Ο Λουιζίνιο ντας Μπόλας μετέτρεψε την κατασκευή της μπάλας σε πραγματική τέχνη, παρότι η τύχη του έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι. Λόγω της αναπηρίας του δεν κατάφερε ποτέ να παίξει με τα δημιουργήματά του…
Το Πακιστάν αποτελούσε μέχρι και πριν από λίγα χρόνια τη μεγάλη δύναμη στην κατασκευή των… στρογγυλών θεών, ωστόσο η FIFA με τις προδιαγραφές της άλλαξε την αγορά και η μαζική φτηνή παραγωγή από Κίνα και Ταϊλάνδη έχει πλέον κάνει την παραδοσιακή διαδικασία απαρχαιωμένη. Όχι για τον Λουζίνιο ντας Μπόλας από τη Βραζιλία. Θαρρείς και η μοίρα τον προόριζε για την συγκεκριμένη δουλειά. Το όνομά του στα πορτογαλικά σημαίνει «ο μικρός Λουίζ των μπαλών». Και όταν ήταν οκτώ χρονών, πήρε την έμπνευση που του χρειαζόταν.
Στο σχολείο του, μια γυναίκα κάτω από ένα παράπηγμα συνήθιζε να ράβει κομμάτια δέρματος μεταξύ τους, δημιουργώντας στο τέλος το μαγικό αντικείμενο για το αγαπημένο τους παιχνίδι. «Παρακολούθησα τη δουλειά της και ερωτεύτηκα», δηλώνει ο ίδιος στο πειροδικό FourFourTwo, το οποίο και παρουσιάζει την ιστορία του.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, ξεκίνησε να μαθαίνει και ο ίδιος την τέχνη. Να κόβει τα κομμάτια, να τα ενώνει, να τα ράβει. Γρήγορα η φήμη του ξεπέρασε τη φτωχογειτονιά του στο Σάο Πάολο. Έγινε ο δημιουργός που εφοδίαζε το αγαπημένο παιχνίδι των συμπατριωτών του με τις καλύτερες μπάλες.
«Προκαλώ τον οποιοδήποτε στον κόσμο να φτιάξει καλύτερες μπάλες ποδοσφαίρου από μένα», δηλώνει περήφανα. Ο Λουιζίνιο όμως, πολλές από τις μετακινήσεις του τις κάνει με αναπηρικό καρότσι. Ένας τραυματισμός στο πόδι δεν τον άφησε ποτέ να παίξει με τα δημιουργήματά του. Ωστόσο, η σχέση που έχει αναπτύξει με αυτά πλέον έχει ξεπεράσει το ίδιο το ποδόσφαιρο! «Δεν αντέχω να βλέπω να κλοτσούν τις μπάλες μου, πρέπει να κοιτάζω αλλού. Δένομαι πολύ μαζί τους», υποστηρίζει.
Στα 19 του ξεκίνησε να γυρίζει τα σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας για να μάθει στους φυλακισμένους πως να φτιάχνουν μπάλες. «Έχω πάει σε όλες τις φυλακές της περιοχής. Γελούσαν μαζί μου επειδή τους έλεγα ότι προτιμώ να φτιάχνω μπάλες από το να τις κλοτσάω. Για 29 χρόνια μάθαινα την τέχνη σε έγκλειστους». Σήμερα, ο Λουιζίνιο συνεχίζει να φτιάχνει πάνω από 20 μπάλες τη μέρα, ακόμα και σε μεγέθη που χρησιμοποιούνται μόνο για εκδηλώσεις.
Παράλληλα, έχει φροντίσει να περάσει την τέχνη του σε φτωχόπαιδα του Σάο Πάολο. Ερωτευμένα με τη μπάλα όπως αυτός. Ο Τύπος ασχολήθηκε με το μεράκι του και τον έκανε ευρύτερα γνωστό. Πρόσφατα, τον προσέγγισε και η Nike, αναγνωρίζοντας τη συμβολή του στο ποδόσφαιρο της Βραζιλίας…
Αναδημοσίευση από το Otherside Football.