Το Σοσιαλιστικό Κόμμα του οποίου ηγείται ο Φρανσουά Ολάντ και οι εταίροι του ηττήθηκαν στις δημοτικές εκλογές, συγκεντρώνοντας το 42% στο σύνολο των ψηφοφόρων έναντι του 49% που συγκέντρωσε η κεντροδεξιά.
Πολλές πόλεις-σύμβολα για την αριστερά, πέρασαν ήδη στη δεξιά αντιπολίτευση, όπως οι πόλεις Κενπέρ, Σεν Ετιέν, Ανζέ (Μεν-ε-Λουάρ), Ρουμπέ, Ρέϊμς (Μαρν), Μπελφόρ, ή ακόμα η Λιμόζ τις οποίες είχαν οι σοσιαλιστές από το 1912.
Στη δεύτερη μεγάλη πόλη της Γαλλίας, τη Μασσαλία, ο Ζαν Κλοντ Γκοντέν, για τρίτη θητεία δεξιός υποψήφιος δήμαρχος, φέρεται ήδη ως νικητής, στη δε πόλη Πο (Πυρηναία) ο κεντρώος Φρανσουά Μπαϊρού κέρδισε με 63% χάρις στη συμμαχία με τη δεξιά. Επίσης οι Οικολόγοι “άρπαξαν” τελικά την Γκρενόμπλ από τα χέρια των σοσιαλιστών. Οι σοσιαλιστές κατόρθωσαν να διατηρήσουν τις πόλεις Στρασβούργο, Λιλ και Ντιζόν.
Στοιχεία παρηγοριάς για την αριστερά είναι ότι κέρδισαν στο Παρίσι, στην πόλη Μες (Λωραίν), καθώς και την πολύ σημαντική, στον πολιτιστικό τομέα, πόλη της Αβινιόν (Αλπ-Κυανή Ακτή) στην οποία ο υποψήφιος του Εθνικού Μετώπου προηγείτο κατά τον πρώτο γύρο.
Τo ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο είχε σήμερα «τις υψηλότερες επιδόσεις στην ιστορία του στις δημοτικές εκλογές» στη Γαλλία, δήλωσε ο αντιπρόεδρος του FN Φλοριάν Φιλιπό.
Σύμφωνα με την BVA συγκέντρωσε ένα ποσοστό της τάξεως του 9%.
«Ο πρόεδρος είναι γυμνός» ήταν σήμερα το πρωί ο τίτλος της (αριστερής) Liberation, η οποία υπογραμμίζει πως ο Ολάντ, ο οποίος απεχθάνεται να ενεργεί υπό πίεση, δεν θα μπορέσει “να ξεφύγει» και «θα πρέπει να αποκαλύψει τις προθέσεις του πολύ γρήγορα».
«Ήττα», «χαστούκι», «τιμωρία», «κλωτσιά στον πισινό», «ξυλοδαρμός», «αποκήρυξη»… Οι λέξεις που χρησιμοποιεί ο Τύπος δείχνουν την έκταση της καταστροφής που υπέστη ο αρχηγός του κράτους, για τον οποίο οι δημοτικές εκλογές ήταν η πρώτη εκλογική δοκιμασία μετά την άνοδό του στην εξουσία, το Μάιο του 2012.
Όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, η αλλαγή του πρωθυπουργού, για την οποία γίνεται λόγος εδώ και εβδομάδες και την οποία ζητούσαν χθες το βράδυ τόσο η δεξιά όσο και ένα μέρος της αριστεράς, μοιάζει αναπόφευκτη περισσότερο παρά ποτέ.