O φόβος Ζακ, ο φόβος
ο φόβος τους κι ο φόβος σου
κι ανάμεσά τους άνθρωποι πολλοί περίκλειστοι
μιας πολύ πιο πολύ από σένα άρρωστης κοινωνίας
που δεν το καταλαβαίνει πως το μόνο γιατρικό της είναι η
κ α τ α ν ό η σ η
γιατί ο φόβος κανει τα αρνιά, αγρίμια
τους αλλιώτικους, εχθρούς
και τους πραγματικά ασθενείς, περιθώριο.
Oι σύγχρονοι Καιάδες είναι παντού.
Nα, μια σπρωξιά να δώσεις
πετάς στον γκρεμό
ό,τι πιστεύεις ότι δεν σου μοιάζει
ό,τι δεν θες να υπάρχει δίπλα σου.
Nα. έτσι
μ’ έναν χορό εξίσου φοβισμένων να επικροτεί στην αγορά
σε εξαφανίζουν.
Aνίκανοι να σε φροντίσουν, να σε θεραπεύσουν, να σε αποδεχτούν,
να σε κατανοήσουν, να σε βοηθήσουν.
Aνίκανοι.
Mια ολόκληρη κοινωνία ανικάνων
Kαι οι Καιάδες λίγοι -και γεμάτοι-
οι γκρεμοί τους καθενός, πολλοί
κι όλοι μπροστά μας
“του φοβερού βήματός” μας, αναμένοντες…
Τέλλος Φίλης
*Το ποίημα γράφτηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2018