Ο Πίτερ Φάρελι είναι γνωστός σε ολόκληρο τον σινεφίλ κόσμο για τα έργα του, “Ηλίθιος και Πανηλίθιος ” και “Κάτι τρέχει με την Μαίρη”. Αυτή τη φορά έρχεται να συνδέσει ιδανικά στοιχεία κωμωδίας πάνω σε ένα αντιρατσιστικό δράμα βασισμένο στην αληθινή ιστορία δύο ανθρώπων στις αρχές της δεκαετίας του 1960 στην Αμερική. Μία ταινία που ξεκίνησε την πορεία της με το Βραβείο Κοινού στο Τορόντο, πρόσφατα κέρδισε 3 Χρυσές Σφαίρες (Kαλύτερης ταινίας Μιούζικαλ ή Κωμωδία, β’ ανδρικού ρόλου, σεναρίου) και συνολικά μετράει 31 βραβεύσεις μέχρι σήμερα. Τι μπορεί άραγε να κρύβει μέσα του από το Πράσινο Βιβλίο;
Γράφει ο Μίλτος Τόσκας
Ο Ντον Σίρλεϊ, ένας εξαιρετικά ταλαντούχος πιανίστας κι ο Τόνι Βαλελόνγκα αποφασίζουν να ξεκινήσουν ένα ταξίδι από κοινή αφετηρία κι ας τους χωρίζουν τόσα πολλά. Ο καλλιτέχνης έχει κάνει ανώτατες σπουδές μουσικής, ψυχολογίας κι είναι έτοιμος για την περιοδεία, με το τρίο του. Ο Τόνι ανήκει στη λαϊκή τάξη, ζει με μεροκάματα και καθημερινά δίνει τον αγώνα του για να υπάρχει φαγητό στο σπίτι. Αναλώνεται σε δουλειές, που αφορούν κυρίως την ασφάλεια νυχτερινών καταστημάτων, καθώς το παρουσιαστικό του τον βοηθά. Δύο διαφορετικοί κόσμοι στην οθόνη μας κι η γνωριμία του ενός με τον άλλον είναι μία επίπονη διαδικασία, τουλάχιστον στο ξεκίνημά της.
Η απαλή μουσική μας συντροφεύει σε αυτό το road trip. Μέρα με την μέρα το χάσμα αμβλύνεται κι οι δύο πρωταγωνιστές έρχονται πιο κοντά. Ο Τόνι, που πιθανότατα πρώτη φορά φεύγει από το Μπρονξ, έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει την μαγεία της φύσης στην πατρίδα του και να πάρει ένα μάθημα ζωής από τον Σίρλεϊ, που αντιμετωπίζει τις δύσκολες καταστάσεις με ψυχραιμία, δίχως να καταφεύγει στη βία. “Η αξιοπρέπεια πάντα νικάει”. Βίγκο Μόρτενσεν (Τόνι) και Μαχερσάλα Άλι (Σίρλεϊ) είναι οι κινητήριοι μοχλοί της επιτυχίας. Κάθε κίνησή τους μοιάζει τόσο μελετημένη, ώστε να αποδώσουν άριστα.
Εμείς έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε την εποχή και τις δύσκολες καταστάσεις που βίωσαν οι Αφροαμερικάνοι. Πραγματικά σχεδόν εξήντα χρόνια μετά, το φιλμ μοιάζει τόσο επίκαιρο. Τη χρονιά του “Μαύρου Πάνθηρα ” και της “Παρείσφρησης “, ακόμα μία προσπάθεια μιλάει για τα ανθρώπινα δικαιώματα και θυμίζει πως υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι κι όχι μαύροι, λευκοί, κίτρινοι. Κι αυτοί πονούν ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, μα πιο πολύ από την μοναξιά και την άρνηση της αποδοχής τους, απ’ όσους πραγματικά θα ήθελαν να είναι στο πλευρό τους (“ο κόσμος είναι γεμάτος μοναχικούς ανθρώπους που φοβούνται να κάνουν την πρώτη κίνηση “).
Σε διάστημα οχτώ εβδομάδων και δύο κινηματογραφικών ωρών για τους θεατές θίγονται ταξικά ζητήματα, έχουμε ένα σαφές σχόλιο για τον τζόγο. ” Το να παίζεις για ψίχουλα θα σε κάνει νικητή; ” κι άλλα λεπτά ζητήματα, που αφορούν τη σεξουαλικότητα, την ελευθερία, την αντιμετώπιση των “ισχυρών”. Όλα τους θέματα, που μας απασχολούν ακόμα και σήμερα, ίσως σε μικρότερη κλίμακα, αλλά δυστυχώς δεν έχουν εκλείψει. Η αλληλεπίδραση οδηγεί τους δύο ανθρώπους σε αλλαγή στάσης και κοσμοθεωρίας. Διαλύονται ταμπού και προκαταλήψεις.
Μπορεί από το 1964 να θεμελιώθηκαν τα δικαιώματα των Αφρικανών της Αμερικής, αλλά είναι καθαρά στο χέρι μας το πως θα αντιμετωπίσουμε τον διπλανό μας. Με ευγένεια, με κατανόηση, με διάθεση αλληλεγγύης. Σίρλεϊ και Βαλελόνγκα καλλιέργησαν μία εποικοδομητική φιλία και μέχρι το τέλος της ζωής τους (πέθαναν το 2013 με λίγους μήνες διαφορά) είχαν επαφές, δείχνοντας τον δρόμο στον καθένα μας. Χρειάζεται θάρρος να αλλάξεις τις καρδιές των ανθρώπων κι η μουσική είναι ένα μέσο, ένα όπλο προς αυτήν την κατεύθυνση, αρκεί να μπορείς να χαλαρώσεις και να αφεθείς στους ρυθμούς της.
Διαβάστε σχετικά: Το πρόγραμμα προβολών του σινέ Φαργκάνη από την Πέμπτη 10 Ιανουαρίου