Ξεκινάει να παρουσιάζεται την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου στο Θέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου» η «Άλκηστη» του Ευριπίδη.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που δόθηκε την Πέμπτη ο σκηνοθέτης της παράστασης, Νίκος Σακαλίδης, που επιμελήθηκε και την απόδοση, την χαρακτήρισε ως μία «ρηξικέλευθη» επιλογή. Όπως ανέφερε είναι η δεύτερη φορά που πειραματίζεται στο ανέβασμα τραγωδίας σε κλειστό χώρο, μετά την απόπειρα που είχε κάνει πριν αρκετά χρόνια με τον «Ορέστη» επίσης του Ευριπίδη. «Πιστεύω πως κάποιες από τις τραγωδίες του Ευριπίδη έχουν ένα τέτοιο εύρος που μπορεί κανείς να πειραματιστεί μαζί τους και πέρα από τις κλασσικές προσεγγίσεις», σημείωσε ο Νίκος Σακαλίδης.
Ο ίδιος υπενθύμισε πως η Άλκηστη είναι το αρχαιότερο σωζόμενο έργο του Ευριπίδη, ενώ αναφέρθηκε και στο γεγονός πως υπάρχει μία πολύ μεγάλη συζήτηση σχετικό με το σε ποιο είδος ανήκει, αν είναι όντως τραγωδία, σατυρικό δράμα ή όπως ως επί το πλείστον χαρακτηρίζεται, μελόδραμα. «Όλος αυτός ο προβληματισμός δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία, όσο το ότι είναι ένα έργο εξαιρετικά προκλητικό, εξαιρετικά παράδοξο και κατά την άποψη μου, εσαεί σύγχρονο. Καταπιάνεται με κάποια θέματα τα οποία είναι πάρα πολύ επίκαιρα. Επειδή έχω μία πολύ συγκεκριμένη άποψη για το έργο, αποφάσισα να το αποδώσω στην σύγχρονή μας γλώσσα εγώ. Είναι η πρώτη μου απόπειρα να μεταφράσω αρχαίο ελληνικό δράμα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ερωτηθείς για την απόφαση του να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο έργο, ο Νίκος Σακαλίδης επισήμανε πως αυτό «καταπιάνεται με κάποια θέματα, τα οποία είναι εξαιρετικά επίκαιρα. Ας πούμε το θέμα της φιλοξενίας, το οποίο στην κυριολεξία του είναι εξαιρετικά επίκαιρο. Το θέμα της φιλίας, της θυσίας, της αξιοπρέπειας, της τιμής. Πράγματα που όπως αντιλαμβάνεστε είναι εξαιρετικά σύγχρονα. Δηλαδή αν τα τοποθετήσει κανείς στην εποχή μας και αν κάνει την σύγκριση με την έλλειψη η οποία υπάρχει αυτή την στιγμή από ορισμένα τέτοια θέματα μεγάλα, αυτόματα μπορεί να κάνει τον συνδυασμό».
Ένας δεύτερος λόγος για αυτή την επιλογή είναι «επειδή πιστεύω πως σε περιόδους κρίσης, είναι καλό να επιστρέφει κανείς στους κλασσικούς για να τους ξανακοιτάζει με μία σύγχρονη ματιά».
Ο τρίτος λόγος είναι, όπως συμπλήρωσε ο Νίκος Σακαλίδης, «με ενδιαφέρει πολύ να πειραματίζομαι πάνω σε συγκεκριμένα έργα τα οποία δεν είναι τόσο εύκολα κατατάξιμα σε ένα είδος. Πράγμα το οποίο σημαίνει πως είναι ανοιχτά σε ερμηνείες και άρα μπορεί κανείς να τα προσεγγίσει από πολλές και διαφορετικές οπτικές γωνίες».
«Και μόνο με την αρχαία ελληνική δραματολογία να καταπιαστεί κανείς, αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν θέματα τα οποία είναι εσαεί επίκαιρα και μπορεί να προβληματίσουν και να βάλουν σε σκέψη και να δώσουν ένα στίγμα για σκέψη και για το τι μπορεί να γίνει από εδώ και πέρα», τόνισε μεταξύ άλλων.
Αναφερθείς στο συγκεκριμένο έργο, ο Νίκος Σακαλίδης το χαρακτήρισε «ανοιχτό», το οποίο «έχει εξαιρετικές αντιθέσεις και αντιφάσεις, οι οποίες είναι πολύ σύγχρονες. «Ακόμη και η δομή του πιστεύω ότι είναι πολύ σύγχρονη, ακριβώς επειδή τολμά να αναμειγνύει πολλά και διαφορετικά είδη, αλλά διατηρώντας μία θαυμαστή ισορροπία ανάμεσά τους», τόνισε.
