Το τελευταίο διάστημα πολύς λόγος γίνεται για τον επαγγελματικό αθλητισμό, την κατασκευή “μεγαλοπρεπών” γηπέδων που να συνοδεύονται από φαραωνικά εμπορικά κέντρα καταπατώντας δημόσιες εκτάσεις δάσους (π.χ. Γήπεδο της ΑΕΚ) ενώ ένα μεγάλο μέρος του κόσμου παρακουλουθεί τους αγώνες του Μουντιάλ με τους παίκτες των ομάδων να συγκεντρώνουν τα φώτα της δημοσιότητας. Μάλιστα όλα αυτά συμβαίνουν την στιγμή που οι φτωχοί κάτοικοι της Βραζιλίας φωνάζουν με όλη τους τη δύναμη ότι πίσω από την λαμπερή βιτρίνα των αστραφτερών γηπέδων κρύβεται μια αβιώτη κατάσταση φτώχειας, εργατικών ατυχημάτων, εκδίωξης των εξαθλιωμένων από τις παραγκουπόλεις κ.α.
Ταυτόχρονα στην Ελλάδα των περικοπών όπου νόμος γίνεται το κέρδος του εκάστοτε “Μελισσανίδη” ο ερασιτεχνικός αθλητισμός,το πεδίο εκείνο που θα μπορούσε να αναπτυχθεί μια υγιή ενασχόληση της νεολαίας με την άθληση, απαξιώνεται το δίχως άλλο. Για να αθληθείς θα πρέπει να είσαι πλούσιος. Δεν πέρασε εξάλλου πολύς καιρός από τότε που στο Καυτατζόγλειο στάδιο στην Θεσσαλονίκη μπήκε εισιτήριο για τους αθλούμενους τις ώρες του κοινού, αποκλείοντας τον κόσμο που είχε τα προηγούμενα χρόνια πρόσβαση σε ένα από τα λιγοστά “ανοιχτά” γήπεδα για την ανακαίνιση του οποίου δόθηκε ένα “φορτηγό” λεφτά την περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων.
Λίγα χιλιόμετρα μακρυά σε ένα μικρό χωριό του Κιλκίς, στις Μάνδρες, ο τοπικός γυμναστικός σύλλογος του οποιου τρεις μαθητές αθλητές έχουν διακριθεί σε παγκόσμια, πανευρωπαϊκά και βαλκανικά πρωταθλήματα αθλούνται σε ένα -στην κυριολεξία- χωράφι. Το πρόβλημά τους δεν θα γινόταν ίσως γνωστό αν δεν υπήρχαν οι διακρίσεις αλλά είναι τραγελαφικό όταν συναντάς αθλητές του στίβου να κάνουν προπόνηση στην σφύρα και στην σφαίρα σε έναν αυτοσχέδιο συρμάτινο κλοβό, με σφαίρες που είναι χαλασμένες και συχνά σπάζουν ενώ προκειμένου να μετρήσουν τις επιδόσεις τους βάζουν σημάδια με άδεια κουτιά χλωρίνης . Στο “γήπεδο” υπάρχει ακόμη ένας χωραφίσιος διάδρομος στίβου χωρίς φυσικά ταρτάν για τους αθλητές της ταχύτητας. Οι δύο μικρές παράγκες όπου φυλάσσονται τα παμπάλαια όργανα έχουν φτιαχτεί από τον προπονητή Ιωάννη Χρίστογλου, γυμναστή στο διπλανό χωριό “Καμπάνη” και από φίλους του συλλόγου μεταξύ των οποίων και τους γονείς των παιδιών. Ο προπονητής καθημερινά πηγαίνει με το αμάξι του για να μεταφέρει τα παιδιά από τα γύρω χωριά καθώς οι περισσότεροι δεν διαθέτουν ούτε τα χρήματα για την μετακίνησή τους.
Και ενώ επανειλλημένα ο γυμναστικός σύλλογος που ιδρύθηκε το 1996, έχει αιτηθεί την δημιουργία υποτυπωδών υποδομών και οργάνων για την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών τόσο από τον Δήμο όσο και από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, η κατάσταση παραμένει η ίδια και μάλιστα λόγω της κρίσης ακόμη χειρότερη.
“Αυτό που μας κάνει να συνεχίζουμε είναι μονάχα η θέληση καθώς παρά τις πολλές διακρίσεις των αθλητών μας σε παγκόσμια πρωταθλήματα λαμβάνουμε μόνο υποσχέσεις” λέει ο Ι. Χρίστογλου μιλώντας στο alterthess προσθέτοντας:“Ο δικός μου ο ρόλος εδώ είναι πρώτα του ταξιτζή και μετά του προπονητή καθώς πρέπει καθημερινά να παίρνω τα παιδιά απο την Σάντα, τον Γαλλικό και τον Πεδινό (χωριά του Κιλκίς), να τα φέρνω στο γήπεδο-χωράφι για να κάνουν καθημερινά προπόνηση και μετά να τα γυρισω πίσω”
“Η μόνιμη απάντηση που παίρνουμε από την Πολιτεία είναι ότι δεν υπάρχουν κονδύλια” σημειώνει.
Ο σύλλογος παρά τις πολλές διακρίσεις που έχει στο ιστορικό του δεν έχει δεχτεί καμία επιχορήγηση. Τα μόνα πράγματα τα οποία διεκδικούν οι αθλητές του συλλόγου είναι ένα σκέπαστρο για να κάθονται το χειμώνα, έναν διάδρομο ταρτάν έστω 100 μέτρων και καινούρια όργανα.
“Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός βιώνει ένα δράμα και κινδυνεύει να σβήσει εντελώς καθώς μέσα στην κρίση τα πράγματα δυσκολεύουν ιδιαίτερα για τις οικογένειες. Σκεφτειτε ότι εδώ ο κόσμος της αγροτιάς δεν έχει να πληρώσει ούτε την βενζίνη για να ρθει εδώ πόσο μάλλον την μεταφορά και την διαμονή σε αγώνες στο εξωτερικό” αναφέρει ακόμη ο προπονητής ενώ μιλώντας για την σημασία του ερασιτεχνικού αθλητισμού τονίζει:
“Για μένα ο ερασιτεχνικός αθλητισμός και ειδικά ο στίβος πέρα από την απόκτηση μιας καλής φυσικής κατάστασης καταπολεμά τις εγωιστικές συμπεριφορές των νέων ανθρώπων, βοηθά στην διαπαιδαγώγησή τους. Με την προβολή των διάσημων ποδοσφαιρικών αγώνων όλοι τελευταία νομίζουν ότι είναι ο Μέσι” λέει με χιούμορ.
Η Δήμητρα Ζώτου, 18 χρονών σήμερα είναι μια από τις πρωταθλήτριες στην σφύρα και στην σφαίρα με μια πλειάδα πανελληνίων και διεθνών επιτυχιών η οποια μαζί με τον ξάδερφό της Κυριάκο Ζώτο και τον Αλέξη Προδανά, επίσης πρωταθλητές του στίβου, έχουν κάνει το λύκειο της Καμπάνης διάσημο.
“Αν υπήρχαν καλύτερες υποδομές θα είχαμε και περισσότερους αθλητές στο σύλλογο Αυτό δεν συμβαίνει γιατί το περιβάλλον στο οποίο αθλούμαστε δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρυντικό” λέει μιλώντας στο alterthess. “Καθημερινά κινδυνεύουμε αν σπάσει το σύρμα της σφύρας να τραυματιστούμε γιατί τα όργανα είναι παμπάλαια , κάνουμε προπόνηση με ξύλινους δίσκους και τα βράδια του χειμώνα εντελώς στα τυφλά καθώς στο “γήπεδο” δεν υπάρχουν φώτα”
“Για μένα δεν έχει σημασία αν βγεις πρώτος ή δεύτερος, ο αγώνας ο ίδιος σε δικαιώνει. Προσωπικά οι δυσκολίες αυτές με έχουν πεισμώσει και όλοι οι μαθητές του συλλόγου έχουμε αποδείξει οτι καταφέρνουμε πολύ περισσότερα από την ανύπαρκτη βοήθεια που παίρνουμε, τα περισσότερα έτσι και αλλιώς τα χρωστάμε στον προπονητή μας” συνεχίζει καταλήγοντας ότι “Παρ`όλα αυτά στην χώρα μας δεν υπάρχει καμία προοπτική επένδυσης στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και η συνθήκη αυτή δεν δίνει κίνητρο σε κανέναν πλέον για να ασχοληθεί”
Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Κιλκίς:Τα Μνημόνια βλάπτουν σοβαρά τον ερασιτεχνικό αθλητισμό
Την ίδια μέρα που επισκεφθήκαμε το γήπεδο η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ του Κιλκίς έκανε την πρώτη της εκδήλωση στην πόλη με θέμα την απαξίωση του ερασιτεχνικού αθλητισμού, προβολή της ταινίας “Οριακή γραμμή” για την άλλη Βραζίλια των φαβέλων και της εξαθλίωσης ενώ στη συνέχεια ακολούθησε συναυλία από συγκρότημα της πόλης. Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από την εκδήλωση δόθηκαν ως ενίσχυση του γυμναστικού συλλόγου Μανδρών, μια κίνηση με περισσότερο συμβολικό παρά υλικό αντίκτυπο με τους νέους και τις νέες του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώνουν ότι θα ανοίξουν ακόμη περαιτέρω το ζήτημα του ερασιτεχνικού αθλητισμού στην κοινωνία του Κιλκίς μιας και η περίπτωση των Μανδρών δεν αποτελεί την μοναδική που διαπιστώνεται πλήρη απαξίωση και εγκατάλειψη από την Πολιτεία.
Η Ειρήνη Αγαθοπούλου, βουλευτής Κιλκίς του ΣΥΡΙΖΑ που έδωσε το παρόν στην εκδήλωση αναφέρθηκε στις πολιτικές της λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση εξαιτίας των οποίων η άθληση χαρακτηρίζεται πολυτέλεια.
“Η κυβέρνηση θεωρεί ότι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός είναι ένας χώρος από τον οποίο πρέπει να γίνουν περικοπές. Απο την άλλη εκατομμύρια ευρώ πηγαίνουν σε φαραωνικού τύπου “επενδύσεις” που από πίσω κρύβονται μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα την ώρα που παιδιά με ταλέντο και διάθεση προπονούνται σε χωράφια κάτω από αντίξοες συνθήκες υλικές και όχι μόνο. Τελικά στην Ελλάδα χρηματοδοτείται ό,τι πουλάει και όχι ότι υπηρετεί κοινωνικούς σκοπούς.” δήλωσε η Ειρήνη Αγαθοπούλου ενώ αναφερόμενη σε μια πτυχή της συζήτησης που άνοιξε με αφορμή το Μουντιάλ συμπλήρωσε “Παρουσιάζουν στην τηλεόραση μια μεγάλη γιορτή ενώ λίγα μέτρα μακρυά άνθρωποι που διαδηλώνουν χτυπιούνται από την αστυνομία επειδή ζητούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης”
“Εκτός από φανέλες υπάρχουν και οι φαβέλες” έλεγε ένα σύνθημα αναρτημένο στον χώρο της εκδήλωσης και οι παντός είδους φαβέλες μοιάζουν να γίνονται πλέον ο κανόνας.
Σταυρούλα Πουλημένη