Ομάδες φοιτητών του Πανεπιστημίου της Μπολόνια κατέλαβαν την Piazza Scaravilli με τις σκηνές τους. Γιατί το κάνουν; Δεν μπορώ να απαντήσω για λογαριασμό τους, ως εκ τούτου απαντώ για εμένα.
Γιατί το κάνουμε; Μερικές φορές οι ενέργειές μας μπορεί να φαίνονται άχρηστες, ατελέσφορες. Σε αυτήν εδώ την περίπτωση γνωρίζουμε πολύ καλά ότι έτσι είναι. Δεν θα μπορέσουμε να σταματήσουμε τη γενοκτονία του σιωνιστικού κράτους με τις διαμαρτυρίες μας. Αλλά οι «ατελέσφορες» ενέργειες μπορούν να βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση αυτού που πρόκειται να συμβεί, στη διάδοση της επίγνωσης του επικείμενου, στην προετοιμασία για το μη αναστρέψιμο.
Στη Γάζα εξελίσσεται η πρώτη πράξη ενός παγκόσμιου πολέμου που εξαπέλυσε η παρακμάζουσα λευκή υπεροχή κατά της ανθρωπότητας. Στη Γάζα επαναλαμβάνεται μια γενοκτονία σαν εκείνη που διεξήγαγαν οι Ευρωπαίοι άποικοι εναντίον των πληθυσμών των πεδιάδων της Βόρειας Αμερικής.
Σκότωσαν γυναίκες και παιδιά, πυρπόλησαν τις σκηνές των ερυθρόδερμων ιθαγενών, κατέστρεψαν τα μέσα επιβίωσής τους, τους οδήγησαν στη λιμοκτονία, βίασαν, ξερίζωσαν τη ζωή ολοκληρωτικά, έτσι ώστε αυτά τα εδάφη να γίνουν αυτό που έγιναν: η έδρα ενός δομικά ψυχωτικού πολιτισμού, στοιχειωμένου από την κατάρα της βίας όλων εναντίον όλων, ενός πολιτισμού που υποφέρει από μια ανίατη τρέλα την οποία τελικά στρέφει εναντίον του εαυτού του.
Από την αποικιοκρατική γενοκτονία φύτρωσε ένας πολιτισμός που πολλαπλασίασε στη χιλιοστή τη δύναμη των όπλων εξόντωσης, αλλά κατέστρεψε εντός του την ανθρωπινότητα και τη λογική, οδεύοντας ολοταχώς προς μια αυτοκτονία που τείνει να παρασύρει τα θύματά του στην άβυσσο.
Στη Γάζα επαναλαμβάνεται μια εξόντωση όπως αυτή που διεξήγαγαν οι Γερμανοί εναντίον εκατομμυρίων Εβραίων με την ενεργό συνενοχή της πλειοψηφίας του ευρωπαϊκού πληθυσμού.
Μετά το 1945, στο τέλος εκείνου του πολέμου, κάποιος είπε: ποτέ ξανά. Η αντιφασιστική Αντίσταση, οι διεθνείς ειρηνευτικοί οργανισμοί, οι Εβραίοι διανοούμενοι που γλίτωσαν από το Ολοκαύτωμα – είπαν: Ποτέ ξανά, Nie Wieder. Αλλά αυτή η υπόσχεση έχει πλέον ακυρωθεί, ποδοπατηθεί, ξεχαστεί. Το Nie Wieder είναι τώρα στη Γάζα. Και αυτή τη φορά κανείς δεν θα μπορέσει να επανορθώσει, ούτε να υποσχεθεί, γιατί αυτή τη φορά η αποτυχία είναι οριστική, ανεπίστροφη.
Το 1945, παρά το θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων (ποτέ δεν θα μάθουμε πραγματικά πόσοι ήταν), υπήρχε η ενέργεια μιας νέας κοινωνίας και η εμπιστοσύνη σε ένα μέλλον που ήταν ακόμα δυνατό, ένα μέλλον της δημοκρατίας ή του σοσιαλισμού ή της ειρήνης και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Όμως σήμερα ο λευκός, γεροντικός, παρακμάζων, ετοιμοθάνατος πολιτισμός έχει ξεχάσει όλες τις υποσχέσεις του. Διαθέτει την τεράστια δύναμη των όπλων υψηλής τεχνολογίας και με αυτή τη δύναμη οι λευκοί εξολοθρευτές -Ισραηλινοί, Αμερικανοί, Ρώσοι, Ευρωπαίοι- πιστεύουν ότι αναβάλλουν τον θάνατο τους.
Ο Νετανιάχου, ο Μακρόν, ο Τραμπ, ο Μπάιντεν, ο Πούτιν, ο Ζελένσκι πιστεύουν ότι πρωταγωνιστούν στο μυθιστόρημα του Νόρμαν Σπίνραντ «Ο Τζακ Μπάρον και η αιωνιότητα», στο οποίο αναθρέφουν παιδιά για να τους κλέψουν το αίμα με το οποίο θα αναζωογονηθούν οι υπεράνθρωποι.
Πιστεύουν ότι το αίμα είκοσι χιλιάδων παλαιστίνιων παιδιών μπορεί να αποκαταστήσει τη δύναμη που έχασαν διά παντός. Δεν θα συμβεί, θα πεθάνουν όπως πεθαίνουν οι λύκοι, αλλά δυστυχώς τα όπλα τους είναι ικανά να σβήσουν κάθε ίχνος ανθρώπινου πολιτισμού, ίσως και ζωής, από τον πλανήτη.
Οι φοιτητές που κατέλαβαν την πλατεία στη Μπολόνια, όπως και αλλού, δεν μπορούν να σταματήσουν το Ολοκαύτωμα. Αλλά μπορούν να δηλώσουν ότι είμαστε στο πλευρό των αποικιοκρατούμενων όλου του κόσμου και ότι αποκηρύσσουμε τον πόλεμο που μας επιβάλλουν οι νέοι Χίτλερ.
πηγή: https://comune-info.net/
