Οι απεργοί: Οι απεργοί βρέθηκαν «παντού», συνομίλησαν με εργαζόμενους και εργαζόμενες, με άνεργους και άνεργες, με συνταξιούχους, με σπουδαστές και σπουδάστριες, με φοιτητές και φοιτήτριες. Μοίρασαν ενημερωτικό υλικό σε όλες τις πόλεις της βόρειας Ελλάδας και σε πολλές πόλεις της υπόλοιπης χώρας. Επανειλημμένα εξέδραμαν στην Αθήνα και προχώρησαν σε αφισοκολλήσεις και διανομή φυλλαδίων. Την Τρίτη 7-1-2014 συμπληρώνονται εκατό ημέρες (100) απεργιακού αγώνα. Κάποιοι θέλησαν να τους βάλουν φίμωτρο, για να σωπάσουν, να αποσυρθούν από τον αγώνα, να πουν «ευχαριστώ» στην εταιρία και να αποχωρήσουν με σκυμμένο το κεφάλι. Αρνήθηκαν και για αυτό τους πρέπει ο σεβασμός μας.
Οι καταναλωτές: Με το μποϊκοτάζ των προϊόντων της θυγατρικής της αμερικανικής πολυεθνικής Coca Cola επισήμαναν τη σημασία του αγώνα σε όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες: και αυτοί ανταποκρίθηκαν, συμμετείχαν και συμμετέχουν, υπενθυμίζοντας στους σχεδιαστές της πολιτικής της πολυεθνικής εταιρίας, ότι ο καταναλωτής δεν άγεται και φέρεται από τη διαφήμιση – στάθηκαν έμπρακτα δίπλα στους απεργούς. Τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά: η πολυεθνική σιωπά για την πτώση των πωλήσεων – αλλά έχει χάσει τη μεγάλη μάχη στα σούπερ μάρκετ κατά τη διάρκεια των γιορτών (οι απεργοί ομιλούν για πτώση των πωλήσεων που υπερβαίνει το 50% της αντίστοιχης περυσινής χριστουγεννιάτικης περιόδου).
Οι πολίτες: Στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης ξεφυτρώνουν επιτροπές συμπαράστασης στον αγώνα των απεργών με διάφορες ονομασίες: οι πολίτες παίρνουν μέρος στον αγώνα, στη Σταυρούπολη, στον Εύοσμο, στην Νεάπολη, στη Σίνδο, στο Ντεπό – συμμετέχουν στη διανομή φυλλαδίων, κολλούν αφίσες και ενημερώνουν τους καταναλωτές μπροστά στους χώρους των σούπερ μάρκετ. Το σύνθημα «ούτε γουλιά κόκα κόλα» βρίσκεται καθημερινά στα χείλη εκατοντάδων ανθρώπων: και το μεταφέρουν στους συναδέλφους, τους συγγενείς, τους φίλους, τους γείτονες.
Οι καταστηματάρχες: Όσο και αν φαίνεται παράδοξο οι απεργοί της Coca Cola έχουν βρει έναν απροσδόκητο σύμμαχο: δεκάδες καταστηματάρχες και εργαζόμενοι που συναλλάσσονται με την πολυεθνική εταιρία εκτονώνουν τη δυσαρέσκειά τους επ΄ ευκαιρία της απεργίας – και δεν είναι ασήμαντη η προσφορά τους, εφόσον δίνουν σημαντικές πληροφορίες για τις κινήσεις της πολυεθνικής στην αγορά, για τις πωλήσεις των διαφόρων προϊόντων, για τις διαθέσεις του καταναλωτικού κοινού και, φυσικά, δε λησμονούν να δώσουν και συμβουλές στους απεργούς («κάντε αυτό, αποφύγετε το άλλο» «αυτό το καταλαβαίνει ο κόσμος, το άλλο όχι»).
Οι φοιτητές: Ο φοιτητικός κόσμος συμπαραστέκεται στον αγώνα των απεργών της Coca Cola: η νέα γενιά αντιλαμβάνεται τον εμπαιγμό της πολυεθνικής και το μέλλον που της προετοιμάζει με τις πρακτικές της – «έχουμε χρέος να ταχθούμε στο πλευρό των εργαζομένων που αντιστέκονται στη δημιουργία εργασιακού μεσαίωνα. Εμείς είμαστε που θα συναντήσουμε τα ίδια και χειρότερα όταν έρθει η σειρά μας αν δεν παλέψουμε στο πλάι όσων σηκώνουν ανάστημα και προσπαθούν να βάλουν φραγμό στην επίθεση του συστήματος».
Ναι, οι απεργοί της Coca Cola του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης έχουν σηκώσει ανάστημα εδώ και εκατό (100) μέρες και κοιτάζουν το «θηρίο» στα μάτια: σαν ίσος προς ίσο – δικαίως ο φοιτητόκοσμος εκφράζει τη συμπαράστασή του σε αυτήν την «αποκοτιά» τους.
Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες γνωρίζουν ότι έρχεται η σειρά τους στο «καλύτερο αύριο» που προετοιμάζει η Coca Cola: αυτός ο κόσμος είναι και σήμερα υπαρκτός σε άλλα σημεία του πλανήτη, εκεί όπου τα μικρά παιδιά των εργατών-σκλάβων είναι αναγκασμένα να πίνουν Coca Cola αντί για νερό [Βλ. στο Διαδίκτυο το άρθρο του Γιάννη Αγγελάκη, Coca Cola: Ένας Λεβιάθαν της βιομηχανίας του νερού στα σχολεία της Κρήτης μαζί με την WWF Hellas] – έχουν δίκαιο οι φοιτητές όταν αναφέρουν ότι οι απεργοί της πολυεθνικής στην Θεσσαλονίκη «διεξάγουν έναν αγώνα που δεν είναι απλά δικός τους, είναι ολόκληρου του λαού μας μιας και έρχεται σε ρήξη με τις επιλογές του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου για να κάνουν κρανίου τόπο τη χώρα, να χτυπήσουν το δικαίωμα στη δουλειά, να φτωχοποιήσουν εκτεταμένα κομμάτια του λαού για να μπορούν ευκολότερα να τα ξεζουμίζουν, να επιβάλλουν, τελικά, την ανεργία, την περιπλάνηση, τη φτώχεια και την εξαθλίωση». [Οι αναφορές προέρχονται από τα ψηφίσματα των Φοιτητικών Συλλόγων του Φυσικού, της Γεωλογίας, του ΤΕΠΑΕ, του Μαθηματικού, της Ιστορίας-Αρχαιολογίας, της Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης]
Οι αμφισβητίες: Υπάρχουν καλοπροαίρετοι συνάνθρωποί μας που αναρωτιούνται για διάφορα πράγματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα του μποϊκοτάζ, για το μέλλον των θέσεων εργασίας και για το πώς είναι δυνατόν να βγάλει κέρδη μια εταιρία, όπως η Coca Cola, εάν φτωχοποιηθεί η πλειονότητα του ελληνικού λαού: ακούγεται λογικό, γιατί αν δεν υπάρχει αγοραστική δύναμη, δεν θα είναι δυνατόν να υπάρχουν και καταναλωτές των προϊόντων της Coca Cola – αυτή είναι η λογική ενός λογικού ανθρώπου, δεν είναι η λογική του εκπροσώπου ενός παράλογου συστήματος που αποθεώνει το κέρδος.
Η Coca Cola ως εκπρόσωπος αυτού του πολιτικού και κοινωνικού παραλογισμού έχει άλλη λογική και άλλες στοχεύσεις: « Όλοι εμείς στην οικογένεια της Coca Cola ξυπνάμε κάθε πρωί γνωρίζοντας ότι κάθε ένας από τους 5,6 δισεκατομμύρια ανθρώπους αυτού του πλανήτη θα διψάσει κατά τη διάρκεια της ημέρας. Εάν καταστήσουμε ανέφικτο γι΄ αυτούς τους ανθρώπους ν΄ αποφύγουν την Coca Cola, τότε έχουμε διασφαλίσει την επιτυχία μας για τα επόμενα χρόνια. Οτιδήποτε άλλο δεν είναι επιλογή» – έτσι σκέφτεται το «Σύστημα Coca Cola» παγκοσμίως. [Βλ. στο Vandana Shiva: “World Bank, WTO, and corporate control over water”, International Socialist Review, Aug/Sep. 2001, παρατίθεται στο άρθρο του Γιάννη Αγγελάκη]
Η υποκρισία: Στην «Αγωγή» που κατέθεσε η Coca Cola κατά των απεργών διαμαρτύρεται γιατί αυτοί αποκάλεσαν τον τρόπο συμπεριφοράς της «κυνικό»: εάν διαβάσει κανείς την «αγωγή» και όλα τα κείμενα που προέρχονται και περιγράφουν τη συγκεκριμένη εταιρία νομίζει ότι κινείται στους δρόμους του επίγειου παραδείσου – γύρω από αυτές τις εταιρίες έχουν δημιουργηθεί διάφορα Δίκτυα και Ενώσεις που προσπαθούν να επικυρώσουν το προσωπείο της κοινωνικής ευαισθησίας που σμιλεύουν με διάφορες δράσεις προβολής πολυεθνικές σαν την Coca Cola.
Στις δημόσιες παρουσιάσεις αυτών των υποκριτικών πρακτικών δεν λείπει και ένα στοιχείο φαιδρότητας: «Μέσα από τον φιλανθρωπικό χαρακτήρα των εκδηλώσεων, αναδεικνύεται το κοινωνικό έργο της Coca Cola και επιβεβαιώνονται ο ανθρωπισμός και η κοινωνική ευαισθησία της» – από κείμενο του Ελληνικού Δικτύου για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (2002).
Once again: «Εάν καταστήσουμε ανέφικτο γι΄ αυτούς τους ανθρώπους ν΄ αποφύγουν την Coca Cola, τότε, έχουμε διασφαλίσει την επιτυχία μας για τα επόμενα χρόνια» – ιδού, το άκρον άωτον του ανθρωπισμού.
Κάτι ψυχανεμίζονται οι φοιτητές όταν δηλώνουν: «Εμείς είμαστε οι αυριανοί εργαζόμενοι, οι αυριανοί άνθρωποι του μόχθου που τα ξένα και ντόπια αφεντικά μας θέλουν σκλάβους στην υπηρεσία των επιδιώξεών τους» – η προδιαγραφόμενη αναξιοπρέπεια του «λευκού κολάρου».
Σημείωση: Η διεύθυνση του Όμηρου Ταχμαζίδη στο twitter είναι: Omiros Tachmazidis@homloizides