Σύμφωνα με δημοσίευμα, ο Συνήγορος του Δημότη Θεσσαλονίκης, στην επικείμενη ετήσια έκθεσή του, προτίθεται να ζητήσει τροποποίηση του κανονιστικού πλαισίου με στόχο το υπερδιπλασιασμό των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος στις ιστορικές αγορές του κέντρου της πόλης μας, προκειμένου να έρθει επιτέλους η “ανάπτυξη”.
Φαίνεται πως του διαφεύγει:
-ότι τα τραπεζοκαθίσματα τείνουν να γίνουν “μονοκαλλιέργεια” στο κέντρο της πόλης μας (που, όπως κάθε μονοκαλλιέργεια, δεν είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμη),
-ότι ο δημόσιος χώρος έχει ήδη καταληφθεί ασφυκτικά, προσφερόμενος μόνο σε όσους/ες έχουν την οικονομική δυνατότητα να τον χρησιμοποιήσουν,
-ότι πεζοί, γονείς με καροτσάκια, ηλικιωμένοι, ΑμεΑ συχνά δεν χωράνε να περάσουν, χάρη στην εφευρετικότητα των καταστηματαρχών και την υποστελέχωση των δημοτικών ελεγκτικών μηχανισμών,
-ότι στο ιστορικό κέντρο της πόλης υπάρχουν ΚΑΤΟΙΚΟΙ που χρειάζονται χώρο και όχι περισσότερο, αλλά λιγότερο θόρυβο.
Το ζήτημα δημιουργεί εύλογες απορίες: Από πού κι ως πού, ο Συνήγορος του Δημότη και της Επιχείρησης αντί να φροντίζει για τη νομιμότητα, μιλάει για τη σκοπιμότητα; Από πού κι ως πού ζητάει να αλλάξει το κανονιστικό πλαίσιο, την εφαρμογή του οποίου έχει αποστολή να υπερασπίζεται; Από πού κι ως πού κάνει παρεμβάσεις εκτός αρμοδιοτήτων και χαράσσει πολιτικές; Ποιανού “μπροστάρης” είναι ένας θεσμός που έχει τεθεί για την εξυπηρέτηση ΟΛΩΝ, ιδίως των πιο αδύναμων (αυτών που δεν χωρούν να περάσουν ή δεν μπορούν να κοιμηθούν), πέραν από σκοπιμότητες;