Ο δρόμος της συμμετοχής στην Αριστερά και της υποστήριξης των οραμάτων και των πολιτικών της αποτελούσε προσωπική επιλογή μου από παλιά. Όχι από αγάπη στις θεωρίες ή από εμμονή να ταυτιστώ με την ιδιότητα του «αριστερού», αλλά επειδή αναγνώριζα τη ζωτική σημασία των αποτελεσμάτων επιμέρους κρίσιμων κοινωνικών και πολιτικών αγώνων για τα συμφέροντα της πλειονότητας της κοινωνίας, των εργαζομένων, των νέων, των ανέργων.
Καθοριστική για την προσέγγιση μου προς το ΣΥΡΙΖΑ –χωρίς έως σήμερα να έχω γίνει μέλος του παραμένοντας ανένταχτος- ήταν η συνεπής στάση του στις μεγάλες διαδηλώσεις κατά της κρατικής καταστολής το 2008 και στο ζήτημα της εξόρυξης Χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική. Με την εμπειρία της πορείας ζωής μου έως σήμερα, θεωρώ ότι πράγματι στην Αριστερά και το ΣΥΡΙΖΑ έχει πέσει ο κλήρος να φέρουν σε πέρας ένα σημαντικό κοινωνικό και πολιτικό καθήκον. Η πολιτική στόχευση της Αριστεράς, δηλαδή η δημιουργία των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών που θα απελευθερώσουν συνολικά τους εργαζόμενους από τις κοινωνικές αιτίες που τους αναγκάζουν να μένουν οικονομικά εξαρτημένοι, εκμεταλλεύσιμοι και στο περιθώριο των πολιτικών θεσμών, έρχεται να συναντηθεί με τη σημερινή πραγματικότητα στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Σήμερα οι στόχοι αυτοί αναγκαία συνδέονται με την απαλλαγή από τις πολιτικές που ξεριζώνουν κατακτημένα δικαιώματα και υποβαθμίζουν τις δημοκρατικές πτυχές των αστικών πολιτικών θεσμών∙ που επιβάλλουν ένα όλο και περισσότερο απάνθρωπο και αναξιοπρεπές καθεστώς ζωής και εργασίας, θυσιάζουν το περιβάλλον στο βωμό του κέρδους και εξαφανίζουν το κοινωνικό κράτος πρόνοιας, που μεγεθύνουν τη φτώχεια και γιγαντώνουν την ανασφάλεια ακόμη και για εκείνο που άλλοτε θα θεωρούνταν το ελάχιστο για να ζήσει κανείς. Με λίγα λόγια, ο πολιτικός στόχος του σοσιαλισμού περνάει αναγκαία μέσα από την πάλη για ανεκτή ζωή και ανεκτική –δημοκρατική κοινωνία, κάτι που εμποδίζεται από τη βάρβαρη νεοφιλελεύθερη, καπιταλιστική πολιτική που μάθαμε να λέμε πολιτική των «μνημονίων». Αυτό πρέπει να εννοείται ως αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης με το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», δηλαδή πάντως τίποτα λιγότερο από ό,τι θα οδηγήσει στην εφαρμογή πλήρους προγράμματος υπέρβασης της κρίσης υπέρ της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών της χώρας μας, προερχόμενη από την εργατική τάξη και τα μικρομεσαία στρώματα , στράφηκε στο ΣΥΡΙΖΑ βλέποντάς τον ως ένα χρήσιμο πολιτικό εργαλείο πρώτα για να δώσει «απαντήσεις» σε αυτή την επίθεση που δέχτηκε τα τελευταία χρόνια και να προστατευτεί από την κοινωνική βαρβαρότητα και έπειτα επειδή σοφά διέκρινε ότι η ρίζα και των σημερινών προβλημάτων «χάνεται κάπου βαθειά» στις πολιτικές που έφεραν στην Ελλάδα οι κύριες δυνάμεις της συντήρησης στη χώρα μας κατά την περίοδο από τη δεκαετία του ’90 και μετά (ΠΑΣΟΚ -ΝΔ).Γι’ αυτό, είναι εμφανές ότι επιθυμεί ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει ως ένα από τα πρώτιστα ενδιαφέροντά του και τη σύγκρουση με φαινόμενα αναξιοκρατίας, φορολογικών αδικιών υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, ανισότητας απέναντι στο νόμο, αδιαφάνειας και γραφειοκρατικής λογικής με τα οποία συνδέθηκε η αποδόμηση των λαϊκών κατακτήσεων και η ανάπτυξη συνθηκών όπου ευδοκιμούν οι αυθαιρεσίες των ισχυρότερων και η πολιτική κάλυψή τους.
Καλή μας επιτυχία στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, με στόχο τη συνολική άνοδο της Αριστεράς και την αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε στη νίκη του να μπορεί να δει τη δική της νίκη η πλειονότητα της κοινωνίας.
Ο Γιώργος Κυρίτσης είναι υποψήφιος βουλευτής Α Θεσσαλονίκης με τον ΣΥΡΙΖΑ
Το άρθρο δημοσιέυτηκε στην εφημερίδα “Δρόμος της Αριστεράς”