«Ένα άλλο στοιχείο, το οποίο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι η ειρωνική ματιά με την οποία βλέπει κάποια θέματα, με τα οποία καταπιάνεται», σημείωσε επίσης, προσθέτοντας πως και το γεγονός πως πρόκειται για «ένα παραμύθι».
«Βασίζεται στην παράδοση των παραμυθιών, τα οποία στην Ελλάδα εξακολούθησαν να έχουν μία συνέχεια», τόνισε εξηγώντας στην συνέχεια πως «το ότι ένας ήρωας παλεύει με τον θάνατο για να κερδίσει μία ανθρώπινη ζωή είναι ένα θέμα το οποίο ξεκινάει από την αρχαιότητα, περνάει από το δημοτικό μας τραγούδι και είναι έντονα στοιχεία της παράδοσής μας». «Ένα πολύ ιδιότροπο παραμύθι στη σύγχρονη εποχή, το οποίο μπορεί να είναι ανοιχτό σε ερμηνείες, πιστεύω πως είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον θεατρικά», υπογράμμισε για το θέμα.
Σε ερώτηση δημοσιογράφου, για ποιο λόγο επέλεξε την «Άλκηστη» και όχι κάποιο άλλο έργο του Ευριπίδη, πρόσθεσε σε όσα είχε ήδη αναφέρει πως «Κάποιες άλλες τραγωδίες, πιστεύω ότι δεν μπορούν να σταθούν σε κλειστό χώρο».
Παράλληλα, ο Νίκος Σακαλίδης επισήμανε στο γεγονός πως, «εκτός από την ιδιομορφία του έργου και πιθανώς της παράστασης , για πρώτη φορά σε επαγγελματική παράσταση του Θεάτρου συμμετέχουν άνθρωποι οι οποίοι βγήκαν από το Εργαστήρι του. «Είναι ένας μακροχρόνιος στόχος αυτός και δικός μου και του Θεάτρου και είναι η πρώτη φορά που επιτυγχάνεται σε τόσο μεγάλο βαθμό», σημείωσε σχετικά.
Ερωτηθείς σχετικά με την ομάδα της Ακτίς Αελίου, ο ίδιος ανέφερε πως « Βεβαίως ξεκίνησε με έναν αρχικό πυρήνα, αλλά πέρα από αυτόν τον πυρήνα συνεχώς η ομάδα ανανεωνόταν. Πάντα συνεργαζόμασταν με ανθρώπους, οι οποίοι δεν προέρχονταν από το Θέατρο το συγκεκριμένο. Υπήρχαν μερικές συνεργασίες , οι οποίες τελείωναν κάποια στιγμή και ο καθένας έπαιρνε τον δρόμο του. Σε μία ομάδα η οποία είναι κοντά 14 ετών, είναι αναπόφευκτο να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Πάντοτε πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω στην ανανέωση. Δηλαδή μία ομάδα ξεπερνάει κατά πολύ τα άτομα την συνιστούν την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Το θέμα είναι να μπορεί αυτός ο μικρός θεσμός της πόλης της Θεσσαλονίκης να εξακολουθήσει να έχει μία ζωή βάσει κάποιων πολύ γενικών προτύπων τα οποία υφίστανται».
«Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτού του είδους την ανανέωση», ανέφερε ενώ στη συνέχεια έφερε ως παράδειγμα την Μελίνα Γαρμπή, η οποία όπως ανέφερε ξεκίνησε στο Εργαστήρι πριν αρκετά χρόνια, σπούδασε θέατρο και ξαναήρθε στην ομάδα. «Βλέπετε ότι υπάρχει μία συνεχής κίνηση και μία επαναφορά ανθρώπων, οι οποίοι κάποια στιγμή ξεκίνησαν από εδώ, έφυγαν, επανέρχονται… Όλα είναι ανοιχτά», σχολίασε
Κληθείς να αναφερθεί στον χώρο που ανεβαίνει η παράσταση, ο Νίκος Σακαλίδης τόνισε πως είναι «ο μεγαλύτερος που έχετε δει μέχρι τώρα. Έχει ανοίξει κατά πολύ, το σκηνικό είναι τέτοιο που δίνει την αίσθηση πολύ μεγαλύτερου χώρου από αυτό που έχετε συνηθίσει στις τελευταίες παραστάσεις».
Επίσης, πρόσθεσε ο ίδιος, πως πρόκειται για μία «ιδιόμορφη προσέγγιση του χορού», για την οποία όπως δήλωσε «είναι κάτι που πιστεύω δεν έχει γίνει και αν έχει γίνει, δεν έχει γίνει σε τόσο μεγάλη κλίμακα. Στην πραγματικότητα δεν μιλάμε γα χορό αλλά για ρόλους».
