τηλεπωλητών χαρτοπολτού με το κιλό, των υμνητών ρατσιστικών απόψεων, των μισανθρώπων. 

Σε όλους αυτούς που τώρα αμήχανα κάτι μουρμουρίζουν για τραγωδία στη Λαμπεντούζα ενώ θα εξαπέλυαν μύδρους αν έφταναν ζωντανοί σε ελληνικό έδαφος οι πρόσφυγες πολέμου και οι οικονομικοί μετανάστες χωρίς χαρτιά, μια απλή διαπίστωση:

«Μην τρέφετε αυταπάτες· μη βαυκαλίζεστε για το ποιόν του ανθρώπινου είδους και ειδικότερα της τάξης σας. Έρχονται προς την Ευρώπη καραβιές και καραβάνια μεταναστών και προσφύγων όχι επειδή η Ευρώπη είναι παράδεισος (δεν είναι) αλλά γιατί οι χώρες τους είναι κόλαση».

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Χρυσή Αυγή: Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα. Του Στρατή Μπουρνάζου

21 Απριλίου 1967: Το πραξικόπημα