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, ο ίδιος ανέφερε πως δεν συνηθίζει να μιλάει για το ποια είναι άποψη σε ό,τι αφορά το θέμα της παράστασης, γιατί, όπως υπογράμμισε, αν η παράσταση η ίδια «δεν μιλήσει από μόνη της», δεν έχει σημασία για το τι θα πει ο σκηνοθέτης για τις προθέσεις του.
«Ο καθένας θα βγάλει τα συμπεράσματά του. Οι ερμηνείες καλό είναι να μένουν ανοιχτές, έτσι ώστε να μην καθοδηγείται το βλέμμα του θεατή, η άποψή του. Κατατίθεται μία παράσταση και ο καθένας την προσεγγίζει διαφορετικά και ο καθένας βγάζει τα δικά του συμπεράσματα. Σε κάποιους μπορεί να φανεί ειρωνική η αντιμετώπιση, σε κάποιους όχι. Αυτό με ενδιαφέρει πάντοτε στο θέατρο εμένα, δηλαδή να είναι όσο το δυνατόν πιο ανοιχτές οι ερμηνείες, έτσι ώστε να μην κάνω εγώ τον έξυπνο, αλλά το έξυπνο να είναι το κοινό», σημείωσε.
Θέλοντας να αφήσει κάποιες εκπλήξεις για το κοινό που θα παρακολουθήσει την παράσταση, ο Νίκος Σακαλίδης αρκέστηκε να δηλώσει πως «Η τραγωδία ή όπως την χαρακτηρίζει κανείς, είναι γνωστή οπότε το στοίχημα δεν είναι «να πάμε να δούμε τι θα γίνει στο τέλος», αλλά «να πάμε να δούμε ποια είναι η ερμηνευτική προσέγγιση της παράστασης».
Από την πλευρά της η Μελίνα Γαρμπή, αναφερόμενη στον ρόλο της ως «Άλκηστη», δήλωσε χαρούμενη που συμμετέχει στην παράσταση. «Κατ’ αρχάς το έργο είναι πάρα πολύ γοητευτικό για τους λόγους που είπε ο κ. Σακαλίδης. Η απόδοση που έχει κάνει, κατά την γνώμη μου και νομίζω πως θα συμφωνήσετε είναι εξαιρετική, γιατί παρόλο που την λέει «απόδοση» είναι πάρα πολύ κοντά στο αρχαίο κείμενο. Συντηρεί όλη αυτήν την πυκνότητα και την απλότητα που έχει ο αρχαίος λόγος και νομίζω από εκεί ξεκινάει όλη η γοητεία α’ αυτά τα έργα, δηλαδή πως, λέγοντας μία ιστορία απλή, καταφέρνουν να συνδυάσουν τόσα πολλά πράγματα, να θίξουν θέματα, να κάνουν ανατροπές, να έχει ενδιαφέρον η πλοκή. Πολύ μεγάλη τέχνη».
Παράλληλα, χαρακτήρισε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα την εμπειρία των προβών. Όπως σημειώσε, «Αυτό που εγώ έχω κρατήσει είναι το πόσο προσωπικά ο καθένας κλήθηκε να καταθέσει πράγματα, με τους αυτοσχεδιασμούς, με το στούντιο που κάναμε αρχικά, και πώς, όλα αυτά με έναν τρόπο στην πορεία, ήρθαν να τροφοδοτήσουν ή να αναδειχτούν μέσα από τη συγκεκριμένη άποψη την σκηνοθετική που υπήρχε εξαρχής, με τον τρόπο που προσεγγίστηκε ο μύθος αυτός».
Κληθείσα να σχολιάσει τον ρόλο της, η Μελίνα τόνισε πως πρόκειται για τον μόνο -στο αρχαίο δράμα- θάνατο επί σκηνής, τον οποίο ακολουθεί η επιστροφή, η ανάσταση. «Είναι στοιχεία ασύλληπτα. Δεν μπορούμε να πούμε ότι τα βιώνει κανείς, αλλά η προσπάθεια κάπως να φανταστεί τον εαυτό του να πεθαίνει και να ανασταίνεται είναι πολύ γοητευτικό».
Παράλληλα, ο Θωμάς Βελισσάρης αναφέρθηκε στη συνεργασία που εγκαινιάζεται με το alterthess και τις εκδόσεις «Εναλλακτική Θεσσαλονίκη». Μάλιστα εντός των ημερών, θα κυκλοφορήσει εν είδει προγράμματος και το κείμενο της παράστασης. «Ελπίζουμε να είναι μία συνεργασία η οποία θα συνεχιστεί έτσι ώστε πια τα κείμενα και τα προγράμματα των παραστάσεων αν μπορούν να εκδίδονται και να κυκλοφορούν», ανέφερε χαρακτηριστικά
Τέλος, σε αναφορά του για τη δύσκολη οικονομικά συγκυρία, υπογράμμισε πως «Εμείς συνεχίζουμε να είμαστε αισιόδοξοι, ακριβώς επειδή όσο πιο δύσκολη είναι η κατάσταση εν τέλει με την αυταπάρνηση με την οποία συμμετέχουμε όλοι οι άνθρωποι στο Θέατρο, νομίζω ότι ξεπερνιούνται αυτές οι δυσκολίες και μένουν στον φόντο αυτής της προσπάθειας και όχι στο προσκήνιο».
Ευγενία Χατζηγεωργίου
Το έργο
«[…]τα αναμενόμενα δεν πραγματοποιήθηκαν,
για τα απροσδόκητα βρήκε τρόπο ο θεός.»
Ο Απόλλων ανταμείβοντας τον ενάρετο βασιλιά Άδμητο τού προσφέρει τη δυνατότητα να ξεφύγει τον θάνατο αν κάποιος άλλος πεθάνει «αντ’ αυτού». Μόνο η σύζυγός του, η Άλκηστη, δέχεται να δώσει τη ζωή της, και η δράση εκκινεί την πεπρωμένη μέρα που ο Θάνατος έρχεται να την παραλάβει. Στο ανάκτορο καταφτάνουν πολίτες για να αποχαιρετήσουν και να πενθήσουν τη βασίλισσά τους• ενώπιόν τους η Άλκηστη θα ξεψυχήσει, ο Άδμητος θα της ορκιστεί αιώνια πίστη, θα συγκρουστεί με τον πατέρα του, Φέρη, που αν και γέρος δεν θυσιάστηκε για το παιδί του, ενώ η απροσδόκητη εμφάνιση ενός ξένου, του ημίθεου Ηρακλή, θα αιφνιδιάσει και τελικά θα ανατρέψει την επικήδεια τελετή.
Η παράσταση
Η παράσταση προσεγγίζει τον αρχαίο μύθο ως μια επιστημονική υπόθεση εργασίας («τι θα συνέβαινε αν…») που ανατέμνει την ανθρώπινη συνθήκη: στη σημερινή εποχή, λίγο πριν ή και λίγο μετά από αυτήν, στήνεται μια πινακοθήκη προσώπων που σημαίνουν την περασμένη και τη μελλούμενη πολιτική, οικονομική και καλλιτεχνική «ελίτ» και, με αφετηρία έναν νεκρικό προθάλαμο, μας ξεναγούν στα ενδότερα δώματα του δράματος, τόπους συνάντησης του θανάτου και της ανάστασης, της φιλίας και της προδοσίας, του νόμου και της υπέρβασης, της θυσίας και της αξιοπρέπειας. Κύριο όχημα σε αυτή τη διαδρομή ο ποιητικός λόγος και η αυστηρή του φόρμα στην απόδοση του σκηνοθέτη Νίκου Σακαλίδη, που έγινε ειδικά για τις ανάγκες της παράστασης. Συνοδοιπόροι η πρωτότυπη μουσική του συνθέτη Πάρι Παρασχόπουλου, το εσωτερικό τοπίο της σκηνοθετικής σύλληψης σε εκτέλεση της Μαρίας Μυλωνά και τα σύγχρονα κοστούμια της Μένης Τριανταφυλλίδου.
Συντελεστές
Απόδοση -Σκηνοθεσία: Νίκος Σακαλίδης
Σκηνικό: Νίκος Σακαλίδης, Μαρία Μυλωνά
Κοστούμια: Μένη Τριανταφυλλίδου
Μουσική : Πάρις Παρασχόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Ευτυχία Καβαλίκα, Αθηνά Γκούμα
Φωτισμοί: Πολύβιος Σερδάρης
Μακιγιάζ: Ουρανία Γιαρματζή
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Άννα-Μαρία Ιακώβου, Μαρίνα Καζόλη
Παίζουν: Θωμάς Βελισσάρης, Μελίνα Γαρμπή, Αθηνά Γκούμα, Ευτυχία Καβαλίκα, Τζίμης Κούρτης, Μαργαρίτα Κούτοβα, Κωνσταντίνα Λιάκου, Ελένη Σαμαντζή, Κωνσταντίνος Χατζηκυπραίος
Πρεμιέρα: Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014 στις 21:15
Παραστάσεις: Από 17 Ιανουαρίου, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, στις 9.15΄μ.μ., στο Θέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου», Χριστοπούλου 12 (κάθετος στην Ιασωνίδου).
Θέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου», Χριστοπούλου 12, Θεσσαλονίκη, 2310. 229 249 [email protected], www.aktisaeliou.gr, www.facebook.com/aktis.aeliou , www.facebook.com/groups/18354907900
Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά